"ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΡΙΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ
Επίθεση με καυστικό οξύ στο πρόσωπο, το κεφάλι και τον ώμο της Κωνσταντίνας Κούνεβα πραγματοποίησαν άγνωστοι στις 12 τα μεσάνυχτα της 22-12, που την περίμεναν έξω από το σπίτι της την ώρα επιστροφής από την εργασία της, με αποτέλεσμα η γυναίκα να βρίσκεται έκτοτε στην εντατική και να κινδυνεύει ακόμα να χάσει τη ζωή της, ή να μείνει με βαρύτατη αναπηρία.
Η Κούνεβα είναι γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων, το οποίο είναι ίσως το πιο ζωντανό σωματείο των επισφαλώς εργαζομένων στην Ελλάδα, που αγωνίζεται σκληρά και ηρωικά για την υπεράσπιση των εργαζομένων που βρίσκονται στην πιο σκληρή εκμετάλλευση και τη μεγαλύτερη εργοδοτική τρομοκρατία, και οργανώνει Ελληνίδες και μετανάστριες - κατά κύριο λόγο γυναίκες."
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008
Κωνσταντίνα Κούνεβα: Μετανάστης 2009, όπως πρόσφυγας 1923
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
Καί η εξέγερση ενός Πόντιου Γιατρού..
Σχόλιο στό Πόντος καί Αριστερά :
..Periyali, ακόμη να μού απαντήσουν οι Ιατρικόι Σύλλογοι… Περί άλλων τυρβάζουν.. Κάτι τέτοια εκπεσμένα καί ανάξια τών περιστάσεων πρότυπα, μετά έχουν την αξίωση να τούς φερθεί μέ τό γάντι η νεολαία πού τούς αμφισβητεί…
Οταν κάνουν πώς δέν καταλαβαίνουν ότι ο φτωχός θεωρεί τόν γιατρό στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορο γιά τόν πόνο του στίς ουρές τού ΙΚΑ καί στην χειρότερη περίπτωση ψυχρό εκμεταλλευτή τής έσχατης ανάγκης του,
Οταν έχουν ανάγει τό εκβιαστικό φακελάκι σέ επιστήμη, καί ούτε κάν υποπτεύονται τόν ηθικό εκπεσμό τους..
όταν πολλοί καθορίζουν ταρίφες επισκέψεων στά ιατρεία ίσες μέ πολλά μεροκάματα, γιατί μέτρο καθορισμού τής αμοιβής δέν είναι οι δυνατότητες των αρρώστων, αλλά οι δικές τους αρρωστημένες καταναλωτικές ανάγκες πολυτελείας, καί η επηρμένη ναρκισσιστική σύγκριση μέ τίς απολαβές τών μεγαλογιατρών,
όταν η συναλλαγη πίσω από την πλάτη τού αρρώστου με τις φαρμακευτικές εταιρίες και τά διαγνωστικά κέντρα είναι ο κανόνας, ΝΑΙ, Ο ΚΑΝΟΝΑΣ, καί είναι γραφική εξαίρεση οι γιατροί που ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΣ δέν συναλλάσσονται,
τότε παραξενεύονται δήθεν οι Ιατρικοί Σύλλογοι για την ανυποληψία πού τούς δέρνει…
Εκεί λοιπόν, εκεί στην χλεύη καί στην ανυποληψία τού κόσμου, μαζί με τούς Κούγιες, τούς απ ευθείας ή εξ εξοστρακισμού παιδοδολοφόνους, τούς εξωνημένους υποκριτές πολιτικούς καί δημόσιους λειτουργούς, τούς εκβιαστές συναλλασσόμενους δημοσιογράφους,τούς επί χρήμασι ρασοφόρους,
εκεί καί η ιατρική σας.. Ούστ ξεφτιλισμένο σκυλολόι πού ξεφτιλίζεις μέ τό χαμέρπον μπόι σου τήν Ιατρική…
Τό αίμα τών αρρώστων επί τών κεφαλών σας καί τών κεφαλών τών παιδιών σας, αν γίνουν σάν τα μούτρα σας…
vripolίδης συχτιρίδης, Ιατρός Παθολόγος.
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008
Εξέγερση
Από τό μπλογκ τού Σάββα Καλεντερίδη infognomonpolitics.blogspot.com άρθρο τού Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Εξέγερση
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπολου
«Η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ’ αφέλεια, σ’ όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος»...Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ότι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».
Λόγια του Χατζιδάκη, γραμμένα για τα παιδιά «των Εξαρχείων». Τα θυμηθήκαμε τις προάλλες, ακούγοντας τον αρχηγό του ελληνικού νεοφιλευθερισμού, πρώην Υπουργό της ΝΔ και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Στέφανο Μάνο να ζητάει χρήση στρατού για την επιβολή της...τάξης. Θα την υποστηρίξουμε την πρόταση υπό έναν όρο μόνο, να μας πει ο κ. Μάνος πόσων φίλων του παιδιά έχουνε πάει στρατό και πού ακριβώς υπηρέτησαν. Το γελοίο συναγωνίζεται επάξια το τραγικό σε μια Ελλάδα που θάβγαζε πολύ γέλιο, αν δεν ήταν για κλάματα. Μια Ελλάδα π.χ. που δεν τολμάει να εμφανίσει τις πανάκριβες φρεγάτες της στην Πάφο ή το Καστελλόριζο, τις στέλνει όμως στη ... Σομαλία να κυνηγήσουν πειρατές! Όπου οι «αρχιερείς» του «αντικρατισμού» δεν ζητάνε μόνο κρατική παρέμβαση στην οικονομία, αλλά και τον Στρατό στους δρόμους, αντιπαρατάσσοντας την υπευθυνότητα των οπαδών του Στάλιν στους «αριστεριστές» του ΣΥΡΙΖΑ! Πολύ προτού το Χάος εγκατασταθεί στους δρόμους των πόλεων μας, κατέκλυσε τα κεφάλια μας και ότι περιέχουν...
Αυτό που (θάπρεπε) να βλέπουμε μπροστά στα (ερμητικά κλειστά) μάτια μας, είναι αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις της ελληνικής νεολαίας μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι πιο εκτεταμένη και ενδεχομένως πιο «οργισμένη» από την, πολύ διαφορετική κατά τα άλλα, εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973. Το μίσος, η οργή της νεολαίας κατά του κράτους, του «συστήματος», των κοινωνικών «ηγεσιών», χτύπησε «κρεσέντο», τροφοδοτημένη από πλήρη ηθική χρεωκοπία και «απονομιμοποίηση» όλων των «ελίτ», και παντελή απουσία «κανονικών», «ειρηνικών» τρόπων αποτελεσματικής διεκδίκησης. Η κατάσταση πλησίασε, την Κυριακή και τη Δευτέρα, κοντά στο σημείο «κενού εξουσίας». Η κοινωνία, ιδίως τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, πέραν Κολωνακίου και Εκάλης, την κατανοεί και την υποστηρίζει, παρά την εύλογη αποδοκιμασία των βίαιων μορφών που προσέλαβε.
Η εξέγερση είναι ένα ακόμα «σύμπτωμα» βαθιάς, πολύπλευρης, «καθεστωτικής» κρίσης που πλήττει τον ελληνικό χώρο (Ελλάδα-Κύπρο), της οποίας ζούμε μόνο την αρχή και δεν έχει ορατή διέξοδο, ούτε καν περίγραμμα ιδεών πιθανής διεξόδου. Την καλύτερη απόδειξη ότι βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοια κρίση κι όχι συγκυριακό φαινόμενο, την προσφέρει ο τρόμος που κατέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ, αλάνθαστο πάντα «βαρόμετρο», όπως ξέρουμε από την Ιστορία, σε τέτοιες κρίσεις (‘Αρης 1943-45, «προβοκάτορες στο Πολυτεχνείο» 1973-74, κυβέρνηση με ΝΔ 1989).
Δεν θα φάμε τον χρόνο του αναγνώστη συζητώντας ανοησίες, όπως αν πρέπει να καταστρέφονται μαγαζιά. Η εξέγερση είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας, του κράτους μας, της ηγεσίας μας, ημών των ιδίων. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη γελοιότητα από ένα κράτος που επιτρέπει σε αστυνομικούς να μετατρέπονται σε ατιμώρητους δολοφόνους πιτσιρικάδων και έχει εξουδετερώσει κάθε άλλο μηχανισμό απονομής έστω δικαιοσύνης ή αποτελεσματικής διεκδίκησης, αλλά θέλει μετά να τους «νουθετήσει», ότι δεν είναι σωστό να σπάμε βιτρίνες και να βάζουμε φωτιές. Καλώς είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι είναι βαρύ το πλήγμα στο κράτος δικαίου. Μόνο που δεν υπάρχει τέτοιο κράτος για να πληγεί. Πρόεδρο ίσως έχουμε, που είναι όμως η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη; Θα την ήξεραν, αν υπήρχε, οι συγγενείς των εργατών της Ρικομέξ και των ναυαγών του Σαμίνα.
Αγανάκτηση στα κανάλια. Σαράντα μετανάστες κάνανε πλιάτσικο στον Κωτσόβολο. Αυτοί τουλάχιστο έχουνε ανάγκη. Οι Υπουργοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι-φίρμες του υποκόσμου, προστάτες νυχτερινών κέντρων-θαμώνες «τηλεπαράθυρων», οι Πρυτάνεις-κλέφτες, οι δεσποτάδες-απατεώνες, οι ιδιοκτήτες των θηριωδών τζιπ που «αγκομαχάνε» στα κολωνακιώτικα «σοκάκια», αυτοί που παρελαύνουν χρόνια στις τηλεοράσεις μας, πρωταγωνιστώντας σε μια κοινωνία απόλυτης σήψης και παρακμής, τι ανάγκη έχουνε, γιατί κλέβουν; Το κράτος και οι «ταγοί» της κοινωνίας κατέρρευσαν ηθικά πολύ προτού γίνουν οι «κουκουλοφόροι» είδωλο μιας όλο και διευρυνόμενης μερίδας της νεολαίας.
Μα είναι, λέει, το κίνημα μηδενιστικό, βίαιο, αδιέξοδο, τυφλή βία. Αλήθεια όλα αυτά. Το κίνημα είναι προϊόν της ίδιας κοινωνίας που έβγαλε τον Βουλγαράκη και τον Εφραίμ, τα λαμόγια της Σοφοκλέους και τους προστάτες των Ζωνιανών.
Θα είμαστε δηλαδή περισσότερο ικανοποιημένοι, αν οι πιτσιρικάδες, αντί να καίνε τράπεζες, ακολουθούσαν το κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο του λαμόγιου ή της πουτάνας που εμπέμπει η τηλεόραση και η ιθύνουσα τάξη μας; ‘Η περιμέναμε να βγουν στους δρόμους έτοιμοι, όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία, με πλήρες πολιτικο-ιδεολογικό πρόγραμμα και ενσυνείδητη πειθαρχία, σε μια κοινωνία της οποίας τόσοι πανεπιστημιακοί ασχολούνται «να τα πιάνουν», αντί νάναι πνευματική ηγεσια της κοινωνίας;
Είδατε καμμιά σοβαρή συζήτηση για οποιοδήποτε πρόβλημα της χώρας;
Ακούσατε καμμιά ιδέα, πρόταση, συζήτηση βρε αδερφέ, για φοροδιαφυγή, παραοικονομία, διαφθορά ενός απέραντου «λαμογιστάν-εργολαβιστάν-ρουσφετιστάν», που διαιωνίζει την κυριαρχία του πίσω από διάφορους ιδεολογικούς μανδύες;
Συζήτησε κανείς σοβαρά για εξωτερική πολιτική, μετανάστευση, απονομή δικαιοσύνης ή την εγκληματικά ιδιοτελή άσκηση ιατρικής;
Διακρίνατε τίποτα στην ακατάσχετη λογοδιάρροια κουφών πολιτικών;
Στον κόσμο τους, μοιάζουν να παλεύουν πάνω στην κρούστα μιας παγωμένης λίμνης που ετοιμάζεται να τους καταπιεί, κι εμάς μαζί τους.
Βρίσκω μάλλον διασκεδαστικό το μίσος κατά του Αλαβάνου. ‘Εχω χρόνια να ακούσω τόσο οργισμένους πολιτικούς εναντίον συναδέλφου τους. Τι δηλώσεις νομιμοφροσύνης του ζητάνε, τι μαθήματα αριστεροσύνης είναι πρόθυμοι να του δώσουν. Συντηρητικότατοι κατά τα άλλα άνθρωποι τον καλούν να παραδειγματισθεί από τη στάση του ΚΚΕ, κόμματος που δηλώνει οπαδός του «μαρξισμού-λενινισμού» και της «δικτατορίας του προλεταριάτου»!
Θα σταματήσουν άραγε οι ταραχές, αν προστεθεί κι ο Αλαβάνος στον χορό των «αγανακτισμένων»; ‘Η μήπως θα επιταχύνει απλώς κι αυτός, έστω λίγο, τον ορατό πλέον κίνδυνο να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, να σπρώξει κι αυτός ένα κομμάτι της νεολαίας σε πολύ επκίνδυνες γα την ίδια και για τη χώρα ατραπούς, μια βέβαιη μεσοπρόθεσμη προοπτική, αν παγιωθεί το απόλυτο χάσμα «επίσημης κοινωνίας» και μερίδας της νεολαίας.
Για να σταματήσει η «επέλαση» των «κουκουλοφόρων» και των «μη ιδεών» τους, θάπρεπε νάχει άλλους «ήρωες» η νεολαία και θάπρεπε να υπάρχουν ιδέες για την ριζική αναμόρφωση αυτής εδώ της κοινωνίας. ‘Οχι μόνο δεν υπάρχουν, ούτε τη κουβέντα δεν θέλουμε να ανοίξουμε.
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008
Δωρεάν ..Ταξί , στήν Τραπεζούντα, τό 1918
".........Οι Ρώσοι φεύγοντας άφησαν μαζί μέ τόσα άλλα καί τ άλογα τού ιππικού τους πού τούς ήσαν κι αυτά βάρος περιττό. Τά καημένα τά ζώα μείναν μόνα τους , αμήχανα μέσα στούς σταύλους, δίχως λάτρα καί σανό.
Ανθρωπος κανένας δέν βρισκότανε να ενδιαφερθή γιά δαύτα, καθένας κοίταζε τόν εαυτό του. Αφού είδαν κι απόειδαν κι άρχισε να τα θερίζει η πείνα, πείρανε τούς δρόμους γιά να βρούν τροφή κι έτσι η πόλη γέμισε από άλογα αδέσποτα.
Αφού έτσι ήταν τά πράματα, δέν αργήσαμε καθόλου- η συντροφιά- ν' αποχτήσουμε τ' άλογά μας, καθένας τό δικό του. Ανεβαίνοντας στην πλάτη τους πέφταμε κι' άν μας έφευγε τ' άλογο ... παίρναμε άλλο, δέν υπήρχε έλλειψη. Σέ δύο-τρείς μέρες ξεθαρέψαμε εντελώς καί ανεβαίναμε στ' άλογά μας σάν τέλειοι καβαλάρηδες. Δέν μάς ζητούσαν τίποτα, τά καημένα, λίγο σανό μονάχα κι αυτή τήν πολυτέλεια τήν προσφέραμε κατά δύναμη. Γιά τρέλλες καί χοροπηδητά καί καλπασμούς καί τέτοια δέν είχαν όρεξη τ'άλογά μας, ευτυχώς, επειδή όλα ήσαν αδυνατισμένα.
Έτσι διαμορφώθηκε μιά νέα εντελώς κατάσταση, τουλάχιστον από την άποψη τής κυκλοφορίας μέσα στήν πόλη. Δέν είχα πάρει κανένα άλογο, ειδικά νά τό κρατήσω μόνιμα, γιατί δέν χρειαζόταν. Έβγαινα τό πρωί από τό σπίτι μου καί περίμενα:
- Άλογο, άλογο; Δέν θά περάσει κανένα άλογο;
Λίγη υπομονή καί νάτο πού ερχότανε σέ λίγο ή μονάχο του ή παρέα μέ άλλα. Όταν ήσαν πολλά, διάλεγα τό πιό γερό, εκείνο πού στεκόταν καλύτερα στά πόδια του- νά μήν πέσει στό δρόμο απ' τήν πείνα- τό καβαλούσα καί δρόμο. Καβάλα διέσχιζα τη γειτονιά μου καί πήγαινα στήν αγορά ή στό σπίτι κανενός συμμαθητή μου σέ άλλη γειτονιά , όπου κατέβαινα καί άφηνα τό άλογό μου νά πάη στό καλό του. Όταν σέ λίγο ήθελα νά γυρίσω πίσω, έβγαινα πάλι στόν δρόμο, περίμενα νά περάσουν τ' άλογα, εύρισκα ένα τού γούστου μου, τό καβαλούσα καί δόστου πάλι διέσχιζα τίς γειτονιές ή τό μεϊντάνι, κατέβαινα μπροστά στήν πόρτα μου καί άφηνα τό άλογό μου νά πάη στό καλό του....."
"....Δέν πιάναμε μπάζα, όμως, εμείς οι μικροί μπροστά στόν Δημήτρη τόν τρελλό πού αναδείχθηκε τίς παράξενες εκείνες μέρες ο πιό σπουδαίος καβαλάρης από όλους. Κάλπαζε όλη την ημέρα στούς δρόμους - τρακατράκ, τρακατράκ - κι' αναστάτωνε τή γειτονιά, ακόμα καί στίς δυό ή τρείς η ώρα τό πρωί, ουρλιάζοντας επάνω στ' άλογό του σέ πλήρη καλπασμό:
Από κρότον οργάνων βουίζει
τής Γραβιάς τό βουνό αντηχεί
λάμπουν όπλα χρυσά καί λερή
φουστανέλλα μαυρίζει! ..
Ο τρελλός αυτός ήταν ένα νέο παλληκάρι- γερός , καλοφτιαγμένος- πού άλλοτε καθόταν κάτω στό γιαλό ολόκληρη τή νύχτα καί χτυπούσε μέ πέτρες τίς μεγάλες σημαδούρες πού άφησαν οι Ρώσοι, σάν να ήταν καμπάνες σέ πανηγυρικό ρυθμό δοξολογίας κι' άλλοτε άρπαζε τό άλογο καί χυμούσε στίς γειτονιές - τρακατράκ, τρακατράκ - πιστεύοντας ότι ανήκε στό στρατό τού Οδυσσέα Ανδρούτσου:
Οδυσσεύς ο ταχύπους ηγείται
τού μαχίμου εκείνου χορού
κι' εγώ τρέχω μαζί τους... ντουγρού
στό καθήκον νά φτάσω !
Οι μικροί διασκεδάζαμε. Οι μεγάλοι αγωνιούσαν. Όσο γιά τ' άλογα, είχαν ρημάξει όλα τά τηλεγραφόξυλα τής γειτονιάς μή βρίσκοντας τίποτ' άλλο νά φάνε - τά δάγκωναν καί τά ξύναν μέ τά δόντια τους στή βάση - καί μερικά άρχισαν κι' όλας νά ψοφάνε. "
Χαψία
http://pontiakathemata.blogspot.com/2008/12/blog-post.html