Η σχέση γιατρού και ασθενούς, ειδικά χειρουργού και ασθενούς, είναι αβυσσαλέα άνιση.
Κλίνει υπέρ του χειρουργού: Εκείνος θα βάλει την διάγνωση και εκείνος θα σε χειρουργήσει, εφ᾿ όσον τον εμπιστευθείς.
Όλοι καταλαβαίνουμε, ότι αυτή η σχέση, είναι ετεροβαρής, είναι σχέση ΙΣΧΎΟΣ τού χειρουργού έναντι τού ασθενούς.
Το δίκαιο που προέκυψε από την Γαλλική επανάσταση, πρώτα απ' όλα εξασφαλίζει την ατομική ελευθερία: Η πολιτεία, βάζει κανόνες σε αυτή την άνιση σχέση, ώστε να προστατεύσει τον αδύναμο ασθενή έναντι τής δύναμης τού χειρουργού: Βάζει ΚΑΝΌΝΕΣ, που τούς εγγυάται η δικαιοσύνη, προκειμένου, την ανεξέλεγκτη ΙΔΙΩΤΙΚΉ ΣΧΈΣΗ ΙΣΧΎΟΣ, να την μετατρέψει σε ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΕΝΗ ΣΧΈΣΗ ΔΗΜΟΣΊΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ για να προστατεύσει την ελευθερία τού ασθενούς.
Αν ο χειρουργός σε χειρουργήσει χωρίς να σε ενημερώσει για τις πιθανές παρενέργειες τής εγχείρησης, και σε παρασύρει, εμπρόθετα ή εξ αμελείας σε μία εγχείρηση τής οποίας δέν ξέρεις τις πιθανές επιπλοκές, τότε, σε περίπτωση που υποστείς μία επιπλοκή, ακόμα και αν όλα γίνουν σύμφωνα με την τελευταία λέξη τής επιστήμης, και με την μεγίστη προσοχή και επιδεξιότητα από τον χειρουργό, δικαιούσαι να τον σύρεις στα ποινικά και αστικά δικαστήρια, και να είσαι σχεδόν σίγουρος ότι θα καταδικασθεί.
Ποσω μάλλον, εάν σού υποσχεθεί εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας και σού εξορύξει το μάτι, οι συγγενείς σου (διότι εσύ δέν θα ζεις), μπορούν, και ορθώς, να τον διαλύσουν δια της δικαιοσύνης.
Ο νομικός πολιτισμός, όμως, του μοντέρνου δήθεν "Δημοκρατικού" κράτους, ξεφτιλίζεται τελείως, όσον αφορά το δίκαιο επί της πολιτικής:
Μπορείς να έχεις έναν ευήθη πρωθυπουργό, που σού είπε "λεφτά υπάρχουν" και που τον ψηφίσες γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, και ύστερα να κάνει στροφή 180 μοιρών, αρπάζοντας και τα λίγα πού είχες.
Όχι μόνο δέν μπορείς να τον αλλάξεις πρίν να σε καταστρέψει, αλλά σε καμιά περίπτωση δέν μπορείς να τον πας στην δικαιοσύνη για τις ζημιές που προκάλεσε, όχι σε έναν ασθενή, αλλά σε 11.000.000 πολίτες. Το πολιτικό σύστημα έχει ορθώσει τόσα νομικά αναχώματα για να προστατεύσει το δικαίωμά του στην αυθαιρεσία, ώστε το ίδιο να δικάζει και να αθωώνει τον εαυτό του, με νόμους πού το ίδιο έφτιαξε, και που ισχύουν μόνον για αυτό.
Δηλαδή, το πολιτικό σύστημα ΘΕΣΜΟΠΟΙΕΊ ΤΗΝ ΣΧΈΣΗ ΙΣΧΎΟΣ ΈΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ.
Ενώ το ίδιο θωρακίζεται ως συλλογικός λωποδύτης, δέν αναγνωρίζει απέναντί του καμία ΘΕΣΜΙΚΆ ΙΣΌΤΙΜΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΌΤΗΤΑ.
Σαν να νομοθετεί ο Ιατρικός σύλλογος για τα περί των σχέσεων ιατρών-ασθενών, να εκδικάζει ό ίδιος τις διαφορές και να μην αποδέχεται ως θεσμικά ισότιμο κανέναν σύλλογο ασθενών..
Δηλαδή, εξ ορισμού, η μάνα μου και η μάνα σας, που πέρασαν κατοχή, γέννησαν παιδιά, ανέθρεψαν με την φλόγα τής αγάπης τους ανθρώπους, διαχειρίστηκαν σπίτια και οικογενειακούς ισολογισμούς, έθαψαν και θυσίασαν τον εαυτό τους και τα νιάτα τους για να μας ταΐσουν, να μας ντύσουν και να μας σπουδάσουν, ξεσκάτωναν, έπλεναν, τάιζαν και σήκωναν με τις σακατεμένες μέσες τους κατάκοιτους γονείς και συζύγους και επί πλέον, πολλές εργάζονταν και έξω από το σπίτι, είναι λοιπόν αυτές οι μάνες ΑΝΊΚΑΝΕΣ να έχουν λόγο για τα δημόσια πράγματα.
Και είναι εξ ορισμού, πιο ΙΚΑΝΌ από τις μανάδες μας, το κάθε ανεπάγγελτο χρυσοκάνθαρο πορφυρογέννητο τσογλάνι;
Αυτό τό πολιτικό σύστημα, έχει ξοφλήσει..
Οι κοινωνίες, που στην Δύση κατακτούσαν την ατομική τους ελευθερία τούς 18ο και 19ο αιώνα, ωρίμασαν πλέον, καί τώρα αρχίζουν να ζητούν και την πολιτική ελευθερία.
Η κρίση, επιτάχυνε αυτήν τήν ωρίμανση: Αυτό δείχνουν οι παγκόσμιες πλατείες και οι Αραβικές εξεγέρσεις.
Οι κοινωνίες, άρχισαν πλέον να αμφισβητούν στους πάσης φύσεως ξερόλες, κρατικούς και κομματικούς γιακωβίνους, το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτοί, διότι, δήθεν, αυτοί μόνο "ξέρουν".
Ξεράδια, ιταμά σκύβαλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου