Προς όσες/όσους δεν έκαναν απεργία – ανοιχτή επιστολή

Από την "Αλεπού του Ολύμπου"



Προς όσες/όσους δεν έκαναν απεργία – ανοιχτή επιστολή



του Μάριου Μιχαηλίδη



Αγαπητή συναδέλφισσα / αγαπητέ συνάδελφε,

σήμερα έσπασες την απεργία. Την ώρα που εμείς, δεκάδες χιλιάδες, ίδιοι με εσένα, με τα ίδια προβλήματα που έχεις κι εσύ, διαδηλώναμε στους δρόμους, εσύ έκανες μάθημα.



Τις προηγούμενες μέρες τα είπαμε πολλές φορές. Συζητήσαμε για το πόσο επικίνδυνη έγινε η κατάσταση για δικαιώματα που έχουμε κατακτήσει εδώ και δεκαετίες μετά από σκληρούς αγώνες. Επισημάναμε ότι οι περικοπές δεν είναι «για την Ελλάδα ρε γαμώ το», αλλά για μια χούφτα χρυσοκάνθαρους που δημιούργησαν την κρίση, που τη φορτώνουν στις πλάτες μας, που μας γυρίζουν στον εργασιακό μεσαίωνα, για να ξαναβγάλουν «τρελά λεφτά» και να δημιουργήσουν την επόμενη κρίση.



Όπως φαίνεται, άφησες τις κουβέντες αυτές να τις πάρει ο αέρας. Πρόβαλες πολλά επιχειρήματα για να δικαιολογήσεις την απουσία σου από τον αγώνα: «δεν έχεις λεφτά» (ενώ εμείς έχουμε!), «δεν πρόκειται να κερδίσουμε τίποτα» (παλιά πώς κερδίζαμε;), «με μια μέρα απεργίας δεν νικάμε» (αν ήταν για πολλές μέρες, θα έλεγες ότι δεν έχεις λεφτά!). Επίσης: «η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να τα κάνει» (από ποιον όμως και γιατί να μην την «ξεαναγκάσουμε» εμείς;) ή «είναι οι ξένοι που μας προστάζουν» (τι γιορτάζεις, αλήθεια, στις 25 Μαρτίου;).



Δε θυμήθηκες, βέβαια, ότι ΟΛΑ ΟΣΑ μέχρι τώρα απολαμβάνεις ως δάσκαλος είναι καρπός προηγούμενων αγώνων. Το ότι και αυτά τα λίγα που κερδίσαμε με τη μεγάλη απεργία της ΔΟΕ τα πήρες χάρη σε αυτή (αλήθεια, έκανες τότε απεργία;). Το ότι χάρη σε αυτό (τον «κουτσό», έστω) συνδικαλισμό μας μπορείς να έχεις μειωμένο διδακτικό ωράριο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το ότι μπορείς (ακόμη) να είσαι ΜΟΝΙΜΟΣ ή να τρέφεις (ακόμη) την ελπίδα της μονιμοποίησης. Το ότι (ακόμη) μπορείς να ελπίζεις ότι θα πάρεις μια σύνταξη που δε θα είναι φτωχοεπίδομα, ότι μετά θα μπορείς να χαρείς τα εγγόνια σου για αρκετά χρόνια.



Σήμερα, όμως, βλέπεις ότι διακυβεύονται ΟΛΑ. Ξέρεις ότι σε λίγο θα προσπαθήσουν να βάλουν στην τάξη σου τον «επιθεωρητή νέας κοπής», ο οποίος θα ελέγξει το κατά πόσο τα καταφέρνεις με τα μαθηματικά της Ε΄ του Δημοτικού, το κατά πόσο συμμορφώνεσαι με τη δική τους εκδοχή της Ιστορίας, το κατά πόσο κάνεις «προγράμματα» σε «συνεργασία» με την τάδε ή δείνα επιχείρηση. Με την «αξιολόγηση» (κρίμα για τη λέξη!) θα σε καταστήσουν προσωπικά υπεύθυνο για τις μειωμένες επιδόσεις των μαθητών σου και θα «σου κόψουν τα πόδια» άμα «βλάψεις το κύρος της υπηρεσίας» (άμα, δηλαδή, αγωνίζεσαι για την Παιδεία και τον Εκπαιδευτικό). Από την έκθεση «αξιολόγησης» θα εξαρτάται το εκκαθαριστικό σου αλλά και αυτή η ίδια η παραμονή σου στην εκπαίδευση. Άλλωστε, όσο θα περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο ακριβός θα είσαι στην «επιχείρηση» της κατ΄ όνομα δημόσιας Παιδείας. Και «χαμένος» θα είσαι απέναντι στα νέα, φτηνά «παιδιά», που θα σε ανταγωνίζονται με καινούρια Μάστερ και Διδακτορικά. Η κλωτσιά στα οπίσθια δε θα είναι «προνόμιο» του ιδιωτικού τομέα…



Ακόμη θεωρείς ότι όλα αυτά αποτελούν πολύ μακρινά σενάρια, ότι εσύ θα προλάβεις «να την κάνεις»… Ακόμη (μεταξύ μας, αλλά το ξέρει ο κόσμος όλος), κάπως «την κουτσοπαλεύεις» με κανένα «ιδιαιτεράκι». Όμως, πλησιάζουν οι μέρες που θα αρχίσουν την υλοποίηση. Που θα «μαζέψουν» και τα «μαθήματα», που θα σ΄ εξευτελίσουν σε όλη την κοινωνία, που θα σου καταρρακώσουν την αξιοπρέπεια του παιδαγωγού. Τότε θα βιώσεις το ότι ο καπιταλισμός «δε χωρατεύει». Θα εξαγριωθείς, θα τα βάλεις, μάλιστα, και με τους συνδικαλιστές (!!!), όταν εσύ δεν έχεις πατήσει σε καμία συνέλευση και σπανίως έχεις απεργήσει. Όμως, τότε, φίλτατη / φίλτατε, θα είναι αργά. ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΝΟΧΗ θα έχει αποδυναμωθεί τόσο πολύ το συνδικαλιστικό κίνημα, που θα οδεύεις (με όλο τον κλάδο) ως πρόβατο επί σφαγή. Θα ζεις καταστάσεις σαν και αυτές που περιέγραφε η τηλεοπτική σειρά για τον Καρυωτάκη, όταν αναφερόταν στους δημόσιους υπαλλήλους και στους συνδικαλιστές τους (ο ποιητής ήταν διωκόμενος συνδικαλιστής).



Αγαπητή / αγαπητέ,

εμείς, που βγαίνουμε στο δρόμο, «δε θα μασήσουμε». Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δε θα «κατέβουμε» για να σε συναντήσουμε. Εσύ πρέπει να «ανέβεις» για να μας συναντήσεις. Ούτε μπορούμε αλλά και ούτε θέλουμε να σε σώσουμε ερήμην σου.

«Αν είναι ο λάκκος σου βαθύς,



χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς», έγραψε ο Βάρναλης.

ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ το αν θα ζήσουμε ανθρώπινα με τη σύγχρονη έννοια του όρου ή αν θα σερνόμαστε στη λάσπη. Όρθωσε, λοιπόν, το ανάστημά σου! Και θα μου επιτρέψεις, χωρίς να έχω διάθεση να σε προσβάλω, να τελειώσω με το Βάρναλη:

«χάιντε θύμα,

χάιντε ψώνιο,

χάιντε Σύμβολον αιώνιο!

Αν ξυπνήσεις, μονομιάς

θα ρτη ανάποδα ο ντουνιάς»!



«Καλημέρα» συναδέλφισσα / συνάδελφε και καλή αντάμωση στους δρόμους! Στους δρόμους κι όχι «στα γουναράδικα» (που έλεγε κι ο Άρης)!

Ο Μαξ Μέρτεν, επιστρέφει στην Ελλάδα

Από το newiq κατόπιν επισήμανσης του αγαπητού μου Νοσφεράτου

Σωστός ο Βαξεβάνης!

Πανδωρικώς

2/26/2010

Μια παλιά ιστορία που εξηγεί γιατί είμαστε ανιστόριτοι

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Κι ο λαικισμός ένας μεγάλος εχθρός. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερος από τον εαυτό μας. Αυτόν τον “εθνικό” εαυτό μας που μας δικαιολογεί πάντα αφού πρώτα μας τοποθετήσει στον υψηλό θρόνο απ όπου όλοι και όλα, τα ξένα, των άλλων, φαίνονται υποδιέστερα. Αρκεί να μην χρειάζετε να μετρήσουμε με συγκεκριμένα μέτρα. Να μην μιλάμε δηλαδή για έλλειμα, παραγωγικότητα,απόδοση, κόστος. Αρκεί να μιλάμε για αόριστες, μη μετρίσημες,σχεδόν μεταφυσικές έννοιες. Υπερηφάνεια, δόξα, ελληνικότητα,δίκιο. Διαθέτουμε την μεγαλοπρέπεια των φιλολογικών εννοιών. Τώρα βέβαια αν κάνουμε τον κόπο να κοιτάξουμε την ιστορία των άλλων λαών (και των Τούρκων και των Σέρβων και των Άγγλών και των Βούλγαρων) θα διαπιστώσουμε πως όλοι αυτοπροσδιορίζονται ως περήφανοι, γενναίοι, ηρωικοί,αδικημένοι .Και διαθέτουν όλοι και κατ αποικλειστικότητα τη θεία ευλογία.

Το δημοσίευμα του Focus εξόργισε και μένα. Αλλά ήταν ένα ανόητο, κίτρινο δημοσίευμα των κοκορακίων της γερμανικής δημοσιογραφίας. Ήταν όμως μια άποψη και ο καθένας έχει δικαίωμα σε αυτήν. Θυμηθείτε πόσες φορές έχουμε μιλήσει για κουτόφραγκους ή αμερικανάκια. Βεβαίως τα αστροπελέκια που έφτιαξαν το εξώφυλλο πρέπει γενικώς να προσέχουν όταν χρησιμοποιούν ιστορικούς συμβολισμούς γιατί αν κάποιοι μπουν στον πειρασμό να απαντήσουν αναλόγως, δυστυχώς η Γερμανία δεν διαθέτει κάποια Αφροδίτη της Βόνης αλλά μορφές που ταυτίστηκαν με την παγκόσμια ντροπή.

Είχε δίκιο ο Πάγκαλος πως η Γερμανία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ελληνική οικονομία. Τα γερμανικά στρατεύματα κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, σκότωσαν έλληνες, κατέκαψαν την Ελλάδα και κατέκλεψαν περιουσίες και τα αποθέματα χρυσού της χώρας. Αρκεί βέβαια να μην ξεχνάμε πόσο ευθύνονται οι έλληνες και οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν διεκδίκησε πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά γι αυτό δεν φταίνε οι Γερμανοί. Το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος, αυτό που δημιουργήθηκε (για να μην ξεχνάμε την ιστορία) και από συνεργάτες των Γερμανών, αρκετά ένοχο και πολύ περισσότερο δουλικό, υπερασπίζοντας ίσως τον εαυτό του, τη φύση του, παραιτήθηκε κάθε διεκδίκησης. Η υπόθεση Μέρτενς, που συγκλόνισε την Ελλάδα τη δεκαετία του 60, είναι μια παλιά ιστορία αρκετά επεξηγηματική. Πριν από χρόνια, μια δημοσιογραφική έρευνά μου για την υπόθεση αυτή, χαρακτηρίστηκε ως προσπάθεια αποκαθήλωσης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το «έθνος» έπρεπε να παραμείνει η μυθική περιγραφή των σχολικών εγχειριδίων και ο εθνάρχης το σύμβολο μιας ηρωικής και όχι συνεργαζόμενης με τους ναζί, Δεξιάς.

Ο Μέρτενς,οι αποζημιώσεις και ο Καραμανλής

Τον Μάιο του 1957, ο Μαξ Μέρτενς, ο χασάπης της Θεσσαλονίκης, ο ναζί που ευθυνόταν για τον εκτοπισμό των Ελλήνων Εβραίων και την κλοπή των περιουσιών τους, επέστρεψε στην Ελλάδα. Σύμφωνα με μια σημερινή εκδοχή, για να αναζητήσει κομμάτι του θησαυρού των Εβραίων που είχε βυθίσει με πλοίο στην Ελλάδα. Όπως και να έχει, σίγουρος πάντως, για την φιλικότητα του ελληνικού καθεστώτος. Καταζητούμενος από το 1947, ένοιωθε περιέργως αρκετά ασφαλής στην χώρα που είχε κατακάψει. Εκείνη την εποχή μάλιστα ήταν στέλεχος του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης και φίλος του καγκελάριου Αντενάουερ.Κάποιοι εβραίοι όμως τον αναγνώρισαν και απαίτησαν την σύλληψή του. Ο Μέρτενς πραγματικά συνελήφθη.

Τον Νοέμβριο του 1958 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ευάγγελο Αβέρωφ επισκέπτονται την Βόννη. Ενδίδουν στις πιέσεις του Αντενάουερ να μην διεκδικήσουν πολεμικές αποζημιώσεις. Με την επιστροφή στην Ελλάδα ο Καραμανλής περνά μάλιστα νόμο για αναστολή δίωξης εγκληματιών πολέμου. Ακόμη και οι Άγγλοι την εποχή εκείνη κατηγορούν την ελληνική κυβέρνηση πως «αμνηστεύει εγκληματίες πολέμου». Ο μοναδικός εγκληματίας πολέμου που έχουμε στην Ελλάδα είναι ο Μέρτενς. Ο νόμος αρχικώς τον εξαιρεί από την αμνήστευση αλλά λίγο αργότερα τροποποιείται ο νόμος (ν.δ. 3933/1959) και τον συμπεριλαμβάνει. Έτσι ενώ ο Μέρτενς καταδικάζεται σε 25 έστω μόλις χρόνια κάθειρξης στέλνεται στη Γερμανία όπου απελευθερώνεται. Η υποχωρητική συμπεριφορά του Καραμανλή δεν έχει καμιά εμφανή εξήγηση. Κυβερνητικά στελέχη λένε πως ευνοεί το κλίμα των καλών σχέσεων Ελλάδας Γερμανίας και την είσπραξη ενός δανείου 200 περίπου εκατομμυρίων μάρκων. Αντί να διεκδικήσουμε δεκάδες δισεκατομμύρια όπως είχαμε δικαίωμα, το βουλώνουμε με ένα δάνειο. Γιατί;

Κατά πολλούς η εξήγηση είναι σε όσα είπε μόλις απελευθερώθηκε ο ίδιος ο Μαξ Μέρτενς. Με συνεντεύξεις του στη Σπηγκελ και την Ηχώ του Αμβούργου υποστηρίζει πως κατά την κατοχή, συνεργάτες του ήταν μέλη της κυβέρνησης Καραμανλή. Κατονομάζει μάλιστα συγκεκριμένα:

1. Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Σύμφωνα με τον Μέρτενς ο Καραμανλής είχε δώσει πληροφορίες ακόμη και για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου αλλά οι γερμανοί δεν τον πίστεψαν

2. Τον Δημήτρη (Τάκο) Μακρή, υπουργό εσωτερικών του Καραμανλή

3. Τον Γεώργιο Θέμελη υφυπουργό Άμυνας

4. Την Δοξούλα σύζυγο του Μακρή η οποία ήταν γραμματέας του και σύνδεσμος με τους πληροφοριοδότες

Οι συνεντεύξεις αναστατώνουν την πολιτική ζωή της χώρας. Η ΕΔΑ μιλά για προδότες που αντάλλαξαν την γερμανική σιωπή με υποχωρήσεις από τις αποζημιώσεις. Έτσι εξηγήθηκε η σπουδή επίσκεψης του Καραμανλή στη Βόννη και η απελευθέρωση του Μέρτενς.

Αποκαλύφθηκε πως πραγματικά ο Μακρής την εποχή της κατοχής διορίστηκε από τα γερμανικά στρατοδικεία ως «δικηγόρος» ελλήνων. Η γυναίκα του Δοξούλα ήταν πραγματικά γραμματέας του Μέρτενς στη Θεσσαλονίκη και ο Θέμελης διορισμένος από τους γερμανούς Νομάρχης. Για τον Καραμανλή δεν υπήρχαν στοιχεία. Μόνο ο τρόπος που έκλεισε την υπόθεση των ελληνικών διεκδικήσεων. Κανένας από τους θιγόμενους δεν κατέφυγε στα γερμανικά δικαστήρια εναντίον του Μέρτενς.

Η ανώμαλη δεκαετία του 60 και βέβαια το μετεμφυλιοπολεμικό ελληνικό κράτος έθαψε την υπόθεση Μέρτενς. Στα άπαντα Καραμανλή, υπάρχει μόνο μια παράγραφος για την υπόθεση που έριξε την πιο σκοτεινή σκιά στην προσωπική ιστορία του Καραμανλή.

Η Ιστορία για μια ακόμη φορά υποχώρησε μπροστά στις ανιστόρητες και αυθαίρετες ερμηνείες της. Ο Καραμανλής έγινε Εθνάρχης, οι έλληνες όσο περήφανοι ήθελαν τα σχολικά εγχειρίδια και οι συνεργάτες των Ναζί ιστορικές οικογένειες πάνω από όλα πατριωτικές.

http://www.koutipandoras.gr/ArticleDetail.aspx?nodeSerial=001002005&nodeId=15&articleId=1767

Οι δικοί μας Γερμανοί

Εμείς, πολιτικοί παράγοντες μέλη του Κόμματος Die Linke, που ασχολούμαστε με τα ευρωπαϊκά και οικονομικά θέματα στη Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή εκφράζουμε, με αφορμή τη γενική απεργία στην Ελλάδα, την ολόπλευρη αλληλεγγύη μας στους απεργούς.

Εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για την άνευ προηγουμένου εκστρατεία που έχει ενορχηστρωθεί με στόχο την Ελλάδα. Η δύσκολη θέση της χώρας γίνεται
αντικείμενο εκμετάλλευσης για την ενεργοποίηση προκαταλήψεων. Οι πολίτες της Ελλάδας, γυναίκες και άνδρες, κατασυκοφαντούνται, κατηγορούνται ότι
είναι “κατά συρροή ψεύτες και ότι συστηματικά παραποιούν τα στατιστικά στοιχειά”, ότι συνεχώς κατεργάζονται “ύπουλες πολίτικες “.

Οι Έλληνες δήθεν ζουν σ’ έναν “παράδεισο” απ τον οποίο “επειγόντως πρέπει να απαλλαγούμε ” . Στο στόχαστρο όμως των νεοφιλελεύθερων μέσωνενημέρωσης και πολιτικών παραγόντων δεν βρίσκεται μόνον η Ελλάδα.

Προσβάλουν με τον χαρακτηρισμό ” PIGS ” (γουρούνια ) και την Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία. Αυτή η εκστρατεία έρχεται σε αντίθεση με βασικές αρχές της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Πολίτικοι παράγοντες και δημοσιογράφοι, που κατά τα άλλα δεν κουράζονται να επικαλούνται την “όλο και στενότερη Ευρωπαϊκή Ένωση” απευθύνονται στα χαμηλότερα ανθρωπινά ένστικτα καταστρέφοντας την αμοιβαία εμπιστοσύνη που αποτελεί την προϋπόθεση για την ειρηνική συμβίωση των ευρωπαϊκών λαών. Πάντα στην κρίση το κεφάλαιο αναζητά αποδιοπομπαίους
τράγους που να εισπράττουν την οργή όλων εκείνων στην Ευρώπη που απειλούνται από κοινωνική περιθωριοποίηση. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν και
να εξουδετερώσουν την κριτική στον καπιταλισμού .

Γνωρίζουμε τη δύσκολη θέση της Ελλάδας. Το νέο έλλειμμα για το 2009 που έχει φτάσει στο 12,7 % ασφαλώς είναι μεγάλο. Το ίδιο όμως ισχύει και για άλλες χώρες όπως π.χ. για τη Μ. Βρετανία 12 % η για την Ισπανία με 10%.
Ανάλογοι αριθμοί σημειώθηκαν όμως το 2009 και στη Ιαπωνία και στις ΗΠΑ.
Παντού οι αμύθητες χρηματικές δωρεές για τις τράπεζες, τα έκτακτα μετρά και οι οφειλές στη καταβολή των φόρων άνοιξαν τεράστιες μαύρες τρύπες στους κρατικούς προϋπολογισμούς .

Αποτελεί ύπουλη πράξη και αποτυχία της πολίτικης το γεγονός ότι ακριβώς εκείνες οι τράπεζες και εκείνοι οι κερδοσκόποι που μόλις χτες σώθηκαν από την βέβαιη χρεοκοπία χάρη στα κρατικά κονδύλια σήμερα θέτουν εκ νέου
ολόκληρες χώρες κάτω από την πίεση των υπέρογκων τόκων και έχουν και πάλι τη δυνατότητα να κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος των χορών αυτών.

Η αλληλεγγύη με την Ελλάδα και με τα άλλα θύματα τέτοιων μηχανορραφιών επιτάσσει να τεθεί τέρμα σ αυτούς που κερδοσκοπούν από την κρίση.

Με μεγάλη ανησυχία παρατηρούμε ότι η περιπλοκή κατάσταση στην Ελλάδα αξιοποιείται από τις χρηματιστηριακές αγορές, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
και από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις στις πρωτεύουσες των χορών μελών της ΕΕ για να επιβάλουν την κοινωνική κατεδάφιση. Θεωρούν αναγκαίο να κάμψουν αποφασιστικά την αγωνιστικότητα του ελληνικού εργατικού κινήματος ώστε να επιβάλουν μείωση μισθών και ανύψωση των ορίων
συνταξιοδότησης. Επιδιώκεται να επιβληθούν στους έλληνες και στις ελληνίδες εργαζόμενους οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις που εμείς δεν είχαμε καταφέρει να εμποδίσουμε στη χώρα μας.

Ταυτόχρονα διαπιστώνουμε όμως ότι κάνεις δεν αναφέρεται στις τεράστιες οικονομικές ανισορροπίες στην Ευρωζώνη. Η αλήθεια είναι ότι δεναντιμετωπίζει μόνον η Ελλάδα τέτοιες δυσκολίες. Και η Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία παλεύουν με ελλείμματα πάνω του μέσου όρου. Από την άλλη πλευρά οι χώρες του Ευρωπαϊκού πυρήνα και ειδικότερα
η Γερμάνια που είναι για πολλά χρόνια ο πρωταθλητής των εξαγωγών συγκεντρώνουν ένα τεράστιο πλεόνασμα. Οι ανισορροπίες πρέπει να εξαφανιστούν. Είναι ανάγκη να εκπονηθεί μια συντονισμένη ευρωπαϊκή πολίτικη μακράς πνοής.

Οι χώρες με πλεόνασμα πρέπει να ενισχύσουν αποφασιστικά την ζήτηση της εσωτερικής αγοράς και οι εργοδότες να παραιτηθούν από την επιθετική στρατηγική για τις εξαγωγές.

Καταδικάζουμε την απόρριψη τέτοιων διεκδικήσεων από τη γερμανική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση παίρνει το ρίσκο να θρυμματιστεί η Ευρωζώνη συνέπεια των αυξημένων πιέσεων.

Εκφράζοντας την υποστήριξη μας στο ελληνικό εργατικό κίνημα κρατάμε ζωντανές τις παραδόσεις της σοσιαλιστικής αλληλεγγύης.

Ξέρουμε ότι η πάλη των ελλήνων εργαζομένων για μια αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή είναι και δική μας πάλη.

Μόνον όταν οι εργαζόμενοι στις διαφορές ευρωπαϊκές χώρες καταφέρουν να μην έρχονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, μόνον τότε μπορεί να υπάρξει μια στροφή προς μια άλλη, καλύτερη Ευρώπη.

Την έκκληση υπογραφούν οι ακόλουθοι βουλευτές του κόμματος Die Linke στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Ομοσπονδιακή Βουλή

*Ευρωβουλευτές*

Λοταρ Μπισκι, Ευρωβουλευτής ΝΤΙ ΛΙΚΕ, Πρόεδρος κοινοβουλευτικής ομάδας

Κορνελια Ερνστ, Ευρωβουλευτής

Τομας Χεντελ, Ευρωβουλευτής

Γιουργκεν Κλιουτε,Ευρωβουλευτής

Σαμπινε Λοζιγκ, Ευρωβουλευτής

Χελμουτ Σολτς, Ευρωβουλευτής

Σαμπινε Βιλς, Ευρωβουλευτής

Γκαμπριελε Τσιμερ, Ευρωβουλευτής

*Βουλευτές της Ομοσπονδιακής Βουλής*

Εβα Μπουλιγκ Σροτερ , βουλευτής

Χαρλαντ Κοχ, βουλευτής

Ραλφ Λνκερτ, βουλευτής

Ουλλα Λετζερ, βουλευτής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για την διεθνή πολιτική και την παγκοσμιοποίηση

Δρ. Ντιτερ Ντιμ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για ζητήματα ευρωπαϊκής
πολιτικής

Αντρει Χουνκο, βουλευτής

Τομας Νοντ, βουλευτής

Ριχαρντ Πιτερλε, βουλευτής

Μιχαελ Σλεχτ, βουλευτής

Δρ, Χερμπερτ Σουι, βουλευτής

Σαμπινε Στοουμπερ, βουλευτής

Αλεξανντερ Ουλριχ, βουλευτής

Σαχρα Βαγγενκνεχτ, βουλευτής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για την οικονομική πολιτική

Ούτε έναν στην φυλακή, βρέ ξεφτίλες;

Βρέ είστε καλά;
Τόσα χρόνια τρώγατε τα ευρωπαϊκά κονδύλια, μπλέ και πράσινα βδελυρά λαμόγια, και τώρα για να συνεχίσετε να τρώτε απο θέση τρωκτικής ισχύος, βυθίζετε την κοινωνία στην ένδεια και στην απόγνωση;
Το Πασοκ, θα κάνει την βρομοδουλειά, και το σύνολο του πολιτικού λαμογιστάν (Πασοκ, Ν.Δ. Καρατζαφέρης) ελπίζει να εξασφαλίσει συναίνεση απο τα Ευρωπαϊκά αφεντικά και την χειμαζόμενη κοινωνία, ώστε να συνεχίσουν να κατέχουν την πολιτική εξουσία και μαζί με το ευρωκρατοδημιούργητο παρακρατικό παρασίτικό "επιχειρηματικό" λαμογιστάν, να κατέχουν και το οικονομικό σύστημα της χώρας.
Η Ευρώπη, για να σωθεί, θυσιάζει την Ελλάδα, και η κομματική ελίτ της Ελλάδας, θυσιάζει την κοινωνία..
Ψέμα πάνω στο ψέμα, επικοινωνιακή κοροϊδία, πάνω στην επικοινωνιακή κοροϊδία. Φτηνά τεχνάσματα φτηνών ανθρώπων..
Κάθε μέρα και χειρότερα, πιό αποτρόπαια, πιό ξετσίπωτα και ανάλγητα μέτρα.
Την μια μέρα αυξάνεται η βενζίνη αλλά δεν κόβεται ο 14ος μισθός, την άλλη ημέρα κόβεται ο 14ος μισθός και ξαναυξάνεται η βενζίνη..

Βρέ, ψευτοσοσιαλιστές, είστε με τα καλά σας;

Κάνατε τούς ανθρώπους να τρέχουν απ το πρωί ως το βράδυ σε δύο και τρείς δουλειές , τούς αυξάνετε τα όρια συνταξιοδότησης, τούς κλαδεύετε μισθούς, επιδόματα, τούς διαλύσατε τα ασφαλιστικά ταμεία, τους κάνετε κάθε μέρα και πιο αβίωτη την ζωή, τους στερείτε την αξιοπρέπεια και την ελπίδα..

Καί θέλετε να αισθάνονται και συνένοχοι, με την δική σας ξετσιπωσιά και αδηφαγία..

Βρέ ψευτοθόδωροι, σοσιαλιστές του κόλου, και σύ αρχιψεύτη πρόεδρε της ψευτοσοσιαλιστικής διεθνούς, πού κορόιδευες τον κόσμο με το "λεφτά υπάρχουν", και είχες το θράσος να υπόσχεσαι παροχές προεκλογικά, ενώ υπερβαίνεις καθημερινά σε κοινωνική σκληρότητα τα μέτρα του άλλου αρχιλαμόγιου, του Καραμανλη..

Βρέ, πρασινογάλαζοι αρουραίοι, χωμένοι μεχρι το λαιμό στο λάδι των ων ουκ έστι αριθμών Ζίμενς, που σαν σωστοί μαφιόζοι, δεσμευμένοι απο την αμοιβαία συνενοχή, δέν έχετε στείλει ουτε εναν στην φυλακή...

Ούτε έναν, βρε ξετσίπωτοι;
Ούτε εναν ,βρε, και θέλετε να σας πιστέψουμε και να κάνουμε θυσίες;
Ούτε έναν βρε γελοίοι δοσίλογοι, που σπεύδετε να ξεβρακωθείτε στους Ευρωπαίους και στο ΔΝΤ, πρίν προλάβουν εκείνοι να σας ξεβρακώσου;
Ούτε έναν, βρέ μηδαμινά, εγωπαθή, υπερφίαλα μηδενικά, που μεσα στην αναμπουμπούλα θα ξεπουλήσετε Κύπρο, Αιγαίο και Μακεδονία;
Ούτε έναν, βρε, Κουίσλιγκ, οσφυοκάμπτες, σαπιοκοιλιές μειωμένης Εθνικής κυριαρχίας;
Ούτε έναν βρέ στην φυλακή, πού θα μας μιλήσετε εσείς για πατριωτισμό, ανελλήνιστοι γλοιώδεις τρόφιμοι του CDRSEE....

Πατριώτες. Εμπρός για το νέο 21, για την νέα Εθνικη Αντίσταση.....
Για να πετάξουμε πάνω από την πατρίδα την φαυλοκρατική κομματοκρατία, που κατέχει την κοινωνία 190 χρόνια.
Για να αποτρέψουμε ως κοινωνία τα νέα 1922 και 1974, και την παράδοσή μας στους Νεοοθωμανους, στούς τοκογλύφους , στούς νεοαποικιοκράτες αγγλοσάξονες και στούς νεοναζί Γερμανούς.
Εμπρός, να ρίξουμε απο το θρόνο της την τυραννική εξουσία τού ευήθους, όπως ξεπαστρέψαμε και τον Καραμανλή και την Μητσοτάκη..
Γιά μια Ελλάδα της αξιοπρέπειας, της δημιουργίας, της αγάπης και της αλληλεγγύης, της ήπιας οικολογικής ανάπτυξης, όπου η πολιτική θα ταυτίζεται με την κοινωνία, και όχι με το έπ' αυτης κατοχικό κράτος..
Εμπρός, να μαγαρίσουμε την φαλάκρα του τελευταίου ευήθους πρωθυπουργού, με την βρωμιά από τα άντερα του προτελευταίου πρωθυπουργικού κοπρόσκυλου..

Ούτε έναν στην φυλακή, βρε; Ξεφτίλες….

Η Χώρα, είναι ένα μεγάλο κλάμπ.. Κi εμείς δεν είμαστε μέσα...

Έξοχο, δείτε το..
Από τον Greek Rider

Χαμένο κορμί με φωνάζουν κι αλήτη....

Αφιερωμένο εξαιρετικά, στους Γερμανούς "φίλους" μας, πού μας αποκαλούν "γουρούνια"..και μας υποδεικνύουν να καθήσουμε στο μεσαίο δάκτυλο της Αφροδίτης της Μήλου....

Α... Και πώς το λένε εκείνον πού δεν επιστρέφει τα δάνεια που μας υποχρέωσε (με το πιστόλι στον κρόταφο), να τού δώσουμε στην κατοχή;

ΜΠΑΤΑΧΤΣΉ τον λένε...

Ναι, μέσα στην μαύρη κατοχή, ήταν η μόνη φορά που η Ελλάδα( των δοσίλογων προδοτών)... δάνεισε άλλη χώρα: Την Ναζιστική Γερμανία. Πρίν και μετά, πάντοτε δανειζόμαστε
Μεταπολεμικά οι Γερμανοί, παρέπεμπαν την επιστροφή τού δανείου στην επανένωση της Γερμανίας.
Η επανένωση έγινε, αλλά καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να μιλήσει για εκείνο το δάνειο..
Τρώγανε.. "αλλιώς" οι Ελληνικές κυβερνήσεις, και δεν θέλανε να στεναχωρήσουν τούς ταϊστές τους..

Πάμε παιδιά: Χαμένο κορμί με φωνάζουν κι αλήτη,
γιατί δεν γυρνώ, στης Ευρώπης το σπίτι:

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ! (ανακοίνωση του Άρδην για τη σημερινή απεργία)

Τα δικαστήρια στήθηκαν στο Νταβός, τις Βρυξέλες, το Βερολίνο. Εισαγγελείς οι Γερμανοί. Οι απόγονοι αυτών που εξόντωσαν μια γενιά στην πείνα του ’41, στα σκοπευτήρια και τα μπλόκα, στα καμένα χωριά, αυτοί που λεηλάτησαν για τρία χρόνια την χώρα μας. Αυτοί που έχτισαν την οικονομία τους με τον ιδρώτα των πατεράδων μας στα χυτήρια και τις φάμπρικες τους αυτοί που μας πουλάν υποβρύχια που γέρνουν, τανκς που ραγίζουν, C4I που δεν δουλεύουν, κι όταν διαμαρτυρόμαστε κλείνουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και πετούν χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο. Αυτοί μας αποκαλούν διεφθαρμένους όταν πίσω από κάθε σκάνδαλο (όπως αυτό της ΖΙΜΕΝΣ) θα βρεις μια γερμανική φίρμα, πίσω από κάθε αποικιακή σύμβαση (αεροδρόμια, διόδια κ.λπ.) κάποιο γερμανικό όνομα θα παίζει, όταν στις γερμανικές αλυσίδες λιανικής οι τιμές είναι διπλάσιες απ΄ ότι για τα ίδια προϊόντα στη Γερμανία.

Και τα δικαστήρια αποφάνθηκαν: Ένοχος λαός. PIGS, γουρούνια οι Έλληνες μαζί με τους άλλους μελαψούς νοτιοευρωπαίους. Η καταδίκη: μια νέα κατοχή, είτε αυτή τελικά την πούνε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είτε Φον Παπαδήμα. Μια νέα κατοχή οικονομική αυτή τη φορά, αλλά όχι λιγότερο ανελέητη, όπου όλες οι κατακτήσεις στο εργασιακό και το κοινωνικό επίπεδο διαγράφονται εν μια νυκτί από τους νέους Γερμανοτσολιάδες του πολιτικού μας κατεστημένου. Αμοιβές, συνθήκες εργασίας, ασφάλιση, όλα λεηλατούνται στο όνομα του δημοσιονομικού ελλείμματος ή της γραμμής για «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας (μετάφραση: ποσοστά κέρδους των αφεντικών) αντίστοιχη με τις γειτονικές χώρες, Βουλγαρία, Σκόπια ή Τουρκία. Η μόνιμη επωδός των συμπολιτών μας της «μεγάλης ευρωπαϊκής πατρίδας» είναι μέτρα, κι άλλα μέτρα, πιο σκληρά μέτρα: Μια «οικογένεια» που ένα μέλος της έπεσε στα νύχια των τοκογλύφων και ζητάει βοήθεια για να εισπράξει μόνο συμβουλές: να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι και να ξεπουλήσει ότι του απέμεινε, στέλνοντας το ξανά στους τοκογλύφους. Να ποια είναι η πραγματική κι όχι η μυθική Ευρώπη των τραπεζιτών. Μια «ένωση» που νοιάζεται να σώσει τράπεζες κι όχι χώρες, που αφού απομύζησε κάθε διαθέσιμο εισόδημα, ντόπιο ή δανεικό πουλώντας Μερσεντές και Πόρσε Καγιέν, μας δείχνει τώρα την πόρτα κάνοντας μας πάσα στο Δ.Ν.Τ. και τις γνωστές συνταγές του που κατέστρεψαν για δεκαετίες ολόκληρη την νοτιοαμερικανική ή την αφρικανική ήπειρο.

Θα περίμενε κανείς ότι η πολιτική ηγεσία μιας κυρίαρχης χώρας, μια ηγεσία που εκπροσωπεί ένα κράτος, έναν λαό και έναν πολιτισμό να απαντούσαν στους άσπονδους φίλους με έναν τρόπο που να σώζει αν μη τη άλλο την συλλογική μας αξιοπρέπεια. Αντ’ αυτού ο εσμός των μηδενικών που αποτελούν τους προύχοντες μας, φόρεσαν την προσωπίδα του επαίτη, εισπράττοντας την μια καρπαζιά μετά την άλλη, κλαψουρίζοντας στο εξωτερικό και προετοιμάζοντας τον λαό στο εσωτερικό για απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, αφού οι ίδιοι είναι ανίκανοι κι απρόθυμοι να την υπερασπίσουν. Για να παραδοθεί όμως ο λαός δέσμιος στους διεθνείς κερδοσκόπους των «ιδρυμάτων» του Σόρος και ΣΙΑ θα πρέπει να οδηγηθεί στην ενοχοποίηση, τον φόβο, την απελπισία. Και γι αυτό υπάρχουν οι μηχανισμοί διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, όλοι αυτοί οι ακριβοπληρωμένοι (με μαύρα χρήματα βέβαια) κηφήνες της διανόησης και της δημοσιογραφίας του συστήματος.

Υπήρξαν καιροί που όλοι αυτοί πανηγύριζαν για την «ισχυρή Ελλάδα», το «ασφαλές λιμάνι της Ε.Ε.», τους «σκληρούς πυρήνες». Μιλούσαν βέβαια για τον εαυτό τους, την κοινωνική θέση και τα εισοδήματα τους. Τότε ελάχιστοι ήταν όσοι επισήμαιναν την θεμελιώδη ασυμμετρία που αποτύπωναν οι οικονομικοί δείκτες, την απόσταση ανάμεσα στις καταναλωτικές συμπεριφορές και την πραγματική παραγωγή πλούτου αυτής της χώρας. Κανείς δεν έδειχνε να ακούει.

Άρκεσαν όμως οι σπασμοί των σπρεντ κι οι καρπαζιές από τους «εταίρους» ώστε σε μια νύχτα όσοι πραγμάτωναν την σύγκλιση με μια ιδεατή και ανύπαρκτη «ένωση των λαών» στα βαθύτερα ενύπνια τους, να πέσουν με όσα επικοινωνιακά νύχια και δόντια διαθέτουν να ενοχοποιήσουν έναν ολόκληρο λαό για ποιο πράγμα; Μα για το γεγονός ότι τους πίστεψε, νανουρίστηκε από τις υποσχέσεις που απλόχερα διέδωσε το καθεστώς και οι μηχανισμοί του και έπεσε στην αυταπάτη ότι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι το ανώτατο εφικτό στάδιο του σοσιαλισμού, η πραγμάτωση του ονείρου για καλύτερη ζωή που φούντωσε τους κοινωνικούς αγώνες από την μεταπολίτευση και μετά.

Ο εργαζόμενος πρέπει να νιώσει ένοχος και να πλημμυρίσει με φόβο: η ευημερία που τον τάιζε απλόχερα το τηλεοπτικό θέαμα, πολλές φορές σε ολοφάνερη αντίθεση με τον ελλειμματικό οικογενειακό προϋπολογισμό του κομματιάστηκε σε μια στιγμή, τα φώτα σβήνουν απλώνοντας την σκιά μιας πραγματικότητας που ήταν ήδη ζοφερή αλλά καλά κρυμμένη. Ο άνεργος είναι πιο άνεργος από ποτέ, η ακρίβεια πιο ακριβή, η σύνταξη πιο λειψή, οι δυο και τρεις δουλειές είναι πιο αβάσταχτες τώρα που το ΣΚΑΪ μιλάει για κρίση. Όλοι αυτοί προσφέρουν μια ακόμα εκδούλευση στα αφεντικά τους: Ο «νέος πατριωτισμός» τους δεν είναι παρά μια ξαναζεσταμένη σούπα σε συνταγή Τσολάκογλου (του «πρωθυπουργού» της κατοχής, της πείνας και της μαύρης αγοράς). Να υπομείνουμε αγόγγυστα τις ύβρεις, να σκύψουμε το κεφάλι, να στερηθούμε για να δεχτούν οι τοκογλύφοι να μας δανείσουν ακόμα πιο ακριβά χωρίς ελπίδα να εξοφλήσουμε ποτέ, σε μια δίνη χωρίς τέλος όπως γνωρίζουν πολύ καλά τα θύματα κάθε τοκογλυφίας. Να πιστέψουμε ότι η οικονομική κατοχή της ζωής μας είναι η δίκαιη τιμωρία για κάποιο έγκλημα μας, όπως και τα καταναγκαστικά έργα μιας παράτασης του εργάσιμου βίου σε συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες είναι το τίμημα μιας «χρυσής εποχής», χρυσής βέβαια για κάποιους που δεν πληρώνουν ποτέ και κάλπικης για τους πολλούς, τους συνήθεις υπόπτους. Να φορέσουμε τέλος τις κουκούλες του κοινωνικού αυτοματισμού καταγγέλλοντας ως προνομιούχο όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το σκοτάδι που πάνε να απλώσουν πάνω από την χώρα μας.

Αυτός είναι ο δικός τους πατριωτισμός. Υπάρχει άλλος; Ναι. Υπάρχει στην οργή για την αδικία και την ξεφτίλα που δεν την αξίζουμε. Υπάρχει στη αντίσταση στις πολιτικές και τους πολιτικούς που μας παραδίδουν στους οικονομικούς Ες Ες. Υπάρχει στους αγώνες που πρέπει να αναπτύξουμε και την κοινωνική αλληλεγγύη όχι για να διασώσουμε μια καταναλωτική αυταπάτη αλλά για να ξαναθυμηθούμε ένα όραμα κοινωνίας που παράγει, χτίζει το μέλλον της, αγαπά τον τόπο, επιλέγει την κοινωνική δικαιοσύνη και το οικολογικό μέτρο. Θέλετε να στείλουμε κι ένα μήνυμα στους πρωταγωνιστές των ύβρεων;

ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΕΣ ΕΛΙΤ

24/02/2010

Περιοδικό ΑΡΔΗΝ, Εφημερίδα ΡΗΞΗ

Αναστορώ τα παλαιά : Γιώργος Αμαραντίδης

ΝΤΑΛΑΡΑΣ " Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ " 1972

Ο βιολογικός πόλεμος στον Πόντο...

"Για σύριξον τα πρόατα' σ'... "
Για σφύριξε τα προβατα..



"..Άρμεξον σην ευόραν.."
Αρμεξτα στην σκιά....
"..Ξύσον το γάλα σό ποτάμ'..."
..χύσε το γάλα στο ποτάμι..
"...φαρμάκωσον την χώραν..."
...φαρμάκωσε το χωριό...

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ:Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ

Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 31/1/10

Η άγνωστη ιστορία του, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, κάνει τους Έλληνες που νοιάζονται να ριγούν από συγκίνηση, μα και να σφίγγουν τα δόντια από αγανάκτηση! Όμως ένα είναι βέβαιο. Καθένας που θα διαβάσει για τούτο το παλικάρι, θα νιώσει πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους Ήρωες του Ελληνισμού! Και καθένας θα θελήσει να γίνει «Μπικάκης» σαν έρθει η ώρα να ξοφλήσει η Ελλάδα τους λογαριασμούς της με τους παρανοϊκούς Στρατηγούς της Τουρκίας, που κρατώντας σε στρατιωτική κατοχή τη μισή σχεδόν Κύπρο για 35 ολόκληρα χρόνια και παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά την Ελλάδα, παραβιάζουν την Ειρήνη, αλλά και την υπομονή του Θεού, που θα αποδώσει κάποτε Δικαιοσύνη…

ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ

ο Έλληνας «Ράμπο»

«…Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι Καταδρομείς βρίσκονται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου – Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.

Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.
Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε. Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!

Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές.
Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα. Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!

Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!

Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!

Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανένα ζωντανό!!!

Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!

Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος…

Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου! Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ…

Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη!.

Ο Καταδρομέας Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη Μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο! Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του Χρυσούν Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των “ΗΓΕΤΩΝ”.

Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε…

Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή – όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας – με την πίκρα της μη αναγνώρισης…

Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας. Η τιμητική πλακέτα απεστάλη από τον – εν ζωή τότε – Πρόεδρο της Λέσχης Δρούγκα Στέφανο, στους Γονείς του στην Κρήτη…

Κανένας Δάσκαλος ή ιστορικός δεν μίλησε ποτέ στους μαθητές του γι αυτόν… Κανένας ποιητής δεν αφιέρωσε λίγη απ τη σοφία του για κάποιες αράδες από λέξεις…έστω για ένα τραγούδι.

Σε ολάκερη την Ελλάδα, μήτε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος δρόμος που να χωρέσει το όνομά του…»

Εμμανουήλ Μπικάκης, ένας μεγάλος, σύγχρονος εθνικός Ήρωας Πολέμου,

που κρύψανε οι άνανδροι, για να μην φαίνεται τόσο ανυπόφορη η ανανδρία τους…

Διά Χειρός MagisterP στις 09:24

πηγή: antinews.gr