Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

ΑΡΓΥΡΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ



ΑΚΑΔΗΜΙΑ     ΑΘΗΝΩΝ
ΤΥΧΗΙ  ΑΓΑΘΗΙ
ΕΔΟΞΕ  ΤΗΙ  ΑΚΑΔΗΜΙΑΙ  ΑΘΗΝΩΝ
ΧΑΡΙΚΛΕΙΑΝ    ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΡΓΥΡΩΙ  ΜΕΤΑΛΛΙΩΙ
ΤΙΜΗΣΑΙ
ΟΤΙ ΕΝ ΤΩΙ ΣΧΟΛΕΙΩΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΡΕΙΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΒΡΟΥ
ΤΑ ΕΤΗ 2004 – 2008 ΜΕΤ’ ΕΥΨΥΧΙΑΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΣΑ
ΛΟΓΩΙ ΤΕ ΚΑΙ ΕΡΓΩΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΝΩΝ ΑΚΡΙΒΗΣ
ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΛΑΜΠΡΟΝ ΕΓΕΝΕΤΟ
ΑΝΕΙΠΕΙΝ ΔΕ ΤΑΣ ΤΙΜΑΣ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΟΓΔΟΗΙ ΕΠΙ ΕΙΚΑΔΙ ΕΤΟΥΣ ΔΕΚΑΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΣΧΙΛΙΟΣΤΟΥ.

      Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ
ΚΩΝ. ΣΒΟΛΟΠΟΥΛΟΣ                                             ΒΑΣ. Χ. ΠΕΤΡΑΚΟΣ


ΑΚΑΔΗΜΙΑ  ΑΘΗΝΩΝ




Απόσπασμα
της εκθέσεως του Γενικού Γραμματέως
της Ακαδημίας Αθηνών κ. Βασιλείου Χ. Πετράκου
που αναγνώσθηκε κατά την πανηγυρική συνεδρία της 28ης Δεκεμβρίου 2010

…………………………………………………………………………………………..

ΤΑΞΙΣ  ΗΘΙΚΩΝ  ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ  ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
1.     Αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας απονέμεται στην κυρία Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου κατά την περίοδο 2004 – 2008 διότι παρά τις αντιξοότητες που συνάντησε κατά την εκτέλεση του έργου της, εξετέλεσε τα καθήκοντά της κατά τρόπο αντάξιο της μεγάλης αποστολής της διδάσκοντας τα παιδιά που της εμπιστεύθηκε η Πολιτεία σύμφωνα με τις αρχές της ελεύθερης σκέψης, της ανεξιθρησκείας και της αλήθειας, χωρίς να υπολογίσει αντιθέσεις που έθεταν σε κίνδυνο την ίδια.

…………………………………………………………………………………………..




Η  Αντιφώνησις
Η Χαρά Νικοπούλου προς τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών, κατά την παρασημοφόρησή της με το Αργυρούν Μετάλλιον Ανδρείας.

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ακαδημίας Αθηνών,
Εν έτει 2010, όπου η Ελληνική Κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο Εθνικής από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και περιθωριοποιεί ως ακραίους εθνικιστές τους απλούς Έλληνες που αγαπούν το Έθνος και την Πατρίδα τους,
Ευχαριστώ θερμά την Ακαδημία Αθηνών,
που στο πρόσωπό μου παρασημοφορεί τη Φιλοπατρία και τη διαμόρφωση Θρησκευτικής, αλλά κυρίως Εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου, η οποία για όλους τους Έλληνες περιλαμβάνει τη σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο από την οποία κατάγομαι, τη Μακεδονία μας στην οποία γεννήθηκα και η ελευθερία της οποίας τελεί υπό διαπραγμάτευση, τη Θράκη και την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους τούρκους και τους Ελεύθερους πολιορκημένους Έλληνες που ζουν στον Άγιο Παντελεήμονα.
 Αυτό το Μετάλλιο Ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη Πίστη τον αγώνα μου, μέχρι την τελική δικαίωση του Έθνους μας.
Το αφιερώνω στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης. 


(Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας Αθηνών, Πανηγυρική Συνεδρία της         28ης  Δεκεμβρίου  2010).

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ


Νέτγκαζέτε 27-12-2010

ΝΤΙΑΡΜΠΑΚΙΡ. Ο Ντεμιρτάς του κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας αφού επισκέφτηκε ένα σχολείο, βγαίνοντας απάντησε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Αναφερόμενος στις χτεσινές δηλώσεις του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη βουλή, απάντησε με την ίδια σκληρότητα προς τον Ερντογάν.

¨ΧΤΥΠΑΝΕ ΜΕ ΤΟ ΞΥΛΟ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΑΝΤΙΑ¨
Ο Γενικός Γραμματέας του BDP Ντεμιρτάς σχολιάζοντας τον αέρα και την ψυχολογία του Ερντογάν στην χτεσινή συνέλευση της βουλής μίλησε για μια ¨τραυματική κατάσταση¨ και πρόσθεσε τα εξής : ¨ Καταρχάς θέλω να εκφράσω την λύπη μου για το επίπεδο της πολιτικής στην Τουρκία. Αν ο πρωθυπουργός μιας χώρας υπό αυτή τη ψυχολογική κατάσταση, και στο όνομα της ¨δημοκρατικότητας¨ μπορεί να εκφράζει, μπορεί να αντανακλά τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, τότε έχουμε ανάγκη για πολύ δρόμο ακόμη για την πρόοδο της δημοκρατικής κουλτούρας στην Τουρκία. Τώρα ο πρωθυπουργός λέει πως ¨Σε αυτή τη χώρα υπάρχει μια γλώσσα και ένα έθνος και έτσι θα μείνει¨. Επιθυμώ να θυμίσω το εξής : ¨Αυτοί οι οποίοι κρέμασαν τον Σεΐχη Σαίτ το 1925, αυτοί που βομβάρδισαν το Ντέρσιμ το 1938, που βασάνισαν του Κούρδους την εποχή της 12ης Σεπτεμβρίου, και αυτοί που έβαλαν χειροπέδες στους δημάρχους μας πάντα το ίδιο πράμα έλεγαν. ¨Μια γλώσσα θα υπάρχει, ένα έθνος θα υπάρχει¨.  

Ως εκ τούτου το σημείο στο οποίο έχουμε έρθει, δείχνει πως το κόμμα ΑΚΠ αποτελεί συνέχεια αυτής της νοοτροπίας. Δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα τους. Και αυτό το αποκαλούνε ¨εκδημοκρατισμό της Τουρκίας¨ . Εάν νομίζουν ότι βαρώντας μας στο κεφάλι, μπορούνε να κρύβονται φορώντας γάντια, κάνουνε λάθος. Αυτό είναι το μόνο που άλλαξε, Παλιά όταν μας βαρούσαν στο κεφάλι με το ξύλο άφηναν δακτυλικά αποτυπώματα, δεν έβαζαν γάντια. Τώρα στην περίοδο του κόμματος ΑΚΠ προσπαθούνε να μην αφήνουνε δακτυλικά αποτυπώματα φορώντας γάντια την ώρα που κρατάνε το ξύλο. Όλοι μπορεί να τα πιστεύουν αυτά, στην Τουρκία ο πρωθυπουργός μπορεί να τους κοροϊδεύει όλους. Όμως τον Κουρδικό λαό που τον έχουν περάσει από τους πάγκους των βασανιστηρίων, που τον βασάνισαν για να τον αφομοιώσουν και να τον αποκόψουν, δεν μπορεί να του κάνει να τα χάψουνε αυτά¨.

¨Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ¨
Ο Ντεμιρτάς ισχυριζόμενος πως ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πάει κόντρα στον Θεό συνέχισε λέγοντας : ¨Τι λέει. ¨Εγώ θα σας αποκόψω όλους.Θα έχετε μια γλώσσα, ένα είναι το έθνος μου, μία είναι η γλώσσα σας¨. Μα ο Αλλάχ λέει ¨Εγώ σας δημιούργησα διαφορετικούς¨. Δικιά σου δουλειά είναι να τους αποκόψεις ; Κύριε πρωθυπουργέ τι είδους μουσουλμανική νοοτροπία είναι αυτή ; Δείξε και σε εμάς ποιο βιβλίο το γράφει αυτό. Τι θα αποκόψεις ; Ο άνθρωπος γεννιέται με τη γλώσσα του, με την κουλτούρα του, με την εθνική του ταυτότητα. Εάν νομίζει πως λέγοντας πως ¨θα αποκόψω¨ και δημιουργώντας ένα κύμα ρατσισμού και εθνικισμού, θα τρομοκρατήσει τους Κούρδους, εγώ ως συμπρόεδρος του BDP επιθυμώ να αναφέρω το εξής. Οι Κούρδοι δεν θα σωπάσουνε, όμως θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να μην διαταραχτεί η αδελφοσύνη. Διότι οι Κούρδοι θέλουνε να ζήσουν μαζί σε αυτή τη χώρα. Όμως θέλουν να ζήσουν με ισότητα και ελευθερία. Ο κύριος πρωθυπουργός θα πρέπει να ξέρει πως με απειλές και προσβολές δεν μπορεί να σταματήσει αυτήν την αλλαγή. Εάν η δύναμη του ΑΚΠ αρκεί για να σταματήσει την ανατολή του ήλιου, να σταματήσει την βροχή, και τον άνεμο να φυσάει, τότε μπορεί να σταματήσει και αυτήν την αλλαγή¨. http://tourkikanea.wordpress.com

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Όταν σκάβεις το λάκκο του άλλου ...πέφτεις στο λάκκο που σου σκάβουν τα 20 εκατομμύρια Κούρδοι.


 
Ο Γενικός Γραμματέας του Εθνικιστικού Κόμματος ΜΗΡ, Τζιχάν Πατσατζή, υπό το βλέμμα τριών αρχιφασιστών: Τουρκές-Κεμάλ-Μπαχτσελί
του Σάββα Καλεντερίδη
Η Τουρκία, με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια, εφαρμόζοντας μεθόδους εξαγοράς και, όπου αυτό δεν φέρνει αποτέλεσμα, μεθόδους τρομοκρατίας, κυρίως επί των Πομάκων και των Ρομά, προσπαθεί να δημιουργήσει μια εθνική μειονότητα στη Θράκη, παρότι αυτή έχει χαρακτηριστεί ως θρησκευτική, με βάση τη συνθήκη της Λοζάνης.
Και χαρακτηρίστηκε ως θρησκευτική (μουσουλμανική) μειονότητα, ακριβώς επειδή οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Θράκης δεν έχουν κοινή εθνική καταγωγή, είναι δηλαδή Πομάκοι, Ρομά και
Τούρκοι.
Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τις ψυχροπολεμικές ΝΑΤΟϊκές φοβίες, με βάση τις οποίες οι σλαβόφωνοι Πομάκοι υπήρχε κίνδυνος να αποτελέσουν ένα Δούρειο Ίππο του κομμουνιστικού μπλοκ σε μια νατοϊκή χώρα, όπως ήταν η Ελλάδα, κατόρθωσε, εκμεταλλευόμενη τις μυωπικές αν όχι ξενόδουλες κυβενρήσεις της Αθήνας, να επιβάλλει τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στους Πομάκους και τους Ρομά, ανοίγοντας έτσι την κεκρόπορτα για τον εκτουρκισμό τους.
Τα τελευταία χρόνια, ο εκάστοτε Τούρκος πρόεξενος αλλά και ανώτατοι αξιωματούχοι της Τουρκίας, ξεπερνώντας κάθε όριο διπλωματικής και πολιτικής δεοντολογίας και ευπρέπειας, ακολουθούν φανερά μια ρατσιστική-φασιστική πολιτική βίαιου εκτουρκισμού των Πομάκων και των Ρομά της ελληνικής Θράκης, υπό την ακατανόητη ανοχή του ελληνικού κράτους, το οποίο, να σημειωθεί, επί δεκαετίες παρακολουθεί την Τουρκία να εφαρμόζει συστηματική πολιτική εθνοκάθαρσης των Ελλήνων της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, χωρίς να λαμβάνει κανένα πολιτικό μέτρο στη λογική της αμοιβαιότητας -αν και είναι τραγικό να μιλά κανείς για αμοιβαιότητα στη βαρβαρότητα- για να διατηρήσει την πληθυσμιακή ισορροπία μεταξύ των Ελλήνων της Πόλης-Ίμβρου-Τενέδου και των μουσουλμάνων της Θράκης που προβλέπει η Συνθήκη της Λοζάνης.
Ενώ λοιπόν η κατάσταση έχει όπως προαναφέρθηκε, στην Τουρκία, όπως γράψαμε χθες,  βρίσκεται σε εξέλιξη ένα ζήτημα που θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, ήπια ή με αναταράξεις, σε μεγάλες ανατροπές στο εσωτερικό αλλά και στον περίγυρο της Τουρκίας.
Μιλάμε για το Κουρδικό, ένα 'όπλο' που η Ελλάδα αφήρεσε από τη διπλωματική και πολιτική της φαρέτρα, στέλνοντας τον ηγέτη του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα,  Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, στα χέρια των Τούρκων διωκτών του.
Τις μέρες αυτές, όπως γράψαμε και χθες, βρίσκονται σε εξέλιξη σοβαρές διεργασίες για την αυτονομία των Κούρδων της Τουρκίας. Μια από τις συζητήσεις που έγιναν τις μέρες αυτές για το θέμα, είναι και αυτή του ηγετικού στελέχους και Γενικού Γραμαμτέα του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, Cihan Paçacı, με τη δημοσιογράφο Nergis DEMİRKAYA, για την ιστοσελίδα İNTERNETHABER.
Ένα από τα ζητήματα που θίχτηκαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης, είναι και αυτό της ταυτότητας των Κούρδων. Παραθέτουμε σε κατά λέξη μετάφραση τις θέσεις του Πατσατζή για το θέμα, σημειώνοντας την υποκρισία και την πολιτική δυο μέτρων και δυο σταθμών που ακολουθεί η Τουρκία κια σ' αυτό το θέμα, εξ ου και ο τίτλος της ανάρτησής μας:

Ερώτηση: Και καλά. πώς θα επιλυθεί το Κουρδικό Πρόβλημα;
Απάντηση: Με το να ονομάζουμε το πρόβλημα Κουρδικό, κάνουμε ήδη το πρώτο λάθος. Αν επιβληθεί ένα αίτημα σε εθνοτική βάση, τότε δημιουργείται μια νέα εθνική μειονότητα στην Τουρκία. Οι μειονότητες που κατοικούν στην Τουρκία καθορίστηκαν με τη συνθήκη της Λοζάνης (αυτή που παραβιάζουν βάναυσα κια συστηματικά οι Τούρκοι στη Θράκη, σ.τ.μ.). Όλοι οι άλλοι κάτοικοι της Τουρκίας, αποτελούν ο καθένας μέλος του υπερήφανου Τουρκικού έθνους.  Στην ίδια κατηγορία συμπεριλαμβάνονται και οι κουρδικής καταγωγής πολίτες. Αν τα αιτήματά τους παρουσιαστούν ως κοινωνικά, (και σε περίπτωση που τους παραχωρηθούν) τότε δημιουργείται μια νέα μειονότητα και αυτό το λάθος οδηγεί μια συγκεκριμένη περιοχή σε αυτονομία και ανοίγει ο δρόμος για δημιουργία κράτους σε επόμενη φάση. Εμείς ζήσαμε μαζί (με τους Κούρδους) επί χίλια χρόνια. Δώσαμε και πήραμε νυφες. Ο καθένας από μας αν ψάξει τρεις γεννιές πίσω, δεν ξέρει τί θα βρεί για την καταγωγή του. Εμείς που ζούμε σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή, λέμε ότι έχουμε τουρκική ταυτότητα. Η τουρκική ταυτότητα δεν βασίζεται στη γενετική και τη φυλετική καταγωγή. Είναι μια πολιτισμική, μια ανώτερη ταυτότητα".

Εμείς από την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι οι θέσεις που αναπτύσσει και υποστηρίζει, όσον αφορά τις μειονότητες που αφορούν την Τουρκία και καθορίζονται με βάση τη συνθήκη της Λοζάνης, ο Πατσατζή, είναι οι θέσεις του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Γενικού Επιτελείου και του τουρκικού βαθέος κράτους.
Να σημειώσουμε επίσης ότι οι ίδιοι αυτοί φορείς, καταπάτησαν βάναυσα τη συνθήκη της Λοζάνης που επικαλούνται ανερυθρίαστα, εφαρμόζοντας με τον πιο βάρβαρο τρόπο την πολιτική της συστηματικής εθνοκάθαρσης εναντίον των Ελλήνων της Πολης, της Ίμβρου και της Τενέδου και συνεχίζουν να την καταπατούν στη Θράκη,  χρησιμοποιώντας τα φαντάσματα του ισλαμοκεμαλικού φασισμού, που εμφανίζονται πότε με τη μορφή του ίδιου του Τούρκου πρωθυπουργού, που μιλά για τουρκική μειονότητα, πότε με τη μορφή υπουργών, προξένων, ξευδομουφτήδων και άλλων φασιστοειδών πρακτόρων της Άγκυρας.
Όμως, είπαμε, όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, ...πέφτει στο λάκκο που του σκάβουν τα 20 εκατομμύρια Κούρδοι.
Πηγή: http://www.internethaber.com

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 97 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Αναδημοσίευση απο το ιστολόγιο "με το τουφέκι και τη λύρα"



«To Δημοτικόν Συμβούλιον, συνελθόν εν πλήρει αυτού απαρτία εν τη έδρα του Δήμου, αποφασίζει παμψηφεί, συνεχίζον το προαιώνιον πρόγραμμα του Κρητικού Λαού, κηρύττει, εν ονόματι της Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, την ανεξαρτησίαν της Κρήτης και την Ένωσίν της μετά της μητρός Ελλάδος, όπως μετά ταύτης αποτελέσει εν αναπόσπαστον και αδιαίρετον Βασίλειον. Προσκαλεί τον Βασιλέα των Ελλήνων να αναλάβει την διακυβέρνησιν του τόπου. Επιδοκιμάζει τας εθνικάς ενεργείας της Κυβερνήσεως του τόπου και προσκαλεί αυτήν να διοικεί την Νήσον εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου του Α’, μέχρις ού ούτος ονομάσει αντιπρόσωπόν του»
Με αυτό το περιεχόμενο, το Σεπτέμβριο του 1908, τα δημοτικά συμβούλια όλων των δήμων της τότε Κρητικής Πολιτείας, ζητούσαν ξανά την Ένωση με την Ελλάδα. Ήταν μια συντονισμένη ενέργεια που σκοπό είχε να ασκήσει πίεση για να επιτευχθεί επιτέλους ο στόχος της Ένωσης, που τελικά ήρθε πέντε χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 1913.
Η Ένωση με τον υπόλοιπο Ελληνισμό ήταν σκοπός και πόθος ήδη από το 1204, όταν η Κρήτη αποκόπηκε από το φραγκεμένο Βυζάντιο πέφτοντας στα χέρια της Βενετίας. Από τότε μέχρι πρόσφατα, η ισχυρή ταυτότητα του πληθυσμού του νησιού μας αντιστέκεται στους κατακτητές και αγωνίζεται στην πρωτοπορία του εθνικού οράματος, φέρνοντας την Κρήτη στην πρωτοπορία του ελληνισμού όχι μόνο προσφέροντάς του ηγέτες, αλλά κυρίως φρόνημα και πίστη στα δίκαιά μας.

Σήμερα, 97 χρόνια μετά την Ένωση, ο λαός μας δεν έχει όραμα, δεν έχει πίστη στο δίκιο του και χάνει σιγά σιγά και την ταυτότητά του. Σήμερα αφηνόμαστε να μας παρασέρνει η λαίλαπα της Νέας Τάξης, του «ρεαλισμού» των υποχωρήσεων προς την Τουρκία, των εκβιασμών του μνημονίου. Αφήνομε την Πατρίδα δίχως παραγωγή, ανεχόμαστε αργυρώνητους πολιτικούς να ψηφίσουν την υποτέλεια, χάνομε την αίσθηση του ανήκειν σε ένα σύνολο με κοινό παρελθόν και προοπτική. Γινόμαστε μονάδες καταναλωτών, που δεν έχουν πια συνεκτικό στοιχείο άλλο εκτός από την ικανοποίηση πλαστών αναγκών με εισαγόμενα προϊόντα. Γινόμαστε πάλι δούλοι, αυτή τη φορά με τη θέλησή μας, κι η ισχυρή μας ταυτότητα, αυτή που κάποτε μας κράτησε ζωντανούς σα λαό, σήμερα δεν υπάρχει. Εμείς που είμαστε οι απόγονοι αυτών που αντιστεκόμενοι σε μια τυραννία αβάσταχτη παρέμειναν Έλληνες και δεν τούρκεψαν, σήμερα είμαστε έρμαια των δυνατών, εκλογικοί πελάτες, αν όχι γλείφτες πολιτικών που δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά, εθισμένοι στις επιδοτήσεις που δεν προώθησαν την παραγωγικότητα αλλά αξασφάλισαν τη σιωπή μας. Εμείς δεν έχομε σήμερα όραμα, βλέπομε γύρω μας την κατάρρευση αλλά παριστάνομε ότι δε συμβαίνει τίποτα.
Ποια νοήματα μπορεί λοιπόν σήμερα η επέτειος της Ένωσης να στείλει; Τι είμαστε διατεθειμένοι ν’ ακούσομε σε μια χώρα που πια οι περιφέρειές της κοιτούν τις Βρυξέλλες και το κοινό όραμα έχει εκτραπεί σε ανταγωνισμό ποιά θα αρπάξει περισσότερα κονδύλια από την άλλη; Σε ποιο εθνικό κέντρο προσβλέπομε όταν η Αθήνα είναι αυτή που απομυζά την υπόλοιπη Ελλάδα και την κάνει να περιστρέφεται γύρω της;
Κι όμως η Ένωση στέλνει σήμερα τα μηνύματά της πιο ηχηρά από ποτέ, γιατί σήμερα είναι που αυτά, μέσα στην κρίση αξιών και (δευτερευόντως) οικονομίας, καθίστανται επίκαιρα. Η Ελλάδα μεγαλούργησε με την Κρήτη επικεφαλής, σε μια περίοδο που η Αθήνα ήταν αρκούντως μικρή και το φρόνημα αρκούντως υψηλό, ώστε να είναι πράγματι ένα εθνικό κέντρο που συντόνιζε αγώνες στους οποίους συμμετείχαν όλοι. Ο Μακεδονικός αγώνας, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, είναι τέτοια παραδείγματα. Η αποκατάσταση των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής και η ραγδαία αύξηση της παραγωγής κατά το μεσοπόλεμο προσφέρουν κι άλλο ένα δείγμα του τι μπορεί να γίνει αν έχομε κοινό στόχο και προσήλωση σ’ αυτόν, σε αντίθεση με το πόσο χαμηλά μπορεί να μας φέρει ο διχασμός, όπως το 22.
Για να ξαναβρούμε τις αξίες μας όμως, αυτό που παλιά ήταν αυτονόητο, σήμερα προϋποθέτει ρήξη με το βόλεμα και τον εφησυχασμό μας. Η αξίες της εργατικότητας και της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης και της εντιμότητας, της συνέπειας και της σεμνότητας, έχουν δώσει τη θέση τους στο επιδοτούμενο καθισιό, τα παρακάλια στην εξουσία, την επιβολή στο διπλανό μας, τη φιγούρα και τη γκλαμουριά. Κι αυτά πολλές φορές ντυμένα με λέξεις και ιδεολογήματα της παλιάς εποχής, αυτής που τόσο εύκολα παρατούμε τώρα.
Ακόμα υπάρχουν εστίες αντίστασης, ταυτότητες και συνειδήσεις διατηρημένες είτε φανερά είτε λανθάνουσες περιμένοντας την αφορμή να εκδηλωθούν. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να παρακαμφθεί η Αθήνα, που βάζει πια ταφόπλακα σε κάθε προσπάθεια του Ελληνισμού, να συναντηθούν οι ελληνικοί τόποι, που σήμερα μόνο μέσω της Αθήνας επικοινωνούν, μιας Αθήνας με δυτικό πολιτισμικό πρόσημο. Να συναντηθούμε και να μιλήσομε μεταξύ μας, για τη φτώχια της Ηπείρου και την τουρκοποίηση της Θράκης, για την απομόνωση των νησιών και την εγκατάλειψη των καλλιεργειών. Να εκπονήσομε ένα σχέδιο όπου η μια επαρχία θα συμπληρώνει την άλλη, όπου θα κατακτήσομε ξανά την παραγωγή μας, δηλαδή την αξιοπρέπειά μας που σήμερα ο παρασιτισμός την έχει καταρρακώσει. Και μετά να πάμε κι άλλα σκαλιά ψηλά, υποκαθιστώντας και παρακάμπτοντας ένα κράτος και μια πρωτεύουσα που αγνοεί την Ελλάδα και τους Έλληνες, που λειτουργεί ως ιμάντας μεταβίβασης εντολών και σχεδίων κατακερματισμού εδαφικού και εξαφάνισης της ταυτότητάς μας.

Τότε θα ξαναποκτήσει τα νοήματά της η Ένωση κι οι αγώνες γιαυτήν. Γιατί σίγουρα οι παλιοί μας δεν αγωνίστηκαν για ένα κράτος που θα σκότωνε την Ελλάδα, αλλά για μιαν Ελλάδα που θα προχωρούσε ενωμένη όλο και πιο μπροστά. Η σημερινή κατάντια μπορεί να μας κάμει να ξανασκεφτούμε μερικά πράματα με τον παλιό τρόπο, κι όχι αυτόν που μας ήρθε απ’ έξω και μας έχει φέρει εδώ.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Υπογράψτε το Ψήφισμα της Αδούλωτης Κερύνειας


Το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια  ξεκίνησε εκστρατεία καταγγελίας της Τουρκίας στα Κοινοβούλια των χωρών μελων του ΟΗΕ για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Κύπρο και για τα οποία είναι υπόλογη, έχει κριθεί από τα Ευρωπαίκά δικαστήρια και έχει βρεθεί ένοχη.  Για να επιτύχουμε το στόχο μας αυτό χρειαζόμαστε και τη δική σας συμπαράσταση ψηφίζοντας  θετικά το επισυναπτόμενο ψήφισμα.  Το δικό μας πρόβλημα σήμερα μπορεί αύριο να είναι πρόβλημα οποιουδήποτε άλλου.

  
Βασιζόμαστε στη ψήφο σας. Ψηφίστε και προωθείστε το σε γνωστούς φίλους και συνεργάτες ανα τον κόσμο

 Η διεύθυνση του ψηφίσματος είναι η πιο κάτω:
  


Πατήστε για να ανοίξει το ψήφισμα για να ψηφίσετε

  
Για το Σωματείο

Ιωάννης Σιεκέρσαββας

Γραμματέας

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Μνήμες του Ποντιακού Έπους 1913-1922



Το κέντρο Ενότητος και Μελέτης Προβολής των Αξιών μας «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», η Λέσχη Ποντίων Νομού Καβάλας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας, σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του καπετάνιου του Ποντιακού αντάρτικου Παντελή Αναστασιάδη (Παντέλ- Αγάς) «Μνήμες του Ποντιακού Έπους 1913-1922».

Η παρουσίαση του βιβλίου, το οποίο αποτελεί το χειρόγραφο του Παντελή Αναστασιάδη το οποίο γράφτηκε στη δεκαετία του 1960 στο Ποντολίβαδο Καβάλας, και αναδεικνύει με αριστοτεχνικό τρόπο την αντίσταση των Ελλήνων στη Γενοκτονία στον Πόντο, θα πραγματοποιηθεί στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας, το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 7 μ.μ.


Περίληψη

Το βιβλίο αποτελεί δημοσίευση του πλήρους κειμένου του ημερολογίου του καπετάνιου του αντάρτικου στον Πόντο Παντελή Αναστασιάδη (Παντέλ- Αγά).

Το χειρόγραφο εντάσσεται στα ελάχιστα σωζόμενα απομνημονεύματα των ανταρτών του Πόντου, στα οποία καταγράφηκε η δραστηριότητα των μαχητών σωτηρίας.

Το πυκνογραμμένο χειρόγραφο, αποτελεί μία σημαντικότατη μαρτυρία ενός νέου ανθρώπου- όταν βγήκε στο βουνό ο Παντελής Αναστασιάδης ήταν μόλις 18 ετών- που συμπυκνώνει την δράση της ποντιακής αντίστασης. Μετά από την απειλή για τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, ανεβαίνει στο βουνό, αγωνίζεται, πολεμάει, διασώζει γυναικόπαιδα και μέσω Ρωσίας, όπως αρκετοί άλλωστε συμπολεμιστές του, έρχεται στην Ελλάδα. Εκεί διασώζει ένα μέρος της ταυτότητάς του, της ιστορίας του Ελληνισμού του Πόντο, όπως αναφέρει ο Π. Αναστασιάδης «η αφήγησις αύτη δυνατόν να μην έχει γραφεί εις λογοτεχνικόν ή ιστορικόν ύφος νομίζω, πλήν όμως έχει ιστορικήν αξίαν καθ΄ όσον πληροί τον μεγαλύτερον όρον των ιστορικών γεγονότων. Είναι αυθεντική. Καθ’ όσον των περιγραφόμενων συμβάντων δεν είμεθα ακροαταί ή απλοί θεαταί αλλά ήρωες».

Το χειρόγραφο δίνει τη δυνατότητα στις νέες γενιές να γνωρίσουν ένα μεγάλης αξίας μέρος της ελληνικής ιστορίας, που συνδέεται με την αντίσταση στη βία και της διάσωσης των πιο ευάλωτων κομματιών του ελληνικού λαού. Επίσης με την έκδοση του χειρογράφου υπάρχει η προσμονή και η ευχή, να αναδειχθούν και άλλες τέτοιες μαρτυρίες για την ζωή και το θάνατο, την αντίσταση και την ελπίδα, για τη συνέχεια των Ελλήνων του Πόντου. Όπως ανέφερε και ο Παντελής Αναστασιάδης «θα ηθέλαμεν αισθανθή μεγάλην ηθικήν ικανοποίησιν αν παρουσιασθούν άλλοι οίτινες ασχολούμενοι με το θέμα τούτο προσφέρουν κάτι το τελειότερον».

Ο Παντελής Αναστασιάδης γεννήθηκε το 1896 στο χωριό Τσιμενλί νοτιοδυτικά της Σαμψούντας και περίπου 12 χιλιόμετρα από αυτήν. Ο πατέρας του ήταν ο Λάζαρος Αναστασιάδης και η οικογένειά του είχε έξι αγόρια, τον Ισαάκ, το Σταύρο, τον Παναγιώτη, που απαγχονίστηκε στην Αμάσεια το 1921, τον Αριστόβουλο, τον Ιερεμία και τον Παντελή. Ο Π. Αναστασιάδης πήγε στο δημοτικό σχολείο του Τσιμενλή και στη συνέχεια μέχρι την 5η Γυμνασίου στη Σαμψούντα, όπου ζούσε μαζί με τον αδελφό του Παναγιώτη. Το γυμνάσιο δεν το τελείωσε γιατί το 1914 μαζί με τέσσερις άλλους φίλους του κάνοντας βόλτες με τα άλογά τους έξω από το δικαστήριο της πόλης, ενόχλησαν τους δικαστές, οι οποίοι διέταξαν να εκτελεστούν τα μέχρι το πρωί τα πέντε παιδιά. Οι οικογένειες των τριών παιδιών ειδοποιήθηκαν και σώθηκαν, δεν έγινε όμως το ίδιο και με τα άλλα δύο τα οποία βρήκαν και τα σκότωσαν οι Τούρκοι. Κατά τη διάρκειά της συμμετοχής του στο αντάρτικο, ο αδελφός του Παντελή Αναστασιάδη Ιερεμίας μαζί με άλλους 27 νέους πήγε στη Σαμψούντα για να αγοράσουν αλεύρι και αλάτι, ωστόσο σκοτώθηκαν και το κεφάλι του Ιερεμία καρφώθηκε από τους Τούρκους, όπως συνηθιζόταν, σε ένα πάσσαλο πιστεύοντας ότι ήταν ο Παντελής, αφού τα δύο αδέλφια έμοιαζαν πολύ. Από την ομάδα των νέων σώθηκαν μόνο τρεις, μεταξύ των οποίων και ο Σάββας Χατζηιωαννίδης, ο οποίος μετά έζησε στο Ποντολίβαδο Καβάλας.

Το κείμενο αποτελεί μία σημαντική μαρτυρία για το αντάρτικο στον Πόντο και ειδικότερα στην περιοχή κυρίως της Σαμψούντας, της Πάφρας, της Έρπαας και της Αμάσειας. Είναι γραμμένο σε απλή και κατανοητή γλώσσα, αλλά ταυτόχρονα ο Π. Αναστασιάδης χρησιμοποιεί τις σημαντικές γνώσεις που αποκόμισε από τη φοίτηση του στο Γυμνάσιο, μέχρι την ημέρα που η απόφαση για τη δολοφονία του, τον οδήγησε στο αντάρτικο. Ο Παντελής Αναστασιάδης είναι σαφής και με μεγάλη συντομία και ακρίβεια δίνει στοιχεία για πολλές παραμέτρους της ποντιακής αντίστασης και γενικότερα της ιστορίας των Ελλήνων του Πόντου. Είναι μία ασφαλής πηγή πληροφοριών, από ένα αυτόπτη των γεγονότων και πρωταγωνιστή τους.

Η αξία του κειμένου δεν μπορεί να αποδοθεί με λίγες λέξεις, η μαρτυρία ενός ανθρώπου που έζησε και δημιούργησε ένα μέρος του έπους του ποντιακού αντάρτικου είναι αναμφισβήτητα σημαντική. Είναι μία αφήγηση που μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη σε όσους ανθρώπους αναζητούν την αλήθεια.


ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ:
τηλ. 2310552207, contact@enromiosini.gr,
www.enromiosini.gr

Υπεύθυνος Επικοινωνίας ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ,
ΤΗΛ: 6985085012

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Η ΣΠΙΘΑ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ


γραφει : Φυλλομάντης   
(Δημοσίευση: 2 Δεκεμβρίου 2010) Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών με το όνομα Σπίθα, ίδρυσε  με ομιλία του ο Μίκης, χθες  1 Δεκεμβρίου 2010 και μας καλεί όλους να συμμετάσχουμε.      Η κίνηση δεν αποσκοπεί σε δημιουργία κόμματος, αλλά στη δραστηριοποίηση των πολιτών  με στόχο την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία και την Πατριωτική Αναγέννηση.  Μια αναγέννηση αναγκαία μπροστά στα χτυπήματα που δέχονται ήδη η Εθνική Ανεξαρτησία και η Λαϊκή Κυριαρχία, καθώς και μπροστά στους περαιτέρω μεγάλους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα.



Με κεντρικό Σύνθημα την Ανυπακοή,

                                                η Σπίθα μιας Πατριωτικής Αναγέννησης

     Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών με το όνομα Σπίθα, ίδρυσε ο Μίκης χθες 1 Δεκεμβρίου 2010 και μάς καλεί όλους να συμμετάσχουμε.
     Η κίνηση δεν αποσκοπεί σε δημιουργία κόμματος, αλλά στη δραστηριοποίηση των πολιτών  με στόχο την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Πατριωτική Αναγέννηση.  Μια αναγέννηση αναγκαία μπροστά στα χτυπήματα που δέχονται ήδη η Εθνική Ανεξαρτησία και η Λαϊκή Κυριαρχία, καθώς και μπροστά στους περαιτέρω μεγάλους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα.



     Η  Σπίθα θα ανάψει  σε  3  βασικούς άξονες
1)  Δημιουργία τοπικών κι εργασιακών επιτροπών, με πρωτοβουλία των πολιτών, οι οποίες και θα συντονίσουν τη δράση τους στην πορεία, με τη συμμετοχή και του ίδιου του Μίκη.

2)  Ανάπτυξη ζυμώσεων για την κατάσταση στη χώρα και τις αναγκαίες διεξόδους, καθώς και δημόσια επεξεργασία των προτάσεων των πολιτών και των ειδικότερων σχεδίων που απαιτούνται.

3)  Ανυπακοή στις κυβερνητικές αποφάσεις και τις εντολές των διεθνών κέντρων.


      Σύνοψη της ομιλίας του Μίκη

     Ο Μίκης ανακοίνωσε την ίδρυση της Σπίθας, στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μ. Κακογιάννη, όπου σε μια μαραθώνια ομιλία, ανέλυσε την κατάσταση της χώρας, τους περαιτέρω κινδύνους, τις πηγές τους, την ανάγκη των αντιστάσεων, τις ειδικότερες προοπτικές. Μιας τέτοιας ομιλίας, δύο και πλέον ωρών, επιχειρούμε εδώ την αποδελτίωση, σε τρία κεφάλαια (οι τίτλοι είναι δικοί μας) και με τρόπο αναγκαστικά τηλεγραφικό. Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Μίκη, υπό τον τίτλο Σπίθα, καθώς και σχετικό DVD, διατίθεται στα βιβλιοπωλεία, ενώ ίσως δημοσιευθεί και στον Τύπο.

Η τωρινή κατάσταση, οι ευθύνες και η Ανυπακοή
Η χώρα βρίσκεται υπό ξένη διακυβέρνηση με την κυβερνητική ευθύνη και σύμπραξη.
Το Μνημόνιο περιλαμβάνει πρωτοφανείς και αντισυνταγματικούς όρους εθνικών παραχωρήσεων.  Η δημοσιονομική πηγή της κρίσης βρίσκεται στη δεκαετία του ΠΑΣΟΚ του ‘80, οπότε το Δημόσιο Χρέος υπερτριπλασιάσθηκε, και όχι στις μετέπειτα κυβερνητικές περιόδους όπου αποδόθηκε. Στο Μνημόνιο οδήγησε παραπέρα, η σημερινή κυβέρνηση, ενώ υπήρχαν περιθώρια έγκαιρης δανειοληψίας το φθινόπωρο του 2009, και αυτόχθονης δημοσιονομικής εξυγίανσης στη συνέχεια. Η καθοριστική ευθύνη του ΠΑΣΟΚ τότε και τώρα, οι ψευδείς υποσχέσεις με τις οποίες εξελέγη το 2009, καθώς και η σημερινή στήριξη του στο 20% μόνο των ψηφοφόρων, αποδεικνύουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός», στερούν την κυβερνητική δημοκρατική νομιμοποίηση και επιβάλλουν την Ανυπακοή. Στον συνταγματικό και εθνικό κυβερνητικό κατήφορο, έχει ευθύνες κι ολόκληρη η Βουλή η οποία και τον νομιμοποιεί, καθώς και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Οι βαθειές αιτίες και οι κίνδυνοι για τη χώρα

Η κατάσταση στη χώρα μας συνδέεται με τη διεθνή κρίση του καπιταλισμού, τις δικές μας ευθύνες, αλλά και τα ειδικότερα αμερικανικά σχέδια για την περιοχή.
Τα σχέδια αυτά αποτελούν μέρος της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής, η οποία και έχει πλέον αναγορεύσει ακόμα και τα βασανιστήρια σε επίσημη πολιτική, προς ντροπή της μεγάλης αυτής χώρας. Στα αμερικανικά σχέδια για την Ελλάδα βρίσκεται η εθνική συρρίκνωση με εδαφικές αποσπάσεις σε Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, όπως και με το σχέδιο Ανάν, το οποίο σχεδιάστηκε με τη συμμετοχή σημερινών κυβερνητικών στελεχών, και το οποίο δεν έχει αποσυρθεί. Στα σχέδια αυτά βρίσκεται επίσης από δεκαετίες η παθητικοποίηση κι εξουδετέρωση του ελευθέρου φρονήματος του ελληνικού λαού, με την καταστροφή της γλώσσας, της θρησκείας και του πολιτισμού του, μέσα από ύπουλες και συστηματικές προσπάθειες. Στα σχέδια αυτά, περιλαμβάνονται επίσης οι θεραπείες-σοκ με αντιλαϊκά χτυπήματα σε πολλά μέτωπα μαζύ, ώστε η κοινωνία να αδρανοποιείται. Τα σχέδια αυτά έχουν προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό, με ιδιαίτερες ευθύνες του ΠΑΣΟΚ αλλά και με την ευθύνη όλου του πολιτικού συστήματος, κυρίως των κυβερνήσεων αλλά και της Αριστεράς. Το πολιτικό σύστημα έχει σαπίσει στο σύνολό του και δε μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της χώρας. 

Η αναγκαία Πατριωτική Αναγέννηση

Οι Έλληνες οφείλουμε να αντισταθούμε σε όλα αυτά, οι Έλληνες μπορούμε μόνοι μας να αναλάβουμε τις τύχες της χώρας μας, οι Έλληνες πρέπει να πούμε ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ελλάδα.
Η πορεία αυτή απαιτεί την άμεση απαλλαγή από το Δημόσιο Χρέος, με κύριο μέσο την επώνυμη φορολόγηση των εχόντων, περιλαμβανομένων των τραπεζών και της Εκκλησίας, καθώς και με συμψηφισμό γερμανικών χρεών και οφειλομένων στη χώρα γερμανικών αποζημιώσεων. Παράλληλα είναι απαραίτητη η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με κατάλληλους τομεακούς σχεδιασμούς, με την αξιοποίηση των εθνικών μας πόρων, και με ανάπτυξη οικονομικής συνεργασίας με τη Ρωσία και την Κίνα. Βασική στην οικονομική μας ανασυγκρότηση είναι η προσαρμογή των Καταναλωτικών μας συνηθειών στην Παραγωγική μας δυνατότητα, καθώς και η εξοικονόμηση πόρων, όπως από τις αμυντικές δαπάνες. Μέσα σε αυτά, η αμυντική μας προτεραιότητα πρέπει να παραμένει βασική εν όψει εθνικών κινδύνων, «κι αν αυτό είναι αντιφατικό με τα προηγούμενα, βλέπετε είμαι άνθρωπος των αντιφάσεων ...» (εδώ έχουμε ένα μάθημα πολυεπίπεδο από τον Μίκη). Βασική στην ανασυγκρότηση της χώρας μας είναι η Παιδεία η οποία και πρέπει να επανασχεδιαστεί με στόχο τη δημιουργία μορφωμένων, δημιουργικών κι ελεύθερων ανθρώπων. Η ανασυγκρότηση και διεθνής πορεία της χώρας πρέπει να υποστηριχθεί από πρωτοβουλίες μιας Εθνικής Επιτροπής όπου θα συμμετέχουν πρόσωπα κύρους, και η οποία θα πρέπει να επισκεφθεί άμεσα την Άγκυρα, τη Μόσχα το Πεκίνο και το Βερολίνο. Σε όλα αυτά στρατεύεται η Σπίθα, με τις πρωτόβουλες Επιτροπές της, τις απαραίτητες Ζυμώσεις, την επιβαλλόμενη Ανυπακοή, για να μετατραπεί η Σπίθα στη μεγάλη φωτιά που χρειάζεται η χώρα.

       Ανταποκρινόμαστε - Συμμετέχουμε

     Στο κάλεσμα αυτό του Μίκη συμμετέχουμε όλοι όσοι συμμεριζόμαστε τους βασικούς αυτούς προβληματισμούς για τη χώρα και την κοινωνία, όλοι όσοι αναζητάμε μια ευκαιρία οι αγωνίες και οι ελπίδες μας να δημιουργήσουν έναν δρόμο συνάντησης τόσο μεταξύ τους όσο και με τα πράγματα. Συμμετέχουμε στη Σπίθα με τις δικές μας αποχρώσεις, αποκλίσεις και συνεισφορές, με τις δικές μας σκέψεις και πρωτοβουλίες, με τις δικές μας χωριστές προτεραιότητες. Παίρνουμε πρωτοβουλία για δημιουργία Επιτροπών Σπίθας, για πρακτικές Σπίθας.

     Η Σπίθα, όπως έγινε σαφές από τον Μίκη, στηρίζεται στην Πρωτοβουλία κι όχι στην Καθοδήγηση.  Έτσι κι ο συντονισμός των επιτροπών θα προκύψει πρωτόβουλα, ενώ θα υπάρξουν στην πορεία συντονιστικές ή άλλες πρωτοβουλίες του Μίκη, ο οποίος ήδη αναφέρθηκε σε μικρή συντονιστική ομάδα, όχι όμως προς το παρόν στη σύνθεση της.

     Ο φυλλομάντης ανταποκρίνεται φυσικά στο κάλεσμα αυτό και συμμετέχει. Η ενημερωτική του διαθεσιμότητα στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών της Σπίθας, η συμμετοχή του στις Ζυμώσεις της, καθώς και η διάθεση όλου του υλικού του σ' αυτή, είναι αυτονόητα.  Ίσως όμως και να μπορούσε να συμμετάσχει ειδικότερα σε αναγκαίες Διαδικτυακές Πρωτοβουλίες Σπίθας,  πράγμα που θα διερευνήσει άμεσα. Για τον λόγο αυτό ζητά εδώ τις  απόψεις των αναγνωστών του, καθώς και ειδικότερα όσων διαθέτουν κάποιο Site.
                                                        ο φυλλομάντης, 2 Δεκεμβρίου 2010