"Μετά τήν εκκένωση της πόλης , στίς 17/30 Ιουνίου 1919, απο τον ελληνικό στρατό, οι ορδές των ενόπλων μουσουλμάνων, συνοδευόμενων απο τακτικα στρατεύματα, υπό την ηγεσία του πρώην μεράρχου Αιδινίου, Σεφκί (Chefki), εισέβαλαν στην πόλη και βοηθούμενοι από το μουσουλμανικό πληθυσμό, διεπραξαν ληστείες, βιασμούς, σφαγές και έκαψαν οτιδήποτε ήταν χριστιανικό και κυρίως ελληνικό...""Αποσπάσματα μαρτυρικών καταθέσεων ενώπιον τού Εκτακτου Στρατοδικείου:"
.....2ος. Μπαζίλ Τζολολίτι (Basile Tjololiti).
"..... Η δασκάλα Μαρία Παπαδοπούλου, κυνηγημένη από μια ομάδα Τούρκων, στούς οποίους παρέδωσε προκαταβολικά 30 τουρκικές λίρες τις οποίες έφερε, προτίμησε να ριφθεί μόνη της μέσα στίς φλόγες.."
.. 3ος. Ελισάβετ Μανούσου.
" .... Τό σπίτι ήταν γεμάτο πτώματα και οι τοίχοι, τό πάτωμα και τα έπιπλα καταματωμένα. Ηταν ένα σφαγείο. Ολοι οι Ελληνες που κατέφυγαν εκεί σφάχτηκαν.
Μέσα σ ενα δωμάτιο, παρατήρησα τρία όμοια πιάτα, πλήρη απο κομμάτια γυναικείας κεφαλής...
" Τά χέρια μιας δολοφονημένης γυναίκας, ήταν δεμένα με τα έντερά της..."
Αναφορά υποστρατήγου Νέδερ για την σφαγή τού Αϊδινίου..
Από τό βιβλίο του ερευνητή Χάρη Τσιρκινίδη :"Εχω όπλο την Αγχόνη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου