Εξέγερση

Από τό μπλογκ τού Σάββα Καλεντερίδη infognomonpolitics.blogspot.com άρθρο τού Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Εξέγερση

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπολου
«Η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ’ αφέλεια, σ’ όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος»...Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ότι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».
Λόγια του Χατζιδάκη, γραμμένα για τα παιδιά «των Εξαρχείων». Τα θυμηθήκαμε τις προάλλες, ακούγοντας τον αρχηγό του ελληνικού νεοφιλευθερισμού, πρώην Υπουργό της ΝΔ και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Στέφανο Μάνο να ζητάει χρήση στρατού για την επιβολή της...τάξης. Θα την υποστηρίξουμε την πρόταση υπό έναν όρο μόνο, να μας πει ο κ. Μάνος πόσων φίλων του παιδιά έχουνε πάει στρατό και πού ακριβώς υπηρέτησαν. Το γελοίο συναγωνίζεται επάξια το τραγικό σε μια Ελλάδα που θάβγαζε πολύ γέλιο, αν δεν ήταν για κλάματα. Μια Ελλάδα π.χ. που δεν τολμάει να εμφανίσει τις πανάκριβες φρεγάτες της στην Πάφο ή το Καστελλόριζο, τις στέλνει όμως στη ... Σομαλία να κυνηγήσουν πειρατές! Όπου οι «αρχιερείς» του «αντικρατισμού» δεν ζητάνε μόνο κρατική παρέμβαση στην οικονομία, αλλά και τον Στρατό στους δρόμους, αντιπαρατάσσοντας την υπευθυνότητα των οπαδών του Στάλιν στους «αριστεριστές» του ΣΥΡΙΖΑ! Πολύ προτού το Χάος εγκατασταθεί στους δρόμους των πόλεων μας, κατέκλυσε τα κεφάλια μας και ότι περιέχουν...
Αυτό που (θάπρεπε) να βλέπουμε μπροστά στα (ερμητικά κλειστά) μάτια μας, είναι αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις της ελληνικής νεολαίας μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι πιο εκτεταμένη και ενδεχομένως πιο «οργισμένη» από την, πολύ διαφορετική κατά τα άλλα, εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973. Το μίσος, η οργή της νεολαίας κατά του κράτους, του «συστήματος», των κοινωνικών «ηγεσιών», χτύπησε «κρεσέντο», τροφοδοτημένη από πλήρη ηθική χρεωκοπία και «απονομιμοποίηση» όλων των «ελίτ», και παντελή απουσία «κανονικών», «ειρηνικών» τρόπων αποτελεσματικής διεκδίκησης. Η κατάσταση πλησίασε, την Κυριακή και τη Δευτέρα, κοντά στο σημείο «κενού εξουσίας». Η κοινωνία, ιδίως τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, πέραν Κολωνακίου και Εκάλης, την κατανοεί και την υποστηρίζει, παρά την εύλογη αποδοκιμασία των βίαιων μορφών που προσέλαβε.
Η εξέγερση είναι ένα ακόμα «σύμπτωμα» βαθιάς, πολύπλευρης, «καθεστωτικής» κρίσης που πλήττει τον ελληνικό χώρο (Ελλάδα-Κύπρο), της οποίας ζούμε μόνο την αρχή και δεν έχει ορατή διέξοδο, ούτε καν περίγραμμα ιδεών πιθανής διεξόδου. Την καλύτερη απόδειξη ότι βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοια κρίση κι όχι συγκυριακό φαινόμενο, την προσφέρει ο τρόμος που κατέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ, αλάνθαστο πάντα «βαρόμετρο», όπως ξέρουμε από την Ιστορία, σε τέτοιες κρίσεις (‘Αρης 1943-45, «προβοκάτορες στο Πολυτεχνείο» 1973-74, κυβέρνηση με ΝΔ 1989).
Δεν θα φάμε τον χρόνο του αναγνώστη συζητώντας ανοησίες, όπως αν πρέπει να καταστρέφονται μαγαζιά. Η εξέγερση είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας, του κράτους μας, της ηγεσίας μας, ημών των ιδίων. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη γελοιότητα από ένα κράτος που επιτρέπει σε αστυνομικούς να μετατρέπονται σε ατιμώρητους δολοφόνους πιτσιρικάδων και έχει εξουδετερώσει κάθε άλλο μηχανισμό απονομής έστω δικαιοσύνης ή αποτελεσματικής διεκδίκησης, αλλά θέλει μετά να τους «νουθετήσει», ότι δεν είναι σωστό να σπάμε βιτρίνες και να βάζουμε φωτιές. Καλώς είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι είναι βαρύ το πλήγμα στο κράτος δικαίου. Μόνο που δεν υπάρχει τέτοιο κράτος για να πληγεί. Πρόεδρο ίσως έχουμε, που είναι όμως η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη; Θα την ήξεραν, αν υπήρχε, οι συγγενείς των εργατών της Ρικομέξ και των ναυαγών του Σαμίνα.
Αγανάκτηση στα κανάλια. Σαράντα μετανάστες κάνανε πλιάτσικο στον Κωτσόβολο. Αυτοί τουλάχιστο έχουνε ανάγκη. Οι Υπουργοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι-φίρμες του υποκόσμου, προστάτες νυχτερινών κέντρων-θαμώνες «τηλεπαράθυρων», οι Πρυτάνεις-κλέφτες, οι δεσποτάδες-απατεώνες, οι ιδιοκτήτες των θηριωδών τζιπ που «αγκομαχάνε» στα κολωνακιώτικα «σοκάκια», αυτοί που παρελαύνουν χρόνια στις τηλεοράσεις μας, πρωταγωνιστώντας σε μια κοινωνία απόλυτης σήψης και παρακμής, τι ανάγκη έχουνε, γιατί κλέβουν; Το κράτος και οι «ταγοί» της κοινωνίας κατέρρευσαν ηθικά πολύ προτού γίνουν οι «κουκουλοφόροι» είδωλο μιας όλο και διευρυνόμενης μερίδας της νεολαίας.
Μα είναι, λέει, το κίνημα μηδενιστικό, βίαιο, αδιέξοδο, τυφλή βία. Αλήθεια όλα αυτά. Το κίνημα είναι προϊόν της ίδιας κοινωνίας που έβγαλε τον Βουλγαράκη και τον Εφραίμ, τα λαμόγια της Σοφοκλέους και τους προστάτες των Ζωνιανών.
Θα είμαστε δηλαδή περισσότερο ικανοποιημένοι, αν οι πιτσιρικάδες, αντί να καίνε τράπεζες, ακολουθούσαν το κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο του λαμόγιου ή της πουτάνας που εμπέμπει η τηλεόραση και η ιθύνουσα τάξη μας; ‘Η περιμέναμε να βγουν στους δρόμους έτοιμοι, όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία, με πλήρες πολιτικο-ιδεολογικό πρόγραμμα και ενσυνείδητη πειθαρχία, σε μια κοινωνία της οποίας τόσοι πανεπιστημιακοί ασχολούνται «να τα πιάνουν», αντί νάναι πνευματική ηγεσια της κοινωνίας;
Είδατε καμμιά σοβαρή συζήτηση για οποιοδήποτε πρόβλημα της χώρας;
Ακούσατε καμμιά ιδέα, πρόταση, συζήτηση βρε αδερφέ, για φοροδιαφυγή, παραοικονομία, διαφθορά ενός απέραντου «λαμογιστάν-εργολαβιστάν-ρουσφετιστάν», που διαιωνίζει την κυριαρχία του πίσω από διάφορους ιδεολογικούς μανδύες;
Συζήτησε κανείς σοβαρά για εξωτερική πολιτική, μετανάστευση, απονομή δικαιοσύνης ή την εγκληματικά ιδιοτελή άσκηση ιατρικής;
Διακρίνατε τίποτα στην ακατάσχετη λογοδιάρροια κουφών πολιτικών;
Στον κόσμο τους, μοιάζουν να παλεύουν πάνω στην κρούστα μιας παγωμένης λίμνης που ετοιμάζεται να τους καταπιεί, κι εμάς μαζί τους.
Βρίσκω μάλλον διασκεδαστικό το μίσος κατά του Αλαβάνου. ‘Εχω χρόνια να ακούσω τόσο οργισμένους πολιτικούς εναντίον συναδέλφου τους. Τι δηλώσεις νομιμοφροσύνης του ζητάνε, τι μαθήματα αριστεροσύνης είναι πρόθυμοι να του δώσουν. Συντηρητικότατοι κατά τα άλλα άνθρωποι τον καλούν να παραδειγματισθεί από τη στάση του ΚΚΕ, κόμματος που δηλώνει οπαδός του «μαρξισμού-λενινισμού» και της «δικτατορίας του προλεταριάτου»!
Θα σταματήσουν άραγε οι ταραχές, αν προστεθεί κι ο Αλαβάνος στον χορό των «αγανακτισμένων»; ‘Η μήπως θα επιταχύνει απλώς κι αυτός, έστω λίγο, τον ορατό πλέον κίνδυνο να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, να σπρώξει κι αυτός ένα κομμάτι της νεολαίας σε πολύ επκίνδυνες γα την ίδια και για τη χώρα ατραπούς, μια βέβαιη μεσοπρόθεσμη προοπτική, αν παγιωθεί το απόλυτο χάσμα «επίσημης κοινωνίας» και μερίδας της νεολαίας.
Για να σταματήσει η «επέλαση» των «κουκουλοφόρων» και των «μη ιδεών» τους, θάπρεπε νάχει άλλους «ήρωες» η νεολαία και θάπρεπε να υπάρχουν ιδέες για την ριζική αναμόρφωση αυτής εδώ της κοινωνίας. ‘Οχι μόνο δεν υπάρχουν, ούτε τη κουβέντα δεν θέλουμε να ανοίξουμε.

Αναρτήθηκε από skal στις 9:54 πμ