γραφει : η σύνταξη του φυλλομάντη
(Δημοσίευση: 8 Ιουλίου 2011) Σκέψεις και θέσεις της σύνταξης του φυλλομάντη για τις εξελίξεις και την στροφή στην Σπίθα-Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών.
Πέρασαν μόλις έξι μήνες από την ιδρυσή της κι η Σπίθα του Μίκη αντιμετωπίζει την δική της κρίση. Πυκνοί οι καιροί, αναδεικνύουν γρήγορα κι έντονα τις χρόνιες αρρώστιες στην ιδεολογία και την πολιτική και ιδίως στην ιδεολογία για την πολιτική, αρρώστιες που πρέπει να ξεπεράσει το κίνημα για να βρεί τον εαυτό του και που θέτουν ξανά και ξανά το σχετικό στοίχημα ώσπου να το αποσαφηνίσουν.
Το εξάμηνο αυτό, μερικές δεκάδες Σπίθες και γύρω στα πέντε έως δέκα χιλιάδες μέλη κάθε πολιτικής προέλευσης και επιπέδου αναμόχλευσαν τις ελπίδες ή/και τις εμμονές τους πίσω από το κάλεσμα του Μίκη, στηρίζοντας στις δικές του πρωτοβουλίες μα και στις δικές τους προσπάθειες το ειδικότερο στοίχημα να γίνουν όντως Σπίθες στην ιδεολογία και την πολιτική. Όπως πάντα, όμως, εδώ δεν γεννήθηκαν μόνο δυνατότητες κι ελπίδες, μα και αντάμωσαν μεγάλες αδυναμίες - που αποδείχθηκαν ανυπέρβλητες. Το Σπιθοδυναμικό, παρά τις εξαιρέσεις, διέθετε χαμηλό ιδεολογοπολιτικό επίπεδο, πολύ πίσω από το μέσο κοινωνικό το οποίο τουλάχιστον μισογνωρίζει τις ελλείψεις του όπως γνωρίζει πια και τα αδιέξοδα της αριστερής πραξεολογίας. Μα και ο ίδιος Μίκης, παρά τα πρωτοποριακά του στοιχεία, κινήθηκε στα όρια της πραξεολογίας αυτής, αποτυγχάνοντας πλήρως στην πολιτική διαμόρφωση του δυναμικού της Σπίθας και διαχωρίζοντας ουσιαστικά, εν τέλει, το πολιτικό του εγχείρημα από την Σπίθα.
Ο διακηρυκτικός λόγος του Μίκη στάθηκε πρωτοποριακός στο ύφος και στο περιεχόμενο και έτσι θα λειτουργήσει πλέον, ανεξάρτητα ακόμα κι από τον Μίκη ή την Σπίθα, όπως ένα τραγούδι που μόλις το αγαπήσει ο κόσμος δεν ανήκει πια στον δημιουργό του - το ξέρει καλά αυτό ο Μίκης. Και τούτο διότι ως πολιτική πρόταση αφήνει πίσω όχι μόνο την συστημική στασιμότητα αλλά και την γνώριμη αριστερή εναλλακτική της. Η στενοχώρια και ο απολογισμός, όμως, είναι πως αυτός ο λόγος ελάχιστα αφομοιώθηκε από τις Σπίθες, μα και δύσκολα υποστηρίχθηκε στην συνέχεια από τον ίδιο τον Μίκη, που επιχείρησε την πολιτική του μετουσίωση στο μεν κοινωνικό πεδίο με μονομερείς επικεντρώσεις (λογουχάρη μνημόνιο, στενή κι εμπαθής αντίληψη εθνικής ανεξαρτησίας κ.λπ), στο δε εσωσπιθικό πεδίο με τελεσιγραφικά συμπληρώματα ιδεολογικής καθαρότητας και με πρακτικές επιβολής. Φυσιολογικά επακόλουθα ήταν η διαρκής συρρίκνωση και ιδεολογοπολιτική στασιμότητα της Σπίθας, οι εσωτερικές καταγγελτικές συγκρούσεις και βέβαια η πλήρης υστέρησή της απέναντι στις εκρηκτικές κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις της περιόδου. Η οργανωτική εσωστρέφεια και η μακρά σειρά διαδοχής οργανωτικών υπευθύνων είναι εδώ χαρακτηριστικά δείγματα της αδυναμίας του Μίκη να δει στις Σπίθες τα στοιχεία του υποκειμένου που ξεπερνούν τους γνωστούς εκτελεστικούς μηχανισμούς, πολύ δε περισσότερο να αναπτύξει μια πολιτική τέτοια ώστε η συμμετοχική ανάγκη κι απαίτηση να ξεπεράσει την αδέξια ή μικροπαραγοντίστικη έκφρασή της. Η κλασική αριστερή πεφωτισμένη γιακωβίνικη δεσποτεία στο όνομα του λαού βασίλευσε κι εδώ «έως ότου ο λαός ωριμάσει». Οσο για τα μικροτμήματα λαού (όπως πχ. οι Σπίθες), που συγκροτούν το δύσκολο εγχείρημα της υποκειμενικής του υπόστασης, αντιμετωπίζονται απλώς ως χειραγωγήσιμα ή αναλώσιμα πολιτικά στοιχεία χωρίς σημασία.
Η απόπειρα δεσποτικού ελέγχου της Σπίθας και πλήρους μετατροπής σε πειθήνιο υποστηρικτικό μηχανισμό, κορυφώθηκε την τελευταία περί την συνδιάσκεψη της Σπίθας περίοδο, οδηγώντας σε συγκρούσεις, προγραφές, αποχωρήσεις, δημιουργίες πλασματικών οργανώσεων, διαγραφές κι αυτοδιαλύσεις δεκάδων Σπιθών: ουσιαστικά στην διάλυση της Σπίθας.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα, πέραν του εσω-δημοκρατικού, το οποίο διαπλέκεται σε αυτην την εξέλιξη και αποτελεί βασικό στοιχείο πολιτικής φυσιογνωμίας και κατεύθυνσης: πρόκειται για την μετακόμιση του πολιτικού σχεδίου του Μίκη από το αίτημα για βαθειά δημοκρατία και υπέρβαση του πολιτικού συστήματος στο έδαφος του αντι-μνημονιακού μετώπου, που επιχειρείται να συγκροτηθεί ως η σύγχρονη εκδοχή του Παλλαϊκού Μετώπου. Την στρατηγική αναπηρία του αντιμνημονιακού μετώπου (αναπηρία που ο φυλλομάντης προσπάθησε έγκαιρα να αναδείξει ήδη από τις αρχές του 2010) και την φανερή εδώ στροφή σε σχέση με τις διακηρύξεις της Σπίθας συμπληρώνουν η πολιτική στελέχωση του μετώπου αυτού, οι παρελκυστικές πρακτικές, οι εκλογικές του στοχεύσεις και οι προσωπικές στρατηγικές που όλα τους προέρχονται από τα πιο αναξιόπιστα τμήματα του ΠΑΣΟΚ αλλά κι από το βαθύτερο συστημικό παρασκήνιο. Ο γνώριμος παραγοντισμός «σωτήρων» αντάμωσε και πάλι με τον υποκειμενισμό των διανοούμενων και με περσόνες των media.
Δεν θεωρούμε ότι ο Μίκης έχει πλήρη συνείδηση των πολιτικών επιπτώσεων από τις εξελίξεις αυτές, ούτε όμως αγνοούμε ότι αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο των αποφάσεων που τις διαμορφώνουν.
Ο φυλλομάντης, ως μικρή συμβολή στα τεκταινόμενα του κινήματος, θεωρεί υποχρέωσή του να πάρει πλέον τις αποστάσεις του από τις εξελίξεις αυτές και την Σπίθα, με την ίδια ευθύνη με την οποία υποστήριξε το εγχείρημά της το τελευταίο 6μηνο. Η ειδικότερη αυτή πολιτική μας αποστασιοποίηση δεν αίρει τον σεβασμό μας στην μεγάλη προσωπικότητα του Μίκη, παρά την απογοήτευσή μας για τις επιλογές του.
Τους αναγνώστες μας που επιθυμούν λεπτομερέστερη ενημέρωση για τα σχετικά γεγονότα κι εξελίξεις παραπέμπουμε στην Κεντρική ιστοσελίδα της Σπίθας και στις εκεί αποφάσεις και κείμενα του Μίκη, της Σ.Ε, αλλά και των μελών της Σπίθας που συμμετείχαν στον σχετικό διάλογο, εάν αυτά δεν έχουν αποσυρθεί σαν «εσωστρεφή», όπως προανήγγειλε ήδη ο Μίκης. Σχετικό υλικό ποικίλης αξιοπιστίας παρέχουν επίσης κι άλλες ιστοσελίδες Σπιθών ή τρίτων πού έχουν κάποια αναφορά στην Σπίθα, καθώς και η διασπιθική συζήτηση μέσω διακινούμενων e-mail.
Ο φυλλομάντης, έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει κείμενα σχετικά με την Σπίθα, με τελευταίο το κείμενο του Α.Βαρβέρη με τίτλο « Σημειώσεις για την 1η συνδιάσκεψη - Ιούνιος 2011». Σαν περαιτέρω μικρό δείγμα του σχετικού προβληματισμού παραθέτουμε στην συνέχεια τις δύο τελευταίες αποφάσεις της συνέλευσης της Σπίθας Χαλανδρίου-Βριλησσίων, καθώς και απόσπασμα από πρόσφατο δημοσίευμα του «φίλου της Σπίθας» Χρ. Γιανναρά.
ο φυλλομάντης, 7 Ιουλίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου