"Τό τσινεγμένον τό λιθάρ"

Τσινέαν λένε στά Ποντιακά την κουτσουλιά. Πέρυσι, τό 2007, καθώς καθόμασταν στό πεστροφοτροφείο-εστιατόριο-κάμπιγκ τού Αβδούλ, πού ειναι κτισμένο πάνω από τα ερείπια τού νερόμυλου τού παπού μου τού Γιάννη, στης Παναΐας τό ποτάμι, στην Κοσπιδί, βλέπω την μάνα μου κάτωχρη, μέ προσηλωμένο τό βλέμμα στόν απέναντι βράχο, νά ψελίζει μά συγκίνηση : " Τό τσινεγμένον τό λιθάρ.. ". Σάν ιερή αποκάλυψη αναδύθηκαν στήν μνήμη της τα ξεχασμένα από χρόνια λόγια τής μάνας της, τής γιαγιάς μου τής Ελένης: " Δεβαίναμε α σό τσινεγμένον τό λιθάρ μέ τ άσπρα τά πουλία, σό ποτάμ τη Παναΐας πλάν" δηλαδή "περνούσαμε από τον βράχο με τίς κουτσουλιές καί τά ασπρα πουλιά, δίπλα στης Παναγίας τό ποτάμι". Τώρα καταλάβαμε... Τά πουλιά ηταν καί ειναι γλάροι, πού κάθονται στόν βράχο καί ψαρεύουν πέστροφες από τό ποτάμι...Τά πουλιά ειναι εκεί..Καί ο βράχος...Η Ελένη όχι..Αλλά είμασταν εμείς εκεί, οι γόνοι της. Εστω καί γιά λίγο...Καί ξαναπήγαμε φέτος, τό 2008. Καί θά ξαναπάμε...