Η επικίνδυνη υπεροχή του Βενιζέλου

Ο Βενιζέλος υπερισχύει κατά κράτος στο εσωκομματικό παιχνίδι του ΠΑΣΟΚ, έναντι της κλίκας Παπανδρέου.
Υπερβαίνει απείρως την ικανότητα του βλακός Γιωργάκη στο να "τυλίγει" την κοινωνία στα καθεστωτικά σχέδια της λεηλατικής κομματοκρατίας.
Ο αρχιτέκτονας της ατιμωρησίας του πολιτικού συστήματος, εμφανίσθηκε σήμερα ως η ΕΛΠΊΔΑ ΤΟΥ ΠΑΡΌΝΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΎ ΣΥΣΤΉΜΑΤΟΣ
  Εμφανίστηκε να έχει εξασφαλισμένη την συναίνεση του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη στην ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και του εφαρμοστικού νόμου, χωρίς να αντιδράσει σε αυτόν τον ισχυρισμό ο γενικός γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. Τασούλας.

Ο Βενιζέλος είπε εν ολίγοις: Να ψηφίσουμε τώρα το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ως τις 30 Ιουνίου, προκειμένου να πάρουμε την πέμπτη δόση, και στην εφαρμογή το διευρύνουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας (και το παζαρεύουμε με την Ν.Δ. και το ΛΑΟΣ)

Το λεηλατικο κομματοκρατικό πολιτικό σύστημα δημιούργησε το πρόβλημα στην Ελλάδα, και ως αίτιο του προβλήματος δεν μπορεί να είναι πρωταγωνιστής στην λύση. Στην καλύτερη περίπτωση, να εξαναγκαστεί, να συρθεί στην λύση.

Οι εναλλακτικοί δρόμοι είναι δύο:
  Ή δικτατορία που θα βιάσει στις αναγκαίες αλλαγές τους απρόθυμους εξουσιαστές, καπακώνοντας βέβαια και την λαϊκή δυναμική, και καθιστάμενη, ως κοινωνικά ανεξέλεγκτη, δυνητικός καταστροφέας, όπως το 1974,
  ή ΒΑΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ με την θεσμισμένη παρουσία της κοινωνίας στο πολιτικό σύστημα, ως εντολέα των πολιτικών που θα καταστούν εντολοδόχοι μας

Η αφασία της πλατείας ευνοεί τα εξουσιαστικά μαγειρέματα.
 Η κοινωνία, ή  θα πιέσει το πολιτικό σύστημα για να την αποδεχθεί ως μόνιμο και καθοριστικό συνομιλητή, ή θα διαλυθεί υπερκεραζόμενη απο την ικανότητα είτε πραξικοπηματιών, είτε των Βενιζέλων να αποσπούν την ευρύτερη συναίνεση,  επι τη βασή της διαχειριστικής "ρεαλιστικής" "αποτελεσματικότητας" σε έσχατες συνθήκες αδιεξόδου.

Γ. Πολυχρονίδης