Από τό προοίμιο του βιβλιου τού Χάρη Τσιρκινίδη "Επιτέλους τους ξεριζώσαμε...":
Θυμάμαι, Μάνα, μού λεγες:
Πως τη δεκαεπτάχρονη ξαδέλφη σου, τη
Θοδώρα, μαζί με δύο άλλες γυναίκες, που κρατούσαν
αγκαλιά τα νήπια τους, τις ξεχώρησαν απο την αυλή
τού σχολείου της Σαμψούντας, όπου είχαν συγκε-
ντρώσει όλα τα γυναικόπαιδα, τις πήγαν σε μια αί-
θουσα κι΄εκεί έξι χωροφύλακες τις βίασαν.
Πώς η Θοδώρα τούς κτυπούσε, τους έσχισε τα πρό-
σωπα. Κι΄αυτοί τη σκότωσαν με μαχαίρια. Έβγαλαν
την καρδιά της κι΄έσταζαν το αίμα πάνω στίς άλλες
γυναίκες για να τις τρομοκρατήσουν.
Πως αυτές, καθώς μαζί μ΄όλο τό καραβάνι τις οδηγού-
σαν στην εξορία, περνώντας πάνω απο μια ψηλή γέ-
φυρα έριξαν πρώτα τα παιδιά τους κάτω και μετά πή-
δηξαν κι΄αυτές πάνω στους μυτερούς βράχους.
Θυμάμαι, Μάνα, την υπόχεσή μου:
" Θά γράψω κάποτε την τραγωδία μας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου