Κωνσταντίνα Κούνεβα: Μετανάστης 2009, όπως πρόσφυγας 1923

Για την δολοφονική επίθεση ενάντια στην συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα. Από τήν Καλύβα, τό Πόντος καί Αριστερά καί τόν Αστυάνακτα καί τό infognomonpolitics

"ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΡΙΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ
Επίθεση με καυστικό οξύ στο πρόσωπο, το κεφάλι και τον ώμο της Κωνσταντίνας Κούνεβα πραγματοποίησαν άγνωστοι στις 12 τα μεσάνυχτα της 22-12, που την περίμεναν έξω από το σπίτι της την ώρα επιστροφής από την εργασία της, με αποτέλεσμα η γυναίκα να βρίσκεται έκτοτε στην εντατική και να κινδυνεύει ακόμα να χάσει τη ζωή της, ή να μείνει με βαρύτατη αναπηρία.
Η Κούνεβα είναι γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων, το οποίο είναι ίσως το πιο ζωντανό σωματείο των επισφαλώς εργαζομένων στην Ελλάδα, που αγωνίζεται σκληρά και ηρωικά για την υπεράσπιση των εργαζομένων που βρίσκονται στην πιο σκληρή εκμετάλλευση και τη μεγαλύτερη εργοδοτική τρομοκρατία, και οργανώνει Ελληνίδες και μετανάστριες - κατά κύριο λόγο γυναίκες."

Ο Μανώλης Γλέζος μιλάει γιά τήν εξέγερση στό TVXS

Πατήστε εδώ γιά να δείτε τί λέει ο πάντα έφηβος Μανώλης Γλέζος γιά τήν εξέγερση

Η εκκλησία τής Παναγίας στην Κοσπιδή τής Ματσούκας

Κλίκ εδώ

Καί η εξέγερση ενός Πόντιου Γιατρού..

Σχόλιο στό Πόντος καί Αριστερά :

..Periyali, ακόμη να μού απαντήσουν οι Ιατρικόι Σύλλογοι… Περί άλλων τυρβάζουν.. Κάτι τέτοια εκπεσμένα καί ανάξια τών περιστάσεων πρότυπα, μετά έχουν την αξίωση να τούς φερθεί μέ τό γάντι η νεολαία πού τούς αμφισβητεί…

Οταν κάνουν πώς δέν καταλαβαίνουν ότι ο φτωχός θεωρεί τόν γιατρό στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορο γιά τόν πόνο του στίς ουρές τού ΙΚΑ καί στην χειρότερη περίπτωση ψυχρό εκμεταλλευτή τής έσχατης ανάγκης του,

Οταν έχουν ανάγει τό εκβιαστικό φακελάκι σέ επιστήμη, καί ούτε κάν υποπτεύονται τόν ηθικό εκπεσμό τους..

όταν πολλοί καθορίζουν ταρίφες επισκέψεων στά ιατρεία ίσες μέ πολλά μεροκάματα, γιατί μέτρο καθορισμού τής αμοιβής δέν είναι οι δυνατότητες των αρρώστων, αλλά οι δικές τους αρρωστημένες καταναλωτικές ανάγκες πολυτελείας, καί η επηρμένη ναρκισσιστική σύγκριση μέ τίς απολαβές τών μεγαλογιατρών,

όταν η συναλλαγη πίσω από την πλάτη τού αρρώστου με τις φαρμακευτικές εταιρίες και τά διαγνωστικά κέντρα είναι ο κανόνας, ΝΑΙ, Ο ΚΑΝΟΝΑΣ, καί είναι γραφική εξαίρεση οι γιατροί που ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΣ δέν συναλλάσσονται,

τότε παραξενεύονται δήθεν οι Ιατρικοί Σύλλογοι για την ανυποληψία πού τούς δέρνει…

Εκεί λοιπόν, εκεί στην χλεύη καί στην ανυποληψία τού κόσμου, μαζί με τούς Κούγιες, τούς απ ευθείας ή εξ εξοστρακισμού παιδοδολοφόνους, τούς εξωνημένους υποκριτές πολιτικούς καί δημόσιους λειτουργούς, τούς εκβιαστές συναλλασσόμενους δημοσιογράφους,τούς επί χρήμασι ρασοφόρους,
εκεί καί η ιατρική σας.. Ούστ ξεφτιλισμένο σκυλολόι πού ξεφτιλίζεις μέ τό χαμέρπον μπόι σου τήν Ιατρική…

Τό αίμα τών αρρώστων επί τών κεφαλών σας καί τών κεφαλών τών παιδιών σας, αν γίνουν σάν τα μούτρα σας…

vripolίδης συχτιρίδης, Ιατρός Παθολόγος.

Εξέγερση

Από τό μπλογκ τού Σάββα Καλεντερίδη infognomonpolitics.blogspot.com άρθρο τού Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Εξέγερση

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπολου
«Η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ’ αφέλεια, σ’ όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος»...Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ότι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».
Λόγια του Χατζιδάκη, γραμμένα για τα παιδιά «των Εξαρχείων». Τα θυμηθήκαμε τις προάλλες, ακούγοντας τον αρχηγό του ελληνικού νεοφιλευθερισμού, πρώην Υπουργό της ΝΔ και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Στέφανο Μάνο να ζητάει χρήση στρατού για την επιβολή της...τάξης. Θα την υποστηρίξουμε την πρόταση υπό έναν όρο μόνο, να μας πει ο κ. Μάνος πόσων φίλων του παιδιά έχουνε πάει στρατό και πού ακριβώς υπηρέτησαν. Το γελοίο συναγωνίζεται επάξια το τραγικό σε μια Ελλάδα που θάβγαζε πολύ γέλιο, αν δεν ήταν για κλάματα. Μια Ελλάδα π.χ. που δεν τολμάει να εμφανίσει τις πανάκριβες φρεγάτες της στην Πάφο ή το Καστελλόριζο, τις στέλνει όμως στη ... Σομαλία να κυνηγήσουν πειρατές! Όπου οι «αρχιερείς» του «αντικρατισμού» δεν ζητάνε μόνο κρατική παρέμβαση στην οικονομία, αλλά και τον Στρατό στους δρόμους, αντιπαρατάσσοντας την υπευθυνότητα των οπαδών του Στάλιν στους «αριστεριστές» του ΣΥΡΙΖΑ! Πολύ προτού το Χάος εγκατασταθεί στους δρόμους των πόλεων μας, κατέκλυσε τα κεφάλια μας και ότι περιέχουν...
Αυτό που (θάπρεπε) να βλέπουμε μπροστά στα (ερμητικά κλειστά) μάτια μας, είναι αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις της ελληνικής νεολαίας μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι πιο εκτεταμένη και ενδεχομένως πιο «οργισμένη» από την, πολύ διαφορετική κατά τα άλλα, εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973. Το μίσος, η οργή της νεολαίας κατά του κράτους, του «συστήματος», των κοινωνικών «ηγεσιών», χτύπησε «κρεσέντο», τροφοδοτημένη από πλήρη ηθική χρεωκοπία και «απονομιμοποίηση» όλων των «ελίτ», και παντελή απουσία «κανονικών», «ειρηνικών» τρόπων αποτελεσματικής διεκδίκησης. Η κατάσταση πλησίασε, την Κυριακή και τη Δευτέρα, κοντά στο σημείο «κενού εξουσίας». Η κοινωνία, ιδίως τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, πέραν Κολωνακίου και Εκάλης, την κατανοεί και την υποστηρίζει, παρά την εύλογη αποδοκιμασία των βίαιων μορφών που προσέλαβε.
Η εξέγερση είναι ένα ακόμα «σύμπτωμα» βαθιάς, πολύπλευρης, «καθεστωτικής» κρίσης που πλήττει τον ελληνικό χώρο (Ελλάδα-Κύπρο), της οποίας ζούμε μόνο την αρχή και δεν έχει ορατή διέξοδο, ούτε καν περίγραμμα ιδεών πιθανής διεξόδου. Την καλύτερη απόδειξη ότι βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοια κρίση κι όχι συγκυριακό φαινόμενο, την προσφέρει ο τρόμος που κατέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ, αλάνθαστο πάντα «βαρόμετρο», όπως ξέρουμε από την Ιστορία, σε τέτοιες κρίσεις (‘Αρης 1943-45, «προβοκάτορες στο Πολυτεχνείο» 1973-74, κυβέρνηση με ΝΔ 1989).
Δεν θα φάμε τον χρόνο του αναγνώστη συζητώντας ανοησίες, όπως αν πρέπει να καταστρέφονται μαγαζιά. Η εξέγερση είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας, του κράτους μας, της ηγεσίας μας, ημών των ιδίων. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη γελοιότητα από ένα κράτος που επιτρέπει σε αστυνομικούς να μετατρέπονται σε ατιμώρητους δολοφόνους πιτσιρικάδων και έχει εξουδετερώσει κάθε άλλο μηχανισμό απονομής έστω δικαιοσύνης ή αποτελεσματικής διεκδίκησης, αλλά θέλει μετά να τους «νουθετήσει», ότι δεν είναι σωστό να σπάμε βιτρίνες και να βάζουμε φωτιές. Καλώς είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι είναι βαρύ το πλήγμα στο κράτος δικαίου. Μόνο που δεν υπάρχει τέτοιο κράτος για να πληγεί. Πρόεδρο ίσως έχουμε, που είναι όμως η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη; Θα την ήξεραν, αν υπήρχε, οι συγγενείς των εργατών της Ρικομέξ και των ναυαγών του Σαμίνα.
Αγανάκτηση στα κανάλια. Σαράντα μετανάστες κάνανε πλιάτσικο στον Κωτσόβολο. Αυτοί τουλάχιστο έχουνε ανάγκη. Οι Υπουργοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι-φίρμες του υποκόσμου, προστάτες νυχτερινών κέντρων-θαμώνες «τηλεπαράθυρων», οι Πρυτάνεις-κλέφτες, οι δεσποτάδες-απατεώνες, οι ιδιοκτήτες των θηριωδών τζιπ που «αγκομαχάνε» στα κολωνακιώτικα «σοκάκια», αυτοί που παρελαύνουν χρόνια στις τηλεοράσεις μας, πρωταγωνιστώντας σε μια κοινωνία απόλυτης σήψης και παρακμής, τι ανάγκη έχουνε, γιατί κλέβουν; Το κράτος και οι «ταγοί» της κοινωνίας κατέρρευσαν ηθικά πολύ προτού γίνουν οι «κουκουλοφόροι» είδωλο μιας όλο και διευρυνόμενης μερίδας της νεολαίας.
Μα είναι, λέει, το κίνημα μηδενιστικό, βίαιο, αδιέξοδο, τυφλή βία. Αλήθεια όλα αυτά. Το κίνημα είναι προϊόν της ίδιας κοινωνίας που έβγαλε τον Βουλγαράκη και τον Εφραίμ, τα λαμόγια της Σοφοκλέους και τους προστάτες των Ζωνιανών.
Θα είμαστε δηλαδή περισσότερο ικανοποιημένοι, αν οι πιτσιρικάδες, αντί να καίνε τράπεζες, ακολουθούσαν το κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο του λαμόγιου ή της πουτάνας που εμπέμπει η τηλεόραση και η ιθύνουσα τάξη μας; ‘Η περιμέναμε να βγουν στους δρόμους έτοιμοι, όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία, με πλήρες πολιτικο-ιδεολογικό πρόγραμμα και ενσυνείδητη πειθαρχία, σε μια κοινωνία της οποίας τόσοι πανεπιστημιακοί ασχολούνται «να τα πιάνουν», αντί νάναι πνευματική ηγεσια της κοινωνίας;
Είδατε καμμιά σοβαρή συζήτηση για οποιοδήποτε πρόβλημα της χώρας;
Ακούσατε καμμιά ιδέα, πρόταση, συζήτηση βρε αδερφέ, για φοροδιαφυγή, παραοικονομία, διαφθορά ενός απέραντου «λαμογιστάν-εργολαβιστάν-ρουσφετιστάν», που διαιωνίζει την κυριαρχία του πίσω από διάφορους ιδεολογικούς μανδύες;
Συζήτησε κανείς σοβαρά για εξωτερική πολιτική, μετανάστευση, απονομή δικαιοσύνης ή την εγκληματικά ιδιοτελή άσκηση ιατρικής;
Διακρίνατε τίποτα στην ακατάσχετη λογοδιάρροια κουφών πολιτικών;
Στον κόσμο τους, μοιάζουν να παλεύουν πάνω στην κρούστα μιας παγωμένης λίμνης που ετοιμάζεται να τους καταπιεί, κι εμάς μαζί τους.
Βρίσκω μάλλον διασκεδαστικό το μίσος κατά του Αλαβάνου. ‘Εχω χρόνια να ακούσω τόσο οργισμένους πολιτικούς εναντίον συναδέλφου τους. Τι δηλώσεις νομιμοφροσύνης του ζητάνε, τι μαθήματα αριστεροσύνης είναι πρόθυμοι να του δώσουν. Συντηρητικότατοι κατά τα άλλα άνθρωποι τον καλούν να παραδειγματισθεί από τη στάση του ΚΚΕ, κόμματος που δηλώνει οπαδός του «μαρξισμού-λενινισμού» και της «δικτατορίας του προλεταριάτου»!
Θα σταματήσουν άραγε οι ταραχές, αν προστεθεί κι ο Αλαβάνος στον χορό των «αγανακτισμένων»; ‘Η μήπως θα επιταχύνει απλώς κι αυτός, έστω λίγο, τον ορατό πλέον κίνδυνο να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, να σπρώξει κι αυτός ένα κομμάτι της νεολαίας σε πολύ επκίνδυνες γα την ίδια και για τη χώρα ατραπούς, μια βέβαιη μεσοπρόθεσμη προοπτική, αν παγιωθεί το απόλυτο χάσμα «επίσημης κοινωνίας» και μερίδας της νεολαίας.
Για να σταματήσει η «επέλαση» των «κουκουλοφόρων» και των «μη ιδεών» τους, θάπρεπε νάχει άλλους «ήρωες» η νεολαία και θάπρεπε να υπάρχουν ιδέες για την ριζική αναμόρφωση αυτής εδώ της κοινωνίας. ‘Οχι μόνο δεν υπάρχουν, ούτε τη κουβέντα δεν θέλουμε να ανοίξουμε.

Αναρτήθηκε από skal στις 9:54 πμ

Αλέξης: 16 χρονών, νεκρός

Δωρεάν ..Ταξί , στήν Τραπεζούντα, τό 1918

Από τήν "Γή τού Πόντου" τού Δημήτρη Ψαθά

".........Οι Ρώσοι φεύγοντας άφησαν μαζί μέ τόσα άλλα καί τ άλογα τού ιππικού τους πού τούς ήσαν κι αυτά βάρος περιττό. Τά καημένα τά ζώα μείναν μόνα τους , αμήχανα μέσα στούς σταύλους, δίχως λάτρα καί σανό.
Ανθρωπος κανένας δέν βρισκότανε να ενδιαφερθή γιά δαύτα, καθένας κοίταζε τόν εαυτό του. Αφού είδαν κι απόειδαν κι άρχισε να τα θερίζει η πείνα, πείρανε τούς δρόμους γιά να βρούν τροφή κι έτσι η πόλη γέμισε από άλογα αδέσποτα.
Αφού έτσι ήταν τά πράματα, δέν αργήσαμε καθόλου- η συντροφιά- ν' αποχτήσουμε τ' άλογά μας, καθένας τό δικό του. Ανεβαίνοντας στην πλάτη τους πέφταμε κι' άν μας έφευγε τ' άλογο ... παίρναμε άλλο, δέν υπήρχε έλλειψη. Σέ δύο-τρείς μέρες ξεθαρέψαμε εντελώς καί ανεβαίναμε στ' άλογά μας σάν τέλειοι καβαλάρηδες. Δέν μάς ζητούσαν τίποτα, τά καημένα, λίγο σανό μονάχα κι αυτή τήν πολυτέλεια τήν προσφέραμε κατά δύναμη. Γιά τρέλλες καί χοροπηδητά καί καλπασμούς καί τέτοια δέν είχαν όρεξη τ'άλογά μας, ευτυχώς, επειδή όλα ήσαν αδυνατισμένα.
Έτσι διαμορφώθηκε μιά νέα εντελώς κατάσταση, τουλάχιστον από την άποψη τής κυκλοφορίας μέσα στήν πόλη. Δέν είχα πάρει κανένα άλογο, ειδικά νά τό κρατήσω μόνιμα, γιατί δέν χρειαζόταν. Έβγαινα τό πρωί από τό σπίτι μου καί περίμενα:
- Άλογο, άλογο; Δέν θά περάσει κανένα άλογο;
Λίγη υπομονή καί νάτο πού ερχότανε σέ λίγο ή μονάχο του ή παρέα μέ άλλα. Όταν ήσαν πολλά, διάλεγα τό πιό γερό, εκείνο πού στεκόταν καλύτερα στά πόδια του- νά μήν πέσει στό δρόμο απ' τήν πείνα- τό καβαλούσα καί δρόμο. Καβάλα διέσχιζα τη γειτονιά μου καί πήγαινα στήν αγορά ή στό σπίτι κανενός συμμαθητή μου σέ άλλη γειτονιά , όπου κατέβαινα καί άφηνα τό άλογό μου νά πάη στό καλό του. Όταν σέ λίγο ήθελα νά γυρίσω πίσω, έβγαινα πάλι στόν δρόμο, περίμενα νά περάσουν τ' άλογα, εύρισκα ένα τού γούστου μου, τό καβαλούσα καί δόστου πάλι διέσχιζα τίς γειτονιές ή τό μεϊντάνι, κατέβαινα μπροστά στήν πόρτα μου καί άφηνα τό άλογό μου νά πάη στό καλό του....."

"....Δέν πιάναμε μπάζα, όμως, εμείς οι μικροί μπροστά στόν Δημήτρη τόν τρελλό πού αναδείχθηκε τίς παράξενες εκείνες μέρες ο πιό σπουδαίος καβαλάρης από όλους. Κάλπαζε όλη την ημέρα στούς δρόμους - τρακατράκ, τρακατράκ - κι' αναστάτωνε τή γειτονιά, ακόμα καί στίς δυό ή τρείς η ώρα τό πρωί, ουρλιάζοντας επάνω στ' άλογό του σέ πλήρη καλπασμό:

Από κρότον οργάνων βουίζει
τής Γραβιάς τό βουνό αντηχεί
λάμπουν όπλα χρυσά καί λερή
φουστανέλλα μαυρίζει! ..

Ο τρελλός αυτός ήταν ένα νέο παλληκάρι- γερός , καλοφτιαγμένος- πού άλλοτε καθόταν κάτω στό γιαλό ολόκληρη τή νύχτα καί χτυπούσε μέ πέτρες τίς μεγάλες σημαδούρες πού άφησαν οι Ρώσοι, σάν να ήταν καμπάνες σέ πανηγυρικό ρυθμό δοξολογίας κι' άλλοτε άρπαζε τό άλογο καί χυμούσε στίς γειτονιές - τρακατράκ, τρακατράκ - πιστεύοντας ότι ανήκε στό στρατό τού Οδυσσέα Ανδρούτσου:

Οδυσσεύς ο ταχύπους ηγείται
τού μαχίμου εκείνου χορού
κι' εγώ τρέχω μαζί τους... ντουγρού
στό καθήκον νά φτάσω !

Οι μικροί διασκεδάζαμε. Οι μεγάλοι αγωνιούσαν. Όσο γιά τ' άλογα, είχαν ρημάξει όλα τά τηλεγραφόξυλα τής γειτονιάς μή βρίσκοντας τίποτ' άλλο νά φάνε - τά δάγκωναν καί τά ξύναν μέ τά δόντια τους στή βάση - καί μερικά άρχισαν κι' όλας νά ψοφάνε. "

Χαψία

Από τό μλόγκ Ποντιακά θέματα τού Σάββα Καλενετερίδη
http://pontiakathemata.blogspot.com/2008/12/blog-post.html

Οδοιπορικό στόν Πόντο

Κάντε κλίκ στό ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ γιά να δείτε τίς φωτογραφίες μου από τόν Πόντο. Εάν κάνετε κλίκ επάνω στίς φωτογραφίες, όλες μεγενθύνονται.
Η παραπάνω είναι από την διαδρομή γιά την Παναγία Σουμελά

Ο Αγιος Ευγένιος Τραπεζούντας

Η παλιά εκκλησία τού Αγιου Ευγένιου στήν Τραπεζούντα...
..μετατράπηκε σέ τζαμί τό 1461
.. Γιουσούφ Μπούλούτ,( http://www.yusufbulut.com/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1 ), Δέσποινα Πεϊμανίδου Πολυχρονίδου, Μεμέτ Κιουτσούκ, μπροστά στον Αγιο Ευγένιο (νύν Γενί Tζουμά τζαμί). Τραπεζούντα, Αύγουστος 2008.
Κάντε κλίκ νά μεγενθύνετε την φωτογραφία τής εντοιχισμένης πλάκας, στά δεξιά τής εισόδου τού Αγίου Ευγένιου. Κάτω, δεξιά καί αριστερά θά διακρίνετε τόν μονοκέφαλο αετό τών Κομνηνών..
Τό εσωτερικό τού Αγίου Ευγένιου, τώρα Γενί Τζουμά τζαμί....

Πώς ο Γιάννος Σεχίδης πουλάει τίς λύρες του.

Βρήκα τό τηλέφωνό του, τού Βόλου, σέ μία Ποντιακή εφημερίδα. Διαφήμιζε πολύ λιτά τίς λύρες πού κατασκευάζει. Τόν πήρα:
-Ο κύριος Γιάννος Σεχίδης; Λέγομαι Πολυχρονίδης Γιώργος. Η καταγωγή μου είναι από την Καβάλα καί μένω στην Αθήνα. Ενδιαφέρομαι γιά μία λύρα. Τώρα θά μάθω..
- Ασ όποιον μέρος είσαι σύ αγούρι 'μ;
- Μά, σας είπα, από την Καβάλα.
- Οχι, Οχι, α σήν πατρίδαν, ασ όποιον μέρος εισαι;
- Α, α σήν πατρίδαν.. Ο κύρη μ έν Κιμισχαναλής κ η μάνα μ έν Ματσουκέτσα.
- Α, έμορφα. Δώμα την διεύθυνση ς νά στείλω σε την λύραν.
- Κύριε Γιάννο, πώς θά σε πληρώσω;
Γέλασε..
"Κι θά πληρώντς με ατώρα. Πρώτα θά παίζς την λύραν κι αμα θα ευρίκς ατεν καλήν, τότε θά πληρώντς με."
- Κύριε Γιάννο, ούς να μαθάνω εγώ λύραν, εσύ μπορεί νά μή.. (εδώ κατάπια την γλώσσα μου)
- Είπασε αγούρι μ, μετά θά πληρώντς με..

Είδα κι έπαθα νά τον πείσω. Μετά από δύο λεπτά διαπραγματεύσεων, μού έδωσε έναν τραπεζικό λογαριασμό.
Η λύρα ήλθε σέ δύο ημέρες, όμορφα συσκευασμένη. Μαζί καί μία μικρή λύρα, μινιατούρα.
Πήρα τηλέφωνο. "Κύριε Γιάννο, η λύρα ντό εδώκες με ετονε θελκόν. Επήκε λυρόπον.Ευχαριστώσε."
Γέλασε. "Αμα θά περάντς α σόν Βόλον, πούλι μ, έλα ας ελέπω σε."
Τού τό υποσχέθηκα.
Έκλεισα τό τηλέφωνο καί σκέφτηκα, συγκινημένος : " Οσο υπάρχουν Γιάννοι Σεχίδηδες, ο Πόντος θά ζεί καί θά ελπίζει.."

Η εκκλησία τής Παναγίας στην Κοσπιδή τής Ματσούκας

Η εκκλησία της Παναγίας στήν Κοσπιδή της Ματσούκας, είναι τό μοναδικό τόσο καλά διατηρημένο Ρωμαίικο κτίριο.
Μόλις μπείτε στήν ρεματιά τού Πυξίτη ποταμού, (Τη Παναΐας τό ποτάμ), κατευθυνόμενοι από την Ματσούκα πρός τό μοναστήρι τής Παναγίας Σουμελά, αμέσως συναντάτε τήν Κοσπιδή (σημερινό Cosadere). Δεξιά, βρίσκεται η συνοικία τής Κοσπιδής Βερίζενα, από όπου κατάγονταν οι γονείς της μάνας μου Ελένη Κοταλακίδου καί Ιωάννης Πεϊμανίδης. Τά ερείπια της Παναγίας δεσπόζουν επιβλητικά. Εκεί ήταν καί οι τάφοι τών προγόνων τού παπού μου.
Τό ιερό της εκκλησίας. Διακρίνονται σβυσμένα φωτοστέφανα..

Τό δεξί κλίτος τού ναού. Εδώ στέκονταν η γιαγιά καί οι προγιαγιάδες μου..

Η θεία μου η Σοφία, η μάνα μου Δέσποινα καί ο φίλος μας Αβδούλ, πού η γιαγιά του Σοφία-Ελένη ήταν Ελληνίδα, στά ερείπια της Παναγίας της Κοσπιδής. Οταν πήγε στήν Κοσπιδή ο παππούς μου ο Γιάννης τό 1962, μετά από την συγκινητική σκηνή τής συνάντησής του μέ την Σοφία-Ελένη μετά από 40 χρόνια, έμεινε επί 15 ημέρες στό σπίτι τους (δέν τόν άφηναν μέ κανέναν τρόπο νά μείνει αλλού) καί τέθηκε υπό τήν προστασία τού πατέρα καί τού θείου τού Αβδούλ, τών παιδιών δηλαδή της Σοφίας-Ελένης, πού τόν συνόδευαν γιά προστασία παντού.
Τώρα, ο Αβδούλ μέ τά αδέλφια του, έχουν ένα πεστροφοτροφείο-κάμπιγκ καί ταβέρνα, στής Παναΐας τό ποτάμ, κτισμένο ακριβώς πάνω από τά ερείπια τού νερόμυλου τών συγγενών της γιαγιάς μου (Κοταλακιδαίων), πού τόν δούλευαν συνεταιρικά μέ τόν παππού μου.Τό πεστροφοτροφείο είναι διάσημο στέκι όσων Ποντιακών γκρούπ επισκέπτονται την Παναγία Σουμελά. Τό σάιτ του, εδώ
Η θεία μου η Σοφία, συγκινημένη, ανάβει ένα κεράκι.

H πλατεία τού Ρολογιού στήν Σαμψούντα

Μία ωραία, ειρηνική καί γραφική πλατεία στην Σαμψούντα, μέ ενα όμορφο ρολόϊ;
Αμ δέ..... Εδώ κρεμούσαν οι νεότουρκοι τούς φυγόστρατους χριστιανούς πού συνελάμβαναν, δηλαδή όσους δέν δέχονταν οικειοθελώς νά πεθάνουν στά τάγματα τού θανάτου (τάγματα εργασίας-Αμελέ ταμπουρού). Μάλιστα συνέβη καί τό εξής γεγονός: Αφού απαγχόνισαν 12 φυγόστρατους, οι δήμιοι τούς κατέβασαν από τήν αγχόνη. Τότε εμφανίστηκαν οι γυναίκες τού νομάρχη καί τού αστυνομικού διευθυντή πού επιθυμούσαν να παραστούν στην εκτέλεση. Στεναχωρημένες πού δέν πρόλαβαν, ανάγκασαν τούς δήμιους νά ξανααναρτήσουν τούς απαγχονισμένους στις αγχόνες γιά να τούς δούν να κρέμονται . Αφού ικανοποιήθηκαν καί αποχώρησαν, οι δήμιοι ξανακατέβασαν τούς άτυχους διπλοκρεμασμένους από τό ικρίωμα. Καί τώρα μπορείτε να απολαύσετε την γραφική πλατεία ενα Αυγουστιάτικο απόγευμα τού 2007...

Η κακοδαιμονία τού Ποντιακού χώρου

Απάντηση σε μία αγωνιώδη έκκλιση τού Ομέρ από τό "Πόντος καί αριστερά" γιά μία ιατρική διάγνωση της αρώστιας τόυ Ποντιακού χώρου

Τήν ιατρική εκάλεσες διέξοδο νά δώσει,
εκεί πού δέν εμπόρεσαν πολιτικοί καμπόσοι,
τού ποντιακού μας τού μιλέτ την νόσο νά διαγνώσει,
καί τόν βαρέως πάσχοντα απ τον χαμό να σώσει.

Πρώτη έρχεται η συλλογή σημείων καί συμπτωμάτων,
πού ταλανίζουν τό κορμί των δυστυχών θυμάτων.

Διακρίνω ως μείζον πρόβλημα τού Ποντιακού μας χώρου,
παντιότροπα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ πού αλλού αλληθωρίζουν,
μάς βλέπουν ως ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ καί ως ψηφορυχείο
τόν Πόντο εκμεταλλεύονται καί κανουνε ταμείο.

Αυτά λοιπόν συμπλέκονται μ εγωισμούς Ποντίων
πού ως τού κόσμου ομφαλοί μ’ ύφος καρδιναλίων,
τό έμβρυον υποδύονται πού οταν μεγαλώσει,
συντρίβοντας αλλόδοξους ΤΗΝ λύση θά μας δώσει.

Σάν κόψαν οι ηγήτορες την μεταξύ τους σχέση
εμφύσησαν στούς οπαδούς τού δόγματος την ζέση,
και μισαλλόδοξες ορδές χυθήκαν στήν υφήλιο,
γιά να θυμίζουν τό ρητ’ “όπου πούτ-ος καί βασίλειο”

ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ κι ΕΓΩΙΣΜΟΙ, και ΧΑΜΗΛΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
συνθέτουνε τό νόσημα πού συντηρεί μουρμούρα,
και κάνει τούς αγνότερους νά δείχνουν δυσπιστία,
σπέρνει απογοήτευση καί μαύρη απελπισία.

Κι όμως από την τέφρα της η ελπίς ξαναγεννιέται,
καί μίά νεότερη γενιά νάτη , νάτη πετιέται,
ζητα να σκέπτεται εύκαμπτα μακριά από στοιχίσεις
στού αγώνα μές την ΚΙΝΗΣΗ χτίζει νέες ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ
πού αναδομούν τό παρελθόν συνθέτοντας τό μέλλον,
μακριά απ τις μάντρες τών ταγών καί τών τρανών σεφτέλων.

vripolίδης οραματίδης

Καταγγελία γιά τό αίσχος τών μπλέ κελιών

Προς τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών

Κύριοι συνάδελφοι. Λέγομαι Πολυχρονίδης Γιώργος, είμαι γιατρός Παθολόγος και είμαι μέλος του ΙΣΑ με Α.Μ. 035735. Σας γνωστοποιώ την επώνυμη καταγγελία κρατουμένου των φυλακών Κορυδαλλού ότι στο ψυχιατρείο της φυλακής λειτουργούν τά λεγόμενα «μπλέ κελιά», όπου οι κρατούμενοι κλειδώνονται γυμνοί και υπό φαρμακευτική καταστολή. Η καταγγελία είναι δημόσια, και σας την παραθέτω. Παρακαλώ ακούστε την, ειδικά μετά το 5^ο λεπτό. http://www.skai.gr/master_avod.php?id=100750&lsc=2 Σε περίπτωση πού ισχύουν τά καταγγελλόμενα, πρόκειται για σαφέστατη παραβίαση της Ιατρικής Δεοντολογίας. Η Ιατρική από λειτούργημα συμπαράστασης στον ανθρώπινο πόνο, γίνεται αποκρουστικό μέσο καταστολής και βάναυσης ισοπέδωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας . Θεωρώ αυτονόητο καθήκον την από πλευράς σας διερεύνηση της καταγγελίας. Σας παρακαλώ να ενημερώσετε τά μέλη του ΙΣΑ για τις ενέργειές σας. Σε περίπτωση πού δεν ελέγξετε την καταγγελία σας παρακαλώ να μού αναφέρετε τον λόγο. Σας ευχαριστώ.

Με συναδελφική εκτίμηση: Πολυχρονίδης Γιώργος, Ιατρός Παθολόγος, ΑΜ ΙΣΑ 035735.

Κοινοποιείται:

Στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο

Σεμινάριο Ποντιακής Ιστορίας

Δια χειρός Βλάση Αγτζίδη


2η έκτακτη ανακοίνωση: Κάθε δεύτερη τρίτη, στό Ανοικτό Πανεπιστήμιο τού Δήμου Κηφισιάς, σεμινάριο Ιστορίας από τόν Ιστορικό Βλάση Αγτσίδη, μέ τίτλο «Ιστορία των Ελλήνων της Ανατολής και του Εύξεινου Πόντου» . Την Τρίτη 11 Νοαμβρίου, πηγα καί γώ στό μάθημα. ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΧΑΣΕΤΕ !!! Ο Βλάσης δίνει ρεσιτάλ καί καθηλωνει τά πλήθη. Τό επόμενο σεμινάριο θα ειναι την μεθεπόμενη Τρίτη. Σχετική ανακοίνωση της ΠΟΕ:

http://epontos.blogspot.com/2008/11/blog-post_2466.html

Μιά βραδιά μέ τόν Γιώργο Αμαραντίδη (Σιμούλ)

Εκτακτη ανακοίνωση: Στίς 29 Νοεμβρίου, στήν μουσική σκηνή “Η άλλη όχθη” στόν Νέο Κόσμο τραγουδάει Ο Δάσκαλος Γιώργος Αμαραντίδης (Σιμούλτς). Είναι ο δάσκαλος τού δασκάλου μου στην λύρα, Ηλία Υφαντίδη. ( δηλ. ο παππουδάσκαλός μου) :)Οσοι πιστοί προσέλθετε….

http://www.a-o.gr/musicprogram.asp

Τελικά, θά πεινάσει ο Τσάκωνας;

Ο δρόμος γιά την Ότσενα τής Όφης

Η περιοχή της Οφης βρίσκεται ανατολικά της Τραπεζούντας. Στά πολυάριθμα χωριά της ζεί η πολυπληθέστερη ομάδα ποντιόφωνων μουσουλμάνων. Μάλλον κατέφυγαν στά απομονωμένα αυτά χωριά σάν φυγάδες από την Τραπεζούντα, γύρω στό τέλος τού 16ου αιώνα. Σέ σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα ακολούθησε μαζικός εκμουσουλμανισμός. Διατήρησαν, όμως, την Ρωμαίικη (Ποντιακή) γλώσσα.
Σ΄αυτό βοήθησε η απομόνωση της περιοχής. Πολλά-πολλά με την κρατική εξουσία δέν είχανε. Δρόμους γιά τά χωριά τους ανοίξανε γιά πρώτη φορά οι Ρώσσοι τό 1916-1918. Τουρκικά δέν ξέρανε νά μιλούνε. Αυτά ήρθαν στην περιοχή με τα Κεμαλικά σχολεία, πού επειδή αντιτίθενταν σέ πολλά σημεία στό Ισλάμ, προκάλεσαν την αντίθεση τών κατοίκων πού ήταν πιστοί μουσουλμάνοι. Τά παιδιά άρχισαν να μιλούνε Τουρκικά εκτός σχολείου μόνον αφότου έφτασε στην περιοχή η Τηλεόραση. Οι πιό επιφανείς διανοούμενοι της περιοχής, πλήρωσαν καί πληρώνουν ακριβά, τό αυτονόητο στά δημοκρατικά καθεστώτα δικαίωμά , τής καταγραφής, παρουσίασης καί ανάδειξης της ιδιαίτερης πολιτιστικής τους ταυτότητας. Ο Ομέρ Ασάν σύρθηκε στά δικαστήρια γιά τό βιβλίο του "ο πολιτισμός τού Πόντου". Ο Βαχίτ Τουρσούν ζεί στην Ελλάδα μή μπορώντας νά πάει στην πατρίδα του, λόγω τών κατηγοριών πού τού απηύθυνε τό Τουρκικό κράτος. Τό έγκλημά του ήταν ο πόνος του καί η φροντίδα του γιά την ανάδειξη καί διατήρηση της Ρωμαίικης γλώσσας τού χωριού του τής Ότσενας. Στό site του αναδεικνύει όλες τής πλευρές τού πολιτισμού της Οτσενας.
http://www.ocena.info/

Κάτι τρέχει στίς Ελληνικές φυλακές

Από τό "Πόντος καί Αριστερά"

http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/11/09/9-11-2008/#comment-16193

ΟΙ Spidermen από την Ότσενα σώζουν τά πλήθη στό ΠανηγύριΙ

Στίς 9 Αυγούστου 2008, οι spidermen εμφανίζονται στό πανηγύρι τού παρχαριού τής Ότσενας της Όφης της Τραπεζούντας τού Πόντου.
Εφησυχασμένα από την παρουσία τους, τά πλήθη αφήνονται στήν σαγήνη τού διάσημου βιρτουόζου λυράρη Yusuf Cemal Keskin πού αρχίζει νά τά μαγεύει μέ τό παίξιμό του, ενώ ο Μουσταφά Κεμάλ περί άλλων τυρβάζει..
..καί εκστασιασμένοι χορεύουν τίκ, νέοι, γέροι καί παιδιά..
...όταν ξαφνικά εισβάλλει στην πίστα μαινόμενο αιμοβόρο θηρίο της περιοχής (πού ωστόσο είναι αρκετά εκλεκτικό ώστε νά προσπεράσει τό σιτεμένο κρέας της εικονιζόμενης γιαγιάς)
Σέ κλάσματα δευτερολέπτου οι spidermen ανέλαβαν τά όπλα τους καί σφυροκόπησαν ανελέητα τό θηρίο..

....πού αναγκάσθηκε νά παραδωθεί μετά από την απηνή καταδίωξη τών δύο ηρώων..


..πού αντί νά κολακευθούν από τά επευφημούντα πλήθη, μέ άψογο επαγγελματισμό συνέχισαν νά επαγρυπνούν.

Ο Μπάρμπα Σαλίχ από την Λιβερά

Στιγμιότυπο μέ τον Μπάρμπα Σαλίχ, από τό βίντεο τής ΕΤ3

http://www.pikniktube.com/v/42be81124f66aa6ab1251a046c9287b0/Emice

Στό παραπάνω ντοκιμαντέρ της ΕΤ 3 θά δείτε τόν Μπάρμπα Σαλίχ από την Λιβερά. Πέθανε πανω από 100 ετών. Ηταν φίλος τού προπάππου μου Στυλιανού Πεϊμανίδη, πού ηταν μουχτάρης (πρόεδρος) στην Κοσπιδί, πού ηταν αμιγές Ελληνικό χωριό. Ο μπάρμπα Σαλίχ, νέος τότε, κατέβαινε από την Λιβερά στην Κοσπιδί, καί παράνομα, μαζί με τον προπάππου μου, κόβανε μέ τό χαβάν καπνό καί καπνίζανε. Ο Σαλίχ είτανε φίλος καί τού παππού μου τού Γιάννη. Οταν γύρισε ο παππούς μου από τά τάγματα εργασίας, απ' όπου απολύθηκε ως ανταλλάξιμος, βρήκε άδειο καί έρημο τό χωριό του την Κοσπιδί. Οι κάτοικοι βρίσκονταν στήν Τραπεζούντα, περιμένοντας τό πλοίο πού θά τούς έπαιρνε γιά την Ελλάδα. Τότε ο παππούς μου ανέβηκε στην Λιβερά καί βρήκε τόν φίλο του τόν Σαλίχ, πού εν μεσω αγκαλιών καί δακρύων τού είπε τά νέα: Οι δικοί μας βρίσκονταν στόν μητροπολιτικό ναό τού Αγίου Γρηγορίου της Τραπεζούντας. Ο Σαλίχ δέν άφησε τόν φίλο του τόν Γιάννη μόνο του. Κατέβηκε μαζί του στήν Τραπεζούντα γιά νά βρούν τούς δικούς μας. Οταν τό 1962 ο παππούς μου πήγε στόν Πόντο, βρηκε τόν Σαλίχ. Τό 1989 ο γερολεβέντης Σαλίχ ήλθε στην Ελλάδα ψάχνοντας τόν παπού μου, μόνο πού αυτος πέθανε τό 1968. Φιλοξενήθηκε στό σπίτι μας, καί μοιρολογούσε μπροστά στην φωτογραφία τού παππού μου: "Ε κιτι Γιάννε, έ κιτι Στυλιανέ..Ντό μουχαπέτεα επoίναμε.." .

Αιωνία σου η μνήμη ΑΔΕΛΦΕ μας Σαλίχ...

΄"Εγώ ποντιοπούλ' ειμαι, ματώνω, κι ματούμαι"

Πανηγύρι παρχαριού Χωνεφτέρ, στό Ντούζκιοϊ τών Πλατάνων, Αύγουστος 2007

Ελέυθεροι Πολιορκημένοι από τόν GREEK RIDER

http://greekrider.blogspot.com/2008/11/blog-post_03.html

Ο μαραμαρωμένος Ακρίτας.

Στόν δρόμο Ματσούκας-Παναγίας Σουμελά.. Μήν ανησυχείτε. Δέν πρόκειται γιά την αναβίωση της "Μεγάλης Ιδέας" Αλλά όταν τόν είδα αυτόν τόν βράχο μού θύμισε βλοσυρό γενειοφόρο Ακρίτα..

Spidermen στό παρχάρι τής Ότσενας τής Όφης

"Τό τσινεγμένον τό λιθάρ"

Τσινέαν λένε στά Ποντιακά την κουτσουλιά. Πέρυσι, τό 2007, καθώς καθόμασταν στό πεστροφοτροφείο-εστιατόριο-κάμπιγκ τού Αβδούλ, πού ειναι κτισμένο πάνω από τα ερείπια τού νερόμυλου τού παπού μου τού Γιάννη, στης Παναΐας τό ποτάμι, στην Κοσπιδί, βλέπω την μάνα μου κάτωχρη, μέ προσηλωμένο τό βλέμμα στόν απέναντι βράχο, νά ψελίζει μά συγκίνηση : " Τό τσινεγμένον τό λιθάρ.. ". Σάν ιερή αποκάλυψη αναδύθηκαν στήν μνήμη της τα ξεχασμένα από χρόνια λόγια τής μάνας της, τής γιαγιάς μου τής Ελένης: " Δεβαίναμε α σό τσινεγμένον τό λιθάρ μέ τ άσπρα τά πουλία, σό ποτάμ τη Παναΐας πλάν" δηλαδή "περνούσαμε από τον βράχο με τίς κουτσουλιές καί τά ασπρα πουλιά, δίπλα στης Παναγίας τό ποτάμι". Τώρα καταλάβαμε... Τά πουλιά ηταν καί ειναι γλάροι, πού κάθονται στόν βράχο καί ψαρεύουν πέστροφες από τό ποτάμι...Τά πουλιά ειναι εκεί..Καί ο βράχος...Η Ελένη όχι..Αλλά είμασταν εμείς εκεί, οι γόνοι της. Εστω καί γιά λίγο...Καί ξαναπήγαμε φέτος, τό 2008. Καί θά ξαναπάμε...