Κακά τα ψέμματα... Στην Κύπρο είπαμε (ευτυχώς!!) το ΟΧΙ, από τον φόβο να μην χάσουμε τον πλούτο μας, και τώρα λέμε τό ΝΑΙ, με την ελπίδα ότι θα συνεχίζουμε να πλουτίζουμε αδιατάρακτα στο μέλλον....Εκείνο που φοβούμαστε και τότε και τώρα, είναι οι αναταράξεις που δυνητικά θα έπλητταν την ψευδοευδαιμονία μας...
Τότε είπαμε ΟΧΙ, γιατί ακόμα και η βουλωμένη απο τα χαρτονομίσματα μύτη μας, μύριζε την οσμή του θανάτου του Ναι. Χανόμασταν άμεσα και τα χάναμε όλα (δεν μας ένοιαζε η Λευτεριά, αλλά η τσέπη)..
Τώρα ψελίζουμε ΝΑΙ, γιατί ο χαμός είναι λίγο πιό μακριά απο την εμβέλεια της μυωπικής κερδοσκοπικής όρασής μας. Γιατί δεν έχουμε το μπόι να διακινδυνεύσουμε την τσέπη μας για το ΟΧΙ της Λευτεριάς.
Δεν είπαμε το Λεύτερο ΟΧΙ, αλλά το ΟΧΙ της ανασφάλειας.
Δεν βροντοφωνάζουμε το ΟΧΙ της αξιοπρέπιας, αλλα το ΝΑΙ της ψωφοδεούς ηδονοχρησιμοθυρικής βραχυμεσοπρόθεσμης προσδοκίας..Καί όταν ο Οθωμανός γίνεται απροκάλυπτα ανένδοτος στις "συνομιλίες", φοβούμαστε, κάνουμε λίγο πίσω, μέχρι η μουδιασμένη ραγιάδικη συνείδησή μας να ξανααναζητήσει το σατέν του σαλβαριού του Δυνάστη, για να ξανακάνει το παλινπαιδικό "γούτσι-γούτσι" του συμβιβασμένου ραγιά στην αγκαλιά του Δυνατού και δυνητικά αυριανού σφαγέα...
Σαν ποτέ το γλείψιμο του υποταγμένου να εκτιμήθηκε απο τον Πασά και να απέτρεψε την σφαγή....
Σαν τον "κοτζάμπαση του καστρόπυργου" του Καραγάτση, που ενώ είχε τουρκέψει για να σώσει το τομάρι του, έγινε ήρωας χωρίς να το θέλει, κατα λάθος, στα Δερβενάκια, 'ετσι είπαμε το ΟΧΙ το 2004..
Και στην Κύπρο, και στην Ελλάδα, στα μυαλά μας και στίς ψυχές μας, πρέπει να ξαναμπεί η ΑΡΕΤΗ και το συμφέρον της Πόλης και του Κοινού, πάνω απο το ΚΕΡΔΟΣ της πάρτης μας.
Πρέπει να ξαναγίνουμε ΕΛΛΗΝΕΣ, απο Σκρούτζ και Σάιλωκ που καταντήσαμε τα τελευταία 30-40 χρόνια...
Η Λευτεριά, το '21, δεν βγήκε απο τα κόκκαλα του Νενέκου..
Γιώργος Πολυχρονίδης 6/1/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου