Η κακοδαιμονία τού Ποντιακού χώρου

Απάντηση σε μία αγωνιώδη έκκλιση τού Ομέρ από τό "Πόντος καί αριστερά" γιά μία ιατρική διάγνωση της αρώστιας τόυ Ποντιακού χώρου

Τήν ιατρική εκάλεσες διέξοδο νά δώσει,
εκεί πού δέν εμπόρεσαν πολιτικοί καμπόσοι,
τού ποντιακού μας τού μιλέτ την νόσο νά διαγνώσει,
καί τόν βαρέως πάσχοντα απ τον χαμό να σώσει.

Πρώτη έρχεται η συλλογή σημείων καί συμπτωμάτων,
πού ταλανίζουν τό κορμί των δυστυχών θυμάτων.

Διακρίνω ως μείζον πρόβλημα τού Ποντιακού μας χώρου,
παντιότροπα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ πού αλλού αλληθωρίζουν,
μάς βλέπουν ως ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ καί ως ψηφορυχείο
τόν Πόντο εκμεταλλεύονται καί κανουνε ταμείο.

Αυτά λοιπόν συμπλέκονται μ εγωισμούς Ποντίων
πού ως τού κόσμου ομφαλοί μ’ ύφος καρδιναλίων,
τό έμβρυον υποδύονται πού οταν μεγαλώσει,
συντρίβοντας αλλόδοξους ΤΗΝ λύση θά μας δώσει.

Σάν κόψαν οι ηγήτορες την μεταξύ τους σχέση
εμφύσησαν στούς οπαδούς τού δόγματος την ζέση,
και μισαλλόδοξες ορδές χυθήκαν στήν υφήλιο,
γιά να θυμίζουν τό ρητ’ “όπου πούτ-ος καί βασίλειο”

ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ κι ΕΓΩΙΣΜΟΙ, και ΧΑΜΗΛΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
συνθέτουνε τό νόσημα πού συντηρεί μουρμούρα,
και κάνει τούς αγνότερους νά δείχνουν δυσπιστία,
σπέρνει απογοήτευση καί μαύρη απελπισία.

Κι όμως από την τέφρα της η ελπίς ξαναγεννιέται,
καί μίά νεότερη γενιά νάτη , νάτη πετιέται,
ζητα να σκέπτεται εύκαμπτα μακριά από στοιχίσεις
στού αγώνα μές την ΚΙΝΗΣΗ χτίζει νέες ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ
πού αναδομούν τό παρελθόν συνθέτοντας τό μέλλον,
μακριά απ τις μάντρες τών ταγών καί τών τρανών σεφτέλων.

vripolίδης οραματίδης