Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς (Χάρις Αλεξίου)

Ναι, μιλάμε για τον "μαρμαρωμένο βασιλιά" μας, όπως μιλάμε για τον "Μεγαλέξαντρό" μας, κι όπως μιλάμε για τον "Λεωνίδα" μας...
Ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς, δεν είναι σύμβολο καμιάς εθνικιστικής βασιλόφρονας φαντασίωσης.
Δεν είναι το σύμβολο κάποιου μισαλλόδοξου εθνικισμού..
Ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς, είναι το σύμβολο μιας χαμένης Οικουμένης. Της Ανατολικής Ρωμαϊκής Οικουμένης.
Είναι το άκρως αντίθετο, από αυτό στο οποίο κατέληξε η εθνική μας επανάσταση..Τό εκ γενετής, δηλαδή, καταχρεωμένο προτεκτοράτο που άγεται και φέρεται..
Είναι αυτό το οποίο αποτυπωνόταν στην Χάρτα του Ρήγα...
Είναι αυτό που θα ξαναγεννούσε ο Υψηλάντης αν κατάφερνε να κατέβει νικηφόρος πρός την Πόλη...
Είναι αυτό που παραλίγο να καταφέρει ο Βενιζέλος, αν δεν έχανε τίς εκλογές του 20..
Είναι το όραμα της ανασύστασης μιας Οικουμένης, πολυεθνικής, που δεν φοβάται τον άλλον, τον διαφορετικό, γιατί έχει την αυτοπεποίθηση του μέχρι σήμερα ανυπέρβλητου πολιτισμού της.
Τού μοναδικού πολιτισμού Ελευθέρων ανθρώπων, που ήκμασε, αρχικά στις πόλεις-κράτη, έπειτα στις οικουμενικές κοσμοπόλεις του Αλέξανδρου και της Ρώμης, ακόμη και μέσα στην Τουρκοκρατία, ενάντια στην βαρβαρότητα του κατσαπλιά κατακτητή..
Ενός πολιτισμού που δεν είχε ανάγκη να βασιστεί σε φυλετικές καθαρότητες, γιατί βασίζονταν στην πνευματική παραγωγή διανοούμενων που επέλυαν τα προβλήματα μιας πολύ προχωρημένης Ελεύθερης κοινωνίας, έναντι της οποίας το νεωτερικό Δυτικό κράτος ωχριά..
Είναι το σύμβολο της Ρωμανίας, που τόσο θρηνήσαμε εμείς οι Πόντιοι και όλοι οι Ελληνες....

"Και όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και που πηγαίνει...."