Βρήκα τό τηλέφωνό του, τού Βόλου, σέ μία Ποντιακή εφημερίδα. Διαφήμιζε πολύ λιτά τίς λύρες πού κατασκευάζει. Τόν πήρα:-Ο κύριος Γιάννος Σεχίδης; Λέγομαι Πολυχρονίδης Γιώργος. Η καταγωγή μου είναι από την Καβάλα καί μένω στην Αθήνα. Ενδιαφέρομαι γιά μία λύρα. Τώρα θά μάθω..
- Ασ όποιον μέρος είσαι σύ αγούρι 'μ;
- Μά, σας είπα, από την Καβάλα.
- Οχι, Οχι, α σήν πατρίδαν, ασ όποιον μέρος εισαι;
- Α, α σήν πατρίδαν.. Ο κύρη μ έν Κιμισχαναλής κ η μάνα μ έν Ματσουκέτσα.
- Α, έμορφα. Δώμα την διεύθυνση ς νά στείλω σε την λύραν.
- Κύριε Γιάννο, πώς θά σε πληρώσω;
Γέλασε..
"Κι θά πληρώντς με ατώρα. Πρώτα θά παίζς την λύραν κι αμα θα ευρίκς ατεν καλήν, τότε θά πληρώντς με."
- Κύριε Γιάννο, ούς να μαθάνω εγώ λύραν, εσύ μπορεί νά μή.. (εδώ κατάπια την γλώσσα μου)
- Είπασε αγούρι μ, μετά θά πληρώντς με..
Είδα κι έπαθα νά τον πείσω. Μετά από δύο λεπτά διαπραγματεύσεων, μού έδωσε έναν τραπεζικό λογαριασμό.
Η λύρα ήλθε σέ δύο ημέρες, όμορφα συσκευασμένη. Μαζί καί μία μικρή λύρα, μινιατούρα.
Πήρα τηλέφωνο. "Κύριε Γιάννο, η λύρα ντό εδώκες με ετονε θελκόν. Επήκε λυρόπον.Ευχαριστώσε."
Γέλασε. "Αμα θά περάντς α σόν Βόλον, πούλι μ, έλα ας ελέπω σε."
Τού τό υποσχέθηκα.
Έκλεισα τό τηλέφωνο καί σκέφτηκα, συγκινημένος : " Οσο υπάρχουν Γιάννοι Σεχίδηδες, ο Πόντος θά ζεί καί θά ελπίζει.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου