του Ν. Λυγερού
Η γενοκτονία των Ποντίων σε σχέση με τη γενοκτονία των Αρμενίων ήταν πιο μελετημένη διότι δεν έπρεπε να αφήσει ίχνη που να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν ως κατηγορίες εναντίον των Τούρκων εθνικιστών. Πιο συγκεκριμένα ο Αυστριακός υπουργός εξωτερικών δίνει αναφορά στο Βερολίνο για την πολιτική των συμμάχων τους.«Η πολιτική των Τούρκων είναι μέσω μιας γενικευμένης καταδίωξης του ελληνικού στοιχείου, να εξοντώσει τους Έλληνες ως εχθρούς του κράτους, όπως πριν τους Αρμενίους. Οι Τούρκοι εφαρμόζουν τακτική εκτόπισης των πληθυσμών, δίχως διάκριση και δυνατότητα επιβίωσης από τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας, ώστε οι εκτοπιζόμενοι να είναι εκτεθειμένοι στην αθλιότητα και τον θάνατο από πείνα. Τα εγκαταλειπόμενα σπίτια των εξοριζομένων λεηλατούνται από τα τουρκικά τάγματα τιμωρίας ή καίονται και καταστρέφονται. Και όλα τα άλλα μέτρα τα οποία εις τους διωγμούς των Αρμενίων ευρίσκοντο εις ημερησίαν διάταξιν, επαναλαμβάνονται τώρα εναντίον των Ελλήνων.»
Αυτή η μαρτυρία δεν είναι μόνο ενδεικτική της μεθόδου, αναδεικνύει επίσης το πρόβλημα των επιπτώσεων όταν δεν υπάρχει καταδίκη και αναγνώριση μιας γενοκτονίας. Διότι μια γενοκτονία μπορεί να κρύβει άλλη μία. Οι αντιδράσεις που υπήρξαν σε σχέση με τη γενοκτονία των Αρμενίων δεν επαρκούσαν για να μην υπάρξει η γενοκτονία των Ποντίων. Στην ουσία οι Τούρκοι άλλαξαν μόνο μεθοδολογία μα το αποτέλεσμα ήταν και πάλι το ίδιο. Αυτή η αλλαγή δυσκολεύει το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας διότι πολλοί από τους Πόντιους πέθαναν επειδή δεν άντεξαν τις καιρικές συνθήκες του χειμώνα. Και γι’ αυτόν τον λόγο ονομάστηκε στα γαλλικά η γενοκτονία των Ποντίων: Le massacre blanc (Το λευκό μακελλειό). Οι Τούρκοι δεν τους άφησαν να πάρουν μαζί τους ούτε στρώματα, ούτε τρόφιμα. Και τους επέτρεψαν σταθμεύσεις μόνο σε έρημα μέρη. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις γαλλικές μυστικές αναφορές εκείνης της εποχής.
«Εδώ και έξι βδομάδες σφαγές Ελλήνων κατά μάζας έλαβαν χώρα. Ο αριθμός των φονευθέντων φτάνει τις 40.000.»
Και σε άλλη αναφορά βρίσκουμε από την Υπηρεσία Πληροφοριών του γαλλικού Γενικού Επιτελείου Στρατού:
«Από σοβαρές πηγές, 50.000 άτομα εξορίστηκαν στο εσωτερικό με τις γνωστές ήδη συνθήκες. Ο ελληνισμός των ακτών της Μαύρης Θάλασσας υπέστη απόλυτη εξόντωση.»
Συνολικά αυτές οι πληροφορίες δείχνουν την αναγκαιότητα της αναγνώρισης της γενοκτονίας και των Αρμενίων και των Ποντίων για να σταματήσει αυτή η θανάσιμη σειρά με τη Σμύρνη, την Ίμβρο, την Τένεδο, την Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο. Ακόμα και τώρα έρχονται οι σκιές του παρελθόντος για να μας θυμίσουν τα εγκλήματα που προσπαθούν να κρύψουν μέσω της αδιαφορίας και της καθημερινότητας. Όμως αυτά τα εγκλήματα δεν παραγράφονται.
Η γενοκτονία των Ποντίων σε σχέση με τη γενοκτονία των Αρμενίων ήταν πιο μελετημένη διότι δεν έπρεπε να αφήσει ίχνη που να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν ως κατηγορίες εναντίον των Τούρκων εθνικιστών. Πιο συγκεκριμένα ο Αυστριακός υπουργός εξωτερικών δίνει αναφορά στο Βερολίνο για την πολιτική των συμμάχων τους.«Η πολιτική των Τούρκων είναι μέσω μιας γενικευμένης καταδίωξης του ελληνικού στοιχείου, να εξοντώσει τους Έλληνες ως εχθρούς του κράτους, όπως πριν τους Αρμενίους. Οι Τούρκοι εφαρμόζουν τακτική εκτόπισης των πληθυσμών, δίχως διάκριση και δυνατότητα επιβίωσης από τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας, ώστε οι εκτοπιζόμενοι να είναι εκτεθειμένοι στην αθλιότητα και τον θάνατο από πείνα. Τα εγκαταλειπόμενα σπίτια των εξοριζομένων λεηλατούνται από τα τουρκικά τάγματα τιμωρίας ή καίονται και καταστρέφονται. Και όλα τα άλλα μέτρα τα οποία εις τους διωγμούς των Αρμενίων ευρίσκοντο εις ημερησίαν διάταξιν, επαναλαμβάνονται τώρα εναντίον των Ελλήνων.»
Αυτή η μαρτυρία δεν είναι μόνο ενδεικτική της μεθόδου, αναδεικνύει επίσης το πρόβλημα των επιπτώσεων όταν δεν υπάρχει καταδίκη και αναγνώριση μιας γενοκτονίας. Διότι μια γενοκτονία μπορεί να κρύβει άλλη μία. Οι αντιδράσεις που υπήρξαν σε σχέση με τη γενοκτονία των Αρμενίων δεν επαρκούσαν για να μην υπάρξει η γενοκτονία των Ποντίων. Στην ουσία οι Τούρκοι άλλαξαν μόνο μεθοδολογία μα το αποτέλεσμα ήταν και πάλι το ίδιο. Αυτή η αλλαγή δυσκολεύει το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας διότι πολλοί από τους Πόντιους πέθαναν επειδή δεν άντεξαν τις καιρικές συνθήκες του χειμώνα. Και γι’ αυτόν τον λόγο ονομάστηκε στα γαλλικά η γενοκτονία των Ποντίων: Le massacre blanc (Το λευκό μακελλειό). Οι Τούρκοι δεν τους άφησαν να πάρουν μαζί τους ούτε στρώματα, ούτε τρόφιμα. Και τους επέτρεψαν σταθμεύσεις μόνο σε έρημα μέρη. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις γαλλικές μυστικές αναφορές εκείνης της εποχής.
«Εδώ και έξι βδομάδες σφαγές Ελλήνων κατά μάζας έλαβαν χώρα. Ο αριθμός των φονευθέντων φτάνει τις 40.000.»
Και σε άλλη αναφορά βρίσκουμε από την Υπηρεσία Πληροφοριών του γαλλικού Γενικού Επιτελείου Στρατού:
«Από σοβαρές πηγές, 50.000 άτομα εξορίστηκαν στο εσωτερικό με τις γνωστές ήδη συνθήκες. Ο ελληνισμός των ακτών της Μαύρης Θάλασσας υπέστη απόλυτη εξόντωση.»
Συνολικά αυτές οι πληροφορίες δείχνουν την αναγκαιότητα της αναγνώρισης της γενοκτονίας και των Αρμενίων και των Ποντίων για να σταματήσει αυτή η θανάσιμη σειρά με τη Σμύρνη, την Ίμβρο, την Τένεδο, την Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο. Ακόμα και τώρα έρχονται οι σκιές του παρελθόντος για να μας θυμίσουν τα εγκλήματα που προσπαθούν να κρύψουν μέσω της αδιαφορίας και της καθημερινότητας. Όμως αυτά τα εγκλήματα δεν παραγράφονται.
Πηγή: E-PONTOS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου