Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Η επέτειος της 5ης Οκτωβρίου 1912

" Επέτειος λησμονημένη, την οποία ο Ελληνισμός κακώς δεν εορτάζει, είναι η 5η Οκτωβρίου 1912. Η μέρα που η μικρή Ελλαδίτσα «της Μελούνας» κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία και εισήλθε στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο. Που μαζί με τον δεύτερο, του 1913, οδήγησε στην απελευθέρωση της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου και των νησιών του Αιγαίου. Διπλασιάζοντας την ελλαδική επικράτεια."
Τού Λάζαρου Μαύρου, από την "Σημερινή", της Κύπρου.






Ήταν τότε, πού ο Μέγας Κρητικός ανόρθωσε μέσα σε δύο χρόνια, οικονομικά καί στρατιωτικά την Ελλάδα της Μελούνας, και την κατέστησε ικανή, απο μίζερο Πελοποννησιακό κρατίδιο, να σταθεί αντάξια των προσδοκιών τού Ελληνισμού.. Μέσα σε δύο χρόνια..
Κι εδώ, 20 χρόνια οι μέν, 6 χρόνια οι δέ, 3 χρόνια ο άλλος, οι φαύλες οικογένειες, πού τό μόνο πού τούς νοιάζει είναι η ευδαιμονία εαυτών και τού εξωνημένου κρατικού προσωπικού, έχουν την Ελληνική κοινωνία υπό κρατική κατοχή, και ανερυθρίαστα, ερήμην μας,διαπραγματεύονται το ξεπούλημα της Κύπρου, τού Αιγαίου και της Θράκης....



Η ΔΗΘΕΝ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

Όχι, η Ελλάδα και η Δύση δεν έχει Δημοκρατία.
Γιατί, Δημοκρατία στον Ελεύθερο πολύσημο και πλουραλιστικό Ελληνικό κόσμο, σήμαινε Ελευθερία, δηλαδή αυτονομία ατομική, πολιτική και κοινωνική...
Τό "μη υπό εταίρων άρχεσθαι", όπως έλεγε ό Αριστοτέλης.
Όταν μπροστά στην Δημοκρατία βάζουν τό "έμμεση", είναι σαν να βάζουν τό "ολίγον" μπροστά απο τό "έγγυος".

Ούτε καν αντιπροσωπευτικό σύστημα δεν έχει η Ελλάδα και ο Δυτικός κόσμος..

Εχει προ-αντιπροσωπευτικό σύστημα, όπου την πολιτική την ασκεί τό κράτος, πού προσποιείται ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα της κοινωνίας, ενώ την έχει να ιδιωτεύει στό περιθώριο.
Έρχεται να μας διδάξει δήθεν Δημοκρατία, η Δύση,
πού μόλις πριν από 200 χρόνια κατέκτησε την ατομική ελευθερία έναντι τού Δεσπότη φεουδάρχη,
και πού στο πολιτικό επίπεδο, αντικατέστησε την Μοναρχική Δεσποτεία, με την δεσποτεία του κράτους-Θεσμού.
Σε ποιους; Σε εμάς, πού 3000 χρόνια στις πόλεις μας και στα κοινά μας διακονούσαμε την Ελευθερία...
Πού την διαφυλάξαμε κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, ακόμα και μέσα στην Τουρκοκρατία..
Κάντε κλίκ στην παρακάτω φωτογραφία:
Πόντος.
Περιοχή Αργυρούπολης.
Είναι το οροπέδιο όπου κρύβονταν το χωριό τού παππού μου και της γιαγιάς μου, τά Κοτύλια, πίσω από το κτίσμα πού μόλις διακρίνεται στο βάθος, και πού ήταν η εκκλησία τού χωριού..
Κρύβονταν εκεί για να παραμείνουν Ελεύθεροι..
Ήρθαν εκεί, 100 χρόνια πρίν απο τον ξερριζωμό, για να αποφύγουν την αυθαιρεσία των τοποτηρητών τού Οθωμανικού Κράτους, των ντερεμπέηδων..
Τό χωριό έπαιρνε μόνο του, όλες τίς αποφάσεις πού αφορούσαν την κοινωνία του..
Η ασθενής παρουσία του Οθωμανικου κράτους, βάραινε μεν, αλλά δεν αλλοίωνε το γεγονός της Ελευθερίας της κοινωνίας τού χωριού.
Δεν υπήρχε τσιφλικάς, δεν υπήρχε μισθωτή εργασία....
Μόνο στα τελευταία χρόνια, έφθασε ο χαλασμός των Νεότουρκων και τού Κεμάλ...
Καί μας φέραν εδώ, για να μας φορεσουν καπέλο την δεσποτεία τού Ελλαδικού Εθνους-κρατους.
Πού αποσιωπούσε την Ιστορία μας, γιατί δεν τού συνέφερε να την αναφέρει..
Πού όταν πιά δεν μπορούσε να μας κρύβει πίσω απο τίς Λευκες σελίδες της κρατικής Ιστορίας, μας "συνώστιζε" 'ως καλοκαιρινούς παραθεριστες, στίς παραλίες της Σμύρνης...
Πού ήθελε να ντρεπόμαστε πού μιλούσαμε την Ποντιακή μας διάλεκτο, διότι η κρατική μονοκρατορία δεν ανέχονταν την πολυσημία..
Ολα έπρεπε να εγκιβωτιστούν στα κρατικά-κατοχικά προτάγματα...
Μία γλώσσα, ένα Εθνος(-κρατος), μία ομοιογενής και ομοιογενώς υπόδουλη κοινωνία...
Αλλά, εμείς, οι Μικρασιάτες, με πρωτοπορία τον τότε και νύν αδούλωτο Πόντο μας, τούς χαλάσαμε την σούπα..
Τούς αναγκάσαμε να δεχτούν επίσημα τήν Γενοκτονία μας.
Γεμίσαμε την χώρα Ποντιακούς Συλλόγους...
Διδάσκουμε τόν πολιτισμό μας, τούς χορούς μας, τήν μουσική μας, και εσχάτως την γλώσσα μας.
Ολοένα και πληθαίνουν τα σχολία τής Ποντιακής γλώσσας, τώρα πού σιγά-σιγά φεύγει και η δεύτερη προσφυγική γενιά.

"Ερχόμαστε από πολύ μακριά..."
Καί είμαστε η Ελλάδα πού αντιστέκεται στό μίξερ της ασπόνδυλης ομογενοποίησης..


ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗ ΚΑΤΆ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΥΣΑΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΚΡΑΤΙΚΉΣ ΔΕΣΠΟΤΕΊΑΣ.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΣΑΝ ΕΝΤΟΛΕΙΣ ΠΡΟΣ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΥΣ.

Μας καλούν κάθε τόσο να τούς νομιμοποιούμε στις εκλογές, και ύστερα μας βάζουν στο ψυγείο για τέσσερα χρόνια.
Σ' αυτά τα χρόνια, μπορούμε να ιδιωτεύουμε, να παράγουμε κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και ύστερα να καταναλώνουμε. Εχθρεύονται την ιδέα να ασκήσουμε ως Δήμος ή ως "κοινόν", την πολιτική εξουσία..
Όχι, η Ελλάδα, δεν έχει τούς ηγέτες πού τής αξίζουν..
Αυτοί είναι άξιοι, μόνον τού κατοχικού επί του Ελληνισμού κράτους....
Τού κράτους του 1897 και τού "οίκαδε", τού 1920..
Ρώτησαν αυτοί οι κύριοι τού "οίκαδε", τα δύο εκατομμύρια των Μικρασιατών Ελλήνων, πού σφαγιάζονταν από το 1914 έως το 1918, αν συμφωνούν με το "οίκαδε" τους;

Μας ρώτησαν, όταν μας παράτησαν στην Σμύρνη για να μας σφάξει ο Κεμάλ, και απαγόρευσαν δια νόμου την επιβίβαση μας στα πλοία ή μη μόνον τού οπισθοχωρούντος στρατού;

Μας λογάριασαν, όταν δεν έστειλαν ούτε μια σφαίρα στο Ποντιακό Αντάρτικο (μέ ευθύνη και τού Βενιζέλου), πού αγωνίζονταν για την σωτηρία των γυναικόπαιδων, στα βουνά της Πάφρας και της Σάντας;

Ρώτησαν το 1959 τούς Έλληνες της Κύπρου για τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου; Γιατί, όταν αναγκαστικά τούς ρώτησαν το 2004, τούς έτριψαν στην μούρη το Ελληνοκτόνο έκτρωμα Αναν..
Η μετριότητα τού ανελλήνιστου Ανανολάτρη, είναι άξια μόνο τού μετριότατου κρατικού μηχανισμού, πού φιλοδοξεί, αύριο να εκπροσωπήσει
Σήκω, ελληνική κοινωνία, και ζήτα συνταγματική μεταρρύθμιση ώστε να ελέγχεις ουσιαστικά τό πολιτικό προσωπικό, και όχι να σε δυναστεύει εκείνο..
1. Ανα εξάμηνο, ο βουλευτής να απολογείται σε σώμα χιλίων κληρωτών πολιτών, πού θα έχει δικαίωμα ανάκλησής του, εάν αθετεί αυτά για τα οποία τον εξέλεξαν

2. Οι πολιτικοί να δικάζονται για τίς πολιτικές τους παραλήψεις καί όχι μόνο για τα ποινικά τους παραπτώματα..

Γιώργος Πολυχρονίδης
3/10/2009


4 σχόλια:

doctor είπε...

Θα διαφωνήσω σε πάρα πολλά και ειδικά στην παρελθοντολαγνεία.
Η λατρεία του παρελθόντος, η εξιδανίκευσή του, η τοτεμοποίησή του, με την ταυτόχρονη απαξίωση του παρόντος είναι μία συντηρητική πρακτική που δεν είναι καθόλου γόνιμη.
Ειδικά η σύγκριση Βενιζέλου και των σημερινών πολιτικών είναι εξαιρετικά ατυχής.

Θέλω να γράψω κι άλλα, αλλά αφού τα γράφει καλύτερα από μένα ο Νοσφεράτος.

Καλησπέρα τεμέτερον.

Δημήτρης

vripol είπε...

Αγαπητέ μου, δόκτωρα, θα συμφωνήσω μαζί σου για την παρελθοντολαγνεία.
Θά επισημάνω, όμως, καί την ναρκισιστική αυτοαναφορά της νεωτερικότητας, πού αναγορεύει εαυτόν ως τό απόλυτο κριτήριο κρίσης, και τό πολιτικό της σύστημα ως τό πλέον ελέυθερο πού υπήρξε ποτέ...
Τό πολιτικό σύστημα της νεωτερικότητας, είναι προοδευτικό σε σχέση με την Φεουδαρχική δεσποτεία, ως πρός τό ότι κατοχυρώνει τήν ατομική ελεύθερία και τα κοινωνικά καί πολιτικά δικαιώματα (δικαιώματα, όχι ελευθερίες)
Μέ κριτήριο κρίσης της Δημοκρατίας τήν ελευθερία, δηλαδή την ατομική, κοινωνική και πολιτική ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (μή ετερονομία)της κοινωνίας, όπως αυτή πραγματωθηκε στό κοσμοσύστημα τών Ελληνικών πόλεων κρατών, διαπιστώνουμε, πώς όχι μόνον δέν είναι δημοκρατικό τό σημερινό πολιτικό σύστημα, αλλά ούτε κάν αντιπροσωπευτικό, διότι η κοινωνία δεν έχει σχέση εντολέως καί εντολοδόχου με τό πολιτικό προσωπικό, αλλά αντίθετα, σχέση νομιμοποιούντος εξουσιαζόμενου, πρός νομιμοποιούμενο εξουσιάζοντα.
Τό σημερινό πολιτικό σύστημα, μοιάζει με τό σύστημα της αισυμνητείας, τού 7ου π.χ. αιώνα.
Την πολιτική αρμοδιότητα την έχει εξ ολοκλήρου τό προσωπικό τού θεσμισμένου κράτους.
Δηλαδή, τό ίδιο εντέλεται στό κοινοβούλιο, και τό ίδιο εκτελει ως εντολοδόχος κυβέρνηση.
Στην διαδικασία λήψης και εκτέλεσης των αποφάσεων, πουθενά δεν βρίσκεται ως βουλευόμενος δήμος η κοινωνία..
Η κοινωνία συνέρχεται ως εκλογικό σώμα ανα τετραετία, καί στό ενδιάμεσο οφείλει να ιδιωτεύει.
Αυτά δεν λέγονται για να ξαναγυρίσουμε στην αρχαιότητα.
Τά λεω για να βελτιώσουμε τό σημερινό πολιτικό σύστημα, πού δεν πρόκειται να βελτιωθεί όσο θεωρεί ότι είναι τό τελειότερο..
Καί αυτό πιστεύω ότι είναι γόνιμο.
Βλέπε Γ. Κοντογιώργη, "Η Δημοκρατία ως Ελευθερία" καί τό "Ελληνικό κοσμοσύστημα".
Μέ αγάπη, τεσόν ο βριπολίδης.

doctor είπε...

Vripol, το σημερινό σύστημα είναι το λιγότερο χειρότερο και το μόνο πρακτικά εφαρμοστέο.
Νομίζω ότι είναι άστοχες και ατυχείς οι συγκρίσεις με κοινωνίες του παρελθόντος και να στο κάνω πιο λιανά φίλε μου: εργάζομαι περίπου 10 ώρες την ημέρα, θέλω 40 λεπτά να πάω στη δουλειά και άλλα τόσα να γυρίσω, μέσα σε αυτή την κωλοΑθήνα, μετά πάω να πάρω την κόρη μου από το μπαλέτο ή από κάποια άλλη δραστηριότητα και μπαίνω στο σπίτι κομμάτια.
Πρέπει μετά να διαβάσουμε, να παίξω και με την μικρή κόρη που της έχω (και μου έχει) λείψει όλη την ημέρα και να τα πούμε λίγο με την σύζυγο.
Πάει λοιπόν ώρα 9 το βράδυ και κομμάτια (που βρίσκω τη δύναμη δεν ξέρω) κάθομαι και διαβάζω ιστορία, που είναι για μένα το λιμάνι μου, η βαλβίδα εκτόνωσης και ο μόνος λόγος που δεν έχει εκραγεί το "καζάνι"!
Πότε λοιπόν να ασχοληθώ με τα κοινά, που να πάω με ποιον να μιλήσω και πάλι καλά που είναι και το διαδίκτυο.
Πιστεύω να έχεις διαβάσει για την κυκλική και την γραμμική έννοια του χρόνου που είναι και ένα από τα όρια μεταξύ της παραδοσιακής και της νεωτερικής κοινωνίας.
Στο βιβλίο με τίτλο "Ελληνισμός και ελληνικότητα" (Εστία) όπου γράφουν πολλοί πανεπιστημιακοί γίνεται μια πολύ ωραία προσέγγιση της έννοιας ελληνισμός αλλά και της έννοιας του χρόνου.

Δυστυχώς σήμερα η άμεση δημοκρατία είναι ένα όνειρο απατηλό. Πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν για να πάρει ο ΠΑΟΚ το champions league.

Δημήτρης

Υ.Γ. Φεύγει ο Ζαγοράκης; Αν αληθεύει τότε αρχίζει η αρχή του τέλους και το φάντασμα των Βουλινών θα ξανάρθει...

vripol είπε...

Πολύ σωστά τό έθεσες...
Σήμερα η άμεση δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Οταν εφαρμόσθηκε, υπήρχαν οι εξής προϋποθέσεις:
Οι πολίτες, έπαψαν πιά να εργάζονται στην παραγωγή.
Παρήγαγαν οι "ώνιοι εργάτες", δηλαδή οι μέτοικοι και δούλοι, δηλαδή, οι τότε οικονομικοί μετανάστες..
Οι πολίτες, είχαν περάσει στην "κοινωνία της σχόλης".
Η ασχολία τους ήταν αποκλειστικά η πολιτική, νοούμενη ως απόλαυση και ως άσκηση αυτονομίας-ελευθερίας.
Η πολιτική ερμοδιότητα είχε περιέλθει στόν Δήμο, δηλαδή στούς πολίτες.
Απολάμβαναν τον "πολιτικό μισθό", ως αμοιβή για τό πολιτικό τους έργο.
Εάν κάπου εργάζονταν, αυτά ήταν τα δημόσια έργα...
Εκτελώντας πολιτικό έργο, αποκτούσαν δικαίωμα στην διανομή τού πλεονάσματος.
Αυτό πού σήμερα μπορεί να εφαρμοστεί, είναι μία προσομοίωση αντιπροσώπευσης...
Δηλαδή, δεν καταργείται τό προσωπικό τού κράτους, αλλά υπέχει θέση εντολοδόχου, έναντι της κοινωνίας-εντολέως, με ότι αυτό σημαίνει (εκλογή, έλεγχος, δυνατότητα ανάκλησης, παραπομπή στην δικαιοσύνη για βλάβη της κοινωνίας από τούς πολιτικούς).
Αυτό πού έχουμε σήμερα, είναι προ-αντιπροσωπευτικό σύστημα, φυσικά δεν είναι δημοκρατία, και φυσικά δεν είναι τό καλύτερο δυνατό..
Τά περί καλύτερου δυνατού, είναι ιδεολογήματα της νεοτερικότητας, πού αδυνατεί να αξιολογήσει σωστα τό Ελληνικό παράδειγμα...
Μέ αγάπη, vripolίδης.