Αναρτήθηκε από τον/την netakias στο Σεπτεμβρίου 24, 2011
σ.σ.netakia : H"απώλεια"της ΤιΒι θα λύσει και το δημογραφικό...
Ἀπὸ τὴν Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου
Πῶς ζῶ;
Ζῶ ἢ δὲν ζῶ;
Καὶ γιὰ πόσον καιρό;
Νὰ κόψω τὸ ῥεῦμα ἀλλὰ νὰ ἔχω φροντίσει ὡςτε νὰ μπορῶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσω. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα. Εἶδος πρώτης ἀνάγκης δὲν κόβεται εὔκολα…
Τίθενται λοιπὸν ζητήματα σοβαρά…
Πῶς θὰ ζήσουμε, ποὺ ἔχουμε μάθει νὰ ἔχουμε ἕναν γεμᾶτο καταψύκτη;
Πῶς θὰ δοῦμε τηλεόρασι, ποὺ ἔχουμε μάθει νὰ χαζεύουμε μὲ τὶς ὧρες;
Πῶς θὰ κρατήσουμε τὸ γάλα τῶν παιδιῶν μας σὲ σωστὴ θερμοκρασία;
Πῶς θὰ μαγειρέψουμε; Πῶς θὰ ζεσταθοῦμε; Πῶς θὰ στεγνώσουμε τὸ μαλλί; Πῶς θὰ φτιάξουμε καφέ; Πῶς θὰ κυκλοφορήσουμε νύκτα στὸ σπίτι; Πῶς θὰ πλυθοῦμε; Πῶς θὰ τηλεφωνήσουμε; Πῶς θὰ μποῦμε στὸ διαδίκτυο;
Πολλὰ ἐρωτήματα! Πάρα πολλά! Τὸ ῥεῦμα εἶναι πλέον εἶδος πρώτης ἀνάγκης εἴπαμε! Δὲν ζοῦμε δίχως του. Καὶ ἰδίως τώρα ποὺ μπαίνουμε στὸν χειμώνα….
Ἀλλά… Γιὰ νὰ τὸ ξανασκεφθοῦμε…
Ἐὰν ἀδειάζαμε τὸν καταψύκτη μας τώρα τί θὰ γινόταν; Ὄχι, ἂς μὴν πετάξουμε τίποτα… Ἂς …συντηρήσουμε παραδοσιακῶς!!!
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἕνας ἐξάδελφός μου (Πόντιος κι αὐτός, καλή του ὥρα) μοῦ ἔμαθε νὰ φτιάχνω λουκάνικα μὲ δύο τρόπους καὶ νὰ παστώνω ψάρι.
Στὰ λουκάνικα χρησιμοποιήσαμε μίαν ἀπλῆ χειροκίνητη μηχανὴ τοῦ κιμᾶ (ἕνας τρόπος) καὶ ἕνα πάρα πολὺ καλὸ μαχαίρι. (Ἄλλος τρόπος. )
Τί κάναμε; Ὅταν εἴχαμε ἀποφασίσει γιὰ τὰ μπαχαρικὰ καὶ τὰ ἀρωματικά ποὺ θὰ χρησιμοποιούσαμε, τὰ ἀνακατέψαμε μὲ τὸ κρέας, ποὺ εἴχαμε κόψει, καὶ τὰ περάσαμε ἀπὸ τὴν μηχανή τοῦ κιμᾶ. Ἑμπρὸς στὴν «ἔξοδο» τοῦ κιμᾶ, εἴχαμε τοποθετήσει τὸ «ἔντερο» καὶ γεμίζαμε, σταματούσαμε, δέναμε, ξαναγεμίζαμε…
Ὁ ἄλλος τρόπος λίγο ἁπλούστερος. Δὲν χρησιμοποιήσαμε κιμά, ἀλλὰ ψιλοκόψαμε τὸ κρέας καὶ προσθέσαμε τὰ συμπληρωματικά του. Τὸ ἀποτέλεσμα; Περίπου τριάντα λουκάνικα ἀπὸ κρέας σπιτικό, ποὺ ἀνᾷ πάσᾷ στιγμὴ μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν ὡς μέσον προσλήψεως πρωτεΐνης. (Τὰ λουκάνικα ἀνήκουν στὸν ἐξάδελφό μου. Κι ἐγὼ δὲν τὰ τρώγω ποτέ. Ἀλλὰ ὡς ἐμπειρία ἦταν θαυμάσια!!!)
Γιὰ τὸ πάστωμα δὲν θὰ σᾶς πῶ πολλά. Θὰ σᾶς παραπέμψω στὴν σελίδα τοῦ «φτιᾶξτο μόνος σου». Τὰ λένε καλλίτερα. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐμεῖς καταπιαστήκαμε μὲ λίγο γαῦρο.
Γενικῶς, ἡ δραστηριότητα μὲ τὸν Κωστάκη, (ἐξάδελφος) μοῦ ἄνοιξε ἕνα παράθυρο. Μοῦ ἔλυσε τὴν ἀπορία γιὰ τὴν συντήρησι τῶν τροφίμων.
Διότι κακὰ τὰ ψέμματα. Τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε ὡς χρῆστες ῥεύματος, εἶναι ἡ διατροφή μας. Συντήρησις καὶ προετοιμασία.
Εὐτυχῶς ὅμως, τὸ ὄσπριο, σημαντικὴ πηγὴ πρωτεϊνῶν, εἶναι κάτι ποὺ μαγειρεύεται εὔκολα καὶ ἀποθηκεύεται ἀκόμη πιὸ εὔκολα. Ῥύζι, μακαρόνι, πατᾶτες…. Τρόφιμα ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς θρεύσουν δίχως νὰ ἀπαιτοῦν ..ῥεῦμα γιὰ συντήρησι!
Τὸ μαγείρεμα μποροῦμε νὰ τὸ ἀναθέσουμε σὲ ἕνα …μάτι ὑγραερίου! Μία συνήθης φιάλη μπορεῖ νὰ μᾶς ταΐσῃ γιὰ δύο ἐβδομᾶδες περίπου, μὲ κόστος περίπου στὰ 12-15 εὐρόπουλα. (Τελικῶς νομίζω πὼς θὰ κάνουμε καὶ οἰκονομία στὸ τέλος! Ἀφῆστε τὴν τηγανητὴ πατάτα! Καλλίτερη ἀπὸ τὸ ὑγραέριο, μόνον στὸν ξυλόφουρνο!!!)
Γενικῶς, ὑπάρχουν λύσεις πάρα πολλές γιὰ τὸ θέμα τῆς διατροφῆς μας, σὲ περίπτωσι ἀποφάσεώς μας νὰ …ἀποχωρήσουμε ἀπὸ τὴν ΔΕΗ.
Δὲν μπορῶ νὰ σᾶς βρῶ λύσι γιὰ τὴν τηλεόρασι. Τὴν ἔχω σβήσει ἐδῶ καὶ μίαν δεκαετία πλέον. Ἀλλὰ ἀντὶ αὐτῆς μπορῶ νὰ σᾶς προτείνω …σκαλάκια! Τὰ ξέρετε; Ἐγὼ τὰ πρόλαβα. Προσφυγικὸ κατάλοιπο τὸ λέν. Ἀλλὰ ἦταν ὑπέροχα. Ὅλη ἡ γειτονιὰ μία παρέα. (Τότε δὲν εἴχαμε δημοτικὸ φωτισμό.)
Κουβέντα ἔως τὰ ξημερώματα, σπανίως ἀναζητούσαμε κερί ἢ λάμπα πετρελαίου. Δὲν μᾶς ἐνδιέφερε ἄλλως τε. Καὶ στὸ σπίτι κεριά, λαμπίτσες πετρελαίου… Θὰ ἀναρωτιέστε ἐὰν τρελλάθηκα… Διόλου! Τὸ σκέπτομαι σοβαρά! Ἀναπολῶ πράγματι τὴν παρέα τῆς γειτονιᾶς καὶ τὸ κερί. Ἀφῆστε ποὺ εἶναι μία πάρα πολὺ καλὴ εὐκαιρία νὰ γνωριστοῦμε μὲ τὸν …ἄγνωστο γείτονα!!!
Μπαίνει ὅμως κι ὁ χειμώνας… Κρύα… Πῶς νὰ σβήσῃς τὸν καυστήρα;
Κάποτε βρέθηκα σὲ ἕνα ὀρεινὸ καὶ πολὺ χιονισμένο χωριό μίαν Πρωτοχρονιά. Ἤμουν δὲν ἢμουν στὰ 15. Καθόμασταν ἔως ἀργὰ γύρω ἀπὸ μίαν ξυλόσομπα καὶ ὅταν ἔφθασε ἡ στιγμὴ τοῦ ὕπνου, βρεθήκαμε κάτω ἀπὸ ἀπίστευτου ὄγκου σκεπάσματα, βελέντζες, φλοκᾶτες. Ἀσήκωτα ὅλα! Καὶ παγωμένα! Τὸ σπίτι δὲν εἶχε θέρμανσι!
Ἀπὸ τότε τὸ ἔχω ζήσει καὶ τὸ ἔχω ξαναζήσει δεκάδες φορές. Μόνον ἡ πρώτη ἦταν δύσκολη. Μετὰ συνήθισα. Καὶ τώρα μπορῶ νὰ τὸ ξαναζήσω, ἐὰν ἀπαιτηθῇ. Δὲν ἰσχυρίζομαι πὼς εἶναι τὸ καλλίτερο. Ὄχι βέβαια. Ἀλλὰ ἐὰν εἶναι νὰ χάσω τὸ σπίτι, ἂς κάνω ἕναν χειμώνα ὑπομονή. (Ποὺ δὲν τὸ βλέπω γιὰ χειμώνα….)
Ὅλα τὰ ἄλλα τὰ παλεύουμε. Τί θὰ γίνῃ ἐὰν χάσω τὸ τηλέφωνο; Ἢ τὸ κινητό; Ἢ τὸ διαδίκτυο; Ἢ τὸ πιστολάκι; Ἢ……
Ὅποιος δὲν θέλει νὰ ζυμώσῃ…
Ἐγὼ εἶμαι ἕτοιμη νὰ τὸ ζήσω. Δίχως ῥεῦμα, δίχως ζέστη, δίχως τηλέφωνο κι ὅλα τὰ συναφή… Ἔχει τίμημα… Ἀλλὰ εἶναι μικρὸ σὲ σχέσι μὲ τὸ κέρδος. Διότι τὸ κέρδος θὰ εἶναι σαφῶς μεγαλύτερο! Πάρα πολὺ μεγαλύτερο. Ἀναλογιστεῖτε το!
Τὸ κέρδος δὲν εἶναι στὰ 800 ἢ στὰ 1800 εὐρόπουλα ποὺ δὲν θὰ πληρώσω. Εἶναι ἀλλοῦ καὶ εἶναι πολλαπλό.
Εἶναι στὴν συλλογικότητα… Στὴν συντροφικότητα. Στὴν διαπίστωσι καὶ τὴν συνειδητοποίησι τοῦ κοινοῦ προβλήματος μὲ κάθε μας γείτονα. Στὸ δέσιμο, αὐτὸ ποὺ χάσαμε ὅταν ξεκινήσαμε νὰ τρέχουμε σὰν τρελλοὶ ἀπὸ τὸ πρωΐ ἔως τὸ βράδυ γιὰ τὸν ἐπιούσιον!
Δὲν ξέρω τελικῶς ἐὰν θὰ φθάσῃ ἡ «κυβέρνησις« στὸ σημεῖον νὰ κόψῃ τὸ ῥεῦμα. (Ἡ λύσις τοῦ Παρακαταθηκῶν καὶ Δανείων ἐπίσης δὲν γνωρίζω τί διασφαλίζει.) Καὶ εἰλικρινῶς, δὲν μὲ ἐνδιαφέρει διόλου. Ἐὰν ἀποφασίσουν αὐτοὶ νὰ τὸ προχωρήσουν, τότε κι ἐμεῖς θὰ πρέπῃ νὰ εἴμαστε ἔτοιμοι γιὰ ὅλα.
Τὰ σπίτια μας τὰ ἔχουμε πληρώσει καὶ τὰ ἔχουμε ξαναπληρώσει ἀμέτρητες φορές. Τὸ ἔχουμε κάνει νόμιμα, συνειδητὰ καὶ μὲ τὴν πεποίθησι πὼς δὲν θὰ ἔχουμε τὴν ἀγωνία ὅτι κάποιαν στιγμὴ θὰ πρέπῃ νὰ κληθοῦμε νὰ τὰ ξαναπληρώσουμε. (Δὲν δανειστήκαμε. Ἀγοράσαμε. Μᾶς ἀνήκει! Τέλος!)
Ἂς τελειώσουμε ἐμεῖς τὴν παράστασι. Διότι τὰ κουδουνισμένα ἀδυνατοῦν νὰ ἀντιληφθοῦν τό τέλος τους.
Φιλονόη. shortlink http://wp.me/s1dxAm-oxireyma
Υ.Γ. Μὴν φοβᾶστε. Ἡ ἀποκοπὴ μας ἀπὸ τὸ ῥεῦμα δὲν θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ κρατήσῃ γιὰ πολύ. Μόνο ἔως τῆς στιγμῆς ποὺ θὰ νικήσουμε. Διότι τὰ δικά μας ὅπλα εἶναι πὼς εἴμαστε πολλοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου