Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ

Από το ιστολόγιο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη Πόλις-Αγορά


Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ
Με αφορμή την αναγνώριση από το Σουηδικό Κοινοβούλιο των πρώτων γενοκτονιών του 20ου αιώνα.

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Τον 20ο αιώνα στην Ευρώπη και την Μικρά Ασία κυριάρχησε το ψέμα επί της αλήθειας, η λήθη επί της μνήμης, το πετρέλαιο επί του ανθρώπινου αίματος, ο θάνατος επί της ζωής, η γεωπολιτική επί των δικαιωμάτων και της ιστορίας, της γεωγραφίας.

Ο 21ος αιώνας θα είναι εντελώς διαφορετικός. Επιστρέφουν τα δικαιώματα, η ιστορία, η γεωγραφία, οι τόποι, οι αυτόχθονες λαοί, οι άνθρωποι, η ιδεολογία της ζωής, η φιλανθρωπία.

Εδώ και χρόνια έχουμε την κυοφορία αυτής της επιστροφής αυτού του νέου κόσμου, του νέου ανθρωπισμού. Οι στιγμές γέννησης του είναι πολλές, στην Μικρά Ασία, την Μεσοποταμία, τον Πόντο, την Πόλη, την Αντιόχεια.

Μια στιγμή αλληλεγγύης προς αυτόν τον νέο κόσμο που αναδύεται στο νέο κύμα ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία, την Ανατολία, είναι η χθεσινή αναγνώριση των πρώτων γενοκτονιών του 20ου αιώνα από το Σουηδικό Κοινοβούλιο. Ψήφισαν οι συνειδήσεις, ηττήθηκε το Κράτος. Νομίζω θα αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια για το Κοινοβούλιο της πατρίδας του ένας μεγάλος λάτρης των Λαών. Θα αισθάνεται αγαλλίαση η ψυχή του Όλαφ Πάλμε. Ήταν με τους Λαούς όπως ήταν οι Μοργκεντάου και Χόρτον. Όπως ήταν ο ιδρυτής της Ένωσης μας, της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών ο Λέλιο Μπάσο. Ο μεγάλος συνεχιστής της Ρόζας Λούξεμπουργκ η οποία ήταν με τους Λαούς και όχι με τους Σουλτάνους. Οι Λαοί αυτής της ιστορικής περιοχής γνωρίζουν καλά την τεράστια συμβολή της Ένωσης στην υπόθεση τους. Ιδιαίτερα οι Αρμένιοι και οι Πόντιοι. Οφείλουμε όμως να αποδώσουμε μεγάλη τιμή στους Αρμένιους και τους εκπροσώπους τους. Δεν αρκεί να έχεις υποστεί το πλέον βάρβαρο έγκλημα όπως αυτό της γενοκτονίας και σποραδικά να αναφέρεσαι σ’ αυτό στους Ελληνικούς μαχαλάδες. Οφείλεις να αγωνίζεσαι σταθερά και με διάρκεια για την δικαίωση σου Διεθνώς. Αυτόν τον δρόμο έδειξαν οι Αρμένιοι και οφείλω να πω δυστυχώς λίγοι Πόντιοι. Η μεγάλη πλειοψηφία των «εκπροσώπων» των Ποντίων, λαογραφικών Συλλόγων και Βουλευτών έγιναν όργανα υπονόμευσης της υπόθεσης τους. Ειδικότερα όργανα του μεγάλου υπονομευτή της Ποντιακής υπόθεσης του ΚΚΚΑΣΟΡ και του σημερινού αρχηγού του Γ. Παπανδρέου, του πιστού συνομιλητή και φίλου των Κεμαλικών.

Επί πλέον στην Πολιτική, Πνευματική, Ηθική, Δημόσια ζωή της χώρας παρατηρείται το εξής παράδοξο, παράξενο, ανώμαλο, που αναδεικνύεται από την μεγάλη απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου. Ενώ στην Σουηδία (και όχι μόνον) για τα ζητήματα της αναγνώρισης των πρώτων γενοκτονιών του 20ου αιώνα πρωταγωνιστούν οι δυνάμεις της αριστεράς, της οικολογίας, των πρασίνων στην Ελλάδα αυτές οι ομάδες και ειδικά ορισμένοι από αυτούς είναι όχι μόνο αδιάφοροι ή ουδέτεροι αλλά Εχθρικοί. Ταυτίζονται με μια ιδεολογία θανάτου τον Κεμαλισμό παρά με τους Λαούς. Αυτές οι δυνάμεις όμως και τα πρόσωπα αντιμετωπίζουν την περιφρόνηση των Λαών και της ιστορίας.

Τέλος οφείλω να επαναλάβω την διατυπωθείσα εδώ και καιρό πρότασή μου για την απόδοση τιμής στην ιστορική ομάδα των Ποντίων της Στοκχόλμης που τον Μάιο του 2006 άρχισε μια μεγάλη σκυταλοδρομία αθροίζοντας δυνάμεις και κατέληξε σε αυτήν την νίκη. Αναφέρομαι σ’ αυτό εκτός των άλλων γιατί είναι πολύ γνωστό ότι οι ήττες είναι ορφανές αλλά οι νίκες έχουν πολλούς εκ των υστέρων πατέρες.

Ο αγώνας μας όμως είναι μακρύς και απαιτεί συνάντηση – συνομιλία – συντονισμό ελεύθερων όχι δούλων, αυτόνομων αξιοπρεπών συναθλητών μιας μεγάλης υπόθεσης. Αυτής της επιστροφής του ανθρωπισμού σε μια ιστορική περιοχή, ιστορική γη. Αυτής που γέννησε έναν μεγάλο Ευρωπαίο ανθρωπιστή τον Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο.

Αυτός που έξη αιώνες πριν ευρισκόμενος στην Νυρεμβέργη προειδοποίησε τον κόσμο για τα δύο κακά του 20ου αιώνα τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό.

Γλυφάδα 12 Μαρτίου 2010