του Αριστείδη Τσιλφίδη
Μελβούρνη, Αυστραλία
Άλλη μια χρονιά πέρασε, και δεν είδαμε παγκόσμια αναγνώριση της Γενοκτονίας. Οι δύο μόνο χώρες του κόσμου που αναγνώρισαν την "Γενοκτονία των Ποντίων" είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Δύο χώρες που όπως ξέρει όλος ο κόσμος, αλλάζουν 12 πόντους μεταξύ τους στη Eurovision. Δηλαδή, καμιά ουσιαστική αλλαγή.
Αλλά γιατί;
Δεν έγινε η Γενοκτονία την ίδια περίοδο με την Γενοκτονία των Αρμενίων;
Πώς μπορεί η Γενοκτονία των Αρμενίων να αναγνωρίζεται σε πάνω απο 20 χώρες του κόσμου και η δική μας πουθενά;
Για πάνω απο 20 χρόνια τώρα, εμείς οι Πόντιοι διαβάζουμε για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού σε πολλά και διάφορα βιβλία γραμμένα στα Ελληνικά. Οι περισσότεροι ιστορικοί που ερεύνησαν την Γενοκτονία ήταν και είναι Έλληνες. Και οι περισσότεροι απ'αυτούς Πόντιοι. Πώς μπορεί τότε μια μη-ελληνική χώρα να αναγνωρίσει μια γενοκτονία της οποίας όσες έρευνες έχουν γίνει είναι όλες στα ελληνικά; Πολύ δύσκολο. Να ζητήσουμε από την Αμερική να αναγνωρίσει την Γενοκτονία δίνοντας της συγγράμματα γραμμένα μόνο στα ελληνικά;
Το παραπάνω όμως πρόβλημα δεν είναι, κατά την γνώμη μου, και το μοναδικό. Γιατί ...και ποιοι ήταν αυτοί οι Πόντιοι θα μας πούνε. Έλληνες ήταν και μιλούσαν μια αρχαία ελληνική διάλεκτο θα απαντήσουμε. Εντάξει θα πούνε. Άλλα εμείς διαβάσαμε ότι κι'άλλοι Έλλήνες ήταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τότε. Και ότι αυτοί έπαθαν ακριβώς το ίδιο με σας. Και τι θα απαντήσουμε; Ότι ο πόνος μας ήταν μεγαλύτερος από αυτόν των Σμυρνιών και των Θρακιωτών; Θα πούμε ότι υπήρχε ανταρτικό στον Πόντο; Ότι μιλούσαμε διαφορετικά απ'τους άλλους Έλληνες; Ή μήπως να τους πούμε ότι ήμασταν "σα μακρά". Δηλαδή μακριά από τους άλλους Έλληνες και έτσι θέλουμε ξεχωριστή αναγνώριση.
Έχουν γίνει αναγνωρίσεις σε περίπου 7 πόλεις των Η.Π.Α. Το 2005 στην πόλη της Albany των Η.Π.Α, αναγνώρισαν την Γενοκτονία που έγινε στον Πόντο και την Μικρά Ασία θεωρώντας ότι 353.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Μα είναι σωστό αυτο; Μόνο στον Πόντο χάθηκαν 353.000 ψυχές. Πώς ανάφεραν και την Μικρά Ασία χωρίς να ανεβάσουν το σύνολο των θυμάτων; Ποιος ιστορικός τους έδωσε αυτό το λάθος στοιχείο;
Στο Senate της Pensylvannia στις Η.Π.Α το 2003, αναγνώρισαν τα 353.000 θύματα των Έλληνων, Αρμενίων και Ασσυρίων που ζούσαν στον Πόντο. Κι εμείς εδώ και χρόνια γνωρίζουμε ότι 353.000 θύματα ήταν μόνο οι Ελληνόφωνοι Πόντιοι. Ποιος ιστορικός έδωσε λάθος στοιχεία;
Τα λάθη αυτά εξακολουθούν να γίνονται. Μπορώ να αναφέρω κάποια άλλη στιγμή τα λάθη που γράφτηκαν στην κίνηση που έγινε στη Νότια Αυστραλία τον περασμένο μήνα. Δηλαδή, δεν κοροϊδεύουμε μόνο τον εαυτό μας και τα θύματα, αλλα και ολόκληρο τον κόσμο.
Όπως και να έχει, η αναγνώριση δεν θα έρθει εύκολα από χώρες που δεν μας γνωρίζουν. Αλλά το κάνουμε το θέμα πολύ πιο δύσκολο όταν ξεχωρίζουμε τους εαυτούς μας από τους άλλους Έλληνες-πρόσφυγες που και αυτοί ένιωσαν τον πόνο του ξεριζωμού και του διωγμού . Παγκόσμια μας ξέρουν όλοι ως Έλληνες. Ήμασταν Έλληνες του Πόντου και ακόμα σήμερα έχουμε τον Πόντο μέσα μας. Αλλά είμαστε Έλληνες. Και αυτοί που ζούσαν στη Σμύρνη ήταν Έλληνες. Ζούσαμε όλοι μαζί "σα μακρά". Το ότι μιλούσαμε Ελληνικά σε διαφορετικές διαλέκτους, δεν έχει καμιά σχέση με την αναγνώριση της Γενοκτονίας μας.
Οι Αρμένιοι το έχουν θέσει το ζήτημά τους πολύ πιο απλά. Έγινε Γενοκοτονία των Αρμενίων λένε. Δεν διαχωρίζουν έναν Αρμένη που ζούσε στην Κωνσταντινούπολη με τον άλλον που ζούσε στην Αμάσεια ή στην Σμύρνη. Ενωμένοι και ισχυροί. Και τα αποτελέσματα τους δείχνουν την ενότητά τους.
Αλλά δεν είναι μόνο η ενότητα που έχει αποφέρει αποτελέσματα. Οι Αρμένιοι έχουν ερευνήσει την Γενοκτονία των Αρμενίων σοβαρά και αυτή την σοβαρή τους προσπάθεια θέλησαν να την γνωστοποιήσουν και προς τα έξω. Για παράδειγμα αν θελήσει κανείς που μένει στο εξωτερικό να ενημερωθεί για την γενοκτονία των Αρμενίων, θα βρει εκατοντάδες βιβλία σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα. Καθένας που επέζησε έχει γράψει το δικό του βιβλίο. Και αν όχι αυτός ο ίδιος, ο απόγονός του. Με αυτό τον τρόπο, ο ιστορικός μπορεί να ενημερωθεί για τα πραγματικά γεγονότα και να γράψει στη συνέχεια ένα βιβλίο για την Γενοκτονία των Αρμενίων, το οποίο θα παρέχει με την σειρά του σημαντικές πληροφορίες στον αναγνώστη για το συγκεκριμένο θέμα.
Με τον όρο "Γενοκτονία των Ποντίων", δείχνουμε ότι θεωρούμε τον πόνο μας μεγαλύτερο από αυτόν των άλλων Ελλήνων. Η Γενοκτονία στον Πόντο ήταν η ίδια με αυτήν που έλαβε χώρα και σε άλλα μέρη που υπήρχαν Έλληνες. Ο σκοπός ήταν ένας. Να μην υπάρχει το ελληνικό στοιχείο στο "Τουρκικό" έδαφος. Γι'αυτό το λόγο, πρέπει να αναγνωριστεί η Γενοκτονία ως ένα ενιαίο γεγονός, ως Γενοκτονία δηλαδή των Ελλήνων.
Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς σκληρή και οργανωμένη δουλειά, η Γενοκτονία μας δεν θα αναγνωριστεί από καμία χώρα εκτός των δύο παραπάνω κρατών που το αναγνώρισαν μέχρι σήμερα, δεν θα πετύχουμε αναγνώριση. Μέχρι να καταλάβουμε ότι μόνο ενωμένοι θα φέρουμε αποτελέσματα, μόνο τότε θα πετύχουμε στον αγώνα μας, η Γενοκτονία των Ελλήνων δεν θα αναγνωριστεί παγκοσμίως.
Προκειμένου να γίνει παγκοσμίως γνωστή η "Γενοκτονία των Ελλήνων" , όπως η "Γενοκτονία των Αρμενίων", θα χρειαστεί να προηγηθεί πρώτα ένα απλό γεγονός. Οι Έλληνες απο τις διάφορες οργανώσεις που εκπροσωπούν τους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας πρέπει να αφήσουν τον εγωϊσμό τους στο πλάϊ και να ορίσουν μια κοινή μέρα κατά την οποία θα τιμάται η μνήμη όλων τον Ελλήνων της Γενοκτονίας. Έτσι θα γνωρίζει ο μη-Έλληνας ιστορικός ότι η γενοκτονία ήταν μία. Η Γενοκτονία των Ελλήνων.
Μας περιμένουν οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι.
Ένα ιστορικό γεγονός.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων.
Η Γενοκτονία των Ασσυρίων.
Και η Γενοκτονία των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου