Σχόλιό μου στην ανάρτηση
Αμοιβή νεοεισερχόμενου στην αγορά εργασίας κατώτερη της Εθν.Συλ.Συμ.Εργ.,
Σεβαστή μου Ιππολύτη, αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο, πώς το κόμμα, που εφιππεύει το κράτος, που κατέχει ως ιδιοκτήτης το πολιτικό σύστημα, είναι εξ ορισμού αλάθητο ή οπωσδήποτε πιο υπεύθυνο πολιτικά από την κοινωνία.
Διαπνέονται απο την ολιγαρχική αντίληψη ότι η κοινωνία είναι ανώριμη και οφείλει να βιασθεί από αυτούς στον ορθό δρόμο.
Αυτή την αντίληψη, δεν την διακονούν μόνο αυτοί, αλλά και η Αριστερά: Κατ' αυτήν, ο πολίτης οφείλει να διαδηλώνει "ως μάζα", αλλά πάντοτε, η σοφή καθοδήγηση "ξέρει καλύτερα"..
Και η φιλελεύθερη και η κομμουνιστική νεωτερική αντίληψη, θεωρούσαν αυτονόητο, ότι το πολιτικό σύστημα είναι ιδιοκτησία του κράτους. Η διαφορά τους ήταν στο ότι ο μεν φιλελευθερισμός υποστηρίζει ότι η ιδιοκτησία του οικονομικού συστήματος ανήκει στους ιδιώτες κατόχους του κεφαλαίου, ενώ ο κομμουνισμός υποστήριζε, ότι η ιδιοκτησία του οικονομικού συστήματος ανήκει στο κράτος.
Όπως βλέπεις, και στα δύο νεωτερικά συστήματα, η κοινωνία βρίσκεται εκτός του πολιτικού συστήματος, δεν γίνεται πουθενά δεκτή ως Δήμος, ως αναγνωρισμένο θεσμικά βουλευόμενο σώμα, ως εντολέας των πολιτικών .
Προορίζεται μόνο να νομιμοποιεί, ανά τετραετία το πολιτικό προσωπικό του κράτους.
Εντολέας και εντολοδόχος είναι το ίδιο το κράτος και το προσωπικό του.
Υπάρχει ένα μεγάλο γνωσεολογικό αδιέξοδο στην νεωτερικότητα: Ονομάζει "αντιπροσωπευτική δημοκρατία" το παρόν πολιτικό σύστημα, θεωρώντας ότι δεν την βλέπει κανείς, και πώς μπορεί να αυτοονομάζεται δημοκρατία, ενώ δεν είναι. (συνέχεια)
Η γνωσεολογία που αντλούμε απο τα "Πολιτικά" του Αριστοτέλη, και απο την "Αθηναίων Πολιτεία" του, μας λέει τα εξής:
Δημοκρατία, ήταν το πολίτευμα τής Πόλης-Κράτους της Αθήνας, του 5ου και 4ου π.Χ. αιώνα, όπου οι πολίτες, ως βουλευόμενος Δήμος, ήταν κάτοχοι του πολιτικού συστήματος, άρα πολιτικά αυτόνομοι,"ως μή αρχόμενοι υπό μηδενός" κατα τον Αριστοτέλη, άρα Ελεύθεροι.
Επειδή έπαψαν να είναι μισθωτοί εργάτες, (ακόμα και οι θύτες), οι πολίτες Αθηναίοι ήταν και κοινωνικά αυτόνομοι, άρα Κοινωνικά Ελεύθεροι.
Την ατομική Ελευθερία, (που προϋποτίθεται των άλλων δύο), την είχαν κατακτήσει, ήδη, απο τον 8ο π.Χ. αιώνα,επι Σόλωνος.
Από αυτά, αρκεί να συγκρατήσουμε, ότι ως Δημοκρατία οριζόταν η πλήρης Ατομική, Πολιτική και Κοινωνική Αυτονομία των πολιτών.
Το νεωτερικό σύστημα, κατοχυρώνει και τίς τρείς Ελευθερίες;
Τό ίδιο λέει πώς ναί, αλλά αυτός ο ισχυρισμός, βασίζεται σε ενα γνωσεολογικό ταχυδακτυλουργισμό:
Ταυτίζει τα εργασιακά και πολιτικά ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, με την εργασιακή και πολιτική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Και οι δύο εκδοχές της νεωτερικότητας,(φιλελεύθερη και κομμουνιστική), συγκάλυψαν το γεγονός, πώς το πολιτικό σύστημα της νεωτερικότητας, είναι ιδιοκτησία του κράτους, (όπως επί φεουδαρχίας του Βασιλιά και του Φεουδάρχη), άρα ο πολίτης, δεν υφίσταται ως Δήμος, ως Ελεύθερα βουλευόμενο συλλογικό υποκείμενο. Αρα, ο πολίτης, δεν είναι πολιτικά Ελεύθερος.
Συγκάλυψαν επίσης, πώς στο επίπεδο της εγασιακής μονάδας, τις αποφάσεις τις παίρνει ο ιδιοκτήτης του κεφαλαίου, είτε είναι ιδιώτης, είτε είναι το κράτος.
Αρα, ο πολίτης δεν είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ελεύθερος. Απλά, έχει κοινωνικά εργασιακά διακιώματα, που κι αυτά καταπατώνται βάναυσα.
(συνέχεια και τέλος)
Τί είναι λοιπόν το νεωτερικό πολιτικό σύστημα, σύμφωνα με τα γνωσεολογικά κριτήρια του Αριστοτέλη;
Είναι "Αισυμνητεία", δηλαδή, σαν το πολιτικό σύστημα του Σόλωνα,(πού η αυταρχική εκδοχή του ήταν το σύστημα του Δράκοντα): Το τότε εκλογικό σώμα, εξέλεξε τον Σόλωνα, ως "διαλάκτη", για να γεφυρώσει, δηλαδή, τίς τότε πολιτικές και κοινωνικές αντιθέσεις. Κατά την διάρκεια της θητείας του, κανείς δεν είχε το θεσμικό δικαίωμα να παρέμβει, όπως εμείς τώρα με τον ΓΑΠ.
Μετά απο την Αισυμνητεία, στην Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία, ήρθε η Αντιπροσώπευση: Ο Δήμος, ενεργούσε ως εντολέας με εντολοδόχους τους πολιτικούς: Ο Δήμος είχε ανα πάσα στιγμή το δικαίωμα να ανακαλέσει τους εκλεγμένους πολιτικούς, και μάλιστα να τους παραπέμψει σε δίκη για τις πολιτικές τους που έβλαψαν τήν κοινωνία (εμείς ακόμα, ούτε στο όνειρό μας δεν το βλέπουμε αυτό το πολιτικό σύστημα).
Και κατόπιν, ήρθε η Δημοκρατία, όπως εξέθεσα παραπάνω, όπου η κοινωνία των πολιτών πέρασε από την εργασία στην Σχόλη, που δεν ήταν τεμπέλα, αλλά αποκλειστική ενασχόληση με την πολιτική έναντι πολιτικού μισθού, όπου ο Δήμος, ενσάρκωνε το πολιτικό σύστημα, χωρίς μεσάζοντες. (Αυτό πια, ούτε καν μπορούμε να το φανταστούμε).
Αρά, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, όχι μόνον δεν έχομε Δημοκρατία, αλλά ούτε καν Αντιπροσώπευση.
Έχουμε το προαντιπροσωπευτικό νεωτερικό ολιγαρχικό σύστημα, όπου είμαστε ατομικά Ελεύθεροι, αλλά κοινωνικά και πολιτικά, ανελεύθεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου