Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Τά αριστούχα προσφυγόπουλα από την Λεκάνη, στό Γυμνάσιο Κάβάλας τό 1950

Τό Γυμνάσιο Αρρένων Καβάλας, τό 1950, πάνω δεξιά, καί σέ πρώτο πλάνο η πλατεία Ελευθερίας.

Κάπου, στά 1950.
Γυμνάσιο Αρρένων Καβάλας. Ο γυμνασιάρχης Μαυρομάτης, ανακοινώνει τα ονόματα των αριστούχων.
Μεταξύ αυτών έξι, ναί, έξι αριστούχοι, από ένα μόνο χωριό τού νομού Καβάλας:
Από την Λεκάνη, τό παλαιό Μούτζινος, τό Ποντιακό προσφυγοχώρι .
Εκεί, πού τά δεκάχρονα ορφανά τού Γιώργου Πολυχρονίδη, η Βολάνα, η Κούλα καί ο Παύλος, πάλευαν καθημερινα με τα χώματα στό χωράφι, για να υποστηρίξουν τίς σπουδές του μεγαλύτερου αδελφού τους Γιάννη, του πατέρα μου.
Εκεί, πού όλα ανεξαιρέτως τά προσφυγόπουλα δούλευαν από μωρά, για να βοηθήσουν την οικογένεια στίς αγροτικές εργασίες.
Τό χωριό ορεινό, οι κλήροι μικροί, η ληστρική συμπεριφορά των καπνεμπόρων συχνά έφερνε την απόγνωση, καθώς "αγόραζαν" για ένα κομμάτι ψωμί τόν κόπο μιάς ολόκληρης χρονιάς..
Καί να: Η άκαμπτη θέληση και η φιλομάθεια, έφερναν καρπούς:

Ο θαυμάσιος δάσκαλος, ο Γυμνασιάρχης Μαυρομάτης, πάνω από την σκάλα τού Γυμνάσιου, φώναζε τά ονόματα τών αριστούχων. Μεταξύ αυτών, οι έξι Λεκανιώτες:

Ανδρεάδης Γεώργιος
Ιορδανίδης Ιωάννης
Παναγιωτίδης Γεώργιος
Πολυχρονίδης Ιωάννης
Σιδερίδης Βασίλειος
Συμεωνίδης Συμεών

Καί μετά, ο δίκαιος Μαυρομάτης, απευθύνθηκε πρός τόν μαθητή γιο του, πού δέν είχε τίς επιδόσεις τών προσφυγόπουλων:
"Τά ακούς Κώστα; Φτωχά παιδιά, αγροτόπαιδες και προσφυγόπαιδες.
Καί σύ, τί έκανες, παιδί μου, πού είχες όλες τίς προϋποθέσεις καί παρ΄όλα αυτά αδιαφόρησες;"

Καί δέν ήταν μόνο αυτοί..
Λίγο αργότερα καί ο Τσιρκινίδης ο Χάρης, μεταξύ πολλών άλλων. Ο γνωστός Τσιρκινίδης, πού αργότερα, σαν στρατιωτικός ακόλουθος της Ελλάδας στην Γαλλία, στην δεκαετία τού ΄80, ερεύνησε τα αρχεία τού Γαλλικού υπουργείου εξωτερικων καί πού μέ τα συγγράμματά του "Επιτέλους τούς ξεριζώσαμε" καί "έχω όπλο την αγχόνη", μαζί με τούς Πόντιους Ιστορικούς Ενεπεκίδη καί Φωτιάδη, τεκμηρίωσαν την πρόθεση των νεοτούρκων να εξοντώσουν τούς Χριστιανικούς πληθυσμούς τής Μικράς Ασίας...
Παιδί κι ο Χάρης της Λεκάνης, τέκνο "Άγκαραλίδων" ποντίων, από το χωριό Αμπτουραχμανλί τού Ακ Ντάγ Μαντέν, δούλεψε καί που δέν δούλεψε, σε χωράφια, κουλουρτζής, λουλουδάς σέ κέντρα διασκέδασης, σέ χυτήρια, καί ναί, αρίστευσε πέρασε στην σχολή Ευελπίδων, τελείωσε την Νομική, ερεύνησε καί συνέγραψε..
Ετσι σπούδαζαν, τότε, σε εκείνα τα χρόνια.




3 σχόλια:

galianitis είπε...

Δυστυχώς ή ευτυχώς για όλα χρειάζεται κίνητρο. Το κίνητρο την εποχή εκείνη ήταν μια καλύτερη ζωή. Εμείς την έχουμε κι έτσι αδιαφορούμε...
Χαιρετισμούς από την Καβάλα!

vripol είπε...

Έτσι ακριβώς, όπως τό λες είναι, αδελφέ Γαλιανίτη.
vripolίδης, Γκιουμουζχαναλιματσουκάτες

galianitis είπε...

Και μια και λέμε για καταγωγές, οι δυο παππούδες μου ήταν από τη Γαλίενα ενώ οι γιαγιάδες από την Αργυρούπολη(!). Και τα 'φερε η μοίρα να συναντηθούν τα παιδιά τους και να ανασυρθούν μνήμες παλιές... Η μια γιαγιά είχε πάει "σα παραμόνια" της άλλης...