Ταξιαρχία Ποντίων Αγγέλων..

Φωτογραφίες πού έφερε ο παππούς μου Γιάννης Πεϊμανίδης από την Τραπεζούντα, όταν επέστρεψε-αλλοίμονο- ως τουρίστας, μετά από 40 χρόνια στόν Πόντο, τό 1962.
Επάνω, τό λιμάνι της Τραπεζούντας, ο Δαφνούντας. Στό υψωματάκι πού φαίνεται αριστερά, ήταν ο μητροπολιτικός ναός τού Αγίου Γρηγορίου, πού τόν γκρέμισαν γιά να μην θυμίζει τούς διωγμένους Έλληνες.
Εκεί πέθαναν από τύφο, περιμένοντας τό πλοίο πού θα τούς έφερνε ανταλλάξιμους πρόσφυγες στην Ελλάδα, τό πρώτο παιδί τού παππού μου, η Δεσποινούλα, η μάνα του καί ο πατέρας του.Η γιαγιά μου η Ελένη, μιά ζωή μοιρολογούσε, πού ημιθανής κι αυτή από τόν τύφο, δέν μπόρεσε να πάει στην ταφή τού παιδιού της...
Εκεί έφθασε ο παππούς μου, σέ άθλια κατάσταση, μόλις απολυμένος (ως ανταλλάξιμος) από τά τάγματα εργασίας τού Ερζερούμ, μετά από τρία χρόνια απίστευτα μαρτύρια καί εξευτελισμούς, μέ την ψυχή στό στόμα, γιά να βρεί πεθαμένη τήν κόρη του, τήν μάνα του καί ημιθανείς τόν πατέρα του καί τήν γυναίκα του..

Δέν ξέρω πού τούς θάψανε. Ξέρω μόνον ότι πέθαναν εκεί..
Μαγνητισμένος από τίς μνήμες, μέ μάτια θολά, ένα απόγευμα τού Αυγούστου τού 2008, προσπάθησα να φτασω στό λοφάκι.
Στήν γέφυρα μέ σταμάτησε ο φρουρός.
Τώρα, στόν λόφο απαγορεύεται η πρόσβαση, διότι στεγάζεται στρατιωτική μονάδα..
Η ορατή Τούρκικη μονάδα..

Μά εγώ εκεί, έβλεπα τήν άλλη, τήν αόρατη , τήν ταξιαρχία τών Ποντίων Αγγέλων, νά υπερίπταται απαστράπτουσα, σιωπηρή καί μεγαλειώδης, κι είχε γι αρχάγγελό της τήν Δεσποινούλα, τό "πρωτηκάριν" τη καλομάνα ση ΄μ τη Ελένης , πού μ ένα παραπονεμένο χαμόγελο μού άπλωνε τό χέρι..
Αραγε "πάρε μας καί μάς μαζί σου" ή " έλα με μας γιά πάντα στήν Πατρίδα" ;