"Ίμερα ερωθύμεσα" (Νοστάλγησα τά Ιμερα)

Ιμερα ερωθύμεσα (Διπάτ)

Ωχ, ΄Ιμερα ερωθύμεσα
ναηλί εμέν,
ωχ, νελέπω τ΄οσπιτόπα'ς
ώι ναηλί καί βάι ξάν εμέν,
ώχ, ν'ελέπω τ'οσπιτόπα'ς,
ώι ναηλί καί βάι ξάν εμέν

Ωχ, Ιμερα, νοστάλγησα
αλί σε μένα
Ωχ, να ξαναδώ τα σπίτια σου
αλί σε μένα και ξανά βάι σε μένα
Ωχ, να ξαναδώ τα σπίτια σου
αλί σε μένα και ξανά βάι σε μένα


Ωχ, ν' ελέπω τόν καστρόλιθο'ς
ναηλί εμέν,
καί'ν όλια τα παρχαρόπα'ς
ώι ναηλί και βάι ξάν εμέν
έχ κι όλια τα παρχαρόπα'ς
φύγον κι έλα πούλι'μ μέ'τ εμέν

Ωχ, να ξαναδώ τόν καστρόλιθό σου,
αλί σέ μένα,
και όλα τα παρχάρια σου (ορεινά λιβάδια, τόποι θερινού παραθερισμού, χιλιοτραγουδισμένα από την ποντιακή μούσα)
αλί σε μένα και ξανά βάι σε μένα,
εχ, και όλα τα παρχάρια σου,
φύγε πουλί μου κι έλα μαζί μου.


Εχ, απ' ακεί πέρα πού έρται
πουλί'μ, πουλί'μ,
εχ, γιοσμάς με την κουκούλα'τ
ώι ναηλί και βάι ξάν εμέν,
εχ, γιοσμάς με την κουκούλα'τ
ώι ναηλί και βάι ξάν εμέν

Εχ, αυτός πού έρχεται από κει
πουλί μου, πουλί μου,
εχ, παλικάρι με κουκούλα (τό ποντιακό κάλυμμα του κεφαλιού, εδώ ένδειξη παλικαριάς)
αλί σε μένα και ξανά βάι σε μένα,
εχ, παλικάρι με κουκούλα
αλί σε μένα και ξανά βάι σε μένα.

Ει, τυλιμμένος σα φουσέκια,
ναηλί εμέν,
Εχ, Κρωμνέτες ως την γούλαν,
ώι ναηλί και βάι ξάν εμέν'
εχ, Κρωμνέτες ως την γούλαν,
φύγον κι έλα ρίζα' μ μέ τ' εμέν

Ει, τυλιγμένος στά φουσέκια,
αλί σε μένα,
έι, Κρωμνέτης ως τό λαιμό,
αλί σε μένα και ξανά βάι σε μένα,
εχ, Κρωμνέτης ως τό λαιμό,
φύγε, πουλί μου κι έλα μαζί μου.