Ο ιστορικός Εντουαρντ Λούτβακ προτείνει να διδαχθούν από τη διπλωματία του
Συνέντευξη στον Δημητρη Δεληολανη
Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να διατηρήσουν την παγκόσμια ηγεμονία τους, πρέπει να διδαχθούν από το Βυζάντιο. Να χρησιμοποιήσουν με επιδεξιότητα ένα αρτιότατο δίκτυο πληροφοριών σε συνδυασμό με τη διπλωματία και, μόνο σε έσχατες περιπτώσεις, έναν καλά εκπαιδευμένο επαγγελματικό στρατό. Αυτοί οι ευφυείς χειρισμοί, που διατήρησαν κραταιά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί μία χιλιετία.
Ο 68χρονος στρατηγικός σύμβουλος και ιστορικός Εντουαρντ Λούτβακ, κορυφαίος εκπρόσωπος του Κέντρου Στρατηγικών Μελετών της Ουάσιγκτον, οχυρού της ρεπουμπλικανικής Δεξιάς, τεκμηριώνει αυτή τη θέση στο ογκώδες βιβλίο «Η Μεγάλη Στρατηγική του Βυζαντίου», που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ιταλία. Ο Λούτβακ κατά καιρούς εργάστηκε ως σύμβουλος των υπουργείων Αμύνης και Εξωτερικών και του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ.
«Η Αμερική ποτέ δεν υπήρξε Ρώμη. Και αν σήμερα εφαρμόσει τη στρατηγική της –αμείλικτη επέκταση, κυριαρχία σε ξένους λαούς, το εξοντωτικό πρότυπο ολοκληρωτικού πολέμου–, το μόνο που θα καταφέρει είναι να επισπεύσει την παρακμή της. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να μελετήσει τη στρατηγική της ανατολικής πτέρυγας της αυτοκρατορίας, που ξεπέρασε τη δυτική σε διάρκεια κατά 8 αιώνες», συμβουλεύει ο Λούτβακ την κυβέρνηση Ομπάμα. Χωρίς, βεβαίως, να χάσει την ευκαιρία, σε αυτήν τη συνέντευξή του που μας παραχώρησε στη Ρώμη, να εκτοξεύσει και δηλητηριώδεις αιχμές προς την πλευρά των εξτρεμιστών Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι επικράτησαν επί Μπους.
Διπλωματία
– Ποιο ήταν το καθοριστικό νεωτεριστικό στοιχείο που διαφοροποιούσε τη στρατηγική της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σε σχέση με τη Ρωμαϊκή;
– Οι Ρωμαίοι της Κωνσταντινούπολης επινόησαν μια νέα στρατηγική, το απόλυτο δόγμα της οποίας ήταν ότι οι απειλές αντιμετωπίζονται με τη διπλωματία. Αυτό μεταφράζεται σε κάτι το εξαιρετικά απλό: αν ο εχθρός σού επιτίθεται ή σε απειλεί, τότε πρέπει να ψάξεις για κάποιον άλλον εχθρό, ο οποίος θα είναι σε θέση να απειλήσει ή και να επιτεθεί στον πρώτο. Οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν τις ένοπλες δυνάμεις τους μόνο για να χειριστούν την απειλή, να καθυστερήσουν τους εισβολείς, να ανακόψουν την προέλασή τους ή για να ενισχύσουν τους νέους συμμάχους. Σε αντίθεση με τους Ρωμαίους, δεν έριχναν τον στρατό τους στην αποφασιστική μάχη, εκείνη που ενδεχομένως να έκρινε την έκβαση του πολέμου. Οι Βυζαντινοί απέφευγαν συστηματικά τις κατά μέτωπον συγκρούσεις. Προτιμούσαν πάντα να μάχονται μέσω τρίτων και μόνον όταν αυτό δεν ήταν δυνατόν, εφάρμοζαν μια τακτική ανταρτοπολέμου, για να φθείρουν και να εξαντλήσουν τους εισβολείς. Πάντα, όμως, έριχναν το κύριο βάρος στη διπλωματική προσπάθεια, που ήταν διαρκής: αναζητούσαν πιθανούς συμμάχους, ακόμη και σε εξαιρετικά απομακρυσμένες περιοχές, και τους έπειθαν να πολεμήσουν για λογαριασμό της Κωνσταντινούπολης.
– Αυτό το νεωτεριστικό στοιχείο ισχύει και σε σχέση με τη στρατηγική που εφήρμοζαν τα άλλα βασίλεια εκείνης της περιόδου;
– Βεβαίως. Ηταν μια σπουδαία αλλαγή στρατηγικής. Βασιζόταν στη μεγάλη ικανότητα που επέδειξαν οι Βυζαντινοί στη δημιουργία, τη συντήρηση και την αξιοποίηση ενός πολύ αποτελεσματικού δικτύου πληροφοριών – σήμερα θα λέγαμε intellingence. Η λειτουργία ενός τέτοιου δικτύου απαιτούσε την ύπαρξη μιας ιθύνουσας ελίτ με βαθιά παιδεία, που ήταν σε θέση να χειριστεί, να αξιολογήσει και να αξιοποιήσει τις πληροφορίες κατά τη διπλωματική δραστηριότητά της. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας είχε στη διάθεσή του μια μορφωμένη ελίτ που μπορούσε να κάνει μακρινά ταξίδια, να επισκεφθεί ξένες χώρες, να καταλάβει ποια είναι η πολιτική κατάσταση εκεί και να αναλύσει ενδεχόμενους κινδύνους. Και, βεβαίως, να συντάξει σωστές και ακριβείς αναφορές. Με αυτόν τον τρόπο, επί παραδείγματι, το έτος 550 οι κυβερνώντες στην Κωνσταντινούπολη ήταν οι μόνοι που γνώριζαν πολύ καλά τι συνέβαινε στην κεντρική Ασία. Ολα αυτά δεν θα ήταν εφικτά, αν δεν υπήρχε ως υπόβαθρο η ελληνική και ελληνιστική παιδεία, την οποία η άρχουσα τάξη στο Βυζάντιο διαφύλαξε και καλλιέργησε με μεγάλη αγάπη. Αυτή η ελληνική παιδεία προσέφερε ένα ευρύ πολιτιστικό πλαίσιο, το οποίο επέτρεπε τη δημιουργία δικτύου πληροφοριών, το οποίο, με τη σειρά του, επέτρεπε τη διπλωματική δραστηριότητα. Επέτρεπε, δηλαδή, να εντοπιστούν οι πιθανοί νέοι σύμμαχοι και να βρεθούν τα κατάλληλα επιχειρήματα ώστε να πειστούν να πολεμήσουν για χάρη της Κωνσταντινούπολης. Κανένας άλλος δεν μπορούσε να εφαρμόσει παρόμοια στρατηγική.
– Αυτό είναι το στοιχείο της βυζαντινής στρατηγικής που θεωρείτε επίκαιρο και χρήσιμο για τη σημερινή στρατηγική των ΗΠΑ;
– Ακριβώς αυτό είναι το μεγάλο μάθημα των Βυζαντινών προς την Ουάσιγκτον: όταν έχεις κάποιο πρόβλημα στην Υεμένη ή στο Αφγανιστάν, δεν πρέπει να ορμάς εκεί με τις στρατιές σου, οι οποίες, μόνο στο Αφγανιστάν, σου κοστίζουν κατά μέσον όρο 1 δισ. δολάρια το χρόνο. Πρέπει, αντιθέτως, να μελετήσεις την κατάσταση και να βρεις ποιος έχει τα ίδια συμφέροντα με σένα. Οι Κινέζοι συνορεύουν με το Αφγανιστάν και έχουν σοβαρά προβλήματα με τους ένοπλους ισλαμιστές. Γιατί, επί παραδείγματι, να μην αναλάβουν οι Κινέζοι το κόστος της εκπαίδευσης και του εξοπλισμού των κυβερνητικών δυνάμεων ασφαλείας στο Αφγανιστάν; Το ίδιο ισχύει και για τους Ρώσους. Δέχονται σοβαρές απειλές από τους ισλαμιστές τρομοκράτες, έχουν ανοιχτό μέτωπο στην Τσετσενία, σοβαρά προβλήματα στο Νταγκεστάν και αλλού. Ενδεχόμενη νίκη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν θα αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα για τη Μόσχα. Πρέπει η Αμερική να βρει τον τρόπο ώστε οι Ρώσοι να αναλάβουν ένα σημαντικό μερίδιο του κόστους στο Αφγανιστάν.
Αφγανιστάν και Ιράκ
– Κάνετε την αυτοκριτική σας; Αν θυμάμαι καλά, ήσαστε μεταξύ των ένθερμων οπαδών της στρατηγικής του Μπους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ…
– Οχι, καθόλου. Το 2003 τάχθηκα κατά της εισβολής στο Ιράκ. Δεν συμφωνούσα με τις αγαθές προθέσεις που αιτιολογούσαν την εισβολή. Και λέω αγαθές προθέσεις διότι, όπως οι πάντες τώρα πλέον γνωρίζουν, οι Αμερικανοί δεν εισέβαλαν στο Ιράκ για το πετρέλαιο, όπως είχαν υποθέσει τότε κάποιοι αφελείς. Εισέβαλαν στο Ιράκ για να πετύχουν έναν σοβαρό πολιτικό στόχο: να επιβάλουν το δημοκρατικό σύστημα σε μια σημαντική αραβική χώρα, που θα έπρεπε να αποτελέσει πρότυπο και για τις υπόλοιπες χώρες του αραβικού κόσμου. Η εισβολή έγινε με αγαθό σκοπό. Αλλά εγώ δεν είμαι τόσο αγαθός και δεν πίστεψα ότι η Αμερική έπρεπε να βάλει στο κέντρο της προσοχής της και να επενδύσει τόσο πολλά για να βοηθήσει τους Ιρακινούς να ζουν πολιτισμένα. Βεβαίως, οι αριστεροί ανά τον κόσμο προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την εισβολή του Μπους με τους μόνους όρους που οι ίδιοι κατανοούν. Ελεγαν ότι οι Αμερικανοί πήγαν εκεί για να αρπάξουν το πετρέλαιο. Οπως όλοι ξέρουμε, οι Αμερικανοί ούτε καν προσπάθησαν να προστατεύσουν τις πετρελαιοπηγές, να διαφυλάξουν τους αγωγούς, να εμποδίσουν τη διακοπή της εξόρυξης από τον Σαντάμ. Ηταν μια εισβολή ανιδιοτελής, από οικονομική άποψη, κι εγώ δεν πιστεύω στις ανιδιοτελείς εισβολές. Προτιμούσα η κυβέρνηση Μπους να επικεντρωθεί στα δικά μας προβλήματα, σε ό, τι συμβαίνει στο σπίτι μας και στη Λατινική Αμερική, που είναι η αυλή του σπιτιού μας, αντί να τρέχει τόσο μακριά προκειμένου να βοηθήσει τους Ιρακινούς.
– Συμφωνείτε, λοιπόν, με όσους είχαν μιλήσει τότε για «τροτσκισμό» των Ρεπουμπλικανών;
– Ναι, είναι επιτυχής η περιγραφή. Το σκεπτικό τους ήταν ότι ο ισλαμικός κόσμος παράγει βία εναντίον όλων των μη μουσουλμάνων, από το Μιντανάο μέχρι τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, τη Μέση Ανατολή, τη Ρωσία, τη Νιγηρία. Οπουδήποτε οι μουσουλμάνοι έρχονται σε επαφή με μη μουσουλμάνους, τους επιτίθενται, καταφεύγουν στη βία. Σκέφτηκαν τότε στην Ουάσιγκτον ότι η σωστή απάντηση σε αυτό το φαινόμενο ήταν η δημοκρατία, αρχής γενομένης από τον αραβικό κόσμο, όπου δεν υπάρχει ούτε μία χώρα με γνήσιο δημοκρατικό καθεστώς. Ούτε μία. Δεν είναι ούτε ο Λίβανος, όπου επικρατεί μια εύθραυστη ισορροπία μεταξύ θρησκευτικών ομάδων. Ας αναζητήσουμε, είπαν, την αραβική χώρα με το υψηλότερο ποσοστό αλφαβητισμού και πτυχιούχων. Ποια είναι; Το Ιράκ. Ας επιβάλουμε, λοιπόν, δημοκρατικό καθεστώς στο Ιράκ. Κατά την άποψή μου, ήταν ένα σχέδιο με εμφανή στοιχεία μεγαλομανίας, καθόλου ρεαλιστικό και πάρα πολύ δαπανηρό. Δεν είχαμε την πολυτέλεια να κάνουμε τέτοιου είδους πειράματα, όπως αποδείχθηκε οδυνηρά μετά την εισβολή. Ναι, λοιπόν, υπήρχαν στοιχεία «τροτσκισμού», διότι ήταν ένα σχέδιο επαναστατικό και τρομερά φιλόδοξο, μάλλον ουτοπικό, θα έλεγα. Οι Βυζαντινοί δεν θα έπεφταν ποτέ σε τέτοια παγίδα.
Ρωσία και Κίνα
– Στο βιβλίο σας επιμένετε ιδιαιτέρως και σε ένα άλλο στοιχείο που χαρακτήρισε τη στρατηγική των Βυζαντινών. Σε αντίθεση με τους Ρωμαίους, οι Βυζαντινοί δεν αποσκοπούσαν στην ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού, διότι θεωρούσαν ότι ο σημερινός εχθρός μπορεί να γίνει ο αυριανός σύμμαχος. Αυτό ισχύει και για τις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Κίνα και τη Ρωσία;
– Οχι. Η Ρωσία και η Κίνα είναι δύο μεγάλες δυνάμεις, που εμφανίζουν πολύ χαμηλό επίπεδο αντιπαλότητας προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν τίθεται θέμα συντριβής τους. Η καθοριστικής σημασίας διδαχή της βυζαντινής στρατηγικής έπρεπε να ληφθεί υπ’ όψιν πριν από την εισβολή στο Ιράκ. Επρεπε να είχαμε λάβει υπ’ όψιν ότι, αν καταστρέψουμε τον Σαντάμ Χουσεΐν, τότε θα ήμαστε αναγκασμένοι να αναμετρηθούμε μόνοι με το Ιράν. Οσο κυβερνούσε ο Σαντάμ, μπορούσε να ανακόψει το Ιράν – επικρατούσε κάποια ισορροπία ανάμεσα στις δύο χώρες. Δεν χρειαζόταν άμεση επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Μπους ο πρεσβύτερος σταμάτησε την προέλασή του στο Ιράκ το 1991, στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, ακριβώς για να επιτρέψει στο καθεστώς του Σαντάμ να παραμείνει στη θέση του και να συνεχίσει να λειτουργεί ως ανάχωμα προς το Ιράν. Τώρα βγάλαμε από τη μέση τον Σαντάμ και αντιμετωπίζουμε μόνοι μας το Ιράν. Που δεν είναι βεβαίως καμιά μεγάλη δύναμη, αντιθέτως, θα έλεγα, η ιρανική ηγεσία δεν φαίνεται να ξέρει τι θέλει. Αλλά θα ήταν πολύ καλύτερα να διδαχθούμε από τους Βυζαντινούς και να αφήσουμε κάποιον άλλον να ελέγχει τους αγιατολάχ, παρά να το κάνουμε μόνοι μας.
Οι «τζιχαδιστές» μουσουλμάνοι και η στάση της Δύσης
– Στο βιβλίο σας, εξετάζετε πολύ αναλυτικά τις συγκρούσεις των Βυζαντινών με εκείνους που αποκαλείτε «τζιχαδιστές» μουσουλμάνους, δηλαδή τους οπαδούς της τζιχάντ, του «ιερού πολέμου». Τι μπορούν να μας διδάξουν οι Βυζαντινοί ώστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα τους ισλαμιστές τρομοκράτες;
– Το πρώτο μεγάλο επεκτατικό κύμα του Ισλάμ, που κατατρόπωσε την Περσία των Σασσανιδών και επεκτάθηκε μέχρι την Ινδία, την κεντρική Ασία και, στη Δύση, μέχρι την Ισπανία και τη νότια Γαλλία, δεν κατάφερε να κάμψει το Βυζάντιο. Η Κωνσταντινούπολη αντιστάθηκε με επιτυχία. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η τριπλή και ισχυρότατη ταυτότητα των Βυζαντινών, που ήταν ταυτόχρονα ελληνική, χριστιανική και ρωμαϊκή. Αυτή η ταυτότητα τους έκανε να αισθάνονται υπερήφανοι και δυνατοί εκπρόσωποι ενός σημαντικού πολιτισμού. Είχαν βαθιά γνώση της αρχαίας ελληνικής παιδείας, άρα ήταν σε θέση να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Ηταν βαθύτατα χριστιανοί: είχαν τόσο δυνατή πίστη στο χριστιανισμό, που εμείς οι μεταγενέστεροι με μεγάλη δυσκολία μπορούμε να την αντιληφθούμε. Και βασίζονταν στους ισχυρούς ρωμαϊκούς θεσμούς, τους νόμους, τον στρατό, το κράτος. Χάρη σε αυτή την τριπλή ταυτότητα διέθεταν ένοπλες δυνάμεις περιορισμένες αριθμητικά αλλά ανώτερες ποιοτικά και με ισχυρά κίνητρα. Ο βυζαντινός στρατός δεν αποτελείτο από τυχοδιώκτες που αποσκοπούσαν στο πλιάτσικο. Ηταν άριστα εκπαιδευμένοι επαγγελματίες στρατιώτες, που χρειάζονταν χρόνια για να εξασκηθούν στον πόλεμο ελιγμών. Για τον λόγο αυτό, ήταν λίγοι και πολύτιμοι. Επιπλέον, η Κωνσταντινούπολη διέθετε εξαίρετη διπλωματική υπηρεσία, αποτελούμενη από αξιωματούχους με υψηλή μόρφωση και βαθιά νομιμοφροσύνη. Με αυτά τα εργαλεία κατάφερε να αποκρούσει το πρώτο κύμα επέκτασης του Ισλάμ, τον 7ο αιώνα. Και στη συνέχεια αντιστάθηκε αιώνες ολόκληρους, ώσπου υπέκυψε όχι στους μουσουλμάνους, αλλά στη Δύση. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης κατά την Τέταρτη Σταυροφορία ήταν το πρώτο βήμα της αναγέννησης της Δύσης μετά τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα.
– Αρα και οι Δυτικοί σήμερα πρέπει να αναπτύξουμε ισχυρή αίσθηση ταυτότητας.
– Βεβαίως, ισχυρή ταυτότητα και ισχυρή βούληση να αντισταθούμε. Οταν έρχομαι στην Ελλάδα, βλέπω διαδηλωτές να υψώνουν σημαίες της Χαμάς στο κέντρο της Αθήνας. Και σκέφτομαι ότι αυτοί οι Ελληνες αριστεροί πρέπει να είναι πολύ αφελείς γιατί, αν έπεφταν στα χέρια της Χαμάς, θα τους έσφαζαν χωρίς χρονοτριβή ως άπιστους. Το αδύναμο σημείο του Ισλάμ είναι ο κατακερματισμός. Οι «τζιχαδιστές» ηγέτες προτιμούν να καταπιάνονται με την εξόντωση των μουσουλμάνων παρά να πολεμούν τους μη χριστιανούς. Επί παραδείγματι, στην Αλγερία, οι «τζιχαδιστές» σκότωσαν 100 χιλιάδες μουσουλμάνους και 6 Γάλλους ιεραποστόλους. Μόνο στην Αλγερία σκότωσαν περισσότερους μουσουλμάνους παρά μη μουσουλμάνους σε όλον τον πλανήτη! Στο Πακιστάν σιίτες δολοφονούν σουνίτες, σουνίτες δολοφονούν σιίτες, σιίτες δολοφονούν σιίτες και σουνίτες δολοφονούν σουνίτες. Το Ισλάμ προτρέπει στη βία στο όνομα της τζιχάντ, και αυτή η βία κατά κανόνα ξεσπά ενάντια στους ίδιους τους μουσουλμάνους. Δεν είναι δύσκολο, λοιπόν, να αντισταθούμε στην ισλαμιστική βία, αρκεί να ξέρουμε ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι είναι αυτοί. Αυτό το είχαν καταλάβει πολύ καλά οι Βυζαντινοί, που εκμεταλλεύονταν επιδέξια κάθε διαμάχη μεταξύ «τζιχαδιστών» ηγετών.
Ελλάδα και Τουρκία
– Γνωρίζετε ότι η Ελλάδα αντιμετώπιζε ανέκαθεν προβλήματα με την Τουρκία. Τι θα μπορούσαν να μας διδάξουν οι Βυζαντινοί σε αυτήν την περίπτωση;
– Η ελληνική και η τουρκική διπλωματία έκαναν πολλά για να αποφύγουν τη σύγκρουση. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη να συγκρουστεί με την Τουρκία. Πώς θα την πολεμήσει; Οχι βεβαίως παρατάσσοντας μια μεγάλη ελληνική στρατιά στα σύνορα με την Τουρκία, προκαλώντας χιλιάδες θύματα. Ενας Βυζαντινός αυτοκράτορας θα μας έλεγε ότι ο σωστός τρόπος να πολεμήσει κανείς την Τουρκία, είναι να υποστηρίξει το αυτονομιστικό κίνημα της μειονότητας Ζαζά στο Τουντσελί.
– Ζαζά; Ποιοι είναι αυτοί;
– Δεν τους ξέρετε; Λάθος! Είναι περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι, πολύ δυσαρεστημένοι με την Αγκυρα. Υστερα, έχουμε περισσότερα από 20 εκατομμύρια Κούρδους, που κινητοποιούνται πολύ εύκολα εναντίον της κεντρικής κυβέρνησης. Υπάρχουν και οι Λαζοί και άλλες καταπιεσμένες μειονότητες. Το πρώτο πράγμα που θα έκανε ο υποθετικός μας Βυζαντινός αυτοκράτορας θα ήταν να ανοίξει ένα μεγάλο μέτωπο στις ανατολικές επαρχίες της Τουρκίας, πρωτίστως με τους Κούρδους, που είναι οι πιο πρόθυμοι, αρκεί να τους ενθαρρύνει κανείς με λίγα όπλα και χρήματα. Εν συντομία, οι Βυζαντινοί θα εξουδετέρωναν την Τουρκία πολεμώντας ελάχιστα. Θα τη θρυμμάτιζαν σε χίλια δυο κομμάτια, εκμεταλλευόμενοι τις εσωτερικές της αδυναμίες.
– Θα χρησιμοποιούσαν το όπλο της ένταξης στην Ε.Ε.
– Και αυτό. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της Ελλάδας. Δεν έχω να κάνω καμία κριτική στον τρόπο με τον οποίο η ελληνική διπλωματία χειρίστηκε το πρόβλημα με την Τουρκία, διότι υπήρξε πολύ μελετημένη, έξυπνη και προσεγμένη. Αν η Ελλάδα εμπόδιζε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας θα έπραττε μεγάλο σφάλμα. Υπάρχουν άλλες χώρες που θέλουν να την κρατήσουν, ούτως ή άλλως, εκτός Ευρώπης. Ας αφήσουμε τους Γάλλους να πουν το όχι, γιατί να το πούμε εμείς; Ετσι, η Ελλάδα μπορεί με μηδενικό κόστος να εισπράξει όλα τα οφέλη της πορείας εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας.
“Καθημερινή”
Ο/Η vripol είπε...Ελλήνας ΓΙΝΕΣΑΙ, γιατί αν έφτανε μόνο το να σε γεννήσει Ελληνίδα μάνα, τότε και ο Εφιάλτης, και ο Νενέκος ήταν Έλληνες
Έλληνας ΓΙΝΕΣΑΙ, γιατί η ΕΛΛΑΔΑ είναι ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ούτε πολιτισμένος γίνεται κανείς εύκολα, ούτε Ελεύθερος, ούτε και αντιστέκονται εύκολα όλοι.
Δέν γίνεσαι Έλληνας εύκολα...
Όσοι λένε ότι Έλληνας γεννιέσαι, κατεβάζουν την ιδιότητα του Έλληνα στο φτωχό τους μπόι, για να την φτάσουν εύκολα.
Δεν έγιναν όλοι οι Εβραίοι ΕΛΛΗΝΕΣ, ούτε έγιναν και όλοι οι Ελληνόφωνοι ΕΛΛΗΝΕΣ.
Αντίθετα, οι Τουρκόφωνοι Πόντιοι Μπαφραίοι, έγιναν Τριάντα φορές Έλληνες (ΤΡΑΝΤΕΛΛΕΝΕΣ), διότι αντιστάθηκαν και πέθαναν, αγωνιζόμενοι ως ΕΛΛΗΝΕΣ αντάρτες στον Πόντο...
Όσοι από αυτούς, αργότερα συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές, έπαψαν να είναι Έλληνες
Συμπέρασμα: Έλληνας μόνον γίνεσαι, και μπορεί να μην παραμένεις για πάντα.
Δεν είναι εύκολο να γίνεις Έλληνας και είναι δύσκολο να συνεχίσεις να είσαι..
Ο Μαρδοχαίος Φριζής, έγινε Έλληνας και συνέχισε να είναι μέχρι το τέλος...
Έχει μπροστά της μια ολόκληρη νύχτα για να κάνει μια καινούργια αρχή... Γι' αυτή τη νύχτα επιλέγει να επιστρέψει στις ρίζες της, στην Κερασούντα του Πόντου. Σε ένα μοναχικό καφενείο, καθισμένη απέναντι από τον Τούρκο ξάδερφό της Σερχάτ, για να βυθίζεται στα θαλασσιά μάτια του που της θυμίζουν τη γιαγιά της, η Σουλτάνα περιμένει να πέσει το σκοτάδι για να ξεκινήσει, με οδηγό της το σήμερα, την κατάβαση σε γεγονότα παλιά, ανθρώπους που πέρασαν, κομμάτια Ιστορίας, μνήμες, συναισθήματα. Με την ελπίδα ότι την αυγή θα ξημερώσει μια νέα μέρα. Τη νύχτα που γύρισε ο χρόνος, τη νύχτα που γίνεται πενήντα χρόνων και ξεκινάει το δεύτερο μισό της ζωής της, θα συναντήσει το παρελθόν της και θα απελευθερωθεί. Μεγαλωμένη από τη γιαγιά της στο παλιό Κουρουτζού, το καπνοχώρι της Καβάλας, καταφύγιο των προσφύγων του Πόντου, κουβαλάει το βάρος του εκτοπισμού των δικών της και ένα οικογενειακό μυστικό που την εμποδίζει να ζήσει το παρόν ελεύθερη. Μια κοριτσίστικη πλεξούδα και ένα έγκλημα στη σύγχρονη Αθήνα θα είναι η αφορμή για να ανοίξει το παλιό, σκουριασμένο κουτί από μπισκότα... Ένα αλησμόνητο ταξίδι στην ιστορία ενός λαού που κρατάει τη μνήμη της χαμένης πατρίδας του, και, ταυτόχρονα, το πορτρέτο μιας σύγχρονης γυναίκας που βρίσκει τη δύναμη να χαράξει τον δικό της δρόμο στη ζωή. Που μπόρεσε και... γύρισε το χρόνο!
Η Ισπανική κυβέρνηση κάνει κάθε δυνατή ενέργεια προκειμένου να μην εγκριθεί το νομοσχέδιο για της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων όπως επισημαίνει η ισπανική εφημερίδα ABC.Σύμφωνα με την εφημερίδα η Ισπανική κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι τυχόν αναγνώριση της Γενοκτονίας θα προκαλέσει αρνητική αντίδραση της Τουρκίας που είναι ένα από τους βασικούς συμμάχους της Ισπανίας στο ΝΑΤΟ.
Η ABC σημειώνει επίσης ότι η υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας κ. Miguel Angel Moratinos ενημέρωσε τον Jose Bono, Πρόεδρος του Κογκρέσου των Αντιπροσώπων για να εμποδίσει την πρωτοβουλία. Το κοινοβούλιο της Καταλανίας ενέκρινε ήδη το νομοσχέδιο που αναγνωρίζει την Γενοκτονία των Αρμενίων, έτσι εύλογα η ισπανική κυβέρνηση ανησυχεί ότι αυτό μπορεί να συμβεί και στη Μαδρίτη.
Η Ισπανική κυβέρνηση φοβάται ότι η Ισπανία θα μπορούσε επίσης να αντιμετωπίσει την επιδείνωση των σχέσεων με την Τουρκία, όπως συνέβη με τις ΗΠΑ και την Σουηδία μετά την έγκριση του ψηφίσματος γενοκτονίας απο τα κοινοβούλια των χωρών τους.
Ο Ομπάμα θα ζητήσει συγνώμη απο την Τουρκία;
Η Τουρκία αναμένει την "έγγραφη συγνώμη" από τον Ομπάμα λόγω της υιοθέτησης του ψηφίσματος από τη Βουλή Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων που αναγνωρίζει τα γεγονότα του 1915 ως γενοκτονία των Αρμενίων.Στάθης (Σταυρόπουλος)
«Ο εδικός μας πόλεμος ήταν ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλον έθνος (...) Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησεν ποτέ να θεωρήσει τον ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ' ως σκλάβους»
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
..........................................
Διαπιστώνει ο Φίνλεϋ στο έργο του «Ιστορία της Τουρκοκρατίας και της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα», για την περίοδο 1453-1676: «Οι αγρότες γίνονται οι αληθινοί εκπρόσωποι του ελληνικού έθνους επί τρεις ολόκληρους αιώνες». Και παρακάτω: «Η πρωταρχική αιτία της καρτερικής απαντοχής των ελλήνων βρισκόταν στην εθνική τους συνείδηση».
..........................................
Σωτήριον έτος 1611 μ.Χ. Μεγάλη σύσκεψη λαϊκών και κληρικών στην Αλβανία. Λαμβάνουν μέρος Ελληνες, Αλβανοί, Σέρβοι, Κροάτες, Βούλγαροι και Βόσνιοι. Αποφασίζεται γενική εξέγερση κατά των Τούρκων. Ο Διονύσιος, επίσκοπος Τρίκκης, καθαιρεθείς ήδη από το Πατριαρχείο το 1601 και «Σκυλόσοφος» αποκαλούμενος απ' τους κοτζαμπασήδες, ξεσηκώνει τα Γιάννενα. Οι αγρότες του οπλισμένοι με δικέλλες και κασμάδες διαλύονται με την πρώτη αντεπίθεση των Τούρκων και ο ίδιος πιάνεται απ' τους Οθωμανούς που τον γδέρνουν ζωντανό...
Μέρες σαν αυτές, τις πρώτες της Ανοιξης, πριν από 240 χρόνια, εκεί γύρω στα 1770, περίπου 5.000 Μανιάτες που, κατά τους νεωτερικούς, δεν ήξεραν και τόσον ότι ήταν Ελληνες, έπαιρναν παραμάζωμα τους Τούρκους πέριξ του Μυστρά και της Μονεμβασιάς -άρχιζαν τα Ορλωφικά...
Αλλα 300 περίπου χρόνια πριν απ' τα Ορλωφικά και περί τα 500 χρόνια πριν απ' τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ένας βασιλιάς μαρμάρωνε στην Πόλη. Ηταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος Δραγάτσης. Ο τελευταίος αυτοκράτορας των Ρωμαίων στην Ανατολή· θα έπεφτε μαχόμενος, δηλώνοντας στον Πορθητή, «το την Πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστί»...
Λίγο πριν να πέσει και να μαρμαρώσει ο Δραγάτσης, λάβαινε επιστολές από τον Αργυρόπουλο, στις οποίες τον εξόρκιζε να «λάβει τον τίτλο του βασιλέως των Ελλήνων». Και τον διαβεβαίωνε: «Και μόνον αυτός ο τίτλος θα ήταν αρκετός για να εξασφαλίσει τη σωτηρία των ελεύθερων Ελλήνων και την απελευθέρωση των υπόδουλων αδελφών τους».
Ακόμα πιο αλλοπαρμένος κι αλαφροΐσκιωτος από τον Αργυρόπουλο, σε έναν «τόνο σχεδόν προφητικό» (κατά τον Charles Diehl), ο ιστορικός Χαλκοκονδύλης έγραφε: «Η φήμη της ελληνικής γλώσσας είναι μεγάλη και θα μεγαλώσει ασφαλώς στο μέλλον, όταν κάποια μέρα ένας έλληνας βασιλιάς και οι διάδοχοί του θα αποκαταστήσουν ένα βασίλειο που οι γιοι των Ελλήνων, ενωμένοι, θα διοικούν μόνοι τους τις υποθέσεις τους και θα αποτελούν ένα έθνος».
Το ίδιο παράξενος και ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων, όταν λίγα χρόνια πριν από την πτώση της Πόλης ο Μανουήλ Β' Παλαιολόγος επισκεπτόταν τον Μωριά, έλεγε στον αυτοκράτορα: «Εμείς των οποίων είστε αρχηγός και βασιλεύς, είμαστε απ' το γένος των Ελλήνων, όπως μαρτυρούν η γλώσσα και τα πάτρια έθιμα της πατρίδας μας».
Περίεργα πράγματα. Τριακόσια περίπου χρόνια πριν τον Διαφωτισμό (όταν κατά τους νεωτερικούς οι Ελληνες τη υποβολή των Δυτικών «επινόησαν τους προγόνους τους»), «έγινε μια παράξενη αλλαγή, ένα ξαφνικό ξύπνημα της ελληνικής εθνικότητας».
*****
Ισως το φαινόμενο να ιχνηλατείται ήδη από το 1204, όταν με την Αλωση της Πόλης απ' τους Φράγκους κλονίσθηκε το «ρωμαϊκό αυτονόητο» και το απαρασάλευτο της θεϊκής τάξης πραγμάτων στην ελληνόφωνη και χριστιανική ανατολή. Καθότι,
και στα έργα των συγγραφέων της εποχής «βλέπουμε να επανεμφανίζονται τα ονόματα και τα έργα που οι "ένδοξοι πρόγονοι" κατόρθωναν για το "κοινό" και την "πατρίδα"», ενώ στην πολιτική ρητορική η λέξη «έλληνας να αποκτά νέα και μοναδική αξία».
Πράγματι, μετά το 1204 το Βυζάντιο επί μακρόν ψυχορραγούσε, αλλά ταυτοχρόνως «ο ελληνισμός συγκέντρωνε για να εκπέμψει μια τελευταία λάμψη, όλες τις πνευματικές δυνάμεις του, σαν να ήθελε επικαλούμενος τις δόξες του παρελθόντος, να συμβολίσει και να αναγγείλει το μέλλον».
«Κι όντως», σημειώνει ο βυζαντινολόγος Charles Diehl, «αν η βυζαντινή αυτοκρατορία είχε διαρκέσει περισσότερο, πιθανόν να είχε βρει την πραγματική εθνικότητά της μέσα σε αυτές τις ιδέες».
Ομως η Ιστορία δεν έχει «αν», ο θρόνος των Καισάρων είχε σαπίσει - ο ίδιος ο Μανουήλ Β' Παλαιολόγος, για παράδειγμα, συνέδραμε με στράτευμα τους Οθωμανούς, για να καταλάβουν την τελευταία βυζαντινή κτήση στη Μικρασία, τη Φιλαδέλφεια..!
Ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Δραγάτσης Παλαιολόγος το είδε αλλοιώς, δήλωσε μολών λαβέ, έπεσε και μαρμάρωσε.
Με τον μαρμαρωμένο βασιλιά, μύθο στα παραμύθια της γιαγιάς, αναθρέφονταν τα ρωμιόπουλα - όσα δεν τα 'παιρναν γενίτσαρους, και γίνονταν έμποροι στην Τεργέστη, μισθοφόροι στον Ναπολέοντα ή τους Αγγλους, παπάδες στα χωριά ή την Πόλη, υπουργοί στη Μόσχα ή Βεζύρηδες στην Υψηλή Πύλη, ραγιάδες ή πειρατές, επαναστάτες σαν τον Ρήγα ή αρνησίθρησκοι, νεομάρτυρες ή προσκυνημένοι...
...................................
Σαράντα χρόνια μετά τα Ορλωφικά, 400 περίπου απ' την Αλωση της Πόλης και 190 πριν από σήμερα ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης εξηγούσε στον Αμιλτων που ζητούσε συμβιβασμό με τους Τούρκους:
«Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος! Εμείς καπιτάν Αμιλτων ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Αλλους έκοψαν, άλλους σκλάβωσαν με το σπαθί κι άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμε ελεύθεροι από γενεά σε γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτεινόν πόλεμο με τους Τούρκους και δυο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα»
»Με είπε: "Ποια είναι η βασιλική φρουρά του, ποια είναι τα φρούρια;".
»Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη, το Σούλι και τα βουνά.
Ετσι δεν ωμίλησε πλέον...»
Μετά ήρθαν οι Βαυαροί και ο Κολοκοτρώνης, περίπου 200 χρόνια μετά το γδάρσιμο του Σκυλόσοφου, (ξανα)μπήκε στη φυλακή...
Κι έβλεπε, λέει, ονείρατα τον Ρήγα Φεραίο, τον Παπαφλέσσα, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Κοσμά τον Αιτωλό σε ένα νεκρόδειπνο λαμπρό με τον Αριστείδη τον Δίκαιο, τον Λεωνίδα, τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά κι όλα τα άλλα παραμύθια της γιαγιάς...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.ΙΙΙ.2010 stathis@enet.gr
|
του Σάββα Καλεντερίδη
Έχουν γραφτεί πολλά για την συμμετοχή των Κούρδων στη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων. Τα περισσότερα είναι προπαγάνδα και διαδίδονται από εκείνους που δεν πιστεύουν καν ότι έγινε γενοκτονία και την ίδια στιγμή εργάζονται για την υπονόμευση της υπόθεσης της διεθνοποίηση του θέματος, γιατί λέει αυτό 'επιδεινώνει της ελληνοτουρκικές σχέσεις'.
Στόχος της προπαγάνδας αυτής, που τη διακινούν οι Έλληνες κεμαλιστές της Αθήνας, είναι να μείνει μακρυά η Ελλάδα από τους Κούρδους, αφ' ενός μεν για να είναι πιο ευάλωτη απέναντι σε κάθε πίεση στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη και τα Σκόπια, και αφ' ετέρου για να απομονωθούν οι Κούρδοι και να γίνουν εύκολος στόχος των Τούρκων, στη νέα φυσική και πολιτιστική γενοκτονία που επιχειρεί η Άγκυρα εναντίον τους.
Μετά την κρίσιμη ψηφοφορία στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων της βουλής των ΗΠΑ και το 23-22, και η ψηφοφορία στο κοινοβούλιο της Σουηδίας κρίθηκε για μια ψήφο, η οποία έμελλε να ανήκει στη Κούρδισσα Γκιουλάν Αβτζί (Gülan Avcı), η οποία μάλιστα ψήφισε υπέρ, παρά την απόφαση του κόμματός του, που ήταν η αρνητική ψήφος στη Γενοκτονία.
Η Γκιουλάν Αβτζί, Κούρδισσα που γεννήθηκε στη μαρτυρική αρμενική πόλη Βαν, μετά την ψηφοφορία που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Άγκυρας η οποία ανακοίνωσε ότι ανακαλεί τον πρέσβη της από τη Στοκχόλμη για διαβουλεύσεις, δήλωσε στο κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων Fırat News, που πρόσκειται στο ΡΚΚ:
"Οι Κούρδοι είναι αντιμέτωποι με μια νέα γενοκτονία που επειχειρείται βάρος τους από πλευράς της Τουρκίας. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας από το σουηδικό κοινοβούλιο είναι πολύ σημαντική εξέλιξη. Γνωρίζω ότι η ψήφος μου υπέρ της Γενοκτονίας, παρά την απόφασή του κόμματός μου, ήταν καθοριστική. Αυτό που έπραξα έπρεπε και ήταν απαραίτητο να γίνει. Γιατί η Τουρκία πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσει τις σφαγές και τις γενοκτονίες που διέπραξε στο παρελθόν. Ήδη πολλές χώρες του κόσμου θεωρούν ότι η Τουρκία είναι μια χώρα που διέπραξε γενοκτονίες."
Ελπίζουμε η εξέλιξη αυτή να προβληματίσει την ελληνική διπλωματία και εξωτερική πολιτική, που όταν δεν υπονομεύει τη διεθνοποίηση της γενοκτονίας, κρατά αποστάσεις από το θέμα, αφήνοντας τους Σουηδούς, τους Ελβετούς, τους Αμερικανούς και τους Κούρδους "να βγάλουν το φίδι από την τρύπα".
Η αναγνώριση της γενοκτονίας από το σουηδικό κοινοβούλιο είνα από τις περιπτώσεις που η Ελλάδα, για άλλη μια φορά, αντί για πρωταγωνιστής, είναι θλιβερός ουραγός στον αγώνα για την δικαίωση των δικών της εθνικών αγώνων.
Τέλος, να υπενθυμίσουμε για άλλη μια φορά ότι η εξέλιξη αυτή γίνεται μερικές βδομάδες μετά την αγιοποίηση του Μουσταφά Κεμάλ από τον κ. Σηφουνάκη, την κυρία Παπαδημητρίου, τον κύριο Μάζη και άλλους εκλεκτούς συνοδοιπόρους των Τούρκων κεμαλιστών.
STOCKHOLM, March 11 (Itar-Tass) – Swedish parliament has adopted a resolution that recognizes the genocide of Armenians, Assyrians and Pontic Greeks in the Ottoman Empire in 1915.
The resolution was put up for voting Thursday morning and its discussion continued until almost the end of the workday.
The draft was submitted by opposition forces – the Left Party, the Green Party, the Social Democratic Workers’ Party and several MPs from the Liberal People’s Party and the Christian Democratic Party.
The resolution was endorsed by a slight majority of votes. It recognizes the extermination of 1.5 million Armenians, 250,000 to 500,000 Assyrians and about 350,000 Pontic Greeks in the last phase of Turkey’s imperial history.
The opponents of recognition of the genocide came up with explanations for their position.
One of them, Gustav Blix of the Moderate Coalition Party, told Radio Sweden that it is not politicians that should write history.
He indicated that decisions on such knotty issues should be taken by international law agencies.
Blix fears the recognition of genocide may hamper the incipient process of rapprochement between Armenia and Turkey.
The radio recalled in this connection that a Turkish parliamentary delegation, which made a visit to Sweden a short while ago, warned the recognition of genocide might do a serious blow to Swedish-Turkish relations.
Majority of Swedish parliament voted in favor of resolution describing the mass killings of Armenians and other Christian minorities in modern Turkey by the end of World War I as genocide, Swedish media say.
Thus, parliament went against the government, having the red-green opposition suggesting the resolution for discussion. The non-socialist parties threw the proposal reasoning that politicians are not going to write the history. However, a number of conservative MPs voted for the resolution, which resulted in motion passing by a casting vote — 131 against 130.
“Now I assume that Foreign Minister Carl Bildt respects the decision of Parliament and to the Turkish leadership position in front of Parliament, that what happened in 1915 was a genocide. There have been reports that Turkish Prime Minister Erdogan visit Stockholm next week. If it is true, I think it goes without saying that Bildt will address the issue,” said Riksdag member Hans Linde.
According to the experts, it may have been up to 2.5 million people lost their lives, while Turkey negates that there was a genocide.
S.T.
http://news.am/en/news/16443.html
Του Φάνη Μαλκίδη
Η απόφαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων να δεχθεί το σχέδιο ψηφίσματος για το θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων, αποτελεί μία νίκη της ιστορίας της αλήθειας έναντι της πολιτικής και των συμφερόντων. Το ψήφισμα που καλεί τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να αναγνωρίσει τις σφαγές των Αρμενίων ως γενοκτονία στην επίσημη αμερικανική πολιτική, αποτελεί μία νίκη της συνέπειας και της πίστης στο τελικό αποτέλεσμα. Είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης προσπάθειας της Αρμενικής Διασποράς, η οποία κινήθηκε έξω από κρατικές λογικές και συμφέροντα, υλοποιώντας το αίτημα για αναγνώριση ενός αποσιωπημένου εγκλήματος.
Η απόφαση αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την αναγνώριση, την επανάληψη και την αποτροπή των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Μάλιστα σε μία παράγραφο των εννέα σελίδων ψήφισμα τονίζεται πως «η αδυναμία των εθνικών και διεθνών αρχών να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους για την Γενοκτονία των Αρμενίων είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουν έκτοτε γίνει και άλλες γενοκτονίες».
Παράλληλα, η απόφαση αποτελεί και ένα προηγούμενο για να ανοίξει ο κύκλος τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και αλλού για την αναγνώριση και άλλων γενοκτονιών. Και συγκεκριμένα, της γενοκτονίας των Ελλήνων, η οποία υλοποιήθηκε από τον ίδιο θύτη, τον ίδιο υπεύθυνο, την Τουρκία. Ήδη στις ΗΠΑ υπάρχουν πολλές αναγνωρίσεις από κυβερνήτες, πολιτείες, δημάρχους και δημοτικά συμβούλια, καθώς και άλλους φορείς, για τη Γενοκτονία των Ελλήνων.
Επίσης, την 17η Μαρτίου, το Σουηδικό Κοινοβούλιο θα αποφασίσει με ψηφοφορία αν θα ΔΕΧΤΕΙ ΩΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ τη βαρβαρότητα που υπέστησαν οι Έλληνες από το οθωμανικό και το τουρκικό κράτος, από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Η Γενοκτονία των Αρμενίων, όπως και η Γενοκτονία των Ελλήνων, είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, το αναγνωρίζει η συντριπτική πλειοψηφία των ερευνητών. Τώρα, είναι ώρα και η Τουρκία να αναγνωρίσει την πραγματικότητα των Γενοκτονιών που έχει διαπράξει, χωρίς να τις αρνείται. Είναι ένα βήμα μπροστά για την αλήθεια, είναι μία πράξη θάρρους αναγνώρισης των εγκλημάτων και της πραγματικής φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των λαών.
Ο Φάνης Μαλκίδης είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association for Genocide Scholars- IAGS ), η οποία το 2007, αναγνώρισε με συντριπτική πλειοψηφία τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων, καλώντας ταυτόχρονα την Τουρκία να πράξει το χρέος της, έναντι των θυμάτων και της ιστορίας.
Για να στηρίξετε το ψήφισμα για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Σουηδικό Κοινοβούλιο (Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010 ) επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.folkmordet1915.se/aktuellt_aktioner.html και στείλτε όλοι ένα μήνυμα.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΥΝΗΜΑ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ ΣΤΟΥΣ ΣΟΥΗΔΟΥΣ!
Η 17 Μαρτίου 2010 είναι μια πάρα πολύ σημαντική ημερομηνία για τους Έλληνες. Για τους νεκρούς προγόνους μας.
Την ημέρα αυτή το Σουηδικό Κοινοβούλιο θα αποφασίσει με ψηφοφορία αν θα ΔΕΧΤΕΙ ΩΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ την βαρβαρότητα που υπέστησαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας απο το ”μαχαίρι” των Οθωμανικών ορδών του Κεμάλ.
Στείλτε όλοι ένα μήνυμα στην διεύθυνση που μας στέλνουν οι Έλληνες της Στοκχόλμης: www.folkmordet1915.se/aktuellt_aktioner.html
The Swedish Parliament have a preliminary vote on March 17th, 2010, if Sweden will recognise the Genocide in 1915 on Greeks, Armenians, Assyrians, Syrians and Caldeans in Ottoman Turkey during the First World War. The motion is 2008/09:U332.
By filling out your name, surname and city, you can send a message and remind the members of Parliament about the the thruth’s worth and how important it is to stop denying a proven fact.
Click on the link and follow the instructions:
www.folkmordet1915.se/aktuellt_aktioner.html
Thank you for your support
"Λεφτά υπάρχουν"
