Τά αριστούχα προσφυγόπουλα από την Λεκάνη, στό Γυμνάσιο Κάβάλας τό 1950

Τό Γυμνάσιο Αρρένων Καβάλας, τό 1950, πάνω δεξιά, καί σέ πρώτο πλάνο η πλατεία Ελευθερίας.

Κάπου, στά 1950.
Γυμνάσιο Αρρένων Καβάλας. Ο γυμνασιάρχης Μαυρομάτης, ανακοινώνει τα ονόματα των αριστούχων.
Μεταξύ αυτών έξι, ναί, έξι αριστούχοι, από ένα μόνο χωριό τού νομού Καβάλας:
Από την Λεκάνη, τό παλαιό Μούτζινος, τό Ποντιακό προσφυγοχώρι .
Εκεί, πού τά δεκάχρονα ορφανά τού Γιώργου Πολυχρονίδη, η Βολάνα, η Κούλα καί ο Παύλος, πάλευαν καθημερινα με τα χώματα στό χωράφι, για να υποστηρίξουν τίς σπουδές του μεγαλύτερου αδελφού τους Γιάννη, του πατέρα μου.
Εκεί, πού όλα ανεξαιρέτως τά προσφυγόπουλα δούλευαν από μωρά, για να βοηθήσουν την οικογένεια στίς αγροτικές εργασίες.
Τό χωριό ορεινό, οι κλήροι μικροί, η ληστρική συμπεριφορά των καπνεμπόρων συχνά έφερνε την απόγνωση, καθώς "αγόραζαν" για ένα κομμάτι ψωμί τόν κόπο μιάς ολόκληρης χρονιάς..
Καί να: Η άκαμπτη θέληση και η φιλομάθεια, έφερναν καρπούς:

Ο θαυμάσιος δάσκαλος, ο Γυμνασιάρχης Μαυρομάτης, πάνω από την σκάλα τού Γυμνάσιου, φώναζε τά ονόματα τών αριστούχων. Μεταξύ αυτών, οι έξι Λεκανιώτες:

Ανδρεάδης Γεώργιος
Ιορδανίδης Ιωάννης
Παναγιωτίδης Γεώργιος
Πολυχρονίδης Ιωάννης
Σιδερίδης Βασίλειος
Συμεωνίδης Συμεών

Καί μετά, ο δίκαιος Μαυρομάτης, απευθύνθηκε πρός τόν μαθητή γιο του, πού δέν είχε τίς επιδόσεις τών προσφυγόπουλων:
"Τά ακούς Κώστα; Φτωχά παιδιά, αγροτόπαιδες και προσφυγόπαιδες.
Καί σύ, τί έκανες, παιδί μου, πού είχες όλες τίς προϋποθέσεις καί παρ΄όλα αυτά αδιαφόρησες;"

Καί δέν ήταν μόνο αυτοί..
Λίγο αργότερα καί ο Τσιρκινίδης ο Χάρης, μεταξύ πολλών άλλων. Ο γνωστός Τσιρκινίδης, πού αργότερα, σαν στρατιωτικός ακόλουθος της Ελλάδας στην Γαλλία, στην δεκαετία τού ΄80, ερεύνησε τα αρχεία τού Γαλλικού υπουργείου εξωτερικων καί πού μέ τα συγγράμματά του "Επιτέλους τούς ξεριζώσαμε" καί "έχω όπλο την αγχόνη", μαζί με τούς Πόντιους Ιστορικούς Ενεπεκίδη καί Φωτιάδη, τεκμηρίωσαν την πρόθεση των νεοτούρκων να εξοντώσουν τούς Χριστιανικούς πληθυσμούς τής Μικράς Ασίας...
Παιδί κι ο Χάρης της Λεκάνης, τέκνο "Άγκαραλίδων" ποντίων, από το χωριό Αμπτουραχμανλί τού Ακ Ντάγ Μαντέν, δούλεψε καί που δέν δούλεψε, σε χωράφια, κουλουρτζής, λουλουδάς σέ κέντρα διασκέδασης, σέ χυτήρια, καί ναί, αρίστευσε πέρασε στην σχολή Ευελπίδων, τελείωσε την Νομική, ερεύνησε καί συνέγραψε..
Ετσι σπούδαζαν, τότε, σε εκείνα τα χρόνια.

94 Χρόνια η “Μεγάλη” Βρετανία αποκρύπτει το έγγραφο - απόδειξη της κρατικής εντολής για τη γενοκτονία των Αρμενίων

Αναδημοσίευση από τό infognomonpolitics:
Εδώ και δεκαετίες στον “πολιτισμένο” δυτικό κόσμο η γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί θέμα “διαλόγου” και “έρευνας”.
Το βασικό επιχείρημα που αποτρέπει την ταυτοποίηση της εθνοκάθαρσης είναι η έλλειψη εγγράφων που να αποδεικνύουν ότι η σφαγή έγινε βάσει επίσημου σχεδιασμού.
Πέραν του γελοίου της αμφιβολίας αυτής, όντως η ηττημένη Τουρκική διοίκηση προσπάθησε μετά τα τραγικά γεγονότα να καταστρέψει όλα τα έγγραφα που αποτύπωναν την οργάνωση και εκτέλεση της γενοκτονίας. Τα Οθωμανικά αρχεία καταστράφηκαν μεθοδικά ώστε να μην μπορούν να κατηγορηθούν τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική ηγεσία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Έτσι τουλάχιστον ήθελαν οι Τούρκοι και οι ναζιστικές - ιμπεριαλιστικές χώρες να επικρατήσει.
Η πραγματικότητα όμως είναι πως το σημαντικότερο των εγγράφων, η τρανταχτή απόδειξη του απάνθρωπου σχεδιασμού και εκτέλεσης έχει διασωθεί και …φυλάσσεται ανακατεμένο με άλλα, άχρηστα έγγραφα στα αρχεία του foreign office εδώ και 94 χρόνια.
Οι Δέκα Εντολές της επιτροπής Ενότητας και Προόδου.Αυτός ακριβώς είναι ο τίτλος του επίσημου εγγράφου που συντάχθηκε σε μυστική συνάντηση παρουσία του τότε υπουργού εσωτερικών Ταλάτ Μπέη και τεσσάρων αξιωματούχων τον χειμώνα του 1914. Το έγγραφο αυτό είναι οι επίσημες διαταγές που καθόρισαν την τύχη εκατομμυρίων Γηγενών Αρμενίων και η μεθοδολογία εξόντωσης τους.
Αναλυτικά:
Εντολή πρώτη: Σύλληψη όλων των Αρμενίων που αντιμάχονται την κυβέρνηση (sic) και βίαιος εκτοπισμός τους σε Βαγδάτη και Μοσούλη. Κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού οι Τούρκοι φύλακες διατάσσονται να τους εκτελέσουν είτε καθ’ οδόν είτε στον τόπο προορισμού.
Εντολή Δεύτερη: Αφοπλίστε κάθε Αρμένιο
Εντολή Τρίτη: Ερεθίστε τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς ιδιαίτερα στο Βαν, στα Άδανα, στο Ερζερούμ ώστε να προκαλέσετε μαζικές σφαγές (εναντίον των Αρμενίων).
Εντολή Τέταρτη: Σε μέρη όπως Ερζερούμ, Βαν κλπ. αφήστε τον όχλο να κάνει τις εκτελέσεις και ενεργοποιήστε το στρατό για να “παρέμβει” στο απαραίτητο χρονικό διάστημα ώστε να επιβάλλει την τάξη. Αντίθετα σε μέρη όπως Άδανα, Σμύρνη κλπ ενισχύστε ενεργά τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς με στρατιωτική εμπλοκή.
Εντολή Πέμπτη: Φροντίστε την άμεση εκτέλεση Ιερέων και Δασκάλων ανεξαρτήτως
ηλικίας και οργανώστε την εκτέλεση κάθε αρσενικού κάτω των 50 ετών. Κρατήστε γυναικόπαιδα για εξισλαμισμό.
Εντολή Έκτη: Εκτοπίστε τις οικογένειες όσων καταφέρουν να δραπετεύσουν (σσΟ: τα υπόλοιπα μέλη) και αποκόψτε τους με κάθε τρόπο από τις γενέτειρες τους.
Εντολή Έβδομη: Με τη δικαιολογία ότι κάθε Αρμένιος λειτουργεί ως κατάσκοπος, καθαιρέστε τους από κάθε αξίωμα ή θέση εξουσίας.
Εντολή Όγδοη: Εκτελέστε με διακριτικό (sic) τρόπο κάθε Αρμένιο που υπηρετεί στον στρατό. Αυτό είναι ευθύνη του στρατεύματος.
Εντολή Ένατη: Η εκτέλεση όλων των εντολών να ξεκινήσει συγχρόνως ώστε να μην επιτρέψουμε προετοιμασία κάθε είδους άμυνας.
Εντολή Δέκατη: Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο Άκρως Απόρρητο των εντολών που δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να γνωστοποιούνται πέραν των 2 ή 3 επιτελών (σσΟ: Ανά πυρήνα δράσης).
Το ντοκουμέντο αυτό παραδόθηκε στον πρώην πρόξενο της Μ. Βρετανίας στη Σμύρνη, Κλιφορντ Χιθκοτ - Σμιθ από υψηλόβαθμο στέλεχος του Οθωμανικού υπουργείου εσωτερικών.
Ο Τούρκος επιτελής αρχικά ζήτησε αμοιβή 10,000 λιρών από τον πρόξενο. Μετά από διαπραγματεύσεις, ο Σμιθ κατάφερε να αποκτήσει το έγγραφο χωρίς αμοιβή αλλά με την παροχή αμνηστείας και εγγύηση ανωνυμίας έναντι Entente και Τουρκικής διοίκησης αντίστοιχα.
Το έγγραφο παραδόθηκε στους αρμόδιους Βρετανούς υπουργούς ώστε να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες για εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας για τον Ταλάτ Μπέη. Στο μεσοδιάστημα όμως ο Ταλάτ δολοφονήθηκε, έτσι το έγγραφο αρχειοθετήθηκε αθόρυβα μαζί με άλλα, άχρηστα έγγραφα με αριθμό αρχείου FO371/4172 όπου και βρίσκεται εως σήμερα.
Η γενοκτονία συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Πέρασε από την Ασία στα Βαλκάνια, τη Γερμανία, πάντα με το βηματισμό της χήνας και τους ίδιους κρυφούς πρωταγωνιστές.
Και έρχεται σήμερα ο Ομπάμα για να μιλήσει περί “ανασύστασης Αρχαίας αυτοκρατορίας” και “αντίστασης του Τουρκικού λαού.Ένα χαρτάκι επιμελώς κρυμμένο θα αρκούσε να γκρεμιστεί η υποκρισία. Η Εθνοκάθαρση φαίνεται έχει δρόμο ακόμα γι’ αυτό και το χαρτάκι θα παραμείνει στα αζήτητα του FO
.Πηγές: Paradise Lost, Giles Milton (σ.87,88), Εθνικό Ίδρυμα ΑρμενίαςΠηγή: ΟΛΥΜΠΙΑ

Από τό "χρέοσ ιμ" : "Τά τέσσερα χρυσά λίρας" 2ο.

Γλωσσάρι
δεξάμενο μ' : Ο νονός μου (έτσι αποκαλούσαν καί τόν νονό τών αδελφών)
κουρεμένο : στημένο

Άφιξη τού παππού στό χωριό του, στόν Πόντο, τό 1962.
Αναζήτηση τού πατρικού σπιτιού...

Γλωσσάρι:
κούτσουρα: κάθισμα βαθύ
λεβόρα: κουφοξυλιά
ετσιμένωσαν: χορτάριασαν (χαμηλό χορτάρι)
εσάσεψα: έμεινα εμβρόντητος
τσιμέν: χαμηλό χορτάρι

Θρήνος στά ερείπια τού πατρικού σπιτιού..
Γλωσσάρι:
καπατεμένα: χωμένα κάτω από..
ετσουγνάευα: τσαλαπατούσα
έκλαιγα καί ενέσυρνα: έκλαιγα με αναφιλητά
λιβών ο ουρανόν: συννεφιάζει ο ουρανός





Η Βερίζαινα, όπως είναι σήμερα. Μπροστά δεξιά, τά ερείπια της εκκλησίας της Παναγίας. Κάπου στό βάθος αριστερά ήταν τό 1962 τά ερείπια τού πατρικού σπιτιού τού παππού μου (πατέρα τής μάνας μου) Γιάννη Πεϊμανίδη.



Φιλοξενία στό σπίτι γέρου μουσουλμάνου, πού αναγνώρισε τον παππού.
Γλωσσάρι:
κατενίζω: ξεβγάζω, αποπλένω
τ' αναλυγμένον τό παξιμάτ': τό μουσκεμένο παξιμάδι
τό χωνόν: τό τζάκι
Σιφτέν: κατ' αρχήν

Στό καφενείο τού χωριού μαθαίνει για μια Ελληνίδα πού παρέμεινε στο χωριό μετά την ανταλλαγή. Αγωνιά να μάθει ποια είναι..
Γλωσσάρι:
καπαέτ: τό σφάλμα

Η συγκλονιστική συνάντηση με την Σοφία..

Η Σοφία, τό 1962 μέ μουσουλμάνους συγγενείς της, στήν Κοσπιδή τής Ματσούκας.
Είναι όρθια, τέταρτη από αριστερά, μέ τά σκούρα ρούχα.
Είναι η γιαγιά τού Αβδούλ Σουμέρ (Πάντσος), πού έχει τό πεστροφοτροφείο, τήν ταβέρνα καί τό κάμπιγκ, στήν Κοσπιδή (σημερινό Cosadere), στην έναρξη τής διαδρομής Ματσούκας-Παναγίας Σουμελά.
Ο Αβδούλ, είναι τό όρθιο παιδάκι, στήν αγκαλιά της μάνας του, τό πρώτο από αριστερά.
Πρωτοήλθε στην Ελλάδα, στην Καβάλα, τό 1989, μαζί μέ τόν αγαπητό μας μπάρμπα Σαλίχ από τήν Λιβερά, ψάχνοντας γιά τόν παππού μου καί για τούς συγγενείς του, από την γιαγιά του Σοφία, στό Χορτοκόπι Καβάλας.
Τότε γνώρισε την οικογένειά μου. Η μάνα μου έμαθε λίγα Τουρκικά απο μέθοδο ταχείας εκμάθησης, μόνο καί μόνο γιά να μπορεί να αλληλογραφεί στοιχειωδώς μέ τόν Αβδούλ.
Τόν ξαναβρήκαμε στόν Πόντο, τό 2007 καί τό 2008.
Τόν νιώθουμε σάν δικό μας άνθρωπο.. Τό ίδιο κι αυτός, αν κρίνουμε από την συγκίνηση καί την αγάπη πού μας δείχνει όταν τόν βλέπουμε..