Αφήγηση του Στάθη Λολοσίδη, πού κατόρθωσε να σωθεί απο την σφαγή, απο τό βιβλιο "ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ", εκδοσεις "Τραπεζους""... Εγώ ήμουν έμπορος στην Νίκαια και είχα μεγάλη περιουσία.... Τό βράδυ της 14ης Αυγούστου ακουσαμε να πέφτουν, απο μακριά , κανόνια και ενομίσαμε πως ήταν ελληνικος στρατός που κατέβαινε να μας ελευθερώσει. Εμείναμε ξάγρυπνοι περιμένοντας την απελευθέρωσή μας ή την σφαγή.
Κατά τίς δύο τα μεσάνυχτα ακούσαμε να χτυπούν τις πόρτες μας οι Τούρκοι....
Επιαναν τους άνδρες απο το λαιμό και τις γυναίκες απο τα μαλλιά και τούς έβαζαν το μαχαίρι εμπρός στό στήθος.
Ήταν χιλιάδες Τούρκοι της Νίκαιας, και όλης της περιφέρειας τού Καραμουσλάρ, της Λεύκας, του Αϊνεγκιόλ. Είχαν έρθει ακόμη Τούρκοι απο τη Σαπάντζα και τό Αδά Παζάρ για να μας κλέψουν, για να μας σφάξουν, για να ατιμάσουν τις γυναίκες μας.
Ο Ντζεμάλ, οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί τους οδηγούσαν στην αρπαγή.
Μας είχαν βγάλει από τα σπίτια , τα υπόγεια και τις τρύπες, και φύλαγαν τις θύρες του φρουρίου, πού βρίσκεται μεσα στην κτισμένη Νίκαια για να μην μπορεσει να βγει και να γλυτώσει κανένας χριστιανός. Εις τό μεταξύ, είχαν βάλει πολλούς άνδρες και γυναίκες μεσα στην μεγάλη μαρμαρένια εκκλησία της Παναγίας, όπου έγινε η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος, και τούς έσφαξαν λιανίζοντας τους.
Ο Ντζεμάλ διέταξε το δικό μας τμημα να τό πάνε πρός την πύλη της Λεύκας...
Ο κόσμος έκλαιγε και φώναζε...
....πέντε άνδρες κόψαμε τό σχοινί πού ήμασταν δεμένοι με τα δόντια μας και φύγαμε. Οι Τούρκοι πρόφτασαν και σκότωσαν τούς συντρόφους μου. Εγώ έτρεχα γρήγορα και οι σφαίρες σφυριζαν στ αυτιά μου.. Έπεσα κατω και κρύφτηκα σ΄ένα θάμνο...
Κάτω από τό θάμνο, μαζεμένος, έβλεπα τη μεγάλη σφαγή πού άρχισε να γίνεται μεσα στό ωχρό φεγγάρι. Τούς άνδρες τούς έσφαζαν μέ μεγάλες μαχαιριές και τούς πελεκούσαν. Τίς γυναίκες από έξι χρονών κοριτσάκια έως και τίς γριές τίς ατίμαζαν και τίς έσφαζαν... Έβαλα πολύ χώμα στ΄αυτιά μου για να μην ακούω. Έως τό μεσημέρι ατίμαζαν και ατίμαζαν και έκαναν τά κρέατα μικρά κομματάκια, και ύστερα έφεραν κάρα και μάζευαν τις σάρκες.
Από την δική μου οικογένεια έσφαξαν τη γυναικα μου Όλγα, τη μητέρα μου Σοφία, τόν αδελφό μου Κώστα, την κόρη μου Σοφία, Άλλους δέν είχα..
Έμεινα στό θάμνο μου όλο το απόγευμα και τη νύχτα βγήκα.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου