Από σχόλιό μου στό Ιστολόγιο "Πόντος και Αριστερά", στην ανάρτηση "Τό ύστατο "ΟΧΙ" ενός μικρού ανθρώπου"Κωνσταντίνε, τό “παλαιολλαδίτικη”, δεν εχει την έννοια τού ψόγου κατα των Ελλήνων της παλαιάς Ελλάδας, πού πολεμούσαν ηρωϊκα επι 10 ετία και ματωσαν στην Μακεδονία και την Μ.Ασία..
Αναφερεται στην κρατική γραφειοκρατία και τα κόμματα της Παλαιάς λεγόμενης Ελλάδας, πού τό μέλημά τους ήταν η διασφάλιση της πολιτικής αναπαραγωγής τους, και των οικονομικών και κοινωνικών τους προνομίων στά πλάισια τού μικρού Ελλαδικού κρατους,
και δεν ήθελαν να μπούν σε περιπέτειες πού θα εξασφάλιζαν καλύτερη μοίρα για τον εκτός των συνόρων του κρατιδίου Ελληνισμό, αλλά θα έθεταν εν αμφιβόλω την διαιώνηση της κυριαρχίας τους.
Σύνθημά τους το “οίκαδε” και το “μικρα πλήν έντιμος Ελλάς”
Στην συλλογιστική μου, ξεχωρίζω το συμφέρον των πολιτικών ελίτ και της κρατικής γραφειοκρατίας, απο το συμφέρον της υποκέιμενης κοινωνίας, Ελλαδικής και εξωελλαδικής….
Τό ίδιο θεμα υπάρχει και σημερα:
Οι κρατικές ελίτ (κόμματα εξουσίας, κρατικό προσωπικό) και οι οικονομικές ελίτ, αποφασίζουν ερήμην της κοινωνίας.
Αποφασίζουν αν θα ανήκουμε στην Δύση ή στην Ανατολή, χωρίς ποτε να μας ρωτήσουν, ως κοινωνία, και να αποφασίσουμε μεσα απο σοβαρή διαβούλευση, τί θέλουμε στην Κύπρο, στό Αιγαίο, στα Ελληνοτουρκικά, στό Σκοπιανό…
Τό ότι τούς εκλέγουμε ανα τετραετία τούς δίνει την αποκλειστική αρμοδιότητα της διαχείρησης αυτών των θεμάτων, εν λευκώ..
“Δεν είναι μυστήριο, η Ελλάδα ποτέ δε νίκησε μόνη της την Τουρκία, ούτε και καμία άλλη χώρα δηλαδή.
2 αυτοκρατορίες μαζί, Μ.Βρετανία και Γαλλία, κι έπαθαν πανωλεθρία στην Καλλίπολη τo 1916 και περιμένατε να νικήσει η Ελλάδα μόνη και με όλους τους άλλους να υποστηρίζουν τους Τούρκους;”
Κωνσταντίνε, μέχρι και τον Νοέμβριο τού 20, πού έγιναν οι εκλογές, ο Κεμάλ δεν είχε κανέναν αξιόλογο στρατό.
Ελάχιστους μόνιμους αξιωματικούς, μαζί μέ ατάκτους τσέτες.
Εφτιαξε στρατό απο το 1921, όταν έρρευσαν τα χρυσά ρούβλια απο την Ρωσσία τού Λένιν, και μπορεσε να μισθοδοτήσει τούς μόνιμους αξιωματικούς τού τέως Οθωμανικού στρατού,πού παρέμεναν άνεργοι επί διετία και πού άρχισαν να συρρέουν κατα κύματα στην Αγκυρα.
Αρα ήταν πολύ ρεαλιστική η συντριβή του εκείνη την περίοδο, πού οι Αγγλοι δεν τον έβλεπαν με καλό μάτι, και απο ότι περιγραφει ο Σβωλόπουλος, δέχθηκαν ευνοϊκα την εισήγηση τού Βενιζέλου, για ετρατεια στην Αγκυρα με σκοπό την διάλυση του Κεμάλ.
Επίσης, δέχθηκαν την εισήγηση τού Βενιζέλου, για ίδρυση Ποντιακής Δημοκρατίας και άνοιγμα δεύτερου μετώπου στόν Πόντο.
Ηταν πολύ ρεαλιστική, λοιπόν, τό 1920, η νίκη κατα τού αδύναμου, τότε, Κεμάλ.
Επίσης, Κωνσταντίνε, ξεχνάς κάτι σημαντικό:
Την θέληση των προγόνων μας, των Ελλήνων, δηλαδή, της Μικρας Ασίας και τού Πόντου, που εχοντας υποστεί τό πρωτο κύμα της γενοκτονίας από τό 1914 έως τό 1918, έψαχναν εναγώνια κάποια κρατική διευθέτηση πού θα εξασφάλιζε ότι δεν θα ξανασφαγούν.
Μάς πρότειναν να υποταχθούμε σε Αρμενικό κράτος, και δεν το δεχθήκαμε, γιατι φοβόμασταν πως αυτή η λύση θα ξαναφερνε ματοκύλισμα στην πατρίδα μας, τόν Ποντο.
Μας πρότειναν Ποντιοαρμενική Ομοσπονδία και την δεχθήκαμε, όπως φάνηκε να την δέχονται και οι Αρμένιοι στις διαπραγματεύσεις τού Ερεβάν, αλλά δεν την δέχθηκε η Αρμενική αντιπροσωπία στο συνεδριο των νικητων, στό Παρίσι.
Μέχρι και κρατος χριστιανων και μουσουλμάνων διερευνούσε ο Χρύσανθος, προκειμένου να μην ξανασφαγούμε.
Προσβλέπαμε στην Ελλάδα τού Βενιζέλου για να γλυτώσουμε, 1.700.000 Ελληνες.
Εμας, μας λογάριασε, ο Μεταξάς και τό ΣΕΚΕ, όταν συμμαχούσαν με τό περίφημο “Ελιά-στεφάνι, σφυρί-δρεπάνι;”
Ο Μεταξάς, κρίνοντας με τά κριτήρια τής παραδοσιακής παλιελλαδίτικης ελίτ, δεν έβρισκε συμφέρουσα την Μικρασιατική Εκστρατεία.
Ο Βενιζέλος, συγχρονιζόμενος, τότε, με την βούληση της κοινωνίας, για προστασία και ενσωμάτωση τού πέραν των μέχρι τότε Ελλαδικών συνόρων, Ελληνισμού, στό υπό σχηματισμόν Εθνος-Κράτος, ανταποκρίθηκε,με την απόβαση στην Σμύρνη.
Εμείς οι Πόντιοι, τον ψέγουμε γιατί δεν ανταποκρίθηκε έγκαιρα στό δικό μας αίτημα, για στήριξη τού Αντάρτικου του Δυτικού Πόντου, και της Ποντιακής Δημοκρατίας.
Κωνασταντίνε, ο Ελληνισμός ξερριζώθηκε το 1923 από την Μικρα Ασία, μετα απο 2700 χρόνια ζωής εκεί, γιατί σε εκείνες τις καταραμένες εκλογές του 1920, οι τριακόσιες χιλιάδες μουσουλμάνοι των νέων χωρών, ψήφισαν τό Λαϊκό κόμμα του Βασιλιά και τού Μεταξα.
Δεν έχω καμία αντίρρηση πού ψήφισαν και οι μουσουλμάνοι.
Τό πρόβλημά μου είναι, ότι αυτοί πού κάθισαν στην εξουσία με τίς ψήφους τους, δεν είχαν κανέναν ενδιασμό, να απαγορεύσουν, δια νόμου, τον Ιούλιο τού 1922, τούς Ελληνες της Μ.Ασίας να έλθουν στην Ελλάδα, καθώς επίκειτο η σφαγή τους…
Εμείς γι αυτούς δεν είμασταν επιθυμητοί πολίτες,όσο οι πολιτικοί τους φίλοι και ψηφοφόροι μουσουλμάνοι, γιατί είμασταν Βενιζελικοί και “τουρκόσποροι” …..
Γιατί, τό μέλημά τους δεν ήτανε η σωτηρία τού Ελληνισμού, αλλά η σωτηρία τής βολής τους στό κρατίδιό τους..
Γιατί γι αυτούς “Εθνος” και “Εθνικισμός”, σήμαινε τό στενό συμφέρον της κρατικής ελίτ και η προάσπισή του..
Φτιάξαν και την Ιστορία, όπως τούς βόλευε..
Καί γι αυτην την Ιστορία εμείς είμασταν σκιές ανύπαρκτες, ικανες μόνο για να “συνοστίζονται” στίς παραλίες πόλεων που δεν πρέπει να πολυαναφέρονται, για να μην θίγουν τίς ευαισθησίες της κρατικης Τουρκικής ελίτ..
Καί για να μπορούν οι πορφυρογέννητοι μεταξοσκόληκες, να χορεύουν στα γρασίδια τους αποστεωμένο ζεϊμπέκικο, καταθέτοντας στεφάνια στόν τάφο τού Κεμάλ και φτύνοντας στούς δικούς μας τάφους..