Ναί, σήμερα είμαι κι εγώ φορτηγατζής.

 Όταν ο μηχανισμός της τηλεβυσσοδόμησης, εν ολομελεία και με όλα του τα εξουσιαστικά φερέφωνα σε πλήρη γκεμπελική έκπτυξη επιχειρεί να συνθλίψει την φωνή των απελπισμένων μεταφορέων, που αφού τους ξεζούμισαν για μια άδεια, τώρα τους κάνουν πέρα σαν στημένες λεμονόκουπες..

Όταν, με πρόσχημα τους φεουδάρχες του κλάδου, επιχειρούν με μπαμπεσιά και ατιμία να αθετήσουν ως κράτος την συναλλαγή την οποία επέβαλλαν με το αζημίωτο στα φτωχαδάκια, προκειμένου να αποκτήσουν μία άδεια και τώρα, τους στερούν το δικαίωμα για το οποίο πλήρωσαν, χωρίς να τους επιστρέφουν πίσω τα λεφτά τους..

 Όταν με το πρόσχημα της "απελευθέρωσης", οι κυβέρνηση κατοχής επιχειρεί να παραδώσει τον  κλάδο των μεταφορών στα μεγαθήρια του είδους, πιστή στα κελεύσματα της φωνής των κυρίων της...

Ελάχιστο χρέος όλων μας, είναι η συμπαράσταση στους σημερινούς πληττόμενους..
(Διότι, δεν αργεί και η σειρά μας..)

Λιάνα Κανέλη, για τον "πόνο" του ΓΑΠ και του Λοβέρδου

 Από την "Αλεπού του Ολύμπου"

Ευχές του Γιωργάκη στις ένοπλες δυνάμεις

Τούρκος στρατηγός: «Στην Κύπρο κάψαμε τζαμιά για προβοκάτσια»

Ιστορική ομολογία για τα γεγονότα της περιόδου 1950-1970

<br />

Ο Τούρκος στρατηγός εν αποστρατεία Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου

Του Νίκου Στέλγια
Μια μικρή στιγμή αμηχανίας ήταν αρκετή για να έρθει στην επιφάνεια μια έκφανση της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας η οποία μέχρι σήμερα αποσιωπήθηκε συστηματικά από την Άγκυρα. Ο Τούρκος στρατηγός εν αποστρατεία Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου, πρώην γενικός γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας και αρχηγός της Ειδικής Υπηρεσίας Πολέμου του στρατού, κατά την διάρκεια συνέντευξής του στο τουρκικό ειδησεογραφικό δίκτυο «Habertürk», σε μια στιγμή αμηχανίας, παραδέχθηκε ότι η υπηρεσία του φέρει την ευθύνη για την ανατίναξη και καταστροφή πολλών τεμενών στην Κύπρο κατά την θλιβερή περίοδο 1950-1970.
«Με σκοπό να ενισχύσουμε την αντίσταση του τουρκοκυπριακού λαού προβήκαμε σε δολιοφθορές. Π.χ. κάψαμε τεμένη. Στην Κύπρο αυτό ήταν δικό μας έργο. Εμείς κάψαμε τα τεμένη», αυτά δήλωσε χαρακτηριστικά ο στρατηγός Γιρμιμπέσογλου.
Ο Τούρκος στρατηγός επεξήγησε και την λογική πάνω στην οποία βασίστηκε η δράση της Επιτροπής Μελέτης Στρατιωτικής Κινητοποίησης η οποία ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας ’50 και αντικαταστάθηκε από την Ειδική Υπηρεσία Πολέμου το 1971. Σύμφωνα με τον στρατηγό, η συγκεκριμένη επιτροπή, η οποία προέβη στις δολιοφθορές στην Κύπρο και οργάνωσε το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955, στήριξε τη δράση της στην εξής στρατηγική: «Με σκοπό να κινητοποιηθεί ο λαός, η επιτροπή προχώρησε σε δολιοφθορές και στη συνέχεια επέρριψε τις ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Αυτός ήταν ο κανόνας διεξαγωγής των ειδικών επιχειρήσεων. Στην Κύπρο κάψαμε τεμένη».
Ο στρατηγός Γιρμιμπέσογλου εξήγησε ότι η Επιτροπή Μελέτης Στρατιωτικής Κινητοποίησης ιδρύθηκε το 1953 στην Άγκυρα από τρεις αξιωματικούς του τουρκικού στρατού και ότι τροφοδότησε την τουρκοκυπριακή οργάνωση Volkan και στη συνέχεια την TMT με όπλα. Σύμφωνα με τον ίδιο, στόχος της επιτροπής ήταν η ένοπλη αντιμετώπιση της ΕΟΚΑ.

Σχέδιο δολοφονίας του Οζάλ
Ο στρατηγός Γιρμιμπέσογλου προέβη στις παραπάνω δηλώσεις λίγα εικοσιτετράωρα μετά τις δηλώσεις του υιού του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Τουργκούτ Οζάλ. Στις δηλώσεις του, ο Αχμέτ Οζάλ ισχυρίστηκε ότι η Ειδική Υπηρεσία Πολέμου είχε καταστρώσει σχέδια δολοφονίας του πατέρα του.
Στις δηλώσεις του στο «Habertürk», ο στρατηγός Γιρμιμπέσογλου αρνήθηκε την ανάμειξή του στα σχέδια δολοφονίας του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η τουρκική δικαιοσύνη έχει αρχίσει να ερευνά τους ισχυρισμούς περί σχεδίων δολοφονίας του Τουργκούτ Οζάλ.

Σιωπή γεμάτη νόημα στην τουρκοκυπριακή πλευρά
Ποια υπήρξε η αντίδραση της τουρκοκυπριακής πλευράς στις ιστορικές δηλώσεις του στρατηγού Γιρμιμπέσογλου; Σε επαφές της με την άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής, η www.kathimerini.com.cy διαπίστωσε ότι στην τουρκοκυπριακή κοινότητα επικρατεί σιωπή γεμάτη νόημα.
Μια μικρή μερίδα της τουρκοκυπριακής κοινότητας επιθυμεί τη διεξοδική έρευνα για τη συμμετοχή τουρκικών και τουρκοκυπριακών παραγόντων στα εγκλήματα της περιόδου 1950-1970. Σε αντίθεση με αυτή τη μερίδα, η πλειοψηφία των προοδευτικών στοιχείων δεν επιθυμεί μετωπική σύγκρουση με τους εθνικιστικούς παράγοντες και προτιμά να σιωπήσει. Από την πλευρά τους, οι εθνικιστικοί παράγοντες εκφράζουν τον εκνευρισμό τους για τις δηλώσεις του στρατηγού Γιρμιμπέσογλου. Σύμφωνα με τους ίδιους, οι συγκεκριμένες δηλώσεις είναι «κρατικά μυστικά» της Τουρκίας και δεν θα έπρεπε να έρθουν στο προσκήνιο. Οι ίδιοι θεωρούν υπεύθυνες για τις συγκεκριμένες δηλώσεις τις τουρκικές κρατικές αρχές οι οποίες τις επέτρεψαν. Από την άλλη, οι ίδιοι επισημαίνουν ότι το έργο της Επιτροπής Μελέτης Στρατιωτικής Κινητοποίησης και της ΤΜΤ νομιμοποιείται στο όνομα των «εθνικών συμφερόντων» των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας.
www.kathimerini.com.cy Print this post

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_7562.html#ixzz10NdKumPE

Sad Assyrian song (Janan sawa)

H AΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΥ

Από το ιστολόγιο "Δίολκος"

Στά Γιάννενα, στήν Καβάλα, στή Βέροια, στή Χαλκίδα, στά Χανιά, στή Θεσσαλονίκη, παντοῦ στήν Ἑλλάδα ἀναστηλώνονται μουσουλμανικά τεμένη καί ἄλλα ὀθωμανικά κτίσματα. Ἀλλοῦ τόν τελικό λόγο γιά τή νέα χρήση τους ἔχουν οἱ τοπικές μητροπόλεις κι ἀλλοῦ ἡ Τοπική Αὐτοδιοίκηση ἤ τό ΥΠΠΟ. Στήν πρώτη περίπτωση συνήθως ἀποφεύγουμε τά παρατράγουδα. Στή δεύτερη ὅμως γίνεται συχνά μία προσπάθεια ἐξωραϊσμοῦ τῆς Τουρκοκρατίας διά τῆς ἀποκρύψεως καί τῆς προπαγάνδας. Tείνει νά ἐπιβληθεῖ στή χώρα μας ἡ ἀναστήλωση τζαμιῶν καί ἡ χρήση τους εἴτε ὡς μουσείων εἴτε ὡς χώρων πολιτισμοῦ* (καί μελλοντικά λατρείας;) ἀπό τούς τζουτζέδες τῆς πολυπολιτισμικότητας καί τά ἴτς - ὀγλάν τοῦ νεο-οθωμανισμοῦ. Τήν ἰδεολογική ὑπεράσπιση αὐτῆς τῆς ἐπιχείρησης ἔχει ἀναλάβει ἕνα κομμάτι τοῦ (δῆθεν) πνευματικοῦ κόσμου τῆς χώρας, μέσα φυσικά ἀπό τόν κατεστημένο Τῦπο τῶν λαμογιοσυγκροτημάτων μά καί τό Διαδίκτυο.
Τελευταῖο δεῖγμα γραφῆς αὐτοῦ τοῦ κόλπου δόθηκε μέ ἀφορμή τή χρήση τοῦ ἀναστηλωμένου ὀθωμανικοῦ Μεντρεσέ (δηλαδή ἱεροδιδασκα-λείου) Βεροίας ὡς («Παύλειου») πολιτιστικοῦ κέντρου ἀπό τήν τοπική Μητρόπολη. Μέσα ἀπό τίς σελίδες τῆς σαβουροφυλλάδας τοῦ Ἀλαφούζου, παρακολουθήσαμε τήν ἐπίθεση κατά τοῦ μητροπολίτη Βεροίας καί Ναούσσης Παντελεήμονα καί διαβάσαμε τρεῖς ἀπόψεις ...ἀπολύτως ταυτόσημες γιά τό θέμα! Ἐκεῖ οἱ γράφοντες σκίζονταν ὑπέρ τοῦ «Ἄλλου», τοῦ «σεβασμοῦ» στίς ἄλλες θρησκεῖες, τοῦ «ἱστορικοῦ μας παρελθόντος» κτλ κτλ. Κατακεραύνωσαν μέ ἱερή ὀργή τήν «ἐθνικιστική ρητορεία», τήν «δυσκαμψία ἀποδοχῆς τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας καί τῆς πολιτισμικῆς ἐξέλιξης τοῦ τόπου» καί τήν ἀπαξίωση τῶν Ὀθωμανῶν καί τῆς κληρονομιᾶς τους. Μάλιστα ἕνας ξιπάστηκε καί μέ τήν τοποθέτηση τῆς εἰκόνας τοῦ ἀποστόλου Παύλου στόν «ἱερότερο χῶρο τοῦ τεμένους, στό μιχράμπ»!!! (καλέ, σώπα!)
Σύμφωνα μέ τίς ἀπόψεις τῶν ἑλληνόφοβων πάσης κοπῆς, λοιπόν, θά πρέπει νά ἀναστηλώνουμε καί νά διατηροῦμε τούς λατρευτικούς καί ἄλλους χώρους τῶν παλιῶν μας δεσμωτῶν, ὡς κομμάτι τῆς ἱστορίας τοῦ τόπου. Ὄχι ὅμως μόνον αὐτό. Πρέπει μέ τή χρήση τους νά δείχνουμε ὅτι τιμοῦμε καί τήν παρουσία τους στά μέρη μας καί νά δεχόμαστε ὡς ἰσόκυρη μέ τήν ἑλληνική τήν πολιτισμική τους σφραγῖδα!
Ἡ δική μας ἀπάντηση, σέ ὅσο πιό κόσμιο ὕφος μποροῦμε, εἶναι ὅτι βρίσκονται εἴτε σέ πλάνη εἴτε σέ λάθος χώρα.
Δέν ὑπάρχει ἱστορία «τοῦ τόπου», ὑπάρχει ἱστορία τῶν Ἑλλήνων καί τῆς Ἑλλάδος.
Μπορεῖ γιά αἰῶνες ὁλόκληρους νά ἤμασταν σκλάβοι σέ Τούρκους ἤ Δυτικούς, μπορεῖ νά πέρασαν κι ἄλλοι ἀπό τά χώματά μας, ὅμως ἡ ἑλληνικότητα ἔζησε καί νίκησε καί διαρκεῖ χιλιετίες ὁλόκληρες.
Ἔτσι, ἄν μπῆκε κάποιος στό σπίτι μου καί κράτησε ἐπί μακρόν ὅμηρους τούς γονεῖς μου καί στό τέλος τούς σκότωσε, πράγματι μετά τήν ἐκδίωξή του τό ὅπλο του κάτι θά μοῦ θυμίζει. Δέν θά τό κάνω ὅμως καί εἰκόνισμα, οὔτε καί ποτέ θά τόν θεωρήσω «παλιό συγκάτοικό μου»! Πόσο μᾶλλον ἄν βλέπω ὅτι ξαναρχίζει νά καλοβλέπει τό σπίτι μου...
Τό τούρκικο ποδάρι ἔφερε στόν τόπο μας τήν πιό σιχαμερή βαρβαρότητα πού ἐμφανίστηκε στήν οἰκουμένη. Τά μνημεῖα τους στήν ἐλεύθερη Ἑλλάδα μποροῦν νά διατηρηθοῦν μόνο γιά νά θυμίζουν τή βαρβαρότητα ἐκείνη πού πῆγε τό Γένος μας 500 χρόνια πίσω. Γιά παράδειγμα φέρνω τό τέμενος Ἀσλάν Πασά στά Γιάννενα, πού σήμερα στεγάζει τό δημοτικό Μουσεῖο τῆς πόλης. Πότε τό ἔχτισε ὁ ὁμώνυμος πασάς; Ὅταν κατέστειλε τήν ἐπανάσταση τοῦ Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου («Σκυλόσοφου») τό 1611, γιά νά πανηγυρίσει τήν ἐπικράτησή του.
Μήπως θά ἔπρεπε νά τό διατηρήσουμε ὡς εἶχε, νά θυμόμαστε ὅτι ἔγδαρε ζωντανό τόν Διονύσιο καί γέμισε τό δέρμα του μέ ἄχυρα κι ἀκαθαρσίες;
Νά θυμόμαστε τά 300 κεφάλια ἐπαναστατῶν πού ἐστάλησαν στήν Πόλη καί τήν θανάτωση στή φωτιά τῶν στενῶν συνεργατῶν τοῦ Διονυσίου Λάμπρου καί Ντεληγιώργου;
Ἔτσι, πράγματι, «θά σεβόμασταν τήν ἱστορική πραγματικότητα».
Μά μήπως καί τό Φετιχιέ τζαμί στό Μοναστηράκι, πού ὁ Ἐρντογάν ζητᾶ τήν ἀπόδοσή του ὡς λατρευτικοῦ χώρου, δέν χτίστηκε ἀπό τόν ὀθωμανό Ὀμάρ πού κατέκτησε τήν Ἀθήνα τό 1456, ὡς μνημεῖο ἀκριβῶς τῆς κατάληψης αὐτῆς; Καί τί νά ποῦμε γιά τίς δεκάδες τζαμιῶν πού προέκυψαν ἀπό τήν μετατροπή χριστιανικῶν ναῶν;
Ὅπως καί νά ἔχει τό πρᾶγμα, ἀκόμη καί ἡ πιό ἀνθρώπινη ἱστορία νά ἀφορᾶ ἕνα συγκεκριμένο τζαμί, τίποτε δέν τό ἀποσπᾶ ἀπό τό συνολικό πλαίσιο τῆς ὑποδούλωσης, τῶν σφαγῶν, τοῦ παιδομαζώματος, τῶν ἐξισλαμισμῶν. Ὅποιος χάφτει τά νεο-οθωμανικά παραμύθια περί ἀνεκτικῆς Αὐτοκρατορίας τῶν Ὀσμανλήδων, εἶναι δικό του πρόβλημα. Αὐτό πού καταγγέλουμε εἶναι ἡ προσπάθεια ὁρισμένων νά τό κάνουν πρόβλημα αὐτοσυνειδησίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

* Μέχρι καί στή Νέα Ἀπολλωνία τῆς Θεσσαλονίκης τό δημοτικό συμβούλιο σκέφτεται ν' ἀναστηλώσει ἕνα τζαμί ἕνα χαμάμ κι ἕνα χάνι μά καί νά ὁριοθετήσει μουσουλμανικό νεκροταφεῖο!

Πηγή: ANTΙΦΩΝΗΤΗΣ

Το πρόγραμμα του διεθνούς συνεδρίου "Τρεις γενοκτονίες μια στρατηγική". Αθήνα, 17, 18, 19/9/2010

Αναρτήθηκε από vripol στις 8:08 π.μ. 0 σχόλια

Ο Ν.Αργυρόπουλος απαντά στον Β.Γκουρογιάννη (ΕΤ-1)

ΞΥΠΝΑ ΡΑΓΙΑ

Συνεδριο "Τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική"

Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο... Από τη μια πλευρά η ποντιακή διάλεκτος που ακόμα είναι ζωντανή, ο κεμεντζές (ποντιακή λύρα) και οι χοροί κότσαρι και πυρρίχιος. Από την άλλη μαρτυρίες για ομαδικούς τάφους στη Σαμψούντα και το Γαβάκ, την Ερπάα και το Γιαζισλάρ, εκεί όπου οστά ανακαλύφθηκαν τυχαία και κατέληξαν σε ποτάμι της περιοχής.

Οι μνήμες του Πόντου διατηρούνται έναν αιώνα μετά τη σφαγή και τον διωγμό Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τη γη όπου γεννήθηκαν. Στην αποκατάσταση της αλήθειας και τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας στοχεύει και το μεγάλο διεθνές συνέδριο που θα διεξαχθεί την προσεχή εβδομάδα (17-19 Σεπτεμβρίου) στην Αθήνα, στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής.

Υπό τον τίτλο «Τρεις γενοκτονίες, μία στρατηγική», σειρά επιστημόνων θέτουν στο ίδιο πλαίσιο τα όσα υπέστησαν οι λαοί της Ανατολής, Ελληνες, Αρμένιοι και Ασσύριοι στις αρχές του 20ού αιώνα. Αναλύουν τα γεγονότα και υπογραμμίζουν την τεράστια σημασία που έχει σήμερα η διεθνής καταδίκη της γενοκτονίας, την οποία άλλωστε ο ΟΗΕ έχει χαρακτηρίσει ως «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας».

Οι διοργανωτές
Το συνέδριο διοργανώνεται από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ποντίων Εκπαιδευτικών και στην Οργανωτική Επιτροπή μετέχουν πολλές οργανώσεις όπως η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, η Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, η Πανελλήνια Ενωση Ασσυρίων και η Ενωση Σμυρναίων.

Ιδιαίτερο κύρος προσθέτει στο συνέδριο η παρουσία σημαντικών προσωπικοτήτων και ακαδημαϊκών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η πρόσφατη, άλλωστε, αναγνώριση του εγκλήματος από το σουηδικό Κοινοβούλιο και την Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ δίνει μια νέα διάσταση στην προσπάθεια να αναδειχθεί η ιστορική αλήθεια.

«Ο στόχος μας είναι διπλός. Αρχικά η ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης για την τεράστια σημασία που έχει η αναγνώριση της γενοκτονίας. Οφείλω όμως να πω ότι αυτό δεν έχει σχέση με τον τουρκικό λαό σήμερα. Ούτε αντίστοιχα υπάρχει μνησικακία. Η αναγνώριση της γενοκτονίας από την Τουρκία θα λειτουργήσει ευεργετικά για τη φίλη και σύμμαχο χώρα», λέει ο Αντώνης Παυλίδης, πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου.

«Το δεύτερο σημείο είναι η διαμόρφωση των προϋποθέσεων για να προχωρήσει η διεθνής αναγνώριση των τριών γενοκτονιών. Εμβλημα του συνεδρίου είναι ο παγκοσμίως γνωστός πίνακας του Ντελακρουά που αποτυπώνει τη σφαγή της Χίου το 1822. Ηταν ίσως η αρχή στη διαδρομή για την καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων. Τα θύματα της γενοκτονίας στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν 353.000 Πόντιοι, 1,5 εκατ. Αρμένιοι και περίπου 500.000 Ασσύριοι», λέει ο κ. Παυλίδης και σημειώνει ότι η Διεθνής Ενωση Ακαδημιών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (IAGS) σε συνέδριο που έγινε το 2007 στο Σεράγεβο ενέκρινε το ψήφισμα της αναγνώρισης.

Η στάση που τηρεί το σημερινό τουρκικό κράτος αποτελεί ένα από τα κεντρικά θέματα του συνεδρίου, ενώ μεταξύ άλλων θα παρουσιαστεί το ζήτημα της γενοκτονίας υπό την οπτική του διεθνούς δικαίου, καθώς και το θέμα της οικειοποίησης των περιουσιακών στοιχείων που παραμένει ανοικτό κλπ.

Ανάμεσα στους ομιλητές ιδιαίτερη θέση κατέχει ο κ. Βάσσος Λυσσαρίδης, που έρχεται από την Κύπρο, αλλά και ξένοι σύνεδροι όπως π.χ. από το Ισραήλ ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας που εδρεύει στην Ιερουσαλήμ.

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
«Οι Ελληνες ήταν τα πρώτα θύματα αυτής της εθνικιστικής ιδέας»

Η αναγνώριση της γενοκτονίας επισημάνθηκε εξαρχής, έστω και αν μετέπειτα καλύφθηκε από τη σκόνη των ισορροπιών και της διπλωματίας. Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη Χένρι Μόργκενταου το 1918 σημείωνε ότι: «Οι Αρμένιοι δεν είναι ο μοναδικός υπό τουρκικό έλεγχο λαός ο οποίος υπέφερε... Την ιστορία που διηγήθηκα για τους Αρμένιους, θα μπορούσα να την έλεγα, με μερικές παραλλαγές, για τους Ελληνες και τους Ασσύριους. Πραγματικά, οι Ελληνες ήταν τα πρώτα θύματα αυτής της εθνικιστικής ιδέας».

Οπως αναφέρει ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης, η ένταση των διωγμών οδήγησε ακόμα και συμμάχους της Τουρκίας να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους. Ο μαρκήσιος Παλαβιτσίνι, τον Ιανουάριο του 1918, ανέφερε: «Είναι σαφές ότι οι εκτοπισμοί του ελληνικού στοιχείου δεν υπαγορεύονται από στρατιωτικούς λόγους και επιδιώκουν κακώς εννοούμενους πολιτικούς σκοπούς». Αλλά και ο Αυστριακός πρόξενος της Αμισού έγραφε σε υπηρεσιακή επιστολή ότι ο εκτοπισμός των Ελλήνων της ποντιακής παραλίας βρισκόταν στο πλαίσιο του προγράμματος των Νεότουρκων με το οποίο επιδίωκαν την εξασθένηση του χριστιανικού στοιχείου.

Διεθνής καταδίκη
Σημαντικά βήματα από ΗΠΑ, Σουηδία

Μέχρι σήμερα η γενοκτονία των Αρμενίων έχει αναγνωριστεί σε περίπου 40 χώρες. Στη Γαλλία, μάλιστα, προωθείται η ποινικοποίηση της «μη αναγνώρισης», κάτι που έχει ήδη θεσμοθετηθεί στο Βέλγιο και την Ελβετία, όπου μάλιστα είχε παραπεμφθεί στις Αρχές Τούρκος υπουργός που δήλωσε ότι δεν συνέβη ποτέ γενοκτονία.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων στις 4 Μαρτίου 2010 από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ. Η απόφαση χαρακτήριζε γενοκτονία τις μαζικές δολοφονίες Αρμενίων και συνιστούσε τη χρήση του όρου «γενοκτονία» σε κάθε σχετική επίσημη αναφορά της αμερικανικής κυβέρνησης.

Ενα μεγάλο βήμα όμως έγινε την περασμένη άνοιξη, καθώς η Σουηδία, με ψήφους 131 υπέρ, 130 κατά και 88 αποχές, ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε τη γενοκτονία Ποντίων, Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων από τα στρατεύματα του Κεμάλ. Στην προσπάθεια αυτή μετέχει και ο Νίκος Παπαδόπουλος, βουλευτής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ο οποίος έχει σημειώσει χαρακτηριστικά ότι η Τουρκία πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιστορία της, ώστε οι σχέσεις της με άλλα κράτη να βασίζονται στην αλήθεια.

Στην πράξη, βέβαια, η Τουρκία αντέδρασε με ανακλήσεις πρεσβευτών για διαβουλεύσεις τόσο από τη Σουηδία όσο και από τις ΗΠΑ, ενώ ανάλογες διπλωματικές εντάσεις σημειώθηκαν με τη Γαλλία.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
gapostolidis@pegasus.gr

«Η σημαία μας στον Πενταδάκτυλο»

Ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ, Συμεών Κεβεντζίδης, μιλώντας σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο στο Δήμο Στροβόλου για τα 50χρονα της ΕΛΥΚ και ενώ άγημα μετέφερε την πολεμική σημαία που βγήκε αιματοβαμμένη από το στρατόπεδο της Δύναμης στο Γερόλακκο, είπε ότι στόχος, αν οι περιστάσεις το επιβάλουν, είναι η πολεμική σημαία της ΕΛΔΥΚ να ξανακυματίσει στον Πενταδάκτυλο.

Η ρήση σε επίσημη ομιλία του διοικητής της ΕΛΔΥΚ, που εκπροσωπεί την επίσημη παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο, σκόρπισε ρίγη σιγκίνησης και καταχειροκροτήθηκε. Ο Συμεών Κεβεντζίδης, ποντιακής καταγωγής, θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα νεότερα στελέχη του Ελληνικού Στρατού. Είναι χαμηλών τόνων έναντι των μέσων ενημέρωσης, αλλά αυστηρός στο στρατιωτικό καθήκον. Εκπαιδεύει και καθοδηγεί την ΕΛΔΥΚ ως κομμάτι της άμυνας της Κύπρου που, αν χρειαστεί, θα πολεμήσει για την ελευθερία της Κύπρου και την τιμή του έθνους.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ-Του Άδωνη Παλληκαρίδη

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_2761.html#ixzz0zOb6vRyo

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΡΙΞΕ ΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ?

Αναδημοσίευση από το "Bloggers ενωμένοι ποτέ νικημένοι"

Κυριακή, 12 Σεπτεμβρίου 2010

Παρ' όλο που το παπούτσι αστόχησε, η κίνηση του κ. Πραπαβέση πέτυχε.
Το BBC έχει δώσει στο θέμα δημοσιότητα...

ΤΟ ΟΤΙ Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ, ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΗ,ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟ BBC, ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ

σε μια τόσο ύπουλη κυβέρνηση αυτό είναι πταίσμα
γνώμη μου, ότι όλοι πλέον πρέπει να ενημερώνουμε το BBC
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΑ ΕΓΧΩΡΙΑ ΜΕΣΑ
δηλαδή όταν οι πράσινοι οικολόγοι παράδειγμα κάνουν ακτιβισμό,και το καταγράφει το tvxs (ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΛΟΜΩΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ) είναι προβοκάτσια?
μπράβο στο κόμμα του, που δεν έχω καμία σχέση
ας βγουν και οι αριστεροί (ο θεός να τους κάνει),να κάνουν κάτι παρόμοιο και ας την λένε προβοκάτσια
αλλά αυτοί αναλώνονται με το να διχάζονται μεταξύ τους σε μια περίοδο που τους έχει ανάγκη η χώρα
ΕΞΑΙΡΩ ΤΟ ΠΑΜΕ
Πριν ακουστούν ανοησίες και βρωμιές, ρωτήστε και μάθετε ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό γιατρό, γνωστό, επιτυχημένο, με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, που θα μπορούσε πολύ εύκολα να πάρει την οικογένειά του μακριά από αυτη τη χώρα των τρελλών και των κοιμισμένων και να περνάει άνετα αυτός και οι απόγονοι του. Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν και όχι κανένας τελειωμενος σε απόγνωση, είναι που πέταξε το παπούτσι. Ο Χυτήρης βεβαίως έτρεξε να γραφικοποιήσει τον κ. Πραπαβέση.
Οι δημοσιογράφοι ως συνήθως συμφώνησαν...

Ακτιβιστής, Ιατρός ακτινολόγος-ραδιολόγος, από τους καλύτερους στον κόσμο.

Γεννήθηκε στη Φλώρινα το 1961 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη.

Απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης.

Εισήχθη το 1979, στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Υπηρέτησε ως γιατρός στις ειδικές δυνάμεις του Ε.Σ. Ξεκίνησε την ιατρική του...

σταδιοδρομία από το Γ.Ν.Κατερίνης και συνέχισε στο ΑΧΕΠΑ.

Είναι ειδικός στις μαστογραφίες και τη διερεύνηση του καρκίνου με υπερήχους και ακτινολογικές μεθόδους. Μέλος των μεγαλύτερων ιατρικών οργανώσεων του κόσμου (American Institute of Ultrasound in Medicine AIUM International MemberRadiological Society of North America RSNA International MemberEuropean Congress of Radiology ECR MemberEuropean Society of Breast Imaging κλπ).

Πολύτεκνος με 4 παιδιά.

Είναι μέλος της προσωρινής διοικούσας επιτροπής του Πατριωτικού Μετώπου (www.pamet.gr), μαζί με τον Σταύρο Βιτάλη, τον Κώστα Ζουράρι κ.λ.π.

Είναι εξαιρετικά ευφυής και συγκροτημένος άνθρωπος και οικονομικά ανεξάρτητος.

Διάλεξε τον "πατριωτικό ακτιβισμό", που δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος και προβεβλημένος, αντίθετα με τους κοσμοπολίτικους "πράσινους" ακτιβισμούς, εικόνες των οποίων έχουμε συνηθίσει όλοι.

Ασχολήθηκε ενεργά με ακτιβιστικές δράσεις εναντίον του μνημονίου.

Στις 14 Ιουνίου του 2010, έστειλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επιστολή την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.


ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ
δεν με νοιάζει αν ειναι δεξιοί, αριστεροί, μαρξιστές, ή χουντικοί
ειλικρινα
τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα
ξεπεράστε τις ταμπέλες
αυτό θέλουν-διαίρει και βασίλευε

ΠΗΓΕΣ ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ

ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

ΥΓ
ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΟΛΟΙ
ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΕΠΙΔΙΩΚΩ ΔΙΑΛΟΓΟ

Oι βαθειές ρίζες του ρατσισμού και του φασισμού στην Τουρκία. Η περίπτωση Νισανιάν.

Ο Σεβάν Νισανιάν (Sevan Nişanyan) διατηρεί ένα μικρό ξενοδοχείο στο χωριό Σιρίντζε, που δεν είναι άλλο από τον Κιρκιντζέ, το χωριό που γεννήθηκε η θρυλική Διδώ Σωτηρίου.

Το ορεινό χωριό Σιρίντζε, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Εφέσου, διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά που είχε μέχρι το 1923, οπότε το εγκατέλειψαν οι 7.000 Έλληνες κάτοικοί του, στα πλαίσια της Ανταλλαγής των πληθυσμών. Στο χωριό διατηρούνται περί τα διακόσια ελληνικά σπίτια και οι δυο εκκλησίες, αυτή του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου (1827), που έχει ανακαινιστεί με πρωτοβουλία ιδρύματος των ΗΠΑ και του Αγίου Δημητρίου, που ερειπωμένος συνεχίζει να εποπτεύει από το λόφο όλο το χωριό και τη γύρω περιοχή.
Το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο χωριό δεν γκρέμισαν τα παλιά πετρόκτιστα ελληνικά σπίτια και η ομορφιά του τοπίου κατέστησε το Σιρίντζε ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της περιοχής, μετά τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου.
Ο Σεβάν Νισανιάν, βλέποντας ότι η περιοχή έχει τεράστιες δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης, πριν από δέκα χρόνια, ως αρμενικής καταγωγής πολίτης της Τουρκίας, αγόρασε ένα παλιό ελληνικό σπίτι και δημιούργησε ένα μικρό παραδοσιακό ξενοδοχείο και άρχισε σταδιακά να το προβάλλει κυρίως στο διαδίκτυο, προκαλώντας το ενδιαφέρον διαφόρων ξένων προσωπικοτήτων.
Όμως η εγκατάσταση και επιχειρηματική δραστηριοποίηση ενός Αρμενίου στην περιοχή απ' όπου τους ξερίζωσαν με σχέδιο οι Τούρκοι από το 1915, όταν διέπραξαν το απαράγραπτο έγκλημα της Γενοκτονίας, σήμανε συναγερμό και κινητοποίησε τις βαθιές ρατσιστικές-φασιστικές δομές του τουρκικού κράτους.
Με την εγκατάσταση και δραστηριοποίηση του Νισανιάν στο Σιρίντζε, εκτός από τους τουρίστες, άρχισαν να παρελαύνουν καθημερινά και αλληλοδιαδόχως οι διάφορες 'υπηρεσίες' του τουρκικού κράτους, για να σχηματίσει η κάθε μια με τη σειρά της το δικό της 'φάκελο' για τον δυστυχή Αρμένιο που τόλμησε να αποπειραθεί να αντιστρέψει το ρου της ιστορίας, που θέλει τους Αρμενίους, όπως τους Έλληνες, να εξαφανίζονται από τα εδάφη της Ανατολής, προς δόξαν του τουρκικού ρατσιστικού εθνικισμού.
Όταν σχηματίστηκαν οι 'φάκελοι', ανέλαβαν αποστολή οι διάφορες υπηρεσίες, όπως η Αρχαιολογία, η Πολεοδομία, η Δασική Υπηρεσία, κλπ. και άρχισαν τις μηνύσεις.
Ο στόχος ήταν -και συνεχίζει να είναι- να εφαρμοστεί το σχέδιο: Κανένας Αρμένιος, κανένας Έλληνας, κανένας Ασσύριος στα εδάφη της Ανατολής.
Εδώ και δέκα χρόνια ο Νισανιάν σύρεται στα δικαστήρια, φυλακίστηκε, πλήρωσε πρόστιμα και τώρα κινδυνεύει να χάσει το ξενοδοχείο του, αφού η Νομαρχία Σμύρνης αποφάσισε να γκρεμίσει τα κτίσματα που χτίστηκαν 'κατά παράβαση των ισχυόντων'.
Το θέμα όμως είναι ότι ανάλογες παραβάσεις έχουν τουλάχιστον τα μισά σπίτια του χωριού, όμως η απόφαση για την κατεδάφιση θα εφαρμοστεί μόνο για την περίπτωση του Νισανιάν, ακριβώς επειδή είναι Αρμένιος.
Ο Νισανιάν, για να αναχαιτίσει την αποφασιστικότητα της Νομαρχίας Σμύρνης, ζήτησε να εφαρμοστεί ο νόμος για όλους τους παραβάτες, που όπως είπαμε είναι περίπου το μισό χωριό.
Στο σημείο αυτό, η εφημερίδα Ραντικάλ, που θεωρείται από τις πιο δημοκρατικές, καλύπτοντας δημοσιογραφικά το θέμα, χρησιμοποίησε τον τίτλο "Κοντά στον Νισανιάν 'κάηκαν' και οι χωρικοί", για να αποδειχτεί για άλλη μια φορά ότι ο ρατσισμός και ο φασισμός είναι βαθιά ριζωμένοι στο τουρκικό κράτος και την ίδια την τουρκική κοινωνία.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/o.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#ixzz0zEany9lJ

Ficiori di Samarina-Παιδιά της Σαμαρίνας.

Κοινή επιστολή διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων (ΟΠΣΕ) και Θρακικών Σωματείων (ΠΟΘΣ)

Συντάχθηκε από admin on Σεπ 1st, 2010 // No Comment

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Προς την

Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου «Τρεις Γενοκτονίες μία στρατηγική»

Πολυτεχνείου 6 1ος όροφος ΑΘΗΝΑ 104 33

Κύριοι,

Όταν ενημερωθήκαμε για την οργάνωση και πραγματοποίηση του συνεδρίου αυτού, δηλώσαμε απερίφραστα τη συμμετοχή μας, με τη βασική προϋπόθεση ότι θα συμμετείχαμε ως ισότιμα και ομότιμα μέλη στην οργανωτική του επιτροπή.

Με την πάροδο του χρόνου και ηθικά μετά την ανακοίνωση που εξέδωσε η «οργανωτική επιτροπή» χωρίς αριθμό και ημερομηνία και υπογράφεται από τους Δρ. Παυλίδης Αντώνιος Δρ. Χαριτίδου Γεωργία Δρ. Μυστακίδου Λιάνα Πρόεδρος Γεν. Γραμματέας Υπεύθυνη τύπου

Εκπλάγηκαμε αφού διαπιστώσαμε ότι βρισκόμαστε εκτός και ούτε καν ερωτηθήκαμε για τη δημιουργία και έγκριση της.

Άλλωστε μελετώντας με ιδιαίτερη προσοχή, το κείμενο της ανακοίνωσης σας διαπιστώσαμε πως ανήκουμε στις Εθνικοτοπικές εκείνες ομάδες, των οποίων ζητάτε τη συμπαράσταση τους προκείμενου να δημιουργήσετε πλουραλισμό συμμετοχών, και ακόμη ότι στις προθέσεις σας δεν είναι να αναδείξετε τη μία και μοναδική γενοκτονία του ΕΛΛΗΝΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, παρά μόνο τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σας δηλώνουμε και πάλι ότι η θέση μας ήταν ξεκάθαρη ευθύς εξ αρχής και ότι οι μεθοδεύσεις τις οποίες μετέρχεστε δεν συνάδουν με το ύφος, το κύρος ,και με τις αρχές και ιδέες μας στο θέμα της γενοκτονίας.

Τα ανωτέρω συζητήθηκαν και τηλεφωνικά από τους προέδρους μας με τον κ. Παυλίδη, υποβλήθηκαν και προτάσεις μας γραπτώς και απάντηση δεν λάβαμε μέχρι σήμερα.

Δηλώνουμε απερίφραστα προς κάθε κατεύθυνση ότι είμαστε υπέρ της μιας και μοναδικής γενοκτονίας του Ελληνικού γένους που υπέστη από τις Τουρκικές ορδές και όχι των μεμονωμένων.

Επειδή διαπιστώνουμε εμπαιγμό και απαξίωση σας κάνουμε γνωστό ότι αποχωρούμε οριστικά και αμετάκλητα από το υπό οργάνωση συνέδριο σας και του λοιπού σας ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΜΕ να κάνετε χρήση των επωνυμιών μας, στις δημόσιες σχέσεις σας και με οποιοδήποτε φορέα προκειμένου να επιτύχετε την όποια πρόσκτηση ωφελημάτων.

Για το Δ.Σ. της Π.Ο.Θ.Σ. Για το ΔΣ. της Ο.ΠΣ.Ε.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΡΑΚΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ (Π.Ο.Θ.Σ)

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΏΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ο.Π.Σ.Ε)

Ημερίδα της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών για τα Σεπτεμβριανά του 1955

Συντάχθηκε από admin on Σεπ 5th, 2010 // No Comment

Ημερίδα 55η Επέτειος των Σεπτεμβριανών6-7/9/1955.

Οι απελάσεις των Ελλήνων υπηκόων 1964-1965: Πράξη εκπατρισμού του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης από το Τουρκικό Κράτος.

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010, ώρα 09:30 πμ
Ξενοδοχείο Ledra Marriott

Είσοδος Ελεύθερη

Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΙΝΑΣ- ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ.wmv

Παναγία Σουμελά: Πολλαπλασιασμός ή διαίρεση;

Του Σάββα Καλεντερίδη

Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, φύλλο 18ο

Τελεῖται καὶ πάλιν ἡ Θεία Λειτουργία, καὶ μάλιστα Πατριαρχική, τοῦ Θεοῦ ἐπιφυλάξαντος εἰς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα τὴν μεγάλην συγκίνησιν καὶ χαράν, τὴν ὁποίαν μόνον εἰς τὰ ὄνειρά της εἶδε μακρὰ σειρὰ ἐκ τῶν ἀοιδίμων σεβασμίων προκατόχων μας Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν!

Η πρόταση αυτή από το λόγο που εκφώνησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος κατά τη λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, στη Ματσούκα του Πόντου, στις 15 Αυγούστου 2010, δείχνει την ιστορικότητα της στιγμής. Μόνο στα όνειρά τους μπορούσαν να δουν λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, μακρά σειρά Οικουμενικών Πατριαρχών.

Η λειτουργία ολοκληρώθηκε και ήλθε η ώρα του απολογισμού.

Ας ξεκινήσουμε από τα διαδικαστικά. Το τουρκικό κράτος, σύμφωνα με όσα μας εξιστόρησαν οι απεσταλμένοι της εφημερίδας, έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην τορπιλιστεί η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης από ενέργειες ατόμων ή μηχανισμών που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τη λειτουργία. Κύκλοι της φασιστικής-τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, δια του προέδρου της νομαρχιακής επιτροπής του (εθνικο)σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Sabri Dilber, προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την πραγματοποίηση της λειτουργίας προσφεύγοντας στην τουρκική δικαιοσύνη, ενώ την ημέρα της διεξαγωγής της λειτουργίας, την 15η Αυγούστου, πραγματοποίησαν στην Τραπεζούντα ημερίδα με θέμα: "Ο Πορθητής, η Άλωση και ο νομάρχης Τραπεζούντας Αζμί μπέη". Παρόλα αυτά, το τουρκικό κράτος περιφρούρησε την εκδήλωση, ενώ και ο τοπικός λαός συμπεριφέρθηκε με άψογο και φιλόξενο τρόπο τους περίπου πέντε χιλιάδες επισκέπτες από Ελλάδα, Ουκρανία, Ρωσία, Γεωργία, ΗΠΑ, Αυστραλία και αλλού.

Από την πλευρά του το ελληνικό κράτος δεν κατόρθωσε να περιφρουρήσει 'στόχους' και πρόσωπα στην ελληνική επικράτεια, που θα μπορούσαν να τορπιλίσουν το κλίμα της λειτουργίας. Παραμονές της ιστορικής αυτής στιγμής, και ενώ -δικαιολογημένα ως ένα βαθμό- πολλά άτομα που ήθελαν να επισκεφθούν την Τραπεζούντα και να συμμετέχουν στη λειτουργία εξέφραζαν φόβους που σχετίζονταν με την ασφάλεια και με τον κίνδυνο που θα αντιμετώπιζαν από ενδεχόμενες επιθέσεις παρακρατικών και Γκρίζων Λύκων στην Τραπεζούντα, άγνωστοι έριξαν βόμβα μολότοφ στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, ξυπνώντας μνήμες των Σεπτεμβριανών του 1955. Ήταν τότε που πάλι με αφορμή μια βόμβα που έριξε Τούρκος προβοκάτορας στον ίδιο χώρο, υπέστησαν βανδαλισμούς οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δυο μέρες μετά, κυριολεκτικά την παραμονή της λειτουργίας, 'άγνωστοι' προκάλεσαν φθορές σε περίπου είκοσι τάφους του οικισμού των Ρομά, Πος-Πος, στην Κομοτηνή, κινητοποιώντας ταυτόχρονα μερικές εκατοντάδες εγκάθετους του τουρκικού προξενείου, που διαδήλωσαν με 'αγανάκτηση' για τη δράση των 'ακραίων στοιχείων', που ακατανόητα χρέωσε στην χριστιανική πλευρά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής.

Δηλαδή, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι η ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ δεν κατάφερε να δράσει προβοκατόρικα στην Τουρκία, αλλά μάλλον τα κατάφερε στην Ελλάδα, με τα εδώ ενεργούμενά της, που έδρασαν χωρίς να παρεμποδιστούν από το κοιμώμενο (;) ελληνικό κράτος. Αν επαληθεύονται οι φόβοι μας αυτοί, η κατάσταση είναι τραγική, αν η λέξη αυτή μπορεί να νοημαδοτήσει την πραγματικότητα.

Συνεχίζοντας τον απολογισμό, περνάμε στις πολιτικο-διπλωματικές πτυχές της υπόθεσης. Χωρίς να περιμένουν καν να περάσουν ορισμένες μέρες, διάφοροι (εγκάθετοι) δημοσιογράφοι εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας και άλλων ΜΜΕ αλλά και 'παράγοντες' του οργανωμένου ποντιακού χώρου, αφού πρώτα επιτέθηκαν με ανοίκειο και πολλές φορές άδικο τρόπο σε άτομα και πολιτικούς που εκφράζονται με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, στη συνέχεια ανέλαβαν εργολαβικά το έργο της διαστρέβλωσης των γεγονότων και της κατασυκοφάντησης του Ιβάν Σαββίδη και του 'ρωσικού παράγοντα'. Όπως φαίνεται από το χρονικό των γεγονότων που οδήγησαν στο 'άνοιγμα' της Παναγίας Σουμελά, ο Ιβάν Σαββίδης και εν γένει ο 'ρωσικός παράγοντας' έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην παραχώρηση της άδειας από την τουρκική κυβέρνηση. Η ύπαρξη επιστολών των Βλαδιμήρ Πούτιν και Σεργκέι Λαβρόφ στους Ερντογάν και Νταβούτογλου αντίστοιχα, με τις οποίες προέβαλαν το αίτημα του 'ανοίγματος' της Σουμελά στους ομολόγους τους, η παρουσία τα δυο προηγούμενα χρόνια το Δεκαπενταύγουστο στη Σουμελά και η παράσταση του Ιβάν Σαββίδη σε παράγοντες της τουρκικής βουλής για το θέμα, με ταυτόχρονη απουσία αντίστοιχων κινήσεων από ελληνικής πλευράς, μιλούν από μόνες τους. Οι Έλληνες της Ρωσίας, με επικεφαλής τον Ιβάν Σαββίδη, κινητοποιήθηκαν και πέτυχαν να φέρουν το θέμα προς εξέταση στις αρμόδιες τουρκικές αρχές.

Η κινήσεις του Ιβάν Σαββίδη και των Ελλήνων της Ρωσίας, που είναι Ρώσοι πολίτες, είχαν την υποστήριξη της ρωσικής κυβέρνησης, γεγονός που -απολύτως δικαιολογημένα κατά την άποψή μας- κινητοποίησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και εν μέρει την ελληνική πλευρά, υπό το φόβο της εισπήδησης της Ρωσικής εκκλησίας στην ιστορική για τον Ελληνισμό περιοχή του Πόντου και της Παναγίας Σουμελά. Από το σημείο εκείνο, περίπου από το Δεκαπενταύγουστο του 2009, το Οικουμενικό Πατριαρχείο εμπλέκεται ενεργά στο θέμα της λειτουργίας, για να φθάσουμε στο αίσιο αποτέλεσμα της 15ης Αυγούστου 2010, για το οποίο ασφαλώς και είχε καθοριστικό ρόλο η προσωπικότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Πάντως, για το θέμα θα επανέλθουμε με ειδικό αφιέρωμα στο επόμενο φύλλο μας, για να μάθουν οι αναγνώστες μας τις πολιτικές, διπλωματικές και θρησκευτικές πτυχές αυτής της σοβαρής υπόθεσης.

Όσον αφορά στα ζητήματα αμοιβαιότητας που τίθενται από την τουρκική πλευρά, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, ως αντάλλαγμα στην 'παραχώρηση' της Σουμελά, ζητεί από την Ελληνική κυβέρνηση τη λειτουργία οθωμανικού τεμένους στην Αθήνα. Πρώτα-πρώτα, η παραχώρηση της Τουρκίας δεν έγινε στην Ελλάδα, αφού -απ' όσο γνωρίζουμε- δεν υπήρχε αντίστοιχο έτοιμα από την ελληνική κυβέρνηση. Δηλαδή, με άλλα λόγια, η Τουρκία 'άνοιξε' τη Σουμελά επειδή υπήρχαν ρωσικές πιέσεις για το θέμα και ενεπλάκη το Οικουμενικό Πατριαρχείο, επειδή η Σουμελά από της ιδρύσεώς της συνεχώς είναι στη δικαιοδοσία του. Άρα, παρ' ότι το ζήτημα της Σουμελά αφορά το σύνολο του Ελληνισμού, η χώρα που ζήτησε επίσημα το 'άνοιγμα' της Μονής σε θρησκευτικές λειτουργίες είναι η Ρωσία και αν η Τουρκία ζητά αντίστοιχες 'παραχωρήσεις' στη λογική της αμοιβαιότητας, μάλλον προς τη Ρωσία θα πρέπει να απευθυνθεί.

Κλείνοντας, θα αναφερθούμε στις φωνές που ακούγονται από διάφορες πλευρές για το ρόλο του ενός και του άλλου, φωνές που δεν οδηγούν σε θετική κατεύθυνση ούτε το Ποντιακό ούτε τα εθνικά μας θέματα. Η περίπτωση του 'ανοίγματος' της Παναγίας Σουμελά θα πρέπει να μελετηθεί με μεγάλη προσοχή απ' όλους μας, γιατί πρόκειται για επιτυχία που προήλθε από την -έστω και προβληματική- συνεργασία των Ελλήνων της Ρωσίας, που είναι ένα ανεκμετάλλευτο εθνικό κεφάλαιο, των Ελλήνων της Ελλάδος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου και θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα δράσης για το μέλλον. Ο Ελληνισμός, στις δύσκολες στιγμές που περνά, χρειάζεται στρατηγική και πνεύμα συνεργασίας και όχι διαίρεσης.

Σ.Κ.

Η ασύμμετρη απείλή για το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα: Η προσφυγική μνήμη

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Ο ΒΑΘΥΣ ΦΙΛΟΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ ΦΙΛΟΚΕΜΑΛΙΚΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ – Γ. ΜΠΟΥΤΑΡΗ – ΚΚΚΑΣΟΡ – Δ. Α.

ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ.

NO PASARAN – ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Η πόλη της Θεσσαλονίκης κατοικείται από ανθρώπους που στον προηγούμενο αιώνα υπέστησαν πολιτικές γενοκτόνας βίας. Γνώρισαν δύο ιδεολογίες του θανάτου, τον ναζισμό και τον κεμαλισμό.

Η πόλη αυτή γνώρισε την νεοφασιστική βία με θύμα έναν μεγάλο άνδρα, έναν άνθρωπο της ειρήνης τον Γρηγόρη Λαμπράκη.

Αυτοί οι λόγοι, τα τραγικά αυτά γεγονότα του προηγούμενου αιώνα καθιστούν τους κατοίκους , τους πολίτες της ιδιαίτερα προσηλωμένους σε μια μεγάλη , θεμελιώδη αξία. Αυτήν του σεβασμού της ανθρώπινης ζωής και της ακεραιότητας της μνήμης των νεκρών.

Τα τραγικά γεγονότα της γενοκτόνας βίας καθορίζουν την μνήμη, το πνεύμα, την ταυτότητα, την ατμόσφαιρα, την αύρα αυτής της πόλης.

Αν οι δημοτικές και εθνικές αρχές είχαν συνείδηση του τόπου, της πόλης αντί να την διοικούν ως ξύλινοι γραφειοκράτες, θα είχαν δημιουργήσει ήδη ένα Μουσείο των Ολοκαυτωμάτων και θα αναδείκνυαν την πρωταρχική, κυρίαρχη ταυτότητα της πόλης. Την Θεσσαλονίκη ως πόλη της ζωής.

Σε αντίθεση με το πνεύμα της πόλης, την αξιοπρέπεια, την μνήμη των κατοίκων, των ζωντανών και των νεκρών κινήθηκε ο Γ. Μπουτάρης. Πρότεινε συμβολισμούς, ονομασίες δρόμων , οδός Κεμάλ Ατατούρκ που επιβραβεύουν, υμνούν την βία, τον ρατσισμό, την γενοκτόνα βία, τον θάνατο. Την ιδεολογία του θανάτου. Γιατί ο Κεμάλ, ο κεμαλισμός και ο ναζισμός είναι πρώτα και κύρια δύο ιδεολογίες του θανάτου.

Ο Γ. Μπουτάρης συμβολίζει πλέον μετά την ασέβεια, την ύβρι προς την πόλη της Θεσσαλονίκης όχι την ζωή αλλά τον θάνατο. Την δημιουργία των συνθηκών για την εκ νέου επώαση εκατό χρόνια μετά 1908 – 2010 του κεμαλικού Αυγού του Φιδιού όπως θα έλεγε ο Μπρέχτ.

Στην γιάφκα αυτή των οπαδών μιας ιδεολογίας του θανάτου πρωτοστατεί προσχεδιασμένα και συστηματικά ο εγγονός και υιός Παπανδρέου.

Ήρωας αποκρουστικών πράξεων νομιμοποίησης του κεμαλισμού: χορός στην

Σμύρνη, του Άουσβιτς δηλαδή, προσκύνημα του Κεμάλ, εμπνευστής, εντολοδόχος και εντολέας συγγραφής του ρατσιστικού βιβλίου της Ρεπούση, κλπ.

Πρόκειται για έναν βαθύ, αόρατο και ορατό, με «αριστερές παραφυάδες » συνασπισμό καριεριστών, γραφειοκρατών, ρατσιστών που τυγχάνει ιδιαίτερης προώθησης, προστασίας και ασυλίας.

Δολοφονούν, όχι μόνο από βλακεία, το πνεύμα της πόλης της Θεσσαλονίκης ως πόλη της ζωής. Θέλουν μια πόλη μη πόλη, Αντιπόλη που θα συμβολίζει τον θάνατο, τον ρατσισμό, τους φραγκεστάιν, τους δράκουλες της Ιστορίας.

Όταν ο κεμαλισμός καταρρέει, αυτοί παρουσιάζονται ως Ηρακλειδείς του. Προκαλούν εμάς τους ζωντανούς και τους νεκρούς μας που είναι ζωντανοί.

Όλο αυτό το διάστημα αρχίζοντας από σήμερα μέχρι την ημέρα των εκλογών θα πάρουν πανελλαδικά με όλες τις μορφές, με όλους τους τρόπους την απάντηση που αρμόζει στον ολοκληρωτισμό, τον φασισμό, τον ρατσισμό, την χυδαιότητα.

Η αντιπαράθεση των εκλογών στην Θεσσαλονίκη έχει τον εξής συμβολισμό.

Αυτοί που είναι με την ζωή, την ανθρώπινη και εθνική αξιοπρέπεια και αυτοί που είναι με τον θάνατο, τον απανθρωπισμό, τον εκβαρβαρισμό των Θεσσαλονικέων και των Ελλήνων.

Εμείς πάντοτε και τώρα και εις τους αιώνες των αιώνων είμασταν, είμαστε και θα είμαστε με την πρώτη επιλογή. Την ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Δεν θα επιτρέψουμε την επώαση στην Θεσσαλονίκη του κεμαλικού Αυγού του Φιδιού. No pasaran – Δεν θα περάσουν.

Γλυφάδα, 7 Σεπτεμβρίου 2010

Ο μηχανισμός της καταστροφής: Το τουρκικό πογκρόμ της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης

Αναδημοσίευση απο το LoMak's blog

Διαβάστε επίσης: Σπ. Βρυώνης, Η παρακμή του μεσαιων. ελληνισμού της Μ. Ασίας και η διαδικασία του εξισλαμισμού

Τη νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955, η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης έγινε στόχος απρόκλητων βιαιοτήτων. Μέσα σε λίγες ώρες εμπορικά καταστήματα, βιοτεχνίες, σπίτια, ακόμα και οι εκκλησίες των Ελλήνων μετατράπηκαν σε ερείπια. Τα γεγονότα αυτά σήμαναν την αρχή του τέλους της κοινότητας των Ρωμιών της Πόλης.

Η βίαιη αυτή επίθεση σύντομα συνυφάνθηκε με τις ψυχροπολεμικές πολιτικές εξελίξεις της εποχής, και τα πραγματικά γεγονότα αποσιωπήθηκαν εξίσου γρήγορα. Με αφορμή την 50η επέτειο της μεγάλης καταστροφής, ο Σπύρος Βρυώνης ανασυνέθεσε τα γεγονότα εκείνης της νύχτας στο μεγαλειώδες έργο του "Ο μηχανισμός της καταστροφής: το τουρκικό πογκρόμ της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης", το οποίο εκδόθηκε στα αγγλικά το 2005.

Αυτή η μνημειώδης μελέτη είναι το πρώτο έργο τέτοιου βάθους και εύρους που έχει εκδοθεί σε οποιαδήποτε γλώσσα γι' αυτή την καθοριστική στιγμή της σύγχρονης τουρκικής και ελληνικής ιστορίας. Έχει υμνηθεί ως "magnum opus", ως "πρωτότυπο και βαρυσήμαντο", ως "λαμπρό έργο". Είναι βέβαιο ότι θα αναγνωριστεί ως η απροσπέραστη μελέτη των βίαιων γεγονότων που τόσο αναλυτικά περιγράφει και εξετάζει.

Ο τόμος περιλαμβάνει και ένα εκτεταμένο ένθετο με τις μοναδικές φωτογραφίες του Δημητρίου Καλούμενου. Η εξαιρετική φωτογραφική τεκμηρίωση προσδίδει επιπρόσθετο βάρος στις αρχειακές μαρτυρίες που παρουσιάζει ο συγγραφέας και στην ιστορική ανάλυση του πογκρόμ και των συνεπειών του.

"Ο Σπύρος Βρυώνης έγραψε ένα magnum opus. Η πληρότητα της έρευνας και της ανάλυσης, η ποικιλία του τεκμηριωτικού υλικού του, η απόλυτη ακρίβεια και της παραμικρής λεπτομέρειας, η παρουσίαση των απόψεων των δραστών, των θυμάτων και των απλών θεατών των γεγονότων και η πλήρης διαλεύκανση της αλήθειας ενός εγκλήματος, το οποίο σκοπίμως έχει υποτιμηθεί ή και αποσιωπηθεί, φανερώνουν το ηθικό σθένος ενός αφοσιωμένου ερευνητή και ιστορικού". (Richard G. Hovannisian, Καθηγητής της Ιστορίας της Αρμενίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας)

"Κάθε έθνος έχει στην ιστορία του επεισόδια που προτιμά να ξεχνά, γεγονότα τα οποία η συλλογική μνήμη προσπαθεί να απωθήσει ή και να σβήσει για πάντα. Η επίθεση που υποκίνησε το τουρκικό κράτος εναντίον των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης την 6η προς 7η Σεπτεμβρίου 1955 είναι ένα τέτοιο γεγονός στη σύγχρονη τουρκική ιστορία. Η έκδοση του λαμπρού βιβλίου ενός από τους κορυφαίους ιστορικούς του μικρασιατικού χώρου είναι επομένως ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη. Το βιβλίο παρουσιάζει με ενδελεχή και τεκμηριωμένο τρόπο τα τραγικά γεγονότα, τα οποία όχι μόνο είχαν ως αποτέλεσμα τον αφανισμό της ελληνικής, της αρμενικής και της εβραϊκής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, αλλά επίσης φτώχυναν ηθικά και πνευματικά το τουρκικό έθνος". (Fatma Muge Gocek, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν)

"Ο διωγμός των Ελλήνων στη σύγχρονη Τουρκία ήταν και εξακολουθεί να είναι μια προέκταση της αμείλικτης πολιτικής των εθνικών εκκαθαρίσεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σε αυτόν τον αξιοσημείωτα πλήρη, σχολαστικά τεκμηριωμένο και ογκώδη τόμο, ο διακεκριμένος ερευνητής Σπύρος Βρυώνης αναδεικνύει ένα καίριο γεγονός: τα γεγονότα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955 οργανώθηκαν προσεκτικά και ενορχηστρώθηκαν από τις ανώτατες αρχές της Άγκυρας, αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει, ξέφυγαν τελικά από κάθε έλεγχο. Η κατάληξη ήταν ένα ακόμα αποτρόπαιο επεισόδιο σε έναν ιστορικό κατάλογο που κηλιδώνεται από πληθώρα βαρβαροτήτων εις βάρος ευπαθών μειονοτήτων". (Vahakn N. Dadrian, επικεφαλής του τμήματος έρευνας σε θέματα γενοκτονίας του Ινστιτούτου Zoryan)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ

Κυριακή, 5 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΠΟΜΑΚΩΝ
ΝΟΜΟΥ ΞΑΝΘΗΣ
Ξάνθη, 3 Μαρτίου 2010

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Προς:
1) Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Άννα Διαμαντοπούλου Α. Παπανδρέου 37, 15180 Μαρούσι
2) Υπουργό Εξωτερικών κ. Γεώργιο Παπανδρέου, Βασιλίσσης Σοφίας 5, 10671 Αθήνα

Κοινοποίηση:
Αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως κ. Θεόδωρο Πάγκαλο, Πειραιώς 16-18, 10431 Αθήνα
Γενική Γραμματέα Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας - Θράκης κα. Θεοδώρα Κόκλα, Γ. Κακουλίδου 1, 69100 Κομοτηνή
Πρόεδρο Ν.Δ. κ. Αντώνη Σαμαρά, Νέα Δημοκρατία, Ρηγίλλης 18, 10674 Αθήνα
Γεν. Γραμματέα ΚΚΕ κ. Αλέκα Παπαρήγα, Λ. Ηρακλείου 145, Ν. Ιωνία, 14231 Αθήνα
Πρόεδρο ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γιώργο Καρατζαφέρη, Καλλιρόης 52, 11745, Αθήνα
Πρόεδρο Συνασπισμού κ. Αλέξη Τσίπρα, Πλ. Ελευθερίας 1, 10553 Αθήνα
Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, Βουλή των Ελλήνων Βασ. Σοφίας 2, 10021 Αθήνα
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης κ. Σωκράτη Ξυνίδη, Μιχ. Καραολή & Ελπίδος, Εμπορικό Κέντρο Cosmos Κτίριο Δ’ 67100 Ξάνθη
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης κ. Τσετίν Μάντατζη , Πλάτωνος 18, 67100 Ξάνθη
Βουλευτή Ν.Δ. Ξάνθης κ. Αλέξανδρο Κοντό, Καπνεργατών & Ανδρούτσου 11Α, 67100 Ξάνθη


Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί, κύριοι πολιτικοί αρχηγοί, κυρία Γενικέ Γραμματέα,

Τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης (υπ’ αρ. 23/2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης) απευθυνόμαστε σε σας, ζητώντας την προσοχή σας σε ένα θέμα πού για πολλά χρόνια αποτελεί ανοικτή πληγή για τον λαό της Θράκης και ιδιαίτερα για τους Πομάκους της Θράκης, τμήμα των οποίων εκπροσωπούμε.
Εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος μας μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτισμική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ανήκουν και τα μέλη του Συλλόγου μας, που έχουμε το θάρρος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Πομάκοι της Ελλάδας. Το Ελληνικό Κράτος, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που παρέχει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της συνθήκης της Λωζάνης, τα οποία παρέχουν στις μουσουλμανικές μειονότητες της Ελλάδας το δικαίωμα «να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των», στερεί από μας και τα παιδιά μας όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης στην μητρική μας γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαίδευσης στην επίσημη γλώσσα του, την ελληνική, και μας επιβάλλει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε μία ξένη γλώσσα, την οποία δεν μιλούμε και δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε, δηλαδή την τουρκική.
Με την επιστολή αυτή δεν σας ζητάμε κάποια χάρη. Ζητάμε αυτό που είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε πολίτη μιας οποιασδήποτε ευνομούμενης και δημοκρατικής χώρας. Ζητάμε το δικαίωμα ο γιος μας ο Μεχμέτ να μαθαίνει ό,τι μαθαίνει ο γιος σας ο Νίκος. Ζητάμε η κόρη μας η Φατμέ, όταν θα δώσει εξετάσεις για να περάσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, να έχει τις ίδιες γνώσεις, δεξιότητες και προοπτικές που θα έχει η κόρη σας η Άννα. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό τώρα, όταν στα πιο ευαίσθητα και κρίσιμα μαθησιακά χρόνια τους τα παιδιά μας διδάσκονται μια γλώσσα που δεν μιλούν και δεν θα την χρησιμοποιήσουν ποτέ στο σπίτι και στο πανεπιστήμιό τους;
Και σας ρωτάμε: Εάν το ελληνικό κράτος επέβαλε στα παιδιά των χριστιανών ενός χωριού της Θράκης ή οποιουδήποτε άλλου χωριού της Ελλάδας, να διδάσκονται υποχρεωτικά τα μισά μαθήματά τους στην τουρκική γλώσσα, χωρίς να την μιλούν ως μητρική τους γλώσσα και χωρίς οι γονείς τους να θέλουν κάτι τέτοιο, δεν θα ξεσηκωνόταν όλοι εναντίον του οποιουδήποτε φορέα, που θα τολμούσε αυτό το έγκλημα; Γιατί επί τόσα χρόνια το Ελληνικό Κράτος ανέχεται να συντελείται το ίδιο έγκλημα σε βάρος μας; Μήπως είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Δεν πληρώνουμε φόρους; Δεν δίνουμε τα παιδιά μας στον στρατό; Γιατί στερούμαστε το δικαίωμα της εκπαίδευσης στη γλώσσα μας ή έστω στη γλώσσα της πατρίδας μας, και μας επιβάλλεται μία ξένη γλώσσα;
Έχουμε πληροφορηθεί ότι το Υπουργείο Παιδείας στην περίοδο του κ. Ε. Στυλιανίδη προχώρησε στο ενθαρρυντικό βήμα της ίδρυσης τεσσάρων ελληνόφωνων σχολείων στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Δυστυχώς όμως η σημαντική αυτή απόφαση δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί, και, παρά τη σύστασή τους στα χαρτιά, τα σχολεία αυτά δεν έχουν μέχρι τώρα λειτουργήσει. Πριν τρία χρόνια οι κάτοικοι του χωριού Μάνταινα Ξάνθης ζήτησαν με επιστολή τους στην Διεύθυνση Α/βάθμιας Εκπαίδευσης να δημιουργηθεί στο χωριό τους δημόσιο (μη μειονοτικό) ελληνικό σχολείο (σχετική θετική εισήγηση από τον προϊστάμενο Π.Ε. Ξάνθης προς τον Περιφερειακό Δ/ντή Εκ/σης Ανατολ. Μακεδονίας-Θράκης (Α.Π. Φ 2.1/6381, 7-12-2006). Στο αίτημά τους οι κάτοικοι της Μάνταινας δεν έχουν λάβει καμία απάντηση μέχρι σήμερα. Οι αρμόδιοι φορείς της τοπικής εκπαίδευσης μέχρι σήμερα κωφεύουν με διάφορες προφάσεις. Μας προκαλεί εντύπωση η διστακτικότητα της Πολιτείας, την στιγμή που τον ίδιο καιρό μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δήλωσε, με αφορμή αίτημα μέλους του Συλλόγου μας να μιλήσει ενώπιόν του στην πομακική γλώσσα, ότι «αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στον κόσμο που δηλώνει Πομάκος, είμαστε υποχρεωμένοι να τον υπερασπιστούμε». Εμείς, τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης, βρήκαμε το σθένος, παρά τις απειλές και τον πολυποίκιλο πόλεμο που δεχόμαστε, να δηλώσουμε δημόσια και σθεναρά την πομακική μας ταυτότητα και γλώσσα. Να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν ακόμη πολλές χιλιάδες Πομάκοι, που θέλουν να το κάνουν, αλλά δεν το τολμούν. Και δεν το τολμούν όχι λόγω του εκφοβισμού και των απειλών, αλλά γιατί δεν υπάρχει η Ελληνική Πολιτεία, που θα τους υπερασπιστεί και θα τους αγκαλιάσει.
Τουλάχιστον δώστε στην αρχή την ευκαιρία σε μας να μορφωνόμαστε στην γλώσσα της πατρίδας μας και στην μητρική μας γλώσσα, και να είστε απόλυτα σίγουροι ότι μέσα σε λίγα χρόνια η πλειονότητα των Πομάκων, που σήμερα κρατά φοβισμένη το στόμα της κλειστό, θα μας ακολουθήσει και θα στέλνει τα παιδιά της στα σχολεία, που θα μας φτιάξει η Ελληνική Πολιτεία, όπου θα διδάσκονται αποκλειστικά ελληνικά ή ελληνικά και την μητρική τους γλώσσα (πομακικά), ώστε να έχουν ίσες ευκαιρίες και να μπορούν να συναγωνιστούν τα άλλα παιδιά αυτής της χώρας. Σας θυμίζουμε το παράδειγμα των δημόσιων (μη μειονοτικών) γυμνασίων και λυκείων στα Πομακοχώρια, που ενώ ξεκίνησαν με 15 μαθητές και πόλεμο από πολλές πλευρές, τα σχολεία αυτά κατά το σχολικό έτος 2008-9 είχαν:

Γυμνάσιο Σμίνθης 145 μαθητές
Γυμνάσιο Γλαύκης 140 μαθητές
Λύκειο Γλαύκης 150 μαθητές
Τεχνικό Λύκειο Γλαύκης 60 μαθητές
Γυμνάσιο Θερμών 25 μαθητές

με αποτέλεσμα να μην επαρκούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις τους.

Η σιωπηλή ή φανερή, σκόπιμη ή μη σκόπιμη, άρνηση ή αδράνεια του Υπουργείου Παιδείας, των αρμοδίων φορέων της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης και εν τέλει του Ελληνικού Κράτους της στοιχειώδους δημοτικής εκπαίδευσης των παιδιών μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην πομακική ως μητρική τους, αποτελεί στην πραγματικότητα άρνηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των Πομάκων, του δικαιώματός μας στην παιδεία και στην μόρφωση, της αξιοπρέπειάς μας ως πολιτών αυτής της χώρας. Γι’ αυτό πρέπει η Ελληνική Πολιτεία να βρει τον τρόπο και τα μέσα να αλλάξει άμεσα αυτήν την κατάσταση και να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά μας.
Δεν αρνούμαστε σε κανέναν από τους Πομάκους της πατρίδας μας το δικαίωμα να στέλνει τα παιδιά του στα μειονοτικά σχολεία για να μορφώνονται και στην τουρκική γλώσσα, ακόμη και εάν αυτός δεν την μιλά στο σπίτι του, εφόσον φυσικά επιθυμεί εκπαίδευση και στην τουρκική γλώσσα. Ζητούμε όμως και εμείς από το Ελληνικό Κράτος, αλλά και από όλους τους συμπατριώτες μας μουσουλμάνους και μη, πομακόφωνους, τουρκόφωνους και ελληνόφωνους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι αισθάνονται φυλετικά Έλληνες, Τούρκοι ή Πομάκοι, να σεβαστούν το δικαίωμά μας να μορφώνονται τα παιδιά μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην μητρική μας γλώσσα, την πομακική. Όποια δικαιώματα απολαμβάνουν και ζητούν οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι της Ελλάδας για την γλώσσα και παιδεία τους, τα ίδια δικαιώματα ζητούμε και εμείς για τους πομακόφωνους μουσουλμάνους της Ελλάδας, μία μεγάλη μερίδα των οποίων εκπροσωπούμε.


Ζητάμε λοιπόν:

1. Την ίδρυση δημόσιων, μη μειονοτικών, σχολείων σε όλα τα πομακοχώρια, και την παράλληλη λειτουργία τους με τα μειονοτικά. Τελικός στόχος της Ελληνικής Πολιτείας θα πρέπει να είναι να προσφέρει σε κάθε Πομάκο, ανεξάρτητα του τι αισθάνεται φυλετικά, το δικαίωμα να επιλέξει την γλώσσα στην οποία θα μορφωθεί το παιδί του. Έτσι, όσοι γονείς επιθυμούν αποκλειστικά ελληνική παιδεία για τα παιδιά τους, θα μπορούν να τα στέλνουν στο δημόσιο σχολείο, και όσοι θέλουν να μορφωθούν τα παιδιά τους και στα τουρκικά, να τα στέλνουν στο υπάρχον μειονοτικό.

2. Την εισαγωγή στα δημόσια δημοτικά σχολεία της Θράκης της διδασκαλίας του Κορανίου για τους μουσουλμάνους μαθητές.

3. Την γενίκευση της προσχολικής αγωγής στην ελληνική γλώσσα, με την ίδρυση παιδικών βρεφονηπιακών σταθμών και δημόσιων νηπιαγωγείων σε όλα τα πομακοχώρια.

4. Την άμεση λειτουργία των τεσσάρων δημόσιων ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων, που ορθώς έπραξε και ίδρυσε ο προκάτοχός σας στο Υπουργείο Παιδείας στα τέσσερα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Αναμένουμε από εσάς την υλοποίηση της λειτουργίας των τεσσάρων αυτών σχολείων που έχουν συσταθεί.

5. Την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος των κατοίκων της Μάνταινας, που εκκρεμεί από το 2006, για ίδρυση δημόσιου (μη μειονοτικού) σχολείου.

6. Την δημιουργία πιλοτικών σχολείων, όπου τα παιδιά θα διδάσκονται την μητρική τους γλώσσα (πομακική) και πολιτισμό, παράλληλα με την ελληνική. Η καταγραφή της έχει ήδη προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ σήμερα πλέον υπάρχουν και Πομάκοι, αλλά και μη Πομάκοι (χριστιανοί) εκπαιδευτικοί, με γλωσσολογική παιδεία και επαρκή γνώση της πομακικής γλώσσας, οι οποίοι μπορούν να αναλάβουν το έργο της διδασκαλίας της στα σχολεία, έστω και μέσω πιλοτικών προγραμμάτων. Στα ίδια σχολεία να χρησιμοποιείται η πομακική, παράλληλα με την ελληνική κατά την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και σχολικών δραστηριοτήτων.

7. Την επίσημη και συστηματική καταγραφή της πομακικής γλώσσας από το Ελληνικό Κράτος, από Επιτροπή Επιστημόνων που διαθέτουν την σχετική παιδεία και γνώση, με την επίσημη καθιέρωση ειδικού αλφαβήτου, με βάση το ελληνικό αλφάβητο, προκειμένου να διδαχθεί στα σχολεία, αλλά και να χρησιμοποιείται δημόσια παράλληλα με την ελληνική, για να καλύψει τις ανάγκες διγλωσσίας. Στην καταγραφή της πομακικής μπορούν και πρέπει να συμμετέχουν και αρμόδια τμήματα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (Α.Π.Θ., Δ.Π.Θ., ΕΠΑΘ).

8. Την συνεργασία της Ελληνικής Πολιτείας με τον Σύλλογό μας για την επίσημη καταγραφή και είσοδο της πομακικής γλώσσας στα σχολεία και στην δημόσια ζωή του τόπου, στην θέση της τουρκικής γλώσσας. Ο Σύλλογός μας έχει υπόψη του κατάλληλα εκπαιδευμένα πρόσωπα και μπορεί να υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις στην Ελληνική Πολιτεία για την υλοποίηση του σκοπού αυτού και είναι έτοιμος να συνεργαστεί μαζί της, προσφέροντας κάθε δυνατή βοήθεια.

9. Τον σεβασμό της Συνθήκης της Λωζάνης από το Ελληνικό Κράτος για την θρησκευτική (και όχι εθνική) μουσουλμανική μειονότητα των Πομάκων της Ελλάδας. Συγκεκριμένα το άρθρο 40 της συνθήκης προβλέπει: «Οι τούρκοι υπήκοοι, οι ανήκοντες εις μη μουσουλμανικάς μειονότητας, … θα έχωσι ιδίως ίσον δικαίωμα να συνιστώσι, διευθύνωσι και εποπτεύωσι … σχολεία και λοιπά εκπαιδευτήρια, μετά του δικαιώματος να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των…». Εξάλλου το άρθρο 45 της ίδιας συνθήκης προβλέπει: «τα αναγνωρισθέντα διά των διατάξεων του παρόντος Τμήματος δικαιώματα εις τας εν Τουρκία μη μουσουλμανικάς μειονότητας, αναγνωρίζονται υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας». Μητρική γλώσσα είναι για μας τα πομακικά, και όχι τα τουρκικά, που μας έχουν επιβληθεί. Μέχρι να αρχίσει η διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας δεν επιθυμούμε να την αντικαταστήσει καμία άλλη γλώσσα εκτός από την ελληνική.
Θα θέλαμε, κλείνοντας, να σας θυμίσουμε τις πρόσφατες (28/8/2009) συστάσεις της Διεθνούς Επιτροπής για την Εξάλειψη όλων των μορφών Φυλετικών Διακρίσεων (International Convention on the Elimination of all Forms of Racial Discrimination) των Ηνωμένων Εθνών, η οποία με την υπ. Αρ. CERD/C/GRC/CO/19 απόφασή της ορίζει τα ακόλουθα (παρ. 9):

«Η Επιτροπή σημειώνει ότι η μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης αποτελείται από τις εθνοτικές ομάδες των Τούρκων, των Πομάκων και των Ρωμά και η Κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει το δικαίωμά τους να χρησιμοποιούν τις δικές τους γλώσσες». Στην παράγραφο 28 η ίδια Επιτροπή ζητάει από την ελληνική κυβέρνηση να συμμορφωθεί ως προς τις συστάσεις της μέχρι τις 18 Ιουλίου 2013.

Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί, κύριοι πολιτικοί αρχηγοί, κυρία Γενικέ Γραμματέα,

Ο Σύλλογός μας εκπροσωπεί χιλιάδες Πομάκων του Νομού Ξάνθης, οι οποίοι περιμένουν την ανταπόκρισή σας στα παραπάνω αιτήματα. Σας παρακαλούμε να μας εκφράσετε εγγράφως τις θέσεις σας σχετικά με τις προτάσεις μας.

Σας επισυνάπτουμε αντίγραφα επιστημονικών άρθρων σχετικών με την ιστορία και την εκπαίδευση των Πομάκων καθώς και την εισήγηση της γραμματέως του συλλόγου μας στη Σύνοδο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη - ΟΑΣΕ (OSCE) που έγινε στη Βαρσοβία της Πολωνίας στις 29-30 Σεπτεμβρίου 2009. Αναμένοντας την απάντησή σας, σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο έργο σας.


Με τιμή

Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης

Ο Πρόεδρος Η γραμματέας Ο ταμίας




ΤΑΧΗΡ ΚΟΝΤΕ ΑΛΙΕ ΕΦΕΝΤΗ ΧΑΜΔΗ ΕΦΕΝΤΗ