Νεοταξίτικα, ἐθνοβόρα, ἀθεμιτοπλουτοτρόπα, ἀποχαλινοεπιθυμητικά, ἀκόρεστα, μιζομανῆ, κοσμοπολίτικα, άπάτριδα σκουλήκια, αύτή ἡ Ἑλλάδα ποῦ τολμᾶτε νά μαγαρίζετε, εἶναι στρωμένη μέ μωσαϊκό ΗΡΩΩΝ..

Λαχανοδράκων Μιχαήλ.

"  Στρατηγός. «Δεξιός βραχίων» τοῦ Κωνσταντίνου Ε’. Τό 778, ἐπί Λέοντος Δ’, εἰσέβαλε στήν Συρία, κατετρόπωσε τούς Ἄραβες, ἐλεηλάτησε τήν χώρα καί ἔτσι ἐματαίωσε τήν μεγάλην εἰσβολήν πού ἑτοίμαζαν κατά τῆς Μ. Ἀσίας.
• Τό 779 ὅταν οἱ Ἄραβες εἰσέβαλαν, ὁ Λαχανοδράκων, ἐφήρμοσε τήν ἑξῆς τακτικήν : Ἀπέφυγε τίς ἐκ τοῦ συστάδην μάχες, τούς περιέζωσε πανταχόθεν καί ἐμπόδιζε τήν τροφοδοσία τους. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ὑπαναχωρήσουν ἄπρακτοι στήν Συρία.
• Τό 780, μέγας ἀραβικός στρατός εἰσέβαλε στόν Πόντον. Ὁ Λαχανοδράκων τόν κατετρόπωσεν σέ μάχη ὅπου ἔπεσεν καί ὁ ἐπί κεφαλῆς τῶν Ἀράβων Ὀσμάν, υἱός τοῦ χαλίφου τῆς Συρίας.
• Τό 792 ἄν καί γηραιός, ἒπεσε μαχόμενος κατά τῶν Βουλγάρων. "

Ἀπό τό "Βυζαντίου Πάνθεον" τοῦ Γ. Γεωργαλᾶ, ἑνότητα Β', "Πολεμάρχων Πάνθεον". 

Η Ἑλλάδα καί ἡ Κύπρος εἶναι πολύ Μεγάλες γιά τά ἀσήμαντα ἀναστήματα τών λιλιπούτιων πολιτικῶν ἐπιβητόρων τους....

 Θεόφιλος, στρατηγός Κιβυρραιωτῶν.


 " Τό 790, οἱ Ἄραβες προσέβαλαν νησιά καί τά παράλια τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους χωρίς νά βρίσκουν ἀντίστασιν, διότι ἡ τότε αὐτοκράτειρα Εἰρήνη, εἶχε διαλύσει στρατόν καί στόλον ἐπειδή ὑπέρμαχος τῶν εἰκόνων ἡ ἴδια, τούς θεωροῦσε στηρίγματα τῆς εἰκονομαχίας.
   Ὀ Θεόφιλος, μέ δική του πρωτοβουλία, μη ἀνεχόμενος τό ὄνειδος, ἐξώρμησε μέ τήν μικρή δύναμη πού διοικοῦσε καί πολέμησε τούς Ἄραβες στήν Κύπρο. Τελικῶς ἡττήθη ἀπό τούς πολλαπλάσιους ἐχθρούς καί αἰχμαλωτίσθηκε. Ὁ χαλίφης ἀλ-Αρούν, ἐθάυμασε τήν ἀνδρεία του καί τοῦ πρότεινε ἀνώτατα ἀξιώματα.
Ὁ Θεόφιλος ἀπέρριψε περιφρονητικῶς τήν προσφορά καί ἐπροτίμησε νά θανατωθῆ. "

Ἀπό τό "Βυζαντίου Πάνθεον" τοῦ Γ. Γεωργαλᾶ,  ἑνότητα Β', "Πολεμάρχων Πάνθεον".

Νέα μαρτυρία για Τάσο Μάρκου: Όταν έσπασε η γραμμή Μιας Μηλιάς

Νέα μαρτυρία για Τάσο Μάρκου: Όταν έσπασε η γραμμή Μιας Μηλιάς
Ο Τάσος μας έριξε ριπή και φώναξε, «βρε Αντωνιάδη, αντεπίθεση»

ΤΟΥ ΒΑΣΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ύστερα από τα δημοσιεύματα για τον Τάσο Μάρκου και τους άνδρες του 305 Τάγματος Πεζικού, του οποίου ηγήθηκε σε ένα μάταιο αγώνα ανακοπής της προέλασης των Τούρκων προς την Αμμόχωστο, επικοινώνησαν με την εφημερίδα μας εθνοφρουροί της εποχής καθώς και ο τότε έφεδρος υπολοχαγός κ. Αντρέας Αντωνιάδης, ο οποίος πολέμησε υπό τις διαταγές του Τάσου Μάρκου.
Οι τελευταίες στιγμές που θυμάται ήταν μια ριπή που έριξε πάνω από το κεφάλι του ο Τάσος Μάρκου φωνάζοντας: «Βρε Αντωνιάδη, αντεπίθεση». Ύστερα είδε ένα άρμα να στρέφει το πυροβόλο κατά πάνω τους. Έδειξε στον Τάσο Μάρκου το άρμα και ο ίδιος (ο Αντωνιάδης) κινήθηκε προς το φράγμα της περιοχής για να σωθεί. Έκτοτε δεν είδε τον ταγματάρχη.

Όταν μου τηλεφώνησε, μου είπε: «Έγραψες για το φυλάκιο 12 ότι έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Ήμουν ο επικεφαλής και ήθελα να σου πω τα γεγονότα όπως τα έζησα». Κι εμείς θέλουμε να τα ακούσουμε από τους πρωταγωνιστές, οι οποίοι λιγοστεύουν χρόνο με το χρόνο. Ο λόγος ανήκει στους πρωταγωνιστές. Αφήνουμε τον τότε υπολοχαγό να περιγράψει την τελευταία μάχη. Τότε, που οι όλμοι έπεφταν σε ρυθμούς μουσικής, όπως λέει χαρακτηριστικά. «Στις 13 Αυγούστου στις 9 π.μ. με πήραν στην περιοχή της Μιας Μηλιάς, που έλεγχε ο Τάσος Μάρκου για να αναλάβω τη διοίκηση. Εκεί συνάντησα τον Τάσο Μάρκου και το συνταγματάρχη της περιοχής.

Μου ανέθεσαν να υπερασπιστώ ένα ύψωμα σε απόσταση 500 μέτρα από το φράγμα που βρισκόταν στην περιοχή και από τις Χαμίτ Μάντρες (τουρκοκυπριακό χωριό στο οποίος διέμεναν κυρίως βοσκοί).

Γύρω στη 1 π.μ. (ξημερώματα 14ης Αυγούστου) ξύπνησα και πήγα σε διάφορα σημεία που υπήρχαν στρατιώτες μας και μου ανέφεραν πως ακουγόταν θόρυβος από τανκ και όντως ακουγόταν.
Γύρω στις 4 την αυγή, τα άρματα αναπτύχθηκαν στον Πεδιαίο και το πεζικό εκινείτο δίπλα από τα τανκ.

Ακολουθούσαν τζιπ και άλλα οχήματα υποστήριξης. Ένας δικός μας στρατιώτης, όταν άρχισε η επίθεση τραυματίστηκε στο λαιμό από όλμο. Εκεί υπήρχε ένα αυτοκίνητο στο οποίο τοποθετήθηκαν οι πρώτοι τραυματίες μας και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο προτού τα άρματα αποκόψουν τις διόδους διαφυγής προς τη Λευκωσία.

Οι όλμοι έπεφταν σε ρυθμό μουσικής, πραγματικά σε ρυθμό μουσικής. Μπορείς να φανταστείς τι επικρατούσε. Εμείς βάλλαμε με μπράουνιγκ και με μπρεν κατά των ανδρών του πεζικού. Ένας χειριστής μπρεν τραυματίστηκε και τον τυλίξαμε με κουβέρτες και διασώθηκε αυτό το παιδί. Οι στιγμές ήταν έντονες και γι’ αυτό πολλών στρατιωτών που είδα, μόνο μια μέρα, θυμάμαι και τα ονόματά τους. Όπου έπεφταν οι όλμοι το χώμα σηκωνόταν στα ύψη. Ήταν μια κατάσταση από αυτήν που παρακολουθεί κανείς στις ταινίες αλλά στη δική μας περίπτωση δεν επρόκειτο για ταινία.

Με τον Τάσο επικοινωνούσα εκείνο το πρωί με το τηλέφωνο. Στην αρχή του είπα ότι τα τανκ ήταν πέντε, ύστερα δέκα, ύστερα 25 και ύστερα του είπα πως δεν μετρούνταν. Ενώ μιλούσαμε διεκόπη η συνομιλία, προφανώς λόγω καταστροφής της τηλεφωνικής γραμμής.

Όταν άρχισαν να βάλλουν τα τουρκικά αεροπλάνα βάλαμε εναντίον τους με ένα ρωσικό αντιαεροπορικό και άλλο ένα που βρισκόταν σε ένα LΑΝD RΟVΕR. Ρίξαμε τροχιοδεικτικές και ευτυχώς δεν διενήργησαν άλλες επιθέσεις.

Όταν έσπασε η γραμμή κατέβασα τους στρατιώτες προς το φράγμα. Ένας στρατιώτης έμεινε πίσω επειδή έκανε εμετό και δεν μπορούσε να συνεχίσει. Τον βοήθησαν άλλοι και συνέχισε αλλά στη συνέχεια συνελήφθη αιχμάλωτος».

Δεν το έκανε η ψυχή του Τάσου να φύγει...
Κάναμε ότι μπορούσαμε και δεν υπήρχε πιθανότητα να κρατήσουμε τις γραμμές



ΟΤάσος ήταν εκεί όταν είδα τα τάνκς που προέλαυναν προς το Τζιάος (η άλλη φάλαγγα κινήθηκε προς την Τύμπου). Μιλούσαμε τηλεφωνικά μέχρι τη στιγμή που διακόπηκε η συνομιλία λόγω βλάβης στις τηλεφωνικές γραμμές.

Όταν κατέβηκα προς το Τάγμα, λίγο μετά τις 9.30π.μ. κινήθηκα προς το φράγμα και με είδε ο Τάσος. Ήταν οι τελευταίες στιγμές. Σε κάποια στιγμή οι Τούρκοι κατέβαζαν τη σημαία μας και ο Τάσος φώναξε «Βρε Αντωνιάδη, αντεπίθεση» και έριξε και μια ριπή πάνω από τα κεφάλια μας. Ήμασταν μερικά άτομα εκεί.

Ήταν αυτοκτονία. Για μια στιγμή κοίταξα ανατολικά και είδα ένα άρμα το οποίο ερχόταν από το δρόμο του Αγίου Χρυσοστόμου και κινήθηκε προς το τάγμα και κτύπησε ένα υποστατικό στο οποίο υπήρχαν άλογα και γύρισε το πυροβόλο πάνω μας.

Του είπα (στον Τάσο Μάρκου) «έτο τανκ πίσω μας». Όταν του έδειξα το άρμα δεν ξέρω τι σκέψεις έκανε, εν μέσω του πανδαιμόνιου που επικρατούσε από ώρα. Ο Τάσος ήταν αξιωματικός, δεν το έκανε η ψυχή του να φύγει από εκεί. Ήμουν από τους τελευταίους και δεν τον είδα να φεύγει από την περιοχή. Εκτός και αν συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχε άλλη λύση από τη μετακίνηση του σε άλλο σημείο.

Είχα δύο μωρά σπίτι που με περίμεναν και έβλεπα πως κάναμε ό,τι μπορούσαμε και δεν υπήρχε πιθανότητα να κρατήσουμε τις γραμμές. Διαπίστωσα ότι έλειπε το παγούρι μου και κινήθηκα προς το φράχτη και κοίταξα προς τον Πενταδάκτυλο για να προσανατολιστώ. Γύρω οι Τούρκοι τοποθετούσαν σημαίες. Κινήθηκα προς τον Πενταδάκτυλο βορειοανατολικά. Βρήκα παγούρι, βρήκα και λάκκο και το γέμισα με νερό και στη συνέχεια συνάντησα έναν καταδρομέα που ήταν λοχίας μου και πορευτήκαμε προς το βουνό, προς Κυθρέα. Καθ’ οδόν συναντήσαμε και κάποια παιδιά από το Τσέρι. Κάποιοι τους φώναξαν από πιο ψηλά «ρε κοπέλια εμείς είμαστε» και κινήθηκαν προς τα εκεί.

Πολλοί είναι αγνοούμενοι.
Αυτοί που τους φώναξαν ήταν Τουρκοκύπριοι που μιλούσαν Ελληνικά και τους ξεγέλασαν. Κάποιοι από τους στρατιώτες αυτούς όταν συνειδητοποίησαν τι συνέβαινε έτρεξαν και διέφυγαν.
Ενώ κινούμασταν προς το Βουνό είδα κάποιους που εκινούνταν νότια, δηλαδή προς την αντίθετη κατεύθυνση του βουνού και τους φώναζα «πάνω, πάνω», αλλά συνέχισαν την πορεία τους. Σημειώνεται πως, σύμφωνα και με τη μαρτυρία του τότε λοχαγού Ανδρέα Στυλιανίδη (Κίκκου) πολλοί από όσους επεχείρησαν να περάσουν στη Λευκωσία από την πεδιάδα είτε συνελήφθησαν είτε σκοτώθηκαν, επειδή εκεί δραστηριοποιούνταν άρματα μάχης και πολύ μεγάλος αριθμός πάνοπλων Τούρκων στρατιωτών).

Το φυλάκιο 12
Το φυλάκιο 12 ήταν φυλάκιο της Εθνικής Φρουράς από το 1963. Είχε ορύγματα βαθιά, βρισκόταν σε ύψωμα και διέθεται θυρίδες για βολές.Τα μπράουνιγκ που χρησιμοποιήσαμε έγραφαν πάνω ΤΜΤ (τρομοκρατική τουρκοκυπριακή οργάνωση) τα οποία πήραν οι δικοί μας από την Επηχώ και το Τζιάος. Αν είχαμε αντιαρματικά η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική.

Ο δρόμος της επιστροφής ΥΣΤΕΡΑαπό τη μάχη, πήγαμε στην Κυθρέα, όπου βρήκα και το λοχαγό Κίκκο και όσους στρατιώτες από το Τσέρι που διασώθηκαν και μας εξιστόρησαν τι συνέβη με τους Τουρκοκύπριους και τους υπόλοιπους συγχωριανούς τους. Ο καταδρομέας σε κάποια στιγμή ήθελε να φορέσουμε πολιτικά ρούχα και να παραδοθούμε και του είπα πως θα μας σκοτώσουν. Όταν φτάσαμε στον Κεφαλόβρυσο της Κυθρέας, είχαν λιώσει τα πόδια μας. Ήμασταν πεινασμένοι, διψασμένοι και εξουθενωμένοι, αφού περπατούσαμε μέχρι που έδυσε ο ήλιος.

Εκεί βρήκαμε ένα φορτηγό υπ’ αριθμόν ΑV284 φορτωμένο αλεύρι. Κάποιος που ήταν μηχανικός άδειασε το αλεύρι και μπήκαμε μέσα και από εκεί κινηθήκαμε προς τη Χαλεύκα και εκεί υπήρχε ένας δικός μας με ΠΑΟ και ευτυχώς το όπλο δεν πυροδότησε. Κάποιοι φοβήθηκαν και πετάχτηκαν κάτω από το φορτηγό.

Από εκεί επιβιβαστήκαμε ξανά και πήγαμε μέχρι το Λευκόνοικο. Εκεί γεμίσαμε από την «Πετρολίνα» το αυτοκίνητο με πετρέλαιο και κάθισα συνοδηγός. Ο λοχαγός ο Στυλιανίδης (Κίκκος) επιβιβάστηκε μοτοσυκλέτας και μας καθοδήγησε και πήγαμε στο Πραστειό Αμμοχώστου και από εκεί στην Άχνα και καταλήξαμε στη Δεκέλεια. Ήταν νύχτα όταν φτάσαμε.

http://www.philenews.com/digital/

Ορθολογική ανοησία

του Γιάνη Βαρουφάκη 'Από τό "Protagon"
16/08/2011


Μέρες που είναι, με την επιστροφή και τον Σεπτέμβριο μπροστά μας, ούτε εσείς έπρεπε να διαβάζετε ούτε κι εμείς να γράφουμε. Εδώ όμως, πιστοί,... για κάποιο λόγο. Τουλάχιστον ας κάνουμε κάτι το διαφορετικό χωρίς όμως να ξεφύγουμε και πολύ από τα γνωστά. Σε αυτό το πνεύμα, θα θέσω το γνωστό ερώτημα που ρωτούν πολλοί: Μα είναι δυνατόν τόσοι έξυπνοι άντρες και γυναίκες (οι Ευρωπαίοι πολιτικοί μας) να δρουν τόσο ανόητα και τόσο συστηματικά; Και θα το απαντήσω με ένα παιχνιδάκι.

Έστω ότι σε ένα τραπέζι βάζουμε 10 χρυσές λίρες και καλούμε την Άγκελα και τον Νικολά (τυχαία επέλεξα τα ονόματα!) να τις πάρουν. Μόνο που, τους λέμε, πρέπει να υπακούσουν στους εξής κανόνες: Πρώτα καλούμε την Άγκελα να έρθει στο τραπέζι και της δίνουμε την επιλογή μεταξύ του να τσεπώσει 1 από τις λίρες ή 2. Αν επιλέξει να πάρει 2 λίρες, το παιχνίδι τελειώνει: Μαζεύουνε τις υπόλοιπες 8 λίρες, και φεύγουμε. Έτσι, η Άγκελα μένει με 2 λίρες και ο Νικολά με καμία. Αν, αντίθετα, η Άγκελα πάρει μόνο 1 λίρα, τότε δίνουμε στον Νικολά την ίδια επιλογή: Μεταξύ του να πάρει 1 λίρα ή 2 λίρες - με τους ίδιους κανόνες: Αν πάρει 2 λίρες, το παιχνίδι τελείωσε (κι έτσι η Άγκελα θα μείνει με την 1 λίρα που πήρε αρχικά ενώ ο Νικολά θα έχει τις 2 που πήρε όταν του δόθηκε η ευκαιρία). Κ.ο.κ. Εφόσον ο κάθε παίκτης παίρνει μόνο 1 λίρα την φορά, εν δυνάμει μπορούν να μαζέψουν και τις 10 χρυσές λίρες (5 ο καθένας).

Ποια θα ήταν η ορθολογική συμπεριφορά της Άγκελα; Να πάρει μόνο 1 λίρα στην αρχή ελπίζοντας ότι κι ο Νικολά θα κάνει το ίδιο κάθε φορά που έρχεται η σειρά του. Κι όμως! Αν οι δύο παίκτες νοιάζονται μόνο να μεγιστοποιήσουν, ο καθένας για πάρτη του, τον αριθμό των δικών του λιρών, θα καταλήξουν με 2 λίρες η Άγκελα και καμία ο Νικολά.

Απόδειξη
Αν στην αρχή η Άγκελα πιστέψει, για κάποιο λόγο, ότι ο Νικολά θα πάρει 2 λίρες (όταν έχουν μείνει 9 λίρες στο τραπέζι) αφήνοντάς την με την 1 λίρα που αυτή θα πάρει αρχικά, τότε θα προτιμήσει να πάρει εκείνη 2 λίρες εξ αρχής - αφήνοντάς τον με ακριβώς καμία λίρα.
Η Άγκελα θα καταλήξει, ορθολογικότατα, στο συμπέρασμα ότι, όσες χρυσές λίρες και να έχουν μείνει στο τραπέζι, αν δώσει ευκαιρία στον Νικολά να παίξει εκείνος θα αρπάξει 2 λίρες πετώντας την έξω από το παιχνίδι. Για αυτόν τον λόγο, μόλις της δοθεί η ευκαιρία, ακόμα και στην αρχή-αρχή, θα αρπάξει εκείνη τις 2 λίρες αφήνοντάς τον εκείνον στα κρύα του λουτρού. Γιατί; Ακολουθεί η εξήγηση.
Έστω ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουν μείνει μόνο 2 λίρες στο τραπέζι (έχουν ήδη μοιραστεί 4 ο καθένας, επιλέγοντας μόνο 1 λίρα την φορά). Είναι σειρά της Άγκελας να παίξει. Προφανώς θα βουτήξει και τις 2 λίρες.
Έστω ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουν μείνει 3 λίρες στο τραπέζι (έχουν ήδη μοιραστεί 7 λίρες, επιλέγοντας μόνο 1 λίρα την φορά: 4 η Άγκελα και 3 ο Νικολά). Είναι σειρά του Νικολά να παίξει. Ο Νικολά, όντας μη χαζός, έχει συμπεράνει ότι αν πάρει 1 λίρα, η Άγκελα θα αρπάξει τις επόμενες 2 λίρε (βλ. 3 παραπάνω για την απόδειξη). Έτσι, προτιμά εκείνος να αρπάξει τις 2 λίρες τώρα. Άρα, αν ποτέ φτάσουν στο σημείο που έχουν μείνει 3 λίρες στο τραπέζι, ξέρουμε ότι ο Νικολά θα πάρει 2 λίρες - κι έτσι 1 λίρα θα πάει χαμένη καθώς το παιχνίδι θα σταματήσει εκεί.
Έστω ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουν μείνει 6 λίρες στο τραπέζι (επιλέγοντας μόνο 1 λίρα την φορά ο καθένας έως τώρα). Είναι σειρά της Άγκελα να παίξει. Γνωρίζει (βλ. 4 παραπάνω) ότι αν του δώσει την ευκαιρία να ξαναπαίξει ο Νικολά θα πάρει 2 λίρες αμέσως δίνοντας τέλος στο παιχνίδι. Για αυτό προτιμά να τσεπώσει εκείνη τις 2 λίρες τώρα, χαραμίζοντας όμως 2 λίρες (οι οποίες πάνε χαμένες).

Για να μην μακρηγορώ, το παραπάνω επιχείρημα (βλ. 4&5) ισχύει όταν μένουν Ν>1 λίρες στο τραπέζι, ανεξάρτητα από το μέγεθος του Ν. Ο παίκτης που καλείται να παίξει γνωρίζει ότι, σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό, αν επιλέξει να πάρει μόνο 1 λίρα, θα δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλο να αρπάξει 2 λίρες αμέσως μετά. Οπότε προτιμά να πάρει 2 λίρες εκείνος τώρα - ανεξάρτητα του πόσες είναι οι Ν εναπομένουσες λίρες. Άρα, η Άγκελα, σίγουρη ότι ο Νικολά να πάρει 2 λίρες όποτε και να του δοθεί η ευκαιρία, αρπάζει 2 λίρες στην αρχή του παιχνιδιού, και μένει με αυτές. Έτσι ο Νικολά δεν παίρνει ούτε μία λίρα και, συνεπώς, 8 λίρες πάνε χαμένες.

Προσέξτε την πεμπτουσία αυτού του παραδείγματος: Η Άγκελα και ο Νικολά, σκεπτόμενοι απόλυτα "ορθολογικά", καταλήγουν στο πιο ανόητο αποτέλεσμα - θυσιάζοντας 80% μιας μικρής περιουσίας. Γιατί; Επειδή έχουν ενστερνιστεί μια στενόμυαλη μορφή ατομικιστικού ορθολογισμού, Λουθερανικής υφής, που θυμίζει την μπακαλίστικη λογική που, δυστυχώς, κυριαρχεί στην σημερινή Ευρώπη. Φαντάζεστε τι θα τους έσουρνε ένας Σωκράτης ή ένας Καντ; Θα τους ονόμαζαν ορθο-λογικο-ανόητους.

Καλή ξεκούραση.

Για περισσότερα παίγνια που σκοπό έχουν να αποθανατίσουν την ορθολογική ανοησία της σημερινής Ευρώπης βλ. εδώ.

Μια Μηλιά Εκεί που Ανθησε η λεβεντιά

Ἀπό τό ἰστολόγιο "ινφογνώμων πολιτικά"

Έγινε θρύλος και τραγούδι για την αγωνιστικότητά του, το πείσμα του να πολεμά τους Αττίλες κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Μια συγκλονιστική περιδιάβαση στην κατεχόμενη γη της Μιας Μηλιάς όπου ο Τάσος Μάρκου με λιγοστούς άντρες του έδωσε σκληρές μάχες προκειμένου να ανακόψει την προέλαση του εισβολέα προς την Αμμόχωστο. Αιμορραγώντας από πληγές στο χέρι και τα πόδια αλλά και στην ψυχή από την προδοσία σε βάρος της Κύπρου και την ανετοιμότητα φίλων του να οργανώσουν αντιπραξικόπημα προς εξουδετέρωση του πραξικοπήματος, ζήτησε ενισχύσεις που ποτέ δεν έφτασαν κοντά του...


Η λεβεντιά άνθησε στη Μια Μηλιά


>Η διαδρομή αντίστασης του Τάσου Μάρκου κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες

Του Βάσου Βασιλείου

 

  Οταν περπάτησα στα μέρη όπου έπεσαν μαχόμενοι κληρωτοί στρατιώτες και έφεδροι, στη γη της Μιας Μηλιάς, συλλογίστηκα πως ήταν κρίμα που δεν ήμουν μόνος. Μόνος είναι πιο εύκολο να σκύψεις και να φιλήσεις το χώμα. Τη ματωμένη γη στην οποία έγειραν να ξαποστάσουν ως την αιωνιότητα την ώρα που ο Ήλιος του Αυγούστου και τα βλήματα των Τούρκων την έκαιγαν.

Μόνο από τη μονάδα του ταγματάρχη Τάσου Μάρκου αγνοούνται 95 άνθρωποι ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, στην ευρύτερη περιοχή της Μιας Μηλιάς, πέραν των μεμονωμένων μικρών ομαδικών τάφων, υπάρχουν δύο τάφοι με εκατοντάδες αγνοούμενους. Στη μια περίπτωση, όπως μας ελέχθη από Τουρκοκύπριο, αυτοκίνητα έκαναν τη διαδρομή προς το σημείο ενός ομαδικού τάφου 50 φορές. «Το καμιόνι πήγε πενήντα φορές», ανέφερε ο Τουρκοκύπριος. Ακόμη και αν ο αριθμός είναι υπερβολικός, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι κάθε φορά μεταφέρονταν 3-4 άτομα, ο αριθμός είναι μεγάλος στον συγκεκριμένο ομαδικό τάφο.

 Κάπου εκεί, λίγο έξω από τη Μια Μηλιά, στο δρόμο του Κουτσοβέντη που οδηγεί στην Κυθρέα, θεάθηκε για τελευταία φορά και ο Τάσος Μάρκου πριν την ύστερη μάχη. Σύμφωνα με πληροφορίες ο Τάσος Μάρκου συνοδευόταν απο δύο άνδρες του, οι οποίοι ειναι γνωστοί. Ύστερα απο παράκληση δεν δημοσιεύουμε πληροφορίες για το τι συνέβη λίγο
μετά το μεσημέρι της 14ης Αυγούστου.

 

 Σχεδόν σίγουρο θεωρείται πως ήταν μόνος. Εκτός από την πληγή στο χέρι, «αιμορραγούσε» και από τα όσα διαδραματίστηκαν, για την προδοσία της χούντας και των αξιωματικών της στην Κύπρο, για την ανετοιμότητα των φίλων να συμμεριστούν τις ιδέες του για αντιπραξικόπημα με στόχο την εξουδετέρωση του πραξικοπήματος και για καλύτερη οργάνωση της άμυνας του τόπου. Θλίψη ίσως και για την πληροφορία ότι αξιωματικός της μονάδας του φέρεται να εγκατέλειψε το πόστο του ελάχιστα λεπτά μετά την επίθεση των Τούρκων. Αυτό δεν είχε μόνο ως αποτέλεσμα να αδυνατήσει η ήδη περιορισμένη δυνατότητα αντίστασης λόγω της υπεροπλίας του αντιπάλου, αλλά και να μείνουν οι άνδρες χωρίς επικεφαλής, χωρίς οδηγίες, οπόταν κάποιοι το έσκασαν μετά τον αξιωματικό.

Κάποιοι διασώθηκαν, κάποιοι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι, κάποιοι έπεσαν μαχόμενοι. Εκ των υστέρων και 37 χρόνια μετά είναι εύκολο να κρίνει κανείς από την πολυθρόνα του τις ενέργειες των στρατιωτών και των εφέδρων οικογενειαρχών οι οποίοι συνειδητοποίησαν ότι δεν διέθεταν ούτε ένα αντιαρματικό και έπρεπε να αντιμετωπίσουν 100-150 άρματα και πάνοπλους Τούρκους στρατιώτες.

Όπως ανέφερε στον «Φ» ο Νεοπτόλεμος Λεφτής, ο οποίος τον είχε συναντήσει στο μικρό σπιτάκι που χρησιμοποιούσε ως αρχηγείο -το οποίο φωτογραφήσαμε-, του είχε πει:«Τάσο, πάμε να φύγουμε, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα». Όπως αναφέρει ο Λεφτής, ο Τάσος Μάρκου του απάντησε:«Πήγαινε και θα συναντηθούμε αργότερα στην Κυθρέα». Δεν συναντήθηκαν ποτέ. Ο Λεφτής ανέφερε πως όταν συνάντησε τον Τάσο Μάρκου ήταν ήδη τραυματισμένος στο αριστερό χέρι, μια μαρτυρία που συμπίπτει με τις πληροφορίες που έδωσαν πριν από μερικά χρόνια Τουρκοκύπριοι.

Ελλαδίτης διοικητής διέταξε αναδίπλωση
 Κοντά στον δρόμο που οδηγεί στην Αμμόχωστο υπήρχε μονάδα Πυροβολικού (185 ΜΠΠ) η οποία μπορούσε να πλήξει τα άρματα με διατρητικά θώρακος και να αποτρέψει την προέλαση προς την Αμμόχωστο ή και να καλύψει τους υπερασπιστές της Μιας Μηλιάς και της γύρω περιοχής. Ο Ελλαδίτης διοικητής της μονάδας έδωσε οδηγίες για αναδίπλωση και η μονάδα χωρίς να ενεργοποιηθεί έφτασε στο Πυρόι. Στρατιώτες με τους οποίους μίλησε ο «Φ» ανέφεραν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μη χτυπηθούν τα άρματα και να υποστούν βαρύτατες απώλειες. Ο διοικητής της μονάδας συνελήφθη αργότερα από τη Στρατονομία και εκδιώχθηκε από την Κύπρο, προφανώς επειδή θεωρήθηκε πως εξυπηρετούσε τα σχέδια των Τούρκων.


Τουρκικά άρματα από προδομένη δίοδο
 Τα τουρκικά άρματα, σύμφωνα με Τουρκοκύπριο που έζησε από κοντά τα γεγονότα, 100-150 τον αριθμό, πέρασαν ανενόχλητα από δίοδο η οποία δεν είχε ναρκοθετηθεί ύστερα από αίτημα των Ηνωμένων Εθνών, ώστε -όπως ελέχθη στην Εθνική Φρουρά- να διακινούνται οι ΟΗΕδες μεταξύ των δύο πλευρών. Είναι προφανές ότι κάποιος υπέδειξε στους Τούρκους ότι η συγκεκριμένη δίοδος ήταν αφύλακτη και έτσι τη χρησιμοποίησαν για να περάσουν τα άρματά τους. Στα φυλάκια τα οποία βρίσκονταν στην περιοχή του «Αμερικάνικου Σταθμού» υπήρχαν κάποια αντιαρματικά, αλλά η δύναμη πυρός των Τούρκων ήταν τεράστια. Η παραμονή του επικεφαλής και των στρατιωτών στο συγκεκριμένο σημείο θα έδινε χρόνο στον Τάσο Μάρκου και στους άνδρες του να ενεργήσουν -με όσα μέσα διέθεταν-, αλλά γι’ αυτούς που θα πρόβαλλαν αντίσταση μέχρι τέλους θα ήταν αυτοκτονία. Εκτός από τα άρματα μάχης, ο Τάσος Μάρκου είχε να αντιμετωπίσει και την κατάληψη από τους Αττίλες φυλακίου του, το οποίο είχε δεσπόζουσα θέση και το οποίο επανδρωνόταν από άνδρες του Νεοπτόλεμου Λεφτή.

ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ ΜΟΝΟΣ

 

Ο Τάσος Μάρκου ήταν απελπιστικά μόνος εκείνες τις δύσκολες ώρες για την πατρίδα. Ίσως κράτησε τις θέσεις του όσο μπορούσε και τέλος απεφάσισε να υποχωρήσει προς την Κυθρέα, όπου είχαν καταφύγει εκατοντάδες άλλοι στρατιώτες και έφεδροι μαζί με τους αξιωματικούς τους. Καθοδόν χάθηκε. Τι έγινε εκείνο το πρωί της 14ης Αυγούστου του 1974; Ο Τάσος Μάρκου μάλλον έπεσε έξω σε ένα σημείο το οποίο ήταν καθοριστικό, αλλά ήταν κάτι που δεν εξαρτάτο από αυτόν. Ανέμενε ότι οι Τούρκοι θα επιτίθεντο από την περιοχή Συγχαρίου-Βουνού, όπως και έγινε. Ωστόσο, δεν υπολόγισε ότι η αμυντική γραμμή στην περιοχή του «Αμερικάνικου Σταθμού», πλησίον της αντιπροσωπείας της εταιρείας «Μερσεντές», θα έσπαζε με την πρώτη επίθεση.
 
 http://www.philenews.com/digital/

Μνημείο για τους Ελληνες των γκούλαγκ

38.000 ΘΥΜΑΤΑ

Μνημείο για τους Ελληνες των γκούλαγκ

Στην τελική ευθεία έχουν μπει οι προσπάθειες για την ανέγερση μνημείου για τους Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους στα γκουλάγκ της Σιβηρίας κατά την περίοδο 1937-1938, με πρωτοβουλία του προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας (ΑΓΟΟΡ), βουλευτή της Ρωσικής Δούμας, Ιβάν Σαββίδη

Το μνημείο θα ανεγερθεί στο κέντρο του Μαγκαντάν, σε έκταση που παραχώρησε η διοίκηση της περιοχής Κολιμά, τόπος θανάτου πολλών εξόριστων Ελλήνων κατά την περίοδο των Σταλινικών διώξεων. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα kolyma.ru, έχουν ήδη συγκεντρωθεί περισσότερα από δύο εκατομμύρια ρούβλια, για την "Στήλη της μνήμης", από άσπρο μάρμαρο, βάρους περίπου δύο τόνων.


Η απόφαση για την ανέγερση του μνημείου πάρθηκε στο πλαίσιο του σχεδίου "Ελληνικό Μαρτυρολόγιο", στο οποίο εντάσσεται και η πολύχρονη έρευνα του συγγραφέα και ερευνητή, Ιβάν Τζούχα.


Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας , η "ελληνική επιχείρηση" εκκαθάρισης, ντιρεκτίβα Νο 50215 της NKBD (την μετέπειτα KGB), υπογεγραμμένη από τον διευθυντή Νικολάι Γιεζόφ, στενό συνεργάτη του Στάλιν, είχε ως αποτέλεσμα να "εξαφανιστούν" στη "μαύρη τρύπα" των γκουλάγκ τριάντα οκτώ χιλιάδες ελληνικής καταγωγής Σοβιετικοί πολίτες.


Η επιχείρηση ξεκίνησε τη νύχτα της 15ης Δεκεμβρίου του 1937, ταυτόχρονα σε όλη την επικράτεια της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Πάνω από 20.000 εκτελέστηκαν και οι μισοί από τους υπόλοιπους στάλθηκαν στα στρατόπεδα της Κολιμά, όπου ελάχιστοι κατάφεραν να επιζήσουν.


"Μετά από επτά δεκαετίες τα παιδιά και τα εγγόνια των αδικοχαμένων ελλήνων ομογενών άρχισαν να μαθαίνουν για τον τόπο και την αιτία θανάτου τους, χάρη στο σχέδιο της Ομοσπονδίας , "Ελληνικό Μαρτυρολόγιο", που ερευνά όλες τις διαστάσεις των καταπιέσεων της σταλινικής εποχής κατά των Ελλήνων", σημειώνεται στην ανακοίνωση της οργάνωσης.

"ΕΘΝΟΣ" Κυριακή 14/8/2011

Λειτουργία στη Σουμελά: Σε γεωπολιτικό αδιέξοδο, όπως η Ελλάδα; Τοῦ Σάββα Καλεντερίδη

 

του Σάββα Καλεντερίδη

Η λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, το Δεκαπενταύγουστο του 2010, υπήρξε ένα γεγονός παγκόσμιας σημασίας, αφού τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου κάλυψαν εκτενώς το θέμα, με αναφορές στην ιστορία της μονής και τη σημασία της επαναλειτουργίας της μετά από σχεδόν έναν αιώνα.

Παρότι η απόφαση του αρμοδίου υπουργού μιλούσε για λειτουργία της Σουμελά για τα επόμενα χρόνια μια Κυριακή του Σεπτεμβρίου που θα όριζε ο Νομάρχης Τραπεζούντας, τελικά και φέτος πρόκειται να γίνει και πάλι η λειτουργία στις 15 Αυγούστου, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη, κ. Βαρθολομαίου. Όπως πληροφορούμεθα, η πληρότητα των ξενοδοχείων τις ημέρες εκείνες στην Τραπεζούντα και στις παρακείμενες κωμοπόλεις προσεγγίζει το 100%, γεγονός που μας επιτρέπει να πούμε ότι και φέτος η προσέλευση θα είναι μεγάλη.

Όσον αφορά τα οργανωτικά, πέρυσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε παραχωρήσει 500 προσκλήσεις με τη σειρά, στον Ιβάν Σαββίδη, που -για να λέμε και του στραβού το δίκιο- ήταν από εκείνους που ξεκίνησαν και άνοιξαν το δρόμο για την θεσμοθέτηση της λειτουργίας στην ιστορική μονή, στους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος που ήταν παρόντες, και στην Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος. Οι κάτοχοι των προσκλήσεων εισήλθαν στο χώρο της Μονής, ενώ οι υπόλοιποι παρακολούθησαν τη λειτουργία από γιγαντοοθόνες που είχαν στηθεί ση Παναΐας το Ποτάμ'. Ακριβώς επειδή πέρυσι η διανομή των προσκλήσεων είχε γίνει μέρος του γεωπολιτικού του εκκλησιαστικού και του παιχνιδιού επιρροής που παίζεται με αφορμή τη λειτουργία στη Σουμελά και το Ποντιακό γενικότερα, φαίνεται ότι φέτος το Οικουμενικό Πατριαρχείο κρατάει προς το παρόν (22-7) κλειστά τα χαρτιά του για τον τρόπο που θα γίνει η επιλογή εκείνων που θα παρακολουθήσουν τη λειτουργία από το εσωτερικό της Μονής.

Και μια που αναφερθήκαμε σε γεωπολιτικά και εκκλησιαστικά παιχνίδια, που στην περίπτωση αυτή είναι απολύτως αλληλένδετα, στη φετινή λειτουργία, εκτός του Οικουμενικού Πατριάρχη και των επικεφαλής των Μητροπόλεων Δράμας, Δημητριάδος, Πειραιώς και Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως, θα παραστεί ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Δημήτριος, με παράλληλη απουσία αξιωματούχων της Ρωσικής Εκκλησίας. Στο σημείο αυτό θεωρούμε ότι βρίσκεται και το πρόβλημα, αφού, ενώ παρατηρείται η παρουσία του Αμερικής, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας μάλλον δεν θα υπάρχει υψηλόβαθμη παρουσία της Ρωσικής Εκκλησίας. Να υπενθυμίσουμε ότι πέρυσι ήταν παρόντες και συμμετείχαν στη λειτουργία ο Επίσκοπος Ποντόλσκ και ο βικάριος του Πατριαρχείου Μόσχας Τύχωνας, εκπροσωπώντας τη Ρωσική Εκκλησία, όπως επίσης και το γεγονός ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος είχε απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση προς τον Πατριάρχη της Μόσχας, κ. Κύριλο, να συλλειτουργήσουν στην ιστορική μονή.

Είναι προφανές ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο επέλεξε να καλέσει τον ηγέτη των Ορθοδόξων της Αμερικής, που εκ των πραγμάτων διατηρεί στενές σχέσεις με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και αποτελεί κατά κάποιον τρόπο αντίβαρο στον ρωσικό εθνικισμό, στο βαθμό που αυτός εκφράζεται από τη Ρωσική Εκκλησία τους λειτουργούς και τους υποστηρικτές της. Η κίνηση αυτή του Πατριάρχη μπορεί να ερμηνευθεί ως μια προσπάθεια εξισορρόπησης της όποιας απόπειρας έγινε τα προηγούμενα χρόνια για εισπήδηση της Ρωσικής Εκκλησίας στην περιοχή του Πόντου και συγκεκριμένα της Τραπεζούντας και της Σουμελά.

Ένα από τα πρόσωπα το όνομα του οποίου αναμειγνύεται στο θέμα, είναι ο Ιβάν Σαββίδης, που επαναλαμβάνουμε, προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στο Έθνος και στο Ποντιακό, αφού κινήθηκε με όραμα και άνοιξε το δρόμο για την άσκηση πιέσεων στην τουρκική κυβέρνηση και την επαναλειτουργία της Παναγίας Σουμελά, όταν άλλοι φορείς στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και αλλού "εκάθευδαν τον ύπνον του Δικαίου". Όμως, παρότι του αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες που κατέβαλε και τις υπηρεσίες που προσέφερε, είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε και τις απόπειρες που του αποδίδονται ότι έκανε (πληροφορίες που διαθέτουμε, δυστυχώς επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο), να διαταράξει την εκκλησιαστική τάξη στην περιοχή του Πόντου αλλά και στην ίδια την Κωνσταντινούπολη.

Επειδή υπάρχουν χειροπιαστά δείγματα της άσβεστης φλόγας και αγάπης που έχει για τον Πόντο ο εκ της ηρωικής Σαντάς καταγόμενος Έλλην ευπατρίδης και επειδή αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη, παράλληλα με το εθνικό-ποντιακό του χρέος, να εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της Ρωσίας, της οποίας είναι βουλευτής, θεωρούμε ότι ο ίδιος θα πρέπει να επιδιώξει να λυθούν τα όποια προβλήματα σε ανώτατο πολιτικό και εκκλησιαστικό επίπεδο και όχι να αναμειγνύεται και αναλαμβάνει ο ίδιος βάρη που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σηκώσει.

Θα πρέπει να σημειώσουμε δε ότι η κατάσταση αυτή, μπορεί να αποτελέσει αιτία διχασμού του ποντιακού Ελληνισμού, αφού ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων της Ρωσίας, που είναι ποντιακής καταγωγής και ανήκει εκκλησιαστικά στο Πατριαρχείο της Μόσχας, στην ουσία αποκλείεται από τη λειτουργία και οι Πόντιοι της Ρωσίας αντιμετωπίζονται ως πιστοί β΄ κατηγορίας, σε σχέση με τους συμπατριώτες μας που ανήκουν στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, που φυσικά ανήκουν στην α΄ κατηγορία. Και όλα αυτά γίνονται τη στιγμή που η Ρωσία ήταν το διαχρονικό αποκούμπι των Ελλήνων του Πόντου, όταν αντιμετώπιζαν τα γνωστά προβλήματα με την οθωμανική διοίκηση.

Είναι προφανές ότι η Σουμελά έχει ήδη καταστεί πεδίον σύγκρουσης γεωπολιτικών και εκκλησιαστικών συμφερόντων, και σ' αυτόν τον ιδιότυπο πόλεμο που φαίνεται ότι έχει ξεσπάσει, είναι προφανές ότι θα υπάρχουν και 'θύματα'. Από το αδιέξοδο αυτό μπορούμε να βγούμε αν υπάρχει πολιτικός χειρισμός του όλου θέματος σε υψηλότατο επίπεδο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και από την Ελληνική Κυβέρνηση, με το Πατριαρχείο της Μόσχας και τη Ρωσική Κυβέρνηση αντίστοιχα. Ελπίζουμε αυτό να γίνει σύντομα και αποτελεσματικά, για να μην έχουμε και στο ζήτημα της Σουμελά και της ενότητας των απανταχού Ποντίων τα τραγικά αποτελέσματα των ανεπιτυχών χειρισμών και επιλογών που έγιναν στις ελληνορωσικές σχέσεις σε πολιτικό επίπεδο από πλευράς ελληνικών κυβερνήσεων, χωρίς να έχουμε να επιδείξουμε κανένα όφελος και κέρδος από τη μονοδιάστατη προσέγγιση προς την Ουάσιγκτον.

Όσοι έχουν τις τύχες των πιστών και του Έθνους στα χέρια τους πρέπει να προσέξουν, γιατί οι παλαιοί έλεγαν ότι όταν "τ' άλλογα ταλασέυνε, τρών' τα λάχτας τα γαϊδούρια". Και οι παλαιοί πάντα εξέρναν ντο έλεαν!

Πηγή: Infognomon Politics

To DNA των κατοίκων της Ελλάδας

 

Συγγραφέας:

Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης*

Άρδην τ. 69

1. Θεωρίες καταγωγής των Ελλήνων

Η προέλευση του ανθρώπινου είδους πάντοτε συνάρπαζε τους φιλοσόφους, τους επιστήμονες, αλλά και τους απλούς πολίτες. Ειδικότερα, οι Έλληνες ενδιαφερόμαστε να μάθουμε τις βιολογικές ρίζες μας ως κατοίκων της Ευρώπης. Για την προέλευση των κατοίκων της Ελλάδας έχουν διατυπωθεί τρεις θεωρίες5.

• Η θεωρία της ινδοευρωπαϊκής καταγωγής των Ελλήνων, η οποία βασίζεται σε γλωσσολογικές συγκρίσεις και αναλύσεις χωρίς αρχαιολογικές ή άλλες αποδείξεις. Οι συγκριτικοί γλωσσολόγοι αποτελούν τους κύριους υποστηρικτές της. Κατά τον Ρέλλο5, παρά την ευρεία διάδοσή της, η θεωρία αυτή δεν στηρίζεται σε στέρεες πηγές και πρέπει να απορριφθεί.

• Η θεωρία της αυτοχθονίας, την οποίαν υποστήριζαν οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες. Κύριος εκφραστής αυτής της θεωρίας είναι ο καθηγητής Colin Renfrew6.
• Η σύγχρονη αφροκεντρική θεωρία, κατά την οποία η αρχαία Ελλάδα ήταν το αποτέλεσμα αιγυπτιακού και φοινικικού εποικισμού κατά τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. Ο κύριος υποστηρικτής αυτής της θεωρίας είναι ο Martin Bernal2, συγγραφέας του βιβλίου «Η ΜΑΥΡΗ ΑΘΗΝΑ», και, πρόσφατα, ερευνητές που προέρχονται από εργαστήριο των Σκοπίων και πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Σε δημοσίευμά1 τους, υποστηρίζουν ότι «οι ΄Ελληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας μοιάζουν με τους κατοίκους της Αιθιοπίας”. Επιπλέον, οι γείτονές μας κυκλοφορούν φυλλάδια στα οποία αναγράφεται ότι «οι Νεγροαφρικανοί ΄Ελληνες είναι σφετεριστές της πατρίδας μας”. Μέλη της ομάδας είχαν δημοσιεύσει και εργασία για την προέλευση των Παλαιστινίων και των Ισραηλιτών. Η εργασία αυτή εξαφανίστηκε από τη βιβλιογραφία, ύστερα από διαμαρτυρίες Ισραηλινών επιστημόνων.

Πέρα από τα παραπάνω, η εργασία στερείται επιστημονικής αξίας8, γιατί:

• Μελετήθηκε μόνον ένας γενετικός δείκτης, ο HLA.

• Προέκυψαν παράδοξα αποτελέσματα: Οι Γιαπωνέζοι, π.χ., είναι ίδιοι με τους κατοίκους της Δ. Αφρικής, ενώ οι Έλληνες ομοιάζουν με Αιθίοπες και όχι με γειτονικούς κατοίκους της Μεσογείου.

Κατά συνέπεια, η εργασία, στερούμενη επιστημονικής αξίας, δεν έπρεπε να δημοσιευτεί. Παρ’ όλα αυτά, Σκοπιανοί παρουσίασαν αυτά τα αναξιόπιστα αποτελέσματα σε ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό και εξακολουθούν να τα προπαγανδίζουν στο διαδίκτυο.

2. DNA δείκτες και χρονολόγηση

Η ανίχνευση της βιολογικής προέλευσης ανθρώπινων πληθυσμών έχει μακρά ιστορία. Αρκετά νωρίς φάνηκε πως θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί η μελέτη των μορφολογικών χαρακτηριστικών, γιατί τα χαρακτηριστικά αυτά επηρεάζονται από περιβαλλοντικούς παράγοντες και γι’ αυτόν τον λόγο δεν αποτελούν αξιόπιστους βιολογικούς δείκτες.
Την τελευταία 20ετία, είμαστε στην ευ­χάριστη θέση να έχομε στη διάθεσή μας μια πηγή πληροφοριών πολύ αξιόπιστη και εξαιρετικού πλούτου, τις αλληλουχίες των βάσεων του DNA, και μάλιστα δύο ειδών DNA, που καθιστούν πιο εφικτή την ερμηνεία των δεδομένων. Πρόκειται για το μιτοχονδριακό DNA, που κληροδοτείται από τη μητέρα στα παιδιά της, δηλαδή ακολουθεί αποκλειστικά μητρική γραμμή, και για το DNA του χρωμοσώματος Υ, που περνά από τον πατέρα στον γιο (μόνο οι άρρενες έχουν το Υ), δηλαδή ακολουθεί πατρική γραμμή.

Μια δεύτερη καινοτομία επιτρέπει τη χρονολόγηση, την εκτίμηση δηλαδή του χρόνου, στον οποίον υπήρξε ο πλησιέστερος κοινός πρόγονος δύο ή περισσότερων εναλλακτικών αλληλουχιών DNA. Έτσι, το μιτοχονδριακό DNA επιτρέπει να προσδιοριστεί ο χρόνος των μεταναστεύσεων σε προϊστορικές περιόδους, διότι κάθε μετάλλαξη σε ένα σημείο του μορίου του ισοδυναμεί με 20.180 χρόνια.

Το DNA του χρωμοσώματος Υ επιτρέπει να ιχνηλατήσουμε τις μετακινήσεις των αντρών, τόσο σε ιστορικές, όσο και σε προϊστορικές περιόδους. Έχει διαπιστωθεί πως οι απλοομάδες του μεταλλάσσονται κάθε 7.000 χρόνια και οι μικροδορυφορικοί δείκτες του κάθε 500 χρόνια. Όταν μία συγκεκριμένη μετάλλαξη βρεθεί σε διαφορετικούς άντρες, οι οποίοι θεωρητικώς δεν έχουν καμία συγγένεια μεταξύ τους, τότε οι άντρες αυτοί ανήκουν στην ίδια «απλοομάδα του χρωμοσώματος Υ», όπως λένε οι επιστήμονες και αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι εν λόγω άντρες μοιράζονται έναν κοινό προ, προ, προ, προ... προ-πάππο.

Στόχοι της έρευνας. Η μελέτη των κατοίκων της Ελλάδας συνήθως γίνεται με ιστορικά, γλωσσικά ή αρχαιολογικά δεδομένα. Το άρθρο αυτό σκοπεύει να προσεγγίσει το θέμα από διαφορετική σκοπιά, αφού βασίζεται στη μελέτη της γενετικής ποικιλομορφίας των κατοίκων της Ελλάδας, με χρήση πολλών και διαφορετικών DNA δεικτών (Εικόνα 1). Ως απώτερο στόχο, η συγκεκριμένη έρευνα έχει τη συσχέτιση των γενετικών δεδομένων με ιστορικά, γλωσσολογικά, αρχαιολογικά, πολιτισμικά, τεχνολογικά και παλαιοντολογικά δεδομένα. Με αυτόν τον τρόπο, δίνονται πλέον τεκμηριωμένα απαντήσεις που αφορούν στο πιο σημαντικό ίσως ζήτημα σε σχέση με την ιστορία μας: το ζήτημα της ταυτότητας και της καταγωγής μας.

3. Η παρουσία του ανθρώπου στην Ελλάδα

Σε εργασία μας9, αναλύθηκε το μιτοχονδριακό DNA από άτομα που προέρχονταν από αρκετές γεωγραφικές περιοχές της Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας) και της Εγγύς Ανατολής, προκειμένου να ιχνηλατήσουμε τις βιολογικές ρίζες των Ευρωπαίων.

Με την ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA διαπιστώθηκε9 ότι τα εξετασθέντα άτομα διακρίνονται σε 21 ομάδες (απλότυπους) και εκτιμήθηκε ξέχωρα για κάθε μία η ηλικία δημιουργίας της, στην Εγγύς Ανατολή και την Ευρώπη. Με βάση μαθηματικούς υπολογισμούς, εκτιμήθηκε ότι το DNA των Ελλήνων έχει την ακόλουθη προέλευση: 8% τα πρόσφατα χρόνια (περίπου 3.000 χρόνια από σήμερα), 20% κατά τη νεολιθική εποχή (9.000-3.000), 44% κατά την τελευταία άνω παλαιολιθική εποχή (14.500-9.000), 14,5% κατά τη μέση άνω παλαιολιθική εποχή (26.000 – 14.500 χρόνια) και ένα ποσοστό 11% κατά την αρχική άνω παλαιολιθική εποχή (45.500 –26.000).

Τα κύρια συμπεράσματα από την έρευνα είναι τα ακόλουθα:

• Οι παλαιολιθικοί κάτοικοι της Ευρώπης9 ζούσαν ως κυνηγοί πριν από τουλάχιστον 60.000 χρόνια, ενώ οι κάτοικοι στην Εγγύς Ανατολή πριν από 75.000 χρόνια.

• Το 75%-80% του σημερινού μιτοχονδριακού DNA των κατοίκων της Ελλάδας9 έχει παλαιολιθική προέλευση και διαμορφώθηκε μετά από τρία μεταναστευτικά επεισόδια (δύο την παλαιολιθική και ένα τη νεολιθική εποχή) που αντιστοιχούν στις παγετωνικές περιόδους (από 50.000-9.000 χρόνια)10. Το σημαντικότερο συμπέρασμα είναι ότι το DNA των ΄Ελλήνων σε μεγάλο ποσοστό είναι αυτόχθονο, κάτι που έχει προταθεί από τον καθηγητή Renfrew6 και επαληθεύεται από τη σύγχρονη μοριακή γενετική ανάλυση.

• Το υπόλοιπο ποσοστό, 20%-25%, του DNA μας έχει νεολιθική προέλευση9 και δημιουργήθηκε πριν από 9.000 χρόνια.
• Τη νεολιθική περίοδο υπήρξε μετακίνηση ανθρώπινων πληθυσμών από την Ευρώπη προς την Εγγύς Ανατολή9. Υπολογίζεται ότι ένα ποσοστό 5%-20% των ακολουθιών μιτοχονδριακού DΝΑ των σημερινών κατοίκων της Εγγύς Ανατολής έχει ευρωπαϊκή προέλευση. Υποψήφιοι πληθυσμοί γι’ αυτή τη ροή μιτοχονδριακού DNA είναι οι Έλληνες και οι Φρύγιοι.

• Σύμφωνα με τη θεωρία της ινδο­ευρω­παϊκής καταγωγής των Ελλήνων, υπήρξε μετανάστευση πληθυσμών από τον Βορρά προς την Ελλάδα. Οι μετακινήσεις όμως των πληθυσμών δεν είναι μονόδρομες, αλλά αμφίδρο­μες. Η ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA9, αλλά και του χρωμοσώματος Υ10,11, δείχνουν ότι οι περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης αποικίστηκαν από κατοίκους που μετανάστευσαν από τη Ν.Α. Ευρώπη, όταν βελτιώθηκε το κλίμα. Η υπόθεση αυτή υποστηρίζεται από την κατανομή των απλοομάδων Ε-Μ78 και J-M102 του χρωμοσώματος Υ, που παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα στη Νότια Βαλκανική (Εικόνα 2) και δημιουργήθηκαν πριν από 15.000 και 7.900 χρόνια αντίστοιχα. Οι σύγχρονοι Έλληνες π.χ. χαρακτηρίζονται σε ποσοστό 21,4% από την υπο-απλοομάδα Ε-Μ78 που βρέθηκε σε μικρότερες συχνότητες στην υπόλοιπη Ευρώπη και σηματοδοτεί τη μετανάστευση από την Ελλάδα στη Δ. Ευρώπη. Η διάδοση τεχνολογικών, πολιτισμικών καινοτομιών και προϊόντων από τα Βαλκάνια προς τη Δ. Ευρώπη είναι γνωστή και η μελέτη του DNA προσφέρει ισχυρές ενδείξεις ότι υπήρχαν και ανάλογες μετακινήσεις πληθυσμών, τις οποίες έρχεται να επιβεβαιώσει η ανάλυση του DNA. Τα συνολικά, κατά συνέπεια, γενετικά δεδομένα επιβάλλουν να αναθεωρηθεί η ινδοευρωπαϊκή θεωρία περί της καταγωγής των Ελλήνων.

4. Προέλευση των νεολιθικών κατοίκων της Ελλάδας

Η μελέτη του DNA αποκάλυψε ότι 20% - 25% του DNA των κατοίκων της Ελλάδας έχει νεολιθική προέλευση. Είναι επίσης γνωστό ότι οι αρχαιότεροι νεολιθικοί οικισμοί στην Ευρώπη ανακαλύφθηκαν στην Ελλάδα. Υποστηρίζεται ότι οι γενετικές ρίζες των σημερινών κατοίκων διαμορφώθηκαν από την ανάμειξη των αυτόχθονων τοπικών παλαιολιθικών πληθυσμών με νεολιθικούς αποίκους. Για να ελεγχθεί η ορθότητα ή μη της υπόθεσης αυτής, πέρα από τις κλασικές μεθοδολογίες, π.χ. την αρχαιολογία, χρησιμοποιείται η ανάλυση του DNA για να διερευνηθεί πώς, πότε και από που προήλθαν οι άνθρωποι αυτοί, τη νεολιθική περίοδο, στη ΝΑ Ευρώπη και ποιους δρόμους χρησιμοποίησαν στις μετακινήσεις τους.

Για να διερευνηθούν τα ερωτήματα αυτά, μελετήθηκε το DNA του χρωμοσώματος Υ4,10,11 σε δείγματα από πληθυσμούς προερχόμενους από την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, την Αφρική και την Ασία. Σε μία μελέτη μας4, απομονώθηκε DNA από 193 δείγματα αίματος αντρών από την Κρήτη και 171 δείγματα αίματος αντρών από την ηπειρωτική Ελλάδα, που ζουν σε κοινότητες με γνωστούς νεολιθικούς οικισμούς. Αυτοί βρίσκονται στη Νέα Νικομήδεια (πλησίον της Βέροιας), το Σέσκλο και το Διμήνι (περιοχή Βόλου), το Σπήλαιο του Φράχτη (περιοχή Κρανιδίου) και τη Λέρνη, στον νομό Αργολίδας.

Μετακίνηση αντρών-γυναικών. Το πρώτο ενδιαφέρον ερώτημα ήταν αν κατά τη νεολιθική περίοδο οι άνθρωποι ήρθαν στην Ελλάδα μέσω ξηράς ή θαλάσσης11. Η απουσία συγκεκριμένης γενετικής σύστασης (της J2b-M12), στους κατοίκους των γειτονικών με τον Βόσπορο περιοχών, υποδεικνύει ότι νεολιθικοί άνθρωποι στην Ελλάδα ήρθαν κυρίως διά θαλάσσης χρησιμοποιώντας πλοία4. Οι μετακινήσεις των αντρών διά θαλάσσης ερμηνεύονται ίσως από το γεγονός ότι ναυτικοί ήταν κυρίως άνδρες. Αντίθετα, οι γυναίκες μετακινήθηκαν κυρίως διά της ξηράς.

Σύγκριση DNA Ελλάδας-Ιταλίας11. Η αρχαιολογική σκαπάνη στη Ν. Ιταλία αποκάλυψε αρκετούς νεολιθικούς οικισμούς. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι οι περιοχές αυτές αποικίστηκαν σε ιστορικούς χρόνους από Έλληνες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συνεισφορά των Ελλήνων (τα δείγματα από την Πελοπόννησο) στο DNA του χρωμοσώματος Υ ανέρχεται σε ποσοστό 7% στους άντρες της Καλαβρίας και 22% της Απουλίας.

Νεολιθικοί κάτοικοι Κρήτης-Ηπειρωτικής Ελλάδας. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης του DNA του χρωμοσώματος Υ του πληθυσμού της Κρήτης4 έδειξαν ότι κατατάσσεται μαζί με τους πληθυσμούς από την Ανατολία, ενώ τα δείγματα από τις περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας κατατάσσονται μαζί με βαλκανικούς πληθυσμούς. Κατά συνέπεια, τα γενετικά αποτελέσματα φαίνεται πως υποστηρίζουν τη θεωρία ότι οι νεολιθικοί κάτοικοι της Κρήτης προήλθαν από την Ανατολία. Βέβαια, μελέτες μας με άλλους γενετικούς δείκτες απέδειξαν ότι οι νεολιθικοί άνθρωποι ήρθαν και στην ηπειρωτική Ελλάδα από την Ανατολία.

Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση των δειγμάτων από τη Λέρνη/Σπήλαιο Φράχτη, στην Πελοπόννησο, που δείχνουν συγγένεια με τον πληθυσμό της Κρήτης. Το γεγονός αυτό μάλλον απεικονίζει τη γεωγραφική αλληλεπίδραση ανάμεσα στους κατοίκους της Κρήτης και της Πελοποννήσου. Μάλιστα, θα μπορούσε να αναφερθεί ο μετα-αποικισμός της Κρήτης, το 1.100 π.Χ., από ανθρώπους από την ηπειρωτική Ελλάδα, όπως αντιπροσωπεύεται από τον μονονουκλεοτιδικό δείκτη V13. Η ύπαρξη αυτού του δείκτη διαπιστώθηκε με συχνότητα 35% στη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο, ενώ η συχνότητά του στην Κρήτη μόλις φτάνει το 7% και δείχνει την ηπειρωτική συνεισφορά στις γενετικές παραλλαγές του χρωμοσώματος Υ που βρέθηκαν στην Κρήτη. Το ποσοστό της συνεισφοράς της ηπειρωτικής Ελλάδας στην Κρήτη υπολογίζεται ότι είναι της τάξης του 20% περίπου.

Η χρονολογία εξάπλωσης της απλο-ομάδας J2a1h-M319 στην Κρήτη υπολογίζεται ότι συνέβη γύρω στο 3100 π.Χ. Η σπουδαιότητα των αποτελεσμάτων αυτών στην αρχαιολογία είναι προκλητική. Η χρονολογία των 3100 ετών π.Χ. είναι πολύ σημαντική για τους ιστορικούς, μια και σηματοδοτεί το όριο ανάμεσα στη Νεολιθική εποχή και την Εποχή του Χαλκού στην Κρήτη, μία περίοδο που σχετίζεται με σειρά σημαντικών αλλαγών στην οργάνωση κοινωνικών υπηρεσιών, τη δημογραφία, τα πολιτισμικά αγαθά, την τεχνολογία, την εικονογραφία και τη νεκρώσιμη τελετουργία. Πολλοί ερευνητές πρότειναν ότι η άφιξη νέου πληθυσμού ήταν υπεύθυνη για τη σηματοδότηση αυτών των αλλαγών, μία κοινωνικο-πολιτισμική ανάταση από την οποία αναπήδησε ο φημισμένος Μινωικός πολιτισμός. Τα νέα αυτά εντυπωσιακά χαρακτηριστικά, που συνδέονται με την πρώιμη Περίοδο του Χαλκού στην Κρήτη, έχουν συσχετισθεί ποικιλότροπα, π.χ. ότι οφείλονται σε αποικισμό της Ελλάδας και ειδικότερα της Κρήτης από την Αίγυπτο/Λιβύη, ή τη Συρία/Παλαιστίνη, ή από το ανατολικό Αιγαίο/την Ανατολία. Σε σχέση με την υπόθεση ότι ο Μινωικός πολιτισμός οφείλεται σε αποικισμό από την Αίγυπτο και τη Λιβύη, η πλειονότητα των απλοομάδων E3b1-M78 χαρακτηρίζεται από τον μονονουκλεοτιδικό δείκτη V13, τόσο στην Κρήτη όσο και στην ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ στα δείγματα που αναλύθηκαν από την Αίγυπτο δεν βρέθηκε αυτός ο μονονουκλεοτιδικός πολυμορφισμός4. Το αποτέλεσμα αυτό δείχνει ότι δεν υπήρξε πρόσφατη γενετική επαφή ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Κρήτη ή την ηπειρωτική Ελλάδα. Με άλλα λόγια, ο ελληνικός χώρος δεν αποικίστηκε από κατοίκους της Αιγύπτου. Αντίθετα, τα αποτελέσματα της ανάλυσης του DNA στην πραγματικότητα παρέχουν αποδείξεις που υποστηρίζουν τις πληθυσμιακές μετακινήσεις από την Ανατολία.

Τα αποτελέσματα αυτά βάζουν ταφόπλακα στην αφροκεντρική θεωρία της «Μαύρης Αθηνάς», που διατυπώθηκε από τον Martin Bernal2 και πρόσφατα από Σκοπιανούς1.
Επιπλέον, το DNA του χρωμοσώματος Υ των Ελλήνων διερευνήθηκε από 6 διαφορετικές ερευνητικές ομάδες που αφορούσαν 925 άντρες. Από την ενδελεχή μελέτη των στοιχείων τους προκύπτει ότι η γενετική σύσταση των Ελλήνων σε ποσοστό 99,5% είναι καυκάσια (λευκή). Η συνεισφορά δηλαδή στη γενετική σύσταση των Ελλήνων άλλων πληθυσμιακών ομάδων (μαύροι ή μογγόλοι) αποτελεί ένα ελάχιστο ποσοστό (μικρότερο του 0,5%).

5. DNA δεδομένα και ηλικία της ελληνικής γλώσσας4

Τα γενετικά δεδομένα συμβάλλουν στις σοβαρές αντιπαραθέσεις που γίνονται όσον αφορά την αιγαιική προϊστορία. Δηλ. στη διαδικασία της μυκηνοποίησης της κρητικής κοινωνίας, στο τέλος της Εποχής του Χαλκού. Κάπου στο μέσον του 15ου αιώνα π.Χ., στην Κρήτη συνέβη σειρά σημαντικών κοινωνικοοικονομικών αλλαγών, όπως τεκμηριώνεται από την υιοθέτηση της ηπειρωτικής πρωτο-ελληνικής Γραμμικής Β γραφής, τις νεκρώσιμες πρακτικές, την εικονογραφία και τα πολιτισμικά αγαθά. Αυτοί οι πολιτισμικοί μετασχηματισμοί έχουν ερμηνευθεί από πολλούς επιστήμονες ως μετακίνηση στην Κρήτη ατόμων από την ηπειρωτική Ελλάδα και ειδικότερα την περιοχή των Μυκηνών. Τα δεδομένα από την ανάλυση του DNA του χρωμοσώματος Υ μπορούν να θεωρηθούν ως πρόσθετες ενδείξεις ότι μερικές από αυτές τις αλλαγές, την ύστερη Εποχή του Χαλκού, πραγματικά οφείλονται στη μετακίνηση/κάθοδο ηπειρωτικών ανθρώπινων πληθυσμών. Από την άλλη, θα μπορούσε να υποστηριχθεί, αφού η κρητική γλώσσα της Μινωϊκής εποχής ήταν ελληνική, ότι η ελληνική γλώσσα είχε μορφοποιηθεί πολύ παλαιότερα, και αφού δεν είναι δυνατόν η προφορική μορφοποίηση να αναπτύσσεται την ίδια εποχή με την γραπτή. Επομένως, η ελληνική γλώσσα είχε μορφοποιηθεί πολύ παλαιότερα και ίσως η μορφοποίησή της να ανάγεται στην εποχή της διαμόρφωσης των νεολιθικών οικισμών στο Σέσκλο και το Δίμηνι3,4,,7, δηλαδή την 7η χιλιετία π.Χ.

6. Βιβλιογραφία
1. Arnaiz-Villena A. et al. (2001). HLA genes in Macedonians and the sub-Saharan origin of the Greeks, Tissue Antigens 57, 118.

2. Bernal M. (1987). Black Athena, Volume 1. The Afroasiatic roots of classical civilization. Volume I. The fabrication of Ancient Greece 1785-1985, Rutgers University Press, New Brunswick, New Jersey.

3. Gray R.D. & Atkinson Q.D. (2003).Language-tree divergence times support the Anatolian theory of Indo-European origin. Nature 426: 435.

4. King R. et al. (2007). Differential Y-chromosome Anatolian influences on the Greek and Cretan Neolithic. Annals of Human Genetics 72: 205.

5. Ρέλλος Μ. (2000). Θεωρίες για την καταγωγή των Ελλήνων, Γ΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας με θέμα «ΑΘΗΝΑ & ΕΣΠΕΡΙΑ», Πανεπιστήμιο Αθηνών.

6. Renfrew C. (1972). The emergence of civilization: The Cyclades and the Aegean in the third millennium, Methuen, London.

7. Renfrew C. (1998). Word of Minos: The Minoan contribution to Mycenaean Greek and the linguistic geography of the Bronze Age Aegean. Cambridge Archaeological J. 8: 239.

8. Risch N., Piazza A. and Cavalli-Sforza L. (2002). Dropped genetics paper lacked scientific merit. Nature 415: 115.

9. Richards M. et al. (2000). Tracing European founder lineages in the Near Eastern mtDNA pool. Am. J. Human Genetics 67: 1251.

10. Semino O. et al. (2000).The genetic legacy of Palaeolithic Homo sapiens sapiens in extant Europeans: A Y chromosome perspective. Science 290: 1155.

11. Semino O. et al. (2004). Origin, diffusion and differentiation of Y-chromosome haplogroups E and J: inferences on the Neolithization of Europe and later migratory events in the Mediterranean area. Amer. J. Human Genetics 74: 1023.

* Ομότιμος Καθηγητής Γενετικής και Γενετικής Ανθρώπου - Τμήμα Βιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τηλ. 2310 998309, email: triant@bio.auth.gr

ΜΥΘΟΥΣ ΠΛΑΘΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ-Συνεργασία Προτεσταντών με… Ποντίους!

Λιάνα Μυστακίδου
Η εφημερίδα Ζαμάν αποκαλύπτει ότι η Ασφάλεια της Τραπεζούντας παρακολουθούσε τον Καθολικό ιερέα Σαντόριο τρεις μήνες πριν από τη δολοφονία του, στις 5 Φεβρουαρίου του 2006.Σύμφωνα με το δημοσίευμα μάλιστα, η Ασφάλεια ζήτησε την άδεια παρακολούθησης από την Εισαγγελία, με την αιτιολογία ότι οι Προτεστάντες ιεραπόστολοι συνεργάζονται για την αναβίωση του Ποντιακού!
Η Εισαγγελία έδωσε την άδεια χωρίς να σκεφθεί ότι ο Ιερέας ήταν Καθολικός! Μαζί με τον δολοφονημένο ιερέα παρακολουθούσαν και δυο ακόμα άτομα τον Carl Magnus Stefan Persson και Kerim Bozkurt, οι οποίοι τελούσαν ιεραποστολικό έργο στην περιοχή του Πόντου και δεν είχαν καμία σχέση με Ποντίους.

Η υπόθεση της δήθεν συνεργασίας ιεραποστόλων με Ποντίους για την αναβίωση του Ποντιακού κράτους χρονολογείται από πιο παλιά.

Ο βουλευτής Τραπεζούντας Ασίμ Αϊκάν είχε υποβάλει ερώτηση στη Βουλή στις 26 Δεκεμβρίου 2001, με την οποία ζητούσε εξηγήσεις για τη συνεργασία που είχαν, κατά την άποψή του οι Προτεστάντες ιεραπόστολοι με τους Ποντίους.

Φυσικά ο υπουργός Εσωτερικών της εποχής, Ρουστού Κιαζίμ Γιουτζελέν, απάντησε κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια σχέση και δράση στην Τουρκία.

Τι να πει κανείς για όλα αυτά; Τυφλός φανατισμός, εμπάθεια ή η καλλιέργεια της ιδέας της εχθρότητας εναντίον των Ελλήνων στην οποία επιδίδεται εδώ και τόσα χρόνια η Άγκυρα;

Το ευρώ στο δίχτυ της αράχνης

Από τό "protagon"

του Γιάνη Βαρουφάκη 05/08/2011

• 

1 εικόνα

Ετικέτες

• οικονομική κρίση

Διαβάστε επίσης

• Το ευρωπαϊκό μας πρόβλημα

Το ευρώ, ισχυρίζομαι πάνω έναν χρόνο, έχει μπει στην διαδικασία της αποδόμησης. Η επέκταση στην Ισπανία και στην Ιταλία ήταν αναμενόμενο αποτέλεσμα (α) της προβληματικής δόμησης της ευρωζώνης και (β) του προβληματικού μηχανισμού (του European Financial Stability Fund, EFSF) με το οποίο η Ευρώπη προσπάθησε να γιατρέψει τα συμπτώματα της Κρίσης που οφείλεται στο (α). Ένας μηχανισμός σαθρά δομημένος, με μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλιά του, το EFSF, κλήθηκε να σώσει ένα άλλο σαθρά δομημένο οικοδόμημα από την κατάρρευση.
Πρόσφατα, η Ευρώπη ενέκρινε το δεύτερο πακέτο μέτρων 'διάσωσης' του ελληνικού δημοσίου. Μια βαθειά ανακούφιση εξαπλώθηκε σε όλη την χώρα καθώς τα επιτόκια δανεισμού μειώθηκαν σημαντικά, η αναδιάρθρωση του χρέους δειλά-δειλά ανακοινώθηκε, ακόμα και ένα Σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα ακούστηκε να συζητιέται. Σε εκείνη την στιγμή ανακούφισης είχα γράψει εδώ στο protagon.gr:  "Η Κρίση έχει εδώ και καιρό ξεφύγει από τα όρια του ελληνικού γίγνεσθαι, είναι συστημική και υπονομεύει όλη την ευρωζώνη. ... [H] χθεσινή συμφωνία εγγυάται την αποτυχία και αυτής της ευρωπαϊκής προσπάθειας να δαμαστεί το τέρας της Κρίσης που αποδομεί το ευρω-σύστημα εκ των έσω. Η απόφαση να επικεντρώσουν τα νέα μέτρα στην ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, π.χ. αφήνοντας την Ιρλανδία στο χείλος της χρεοκοπίας και τις Ισπανία και Ιταλία στο έλεος των εταιρειών αξιολόγησης, ισοδυναμεί με δώρο ανεκτίμητης αξίας στους κερδοσκόπους."
Γιατί επιβεβαιώθηκαν τόσο γρήγορα οι προβλέψεις αυτές; Επειδή οι Ευρωπαίοι ηγέτες μας ουσιαστικά τοποθέτησαν το βάρος των νέων αυτών μέτρων διάσωσης στο σαθρό EFSF. Ο λόγος που τo EFSF δεν μπορεί να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή έχει εξηγηθεί εδώ και μήνες σε αυτές τις σελίδες (βλ. εδώ). Πολλοί αναλυτές σήμερα λένε ότι, ωραίες οι νέες αποφάσεις της ΕΕ (για χαμηλότερα επιτόκια στις πτωχευμένες χώρες, δυνατότητα άμεσης παρέμβασης του EFSF μέσα από δανεισμό χωρών, όπως η Ιταλία, που δεν έχουν εισαχθεί επίσημα στον μηχανισμό στήριξης κλπ), αλλά πως αν δεν ενισχυθεί με τριπλάσια και τετραπλάσια κονδύλια το EFSF δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στον ρόλο του.
Πρόκειται περί μεγάλου σφάλματος. Το πρόβλημα με το EFSF δεν είναι τα ποσά που διαθέτει ή δεν διαθέτει. Το πρόβλημα με το EFSF είναι η τοξική δόμησή του, την οποία έχω εξηγήσει στο παρελθόν με την αλληγορία των ανόητων ορειβατών. Σήμερα επανέρχομαι για να εξηγήσω λίγο πιο αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους το ευρώ θα καταρρεύσει εφόσον η δομή του EFSF παραμένει ως έχει, ξεκινώντας με την κατάρρευση της Ισπανίας και της Ιταλίας πριν χάσει η Γαλλία την καλή της βαθμολογία από τους γνωστούς οίκους αξιολόγησης, οπότε το EFSF θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη - καθώς η Γερμανία δεν θα δεχθεί να σηκώσει μόνη της το βάρος της χρηματοδότησής του.
Το διάγραμμα που παραθέτω συνοψίζει την καταστροφική δυναμική που είναι συνυφασμένη με την θεμελίωση του EFSF. (Για πιο λεπτομερή του ανάλυση, στα αγγλικά, βλ. εδώ). Αποτελείται από τέσσερα υποδιαγράμματα. Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Το πάνω δεξιά δείχνει την πορεία προς τα πάνω και αριστερά της ευθείας γραμμής που ακολουθεί η ευρωζώνη καθώς το ένα μετά το άλλο τα κράτη-μέλη βγαίνουν εκτός αγορών (ο οριζόντιος άξονας απαριθμεί τα κράτη που βρίσκονται εντός αγορών ενώ ο κάθετος άξονας τα F κράτη που βγαίνουν εκτός αγορών). Πάμε τώρα στο κάτω δεξιά διάγραμμα: Στον κάθετο άξονα δείχνει το ποσοστό α του ΑΕΠ της κάθε χώρας που παραμένει εντός αγορών το οποίο καλείται να συνεισφέρει (με την μορφή εγγυήσεων) στις πεσούσες χώρες. Η κόκκινη καμπύλη απλώς δείχνει ότι όσο ο αριθμός των εντός των αγορών χωρών μειώνεται αυτό το ποσοστό α μεγαλώνει (καθώς λιγότερες χώρες καλούνται να εγγυηθούν τα όλο και μεγαλύτερα χρέη των αυξανόμενων εκτός των αγορών χωρών). Περνάμε τώρα στο κάτω αριστερά διάγραμμα το οποίο δείχνει την σχέση του ποσοστού συνεισφοράς α (των εντός αγορών χωρών στις εκτός αγορών ημι-πτωχευμένες χώρες) με τον μέσο όρο s των spreads της ευρωζώνης. Προφανώς, όσο μεγαλύτερο το ποσοστό α του ΑΕΠ τους το οποίο καλούνται οι εντός αγορών χώρες να συνεισφέρουν στις εκτός αγορών, τόσο πιο ψηλά τα spreads. Τέλος, ερχόμαστε στο πάνω δεξιά διάγραμμα: Εκεί υποθέτω ότι υπάρχει κάποιο επίπεδο του μέσου spread πάνω από το οποίο κάποιες από τις εντός των αγορών χώρες δεν αντέχουν να δανείζονται και βγαίνουν από τις αγορές, ζητώντας στήριξη από το EFSF.
Για να δούμε τώρα πως εξελίσσεται η Κρίση, και γιατί αυτή η εξέλιξη θα συνεχιστεί ανεξάρτητα από το μέγεθος των κονδυλίων που δίνονται δυνητικά στο EFSF, ας αρχίσουμε από το σημείο εκκίνησης: Και οι Ν χώρες της ευρωζώνης βρίσκονται εντός των αγορών, η συνεισφορά στις εκτός αγορών χώρες είναι μηδενική (α=0) και τα μέσα spreads κείνται στο χαμηλό επίπεδο των s0. Κάποια στιγμή, τα μέσα spreads αυξάνονται στο επίπεδο των s1 και ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, η Ελλάδα, βγαίνει εκτός αγορών. Αυτό ισοδυναμεί με αύξηση του α από το μηδενικό επίπεδο στο α1, κάτι που αυξάνει τα μέσα spreads στο s2. Με την σειρά της αυτή η εξέλιξη οδηγεί μια δεύτερη χώρα (την Ιρλανδία) εκτός αγορών, με αποτέλεσμα την αύξηση του α από το α1 στο α2 και των spreads από στο s3. Κ.ο.κ. Κάπως έτσι υφαίνεται ο δηλητηριώδης ιστός της αράχνης που, αν δεν κοπεί, θα πνίξει ολόκληρη την ευρωζώνη.
Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι αυτή η διαδικασία αποδόμησης είναι ανεξάρτητη από την δυνατότητα κεφαλαιοποίησης του EFSF. Όσα χρήματα και να του υποσχεθεί η Γερμανία, η διαδικασία αποδόμησης θα συνεχισθεί έως ότου η κα Μέρκελ δει και αποδεί και ανακοινώσει είτε την κατάργηση του EFSF, και την υιοθέτηση ενός πραγματικά ορθολογικού συστήματος διαχείρισης του ευρωπαϊκού χρέους (π.χ. ένα ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ) είτε την αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ (και την κατάργησή του).
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι είναι αδύνατον να κάνουμε αυτό που οι περισσότεροι σχολιαστές προτείνουν για την Ελλάδα: Να κοιτάξουμε τα του οίκου μας, χαρούμενοι ότι η Ευρώπη μας μείωσε τα επιτόκια και σηματοδότησε μια διαδικασία κουρέματος του ελληνικού χρέους που ξεκινά από το 20% έως ότου ανακοινωθεί πως το κούρεμα θα αγγίξει το 50%, ίσως και το 65%. Γιατί; Επειδή αν το ευρώ καταρρεύσει all deals are off (καμία συμφωνία δεν ισχύει), που λένε και οι αγγλοαμερικανοί. Ο ιστός της δηλητηριώδους αράχνης που έχει πιάσει το ευρώ, αν δεν τον κόψουμε ως Ευρώπη, δεν θα αφήσει κανέναν αλώβητο. Για να κοπεί χρειάζεται ένα πράγμα: Να περάσει η διαχείριση του ευρωπαϊκού χρέους από το EFSF στην ΕΚΤ, με την τελευταία να εκδίδει ευρωομόλογο - ένα εργαλείο που καταργεί την καμπύλη α(F) στο διάγραμμα και βάζει τέλος στο ντόμινο της κατάρρευσης. Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί την απόφαση της Γερμανίας να δέσει την τύχη της με το ευρώ. Και αυτό είναι το μέγα ζητούμενο....

Οι γυναίκες της Σάντας του Πόντου

Από τό ιστολόγιο "Ελληνίδες"

Είναι δύσκολο να γράψει κανείς για τις γυναίκες της Σάντας και να τις περιγράψει σε όλο τους το μεγαλείο.
Οι Σανταίες δεν ήσαν συνηθισμένες γυναίκες, είχαν αρετές και ιδιαιτερότητες που δεν τις βρίσκουμε στον υπόλοιπο Πόντο.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι παλαιότεροι ιστοριογράφοι του Πόντου, όταν αναφέρονται στην Σάντα κάνουν ιδιαίτερη αναφορά στις γυναίκες της, τονίζοντας την αρετή, την ανδρεία και την εργατικότητά τους.Αναφέρω λοιπόν σχετικά αποσπάσματα από τα γραφόμενα παλαιοτέρων συγγραφέων και ιστοριογράφων:
Ο Περικλής Τριανταφυλλίδης, στο έργο του «Η εν Πόντω ελληνική φυλή» Αθήναι 1866 σελ. 60, αναφέρει:
«… Η Σουμελά είχε εις εκκλησιαστικήν αυτής δικαιοδοσίαν και το χωρίων Σάντα, τρέφον αρειμανίους ου μόνον τους άνδρας αλλά και τας γυναίκας, οπλοφορούσαν καθ’ όλον το έτος, εν απουσία των ανδρών..»
Ο Σανταίος Φίλιππος Χειμωνίδης, στο έργο του «Ιστορία και στατιστική της Σάντας», Αθήναι 1902, σελ. 141-142, γράφει:
«…Καθ’ όλον το διάστημα της απουσίας των ανδρών αι γυναίκες ως άλλαι Σπαρτιάτιδες είναι οι διευθυνταί των οίκων, αυταί περί αυτού φροντίζουσαι. Η φιλεργία των γυναικών ιδία είναι παραδειγματική…»
Σε άλλο σημείο: «Άλλαι αρεταί κοσμούσαι την Σανταίαν ‘κοδέσποιναν είναι η κοσμιότηες και η αυστηρότηες των ηθών, η πίστις εις την οικογένειαν και η σοβαρότητης…»
Ο Κ. Παπαμιχαλόπουλος, στο έργο του «Περιηγήσις εις τον Πόντο» Αθήνα 1903, σελ. 140-141 γράφει:
«Αι Σανταίαι γυναίκες φημίζονται ως συνεταί, ανδρείαι και εργατικαί. Κατά την απουσία των ανδρών αυταί φροντίζουσι περί πάντων εν τω οίκω και ταις έξω εργασίαις φορούσι δ’ αυταί εν ώρα ανάγκης τα όπλα των ανδρλων προς φύλαξιν της τιμής αυτών και προς υπεράσπισιν και άμυναν της οικογενειακής περιουσίας. Και κατά τα άλλα δε κέκτηναι αι Σανταίαι γυναίκες απάσας τας αρετάς των καλών συζύγων…»
Τέλος, ο Δ.Η. Οικονομίδης, στο έργο του «Ο Πόντος και τα δίκαια του εν αυτώ ελληνισμού», Αθήναι 1920, σελ. 28, μας πληροφορεί:
«…Αι Σανταίαι είναι εύσωμοι και τολμηραί ως οι άνδρες των. Εξησκημέναι εις την χρήσιν των όπλων, οπλοφορούσι και αυταί εν ώρα ανάγκης. Ηνδραγάθησαν πολλάκις αύται και μέγαν έδειξαν ηρωισμόν, ώστε δικαίως δύνανται να θεωρώνται ως άλλαι Αμαζόνες…» […]

Στοιχεία που επέδρασαν στη δημιουργία του χαρακτήρα της
Τρία είναι τα σημαντικότερα στοιχεία που επέδρασαν ώστε να δημιουργήσει η Σανταία έναν ιδιαίτερα ξεχωριστό χαρακτήρα:
1) Ο φυσικός περίγυρος
2) Οι διαρκείς συγκρούσεις των Σανταίων με Τούρκους και άλλα βαρβαρικά φύλα.
3) Ο τρόπος ζωής των Σανταίων.

Φυσικός Περίγυρος
Η Σανταία έζησε σε μια περιοχή με πανέμορφη, παραδεισένια φύση, σε μια περιοχή τριγυρισμένη από βαθυπράσινα ελατόδασα, με βαθιά φαράγγια, όμορφες ρεματιές και άφθονα κρύα νερά.
Όλος αυτός ο μαγευτικός φυσικός περίγυρος, της έδωσε μια διάθεση ρομαντισμού και της χάρισε λεβεντιά, περηφάνια και προπαντός καλή υγεία. Ήσαν όλες ροδομάγουλες, γεμάτες σφρίγος και ζωή, γεροδεμένες, σωστές αντρογυναίκες.
Επειδή η Σάντα ήταν τόπος ορεινός, απροσπέλαστος, απομονωμένος γεωγραφικά, οι Σανταίες δεν δέχτηκαν επιδράσεις ή επιμειξίες από αλλόφυλους γειτονικούς λαούς.

Συγκρούσεις Σανταίων με Τούρκους και αλλόφυλουςΟι Σανταίοι για να μπορέσουν να επιβιώσουν ήσαν αναγκασμένοι να συγκρούονται διαρκώς με Τούρκους και αλλόφυλους.
Υπήρξε ο πολεμικώτερος λαός του Ανατολικού Πόντου. Αγάπησαν με πάθος την ελευθερία και αντιστάθηκαν αιώνες ολόκληρους στους εχθρούς για να κρατήσουν τον ελληνισμό, την ορθοδοξία, την αυτονομία και το απάτητο του τόπου τους.
Στους αγώνες αυτούς οι γυναίκες δεν έμειναν αμέτοχες. Πότε δίπλα στους άνδρες και πότε μόνες τους, αντιμετώπισαν πολλές φορές τους Τούρκους σαν άλλες Σουλιώτισσες!
Από την εφηβική τους ακόμη ηλικία συνήθιζαν στην σκληραγωγία και στην χρήση όπλων. Το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου ζούσαν μόνες, χωρίς την παρουσία των ανδρών που ήσαν υποχρεωμένοι να ξενιτεύονται.
Για τον λόγο αυτό ήσαν αναγκασμένες να γνωρίζουν την χρήση όπλων, ώστε σε περίπτωση ανάγκης να είναι έτοιμες για την υπεράσπιση της οικογένειας και της περιουσίας από ληστρικές συμμορίες Τούρκων που λυμαίνονταν τον τόπο.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές ήταν επόμενο να γίνουν ατρόμητες, γενναίες και ηρωικές πολεμίστριες.

Τρόπος ζωής των Σανταίων
Όταν λέμε τρόπος ζωής των Σανταίων εννοούμε κυρίως τον αναγκαστικό ξενιτεμό των ανδρών που σημάδεψε καταλυτικά την ζωή των γυναικών που ήσαν αναγκασμένες να ζουν χωρίς την παρουσία του άνδρα.
Πληγή αγιάτρευτη ο ξενιτεμός, μισός θάνατος, άφησε στην ψυχή της Σανταίας ένα αίσθημα βαθιάς θλίψης και πικρού πόνου, ενώ παράλληλα την έκανε ανθεκτική, καρτερική, με χαλύβδινη ψυχική αντοχή! [...]
Η όμορφη και ‘περήφανη βουνίσια πολιτεία, η αδούλωτη, ηρωική, λεβεντογέννα Σάντα, είχε ένα, αλλά μεγάλο μειονέκτημα:
Δεν μπορούσε να θρέψει τα παιδιά της!
Το έδαφος της άγονο, το κλίμα της ψυχρό, αδύνατη επομένως η καλλιέργεια της γης. Τα ελάχιστα δημητριακά και η κάποια κτηνοτροφία δεν ήσαν αρκετά. Δεν έμενε παρά μόνο ο δρόμος της σκληρής ξενιτιάς. Δρόμος πικρός, οδυνηρός και κάποτε μοιραίος! […]
Από τη στιγμή εκείνη της αναχώρησης άρχιζαν τα βάσανα της Σανταίας γυναίκας. Στο χωριό μένανε μόνο οι γέροι, τα παιδιά και οι γυναίκες. Όλο το βάρος, όπως ήταν φυσικό, έπεφτε στις γυναικείες πλάτες.
Αυτή άντρας, αυτή και γυναίκα. Αυτή πατέρας, μάνα και αδελφή και νύφη και κόρη. Ο στυλοβάτης του σπιτιού!
Φρόντιζε τα παιδιά, τους γέρους, το σπίτι. Περιποιότανε τα ζώα, τους κήπους. Κουβαλούσε ξύλα και χόρτα από το βουνό κι έπαιρνε επάνω της όλη την ευθύνη και το βάρος του σπιτιού. Δούλευαν ακατάπαυστα. Ακόμη και οι έγκυες δούλευαν ως την ώρα της γέννας τους. Χαρακτηριστική ήταν η έκφραση:
Η κοιλία ‘ς σο στόμαν, το σαλάκ ‘ς σην ράχιαν και τ’ ορτάρ ‘ς σα χέρα ‘τ’ς»
(Η κοιλιά στο στόμα, φορτωμένη ξύλα και πλέκει και τη κάλτσα της).

Από το εξαιρετικό βιβλίο της Πόπης Τσακμακίδου – Κωτίδου «Οι γυναίκες της Σάντας του Πόντου» εκδόσεων Αδελφών Κυριακίδη, σελίδες 19-25

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΝΗΣΗ. Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Όσοι διαβήκαμε την έρημο της μεταπολίτευσης και καταφέραμε να φτάσουμε ως εδώ, μη θαρρείτε πως το μόνο μας κουσούρι είναι τα ξερά μας χείλη από την ανυδρία σχεδόν τεσσάρων δεκαετών! Αφήσαμε νεκρούς πίσω μας. Δεν ξέρω, αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν αυτά τα πρόσωπα, θα μας συντρόφευαν ως τα σήμερα. Kανείς δεν ξέρει. Όταν πεθαίνεις στην έρημο με ιατροδικαστική γνωμάτευση θανάτου ένα βαρύ εγκεφαλικό, βάζω με το νου μου, πως η δίψα -έτσι κι αλλιώς- ήτανε το βαθύτερο αίτιο. Βαθιά, απλή, ανθρώπινη, ανεκπλήρωτη δίψα.

Στις γνωματεύσεις της καρδιάς μου, αναλογίζομαι τώρα, τη λίστα των δικών μου νεκρών της μεταπολιτευτικής ερήμου.

Μνημονεύω ξάδερφο 12 χρονώ, που η «έρημος» δεν είχε να του παράσχει μια αξιόπιστη εγχείρηση καρδιάς. Παιδί 12 χρονώ.

Μνημονεύω φίλο αδερφικό, 16 χρονώ, που η εκπαιδευτική «έρημος» δεν βάσταγε να δεχτεί τα εφηβικά τερτίπια του και τον ξαπόστειλε στον κόσμο των ουσιών. Μια σύριγγα αντί για ένα ποτήρι νερό, ως ποινή της απειθαρχίας των ονείρων ενός εφήβου.

Μνημονεύω θεία και μάνα τριών παιδιών, οδηγό στο πέταλο του Μαλιακού. Χριστούγεννα στον αντίποδα της γιορτής. Το αρμόδιο Υπουργείο Συγκοινωνιών της «ερήμου», δεν κατάφερε να στήσει ένα διάζωμα ενάντια στο θανατικό του αντίθετου ρεύματος.

Μνημονεύω μάνα αγαπημένη, χειρουργημένη, ανεπίγνωστη καταναλώτρια κάποιου καλοπληρωμένου άχρηστου βηματοδότη. Έρημος ιατρικής απονιάς και νοσοκομειακής διεκπεραίωσης του ανθρώπινου κορμιού, χάριν της καλοζωισμένης ευζωίας των «λειτουργών» της υγείας. Ξεραμένα σαρκία ντυμένα στα λευκά του υγειονομείου. Άνυδρες γραβατοφορεμένες ψυχές λειτουργοί του κράτους των φαρμακοβιομηχανιών. Το αρμόδιο Υπουργείο Δίψας για Ζωή, με τις φιάλες νερού καλά κρυμμένες στις τράπεζες της Ελβετίας. Ετών εξήντα.

Μνημονεύω πατέρα, δουλευτή ανεκπλήρωτης βιωτής, στερημένο επιπρόσθετα, μιας κάποιας εντατικής κλίνης. Εβδομήντα χρονώ ύπαρξη, διαρκώς έσχατη στην κατάσταση των προς επιβίωση νοσούντων. Σαράντα χρόνια κοπιαστικής εργασίας, ελλιποβαρές τεκμήριο κατέναντι του θανάτου. Έτσι όρισαν οι αρμόδιοι της λίστας για τους μή έχοντες.

Μνημονεύω πεθερό-πατέρα, υπόδειγμα ευγένειας και αφειδώλευτης καλοσύνης, επείγοντα εγχειρισμένο προς βελτίωση του κύκλου εργασιών ιδιωτικής κλινικής. Κόπος εντατικής δουλειάς ενός χρόνου, για την κάλυψη των εξόδων τεσσάρων ημερών εντατικής κλίνης.

Δεν έχουν τέλος τούτα τα μνημόσυνα των νεκρών της μεταπολίτευσης, αν ο καθένας παραθέσει στην μακριά κατάσταση δικά του πρόσωπα αγαπημένα. Θα πέθαιναν οι άνθρωποι. Έτσι κι αλλιώς, οι άνθρωποι πεθαίνουν. Μα ο τρόπος και η ώρα τους, ορίστηκε και σφραγίστηκε με τις υπογραφές –φαρδιές πλατιές-των αρμοδίων, που όλα αυτά τα χρόνια καμώνονται πως κυβερνούν τούτο τον τόπο. Λέω πως είναι ηρωικοί οι νεκροί αυτοί της μεταπολίτευσης. Τί άλλο είναι ο ηρωισμός, από μια απλήρωτη δίψα για ζωή. Κι’ ίσως αυτό να είναι το πιο βαρύ αμάρτημα των μεταπολιτευτικών χρόνων. Ότι δεν καταφέραμε να προσφέρουμε μια σταλιά αξιοπρέπεια στην ώρα του μεγάλου αποχαιρετισμού προσώπων αγαπημένων. Αυτή η αναξιοπρέπεια των διψασμένων πατεράδων, μανάδων, φίλων και συγγενών που έφυγαν, καθρεφτίζεται σήμερα, ολοκάθαρα πια, στα σκιερά πρόσωπα των κυβερνητών. Η σοβαροφανής δήθεν αγωνία τους για το μέλλον, δεν είναι παρά η συγκαλυμμένη αντανάκλαση δεκάδων χιλιάδων άκαιρων και αναξιοπρεπών θανάτων, στη μέση μιας ερήμου που οι ίδιοι δημιούργησαν κι εμείς δυστυχώς ανεχτήκαμε.

Είναι στιγμές που φοβάμαι πως τούτος ο ξεραμένος τόπος, θα ανοίξει μια στιγμή τα χώματα του κι απ’ τις ρωγμές της ξεροκαμένης γης, θα αναβλύζει το αίμα των ηρωικών νεκρών της μεταπολίτευσης, γυρεύοντας τα δίκια του.

Τούτα τα δίκια, να είστε σίγουροι, δεν βολεύονται με αγανακτήσεις, διαμαρτυρίες και γιγάντια πανό. Δεν φτάνουν μήτε οι ψηφοφορίες κι οι κάλπες. Κι’ οι ειρηνικές επαναστάσεις μοιάζουν σαν βρεγμένο βαμβάκι στα χείλη διψασμένου οδοιπόρου.

Τούτο το άνυδρο χώμα, γυρεύει πεισματικά -εδώ και κοντά 200 χρόνια- νερό. Καθαρό νερό, δροσιστικό, να ξεπλυθεί απ’ την ξένη εξάρτηση και την ντόπια ιδιοτέλεια. Πνίγηκε πια στο άδικο αίμα και στα πρόωρα κόκαλα.

Αυτή, ίσως να είναι και η μεγάλη Άρνηση που χρειαζόμαστε, για να οικοδομήσουμε με θετικό τρόπο το αύριο. Όχι άλλο άδικο αίμα, όχι άλλα πρόωρα κόκαλα. Να πληρώσουν οριστικά οι υπεύθυνοι για την ανυδρία της "ερήμου"!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ

4.08.2011   

Το ζεϊμπέκικο του Κωστή επάνω στα μνήματα του Πόντου

Από το ιστολόγιο της εφημερίδας "χρονόμετρο"της Καβάλας


Από την 27 – 31 Ιούλιου ήταν στην Σαμψούντα ο δήμαρχος Καβάλας Κωστής Σιμιστής συνοδευόμενος από το γνωστό οθωμανολόγο και τουρκόφιλο Γιάννη Βύζικα, καθώς και αντιπροσωπεία του Επιμελητηρίου. Εκεί ο δήμαρχος Σαμψούντας τους παρέθεσε γεύμα και στην
συνέχεια ο δήμαρχος Καβάλας δεινός χορευτής χόρεψε και ένα ζεϊμπέκικο με την συνοδεία τα παλαμάκια της γνωστής μας, από τις γιορτές Οθωμανικής Μνήμης, Λεϊλά Ουστέλ Γκατάϊ. Μετά το ζεϊμπέκικο του Γιώργου, για την ελληνοτουρκική φιλία, τώρα και το ζεϊμπέκικο του Κωστή και μάλιστα στην Σαμψούντα πάνω από τα μνήματα χιλιάδων αγνοουμένων χριστιανών Ελλήνων.

Ωστόσο επειδή από αυτά ο δικός μας δεν καταλαβαίνει και στο χορό δεν πιάνεται, χόρεψε και ένα τσιφτετέλι με το τούρκο ομόλογό του. Για του λόγου το αληθές και δυο φωτογραφίες από τα «χαριτωμένα» στιγμιότυπα της γιορτής.

Μας έδωσαν και δώρα

Κι όλα αυτά στον μαρτυρικό τόπο του Πόντου, όπου ως γνωστό έχει ποτιστεί από το αλύτρωτο αίμα χιλιάδων ελλήνων χριστιανών. Α, ο κ. Σιμιτσής γυρνώντας έφερε μαζί του και ένα δώρο από τους «κατοίκους της Σαμψούντας» για να παραδοθεί στην οικογένεια Ανανιάδη που έχει στενούς δεσμούς με την ποντιακή γή. Μια σχέση καταγωγής η οποία έχει σημαδευτεί από τον απαγχονισμό ενός νεαρού μέλους της οικογένειας – μόλις 18 ετών- του Γιάννη Ανανιάδη ο οποίος ήταν το θύμα μιας δίκης παρωδία των εκκαθαρίσεων των κεμαλιστών.

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ





ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ



Την Τετάρτη, 27.7.2011, στις 12 το μεσημέρι, ο Μανώλης Γλέζος και ο Στέφανος Ληναίος, Πρόεδρος και Υπεύθυνος, αντίστοιχα, της Γραμματείας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, εκλήθησαν, και κατέθεσαν στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, παρόντος και του Υπουργού Εξωτερικών Σταύρου Λαμπρινίδη, ενημερώνοντας όλα τα μέλη της Επιτροπής, με πλήρη και αναλυτικά στοιχεία, για ολόκληρο το μέγιστο πρόβλημα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.



Ιδιαίτερα ο Πρόεδρος Μανώλης Γλέζος ανέλυσε διεξοδικά τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα:



Α) Προς το Δημόσιο: Τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, τις επανορθώσεις για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, ύψους 7.100 δις δολαρίων και το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3.500 δις δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938 και για τα 2 ποσά.



Συγκεκριμένα:

1. Η επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών και των έργων Τέχνης, καταγεγραμμένα από τη Δ/νση Αρχαιοτήτων και Ιστορικών Μνημείων και από το Τμήμα Αρχαιολογίας Παν/μίου Αθηνών.

2. Η Διασυμμαχική Επιτροπή 19 χωρών της Ευρώπης, στο Παρίσι,το 1946 που καταλόγισε να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα,για τις καταστροφές στην οικονομία της, το ποσό των 7.100 δις δολ., αγοραστικής αξίας 1938, αντί του ποσού των 14.500 δις δολ. που ζήτησε η Ελλάδα, σημερινή αξία σε ευρώ 108 δις χωρίς τους τόκους.

3. Το αναγκαστικό δάνειο: Το υπόλοιπο (πλήρωσαν στο τέλος της κατοχής 2 δόσεις), ύψους 3.500 δις δολ., σημερινής αξίας 54 δις ευρώ χωρίς τους τόκους.



Β) Η καταστροφή της οικονομίας της Ελλάδας: Η πραγμάτωσή της επήλθε:

1. Με την αρπαγή του 51% των μετοχών των ΔΕΚΟ και όλων των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.

2. Με τη διατροφή των στρατευμάτων κατοχής, σύνολο 670.000 στρατός ( Γερμανικός, Ιταλικός, Βουλγαρικός). Ακόμη και με τη διατροφή της στρατιάς του Ρόμελ, του AFRICA CORPS, (κατ’ εξαίρεση, μόνο η Ελλάδα!!!). Η διατροφή ανήλθε σε 8 δις δρχ., το μήνα.

3.Με το πλαστό χαρτονόμισμα Reichs Kredit Kassenschine είχαμε άμεση λεηλασία επιχειρηματιών, άμεση λεηλασία ελληνικού χρήματος. Έγινε εξαγορά του με 530.894 χρυσές λίρες Αγγλίας,τον Αύγουστο του 1941.

4. Με τη ληστεία νομισμάτων: Δεκάρικα, εικοσάρικα, τάλιρα, 37.77 τόνοι = πλήρωσαν μόνο 104 χρυσές λίρες (!!!) και πήραν ασήμι 18μιση τόνους. Από τα 2δραχμα, 1δραχμα, 20λεπτα, 10λεπτα πήραν 64.50 τόνους, πλήρωσαν μόνο 5μιση χρυσές λίρες (!!!) και πήραν συνολικά 73 τόνους χαλκού.

5. Με το αναγκαστικό δάνειο, με ρηματική διακοίνωση στις 23.3.1942, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942. Υπόλοιπο, 3.5 δις δολ. αγοραστικής αξίας του 1938.

6. Με τις δημεύσεις: Το 10% της αγροτικής παραγωγής. – Επιτάξεις: Σχολεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, οικήματα. – Κατασχέσεις: Μέσα συγκοινωνίας και μεταφοράς = Σιδηρόδρομοι, πλοία, αυτοκίνητα, ποδήλατα, ακόμη και ζώα, άλογα, μουλάρια, γαϊδουριά.

7. Με τις αμέτρητες αρπαγές και ληστείες οικιών, καταστημάτων, σε όλη την Ελλάδα.



Σημειώνουμε ότι με τους πρόχειρους υπολογισμούς των οικονομολόγων-μελών του Εθνικού μας Συμβουλίου, το σύνολο των γερμανικών οφειλών, προς το Δημόσιο, ανέρχεται περίπου στο ιλιγγιώδες ποσό των 1 τρις και 200 δις ευρώ!



Γ) Προς τα θύματα: 89 αναγνωρισμένα ολοκαυτώματα. – Ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένα ολοκαύτωμα-νεκροταφείο αμέτρητων μαρτυρικών πόλεων, 13.1/2 % του ελληνικού πληθυσμού.



Στη συνέχεια, ο Στέφανος Ληναίος παρέδωσε όλο το απαραίτητο, αναλυτικό, ενημερωτικό υλικό στον Πρόεδρο της Επιτροπής και ευχαρίστησε τα μέλη της, εκ μέρους του Εθνικού Συμβουλίου, τονίζοντας ότι «είναι η πρώτη φορά που επιτέλους η Ελληνική Βουλή, μας κάλεσε για να πληροφορηθεί υπεύθυνα και αναλυτικά για το μέγιστο αυτό πρόβλημα που έπρεπε να έχει ήδη αντιμετωπισθεί και λυθεί εδώ και πολλά χρόνια όχι μόνο για την οικονομική, αλλά και για την ηθική αποκατάσταση της τιμής της πατρίδας μας και των αμέτρητων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας».



Έπειτα, ο Πρόεδρος και όλοι οι Βουλευτές της Επιτροπής, ευχαρίστησαν τον Μανώλη Γλέζο για την ολοκληρωμένη και αποκαλυπτική ενημέρωση και ομόφωνα αποφάσισαν, τον προσεχή Σεπτέμβριο, να αφιερώσουν, αποκλειστικά, μια ολόκληρη συνεδρίαση της Επιτροπής για μια πλήρη και αναλυτική συζήτηση των Βουλευτών της και των εκπροσώπων του Εθνικού Συμβουλίου, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών, Δικαιοσύνης και Οικονομικών.



Η Γραμματεία της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου –27.7.11 –


Αγαπητέ κ.Κώνστα

Στο δελτίο ειδήσεων του ΑΛΤΕΡ (29.7.11, 8 μ.μ.) διακόψατε την κ.Βούλτεψη τη στιγμή που προσπάθησε να θέσει το μέγιστο πρόβλημα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.. Είπατε μάλιστα χαρακτηριστικά: « Μα τώρα θα συζητάμε για πράματα που έγιναν πριν από 45 χρόνια..Σας παρακαλώ..»

Σας στέλνουμε την τελευταία ανακοίνωση του Εθνικού μας Συμβουλίου που αναφέρει την κατάθεση του Προέδρου Μανώλη Γλέζου και του Yπεύθυνου Γραμματείας Στέφανου Ληναίου,στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής,την Τετάρτη, 27.7.11. Όπως θα δείτε περιγράφονται αναλυτικά όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν την εξόντωση των Ελλήνων και τον αφανισμό της Ελληνικής οικονομίας από τα ναζιστικά στρατεύματα.

Σας παρακαλούμε πολύ να ενημερώσετε τους τηλεθεατές σας για αυτό το μέγα,Εθνικό, θέμα..Εκτός κι αν επιμένετε ότι μετά από 70 ( και όχι 45..) χρόνια, πρέπει να ξεχνάμε την Ιστορία μας..

Ευχαριστούμε

Η Γραμματεία του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Οφειλών Γερμανίας προς την Ελλάδα

30.7.11 – www.holocaoust.gr, stefan28@on.gr – 210.7269466

(φωτογραφία ἀπὸ ἐδῶ)

Jean-Claude Trichet: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ.

Από το ιστολόγιο του "Θαλαμοφύλακα"

Οσοι αναρωτιούνται τι είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση, αν υπάρχει ή αν είναι μυθοπλασία, καλό θα ήταν να διαβάσουν τα πρακτικά από την προσφώνηση του κ. Τρισέ στο συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων στη Νέα Υόρκη πριν μερικούς μήνες...


Νομίζω ότι θα σας λυθούν πολλές απορίες.
Για όσους δεν γνωρίζουν Αγγλικά, θα παραθέσω δική μου μετάφραση των σημαντικότερων - κατα τη γνώμη μου - σημείων.

Δεν είμαι επαγγελματίας μεταφραστής αλλά νομίζω ότι το νόημα αποδίδεται αρκετά καλά από το παρακάτω κείμενο (αναρτημένο στο επίσημο site της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών) στο οποίο αναφέρει ο κ. Τρισέ όχι ότι ΘΑ έχουμε παγκόσμια διακυβέρνηση (όπως πολλοί φοβόμαστε) αλλά το πως η παγκόσμια διακυβέρνηση (που προφανώς ήδη έχουμε) ανταποκρίθηκε στην κρίση. Στο κείμενο αναφέρεται με σαφήνεια ο ρόλος των κεντρικών τραπεζών - που θυμίζω εδώ ότι είναι πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και όχι δημοσίου όπως πολλοί νομίζουμε - και των υπολοίπων διεθνών ιδρυμάτων στην παγκόσμια διακυβέρνηση. Μην ψάχνετε για Ιλουμινάτι, Σιωνιστές, Αντίχριστο. Ο εχθρός μας είναι οι κεντρικές τράπεζες και το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ.


Βασική προσφώνηση από τον κ. Jean-Claude Trichet, Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στο συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων, Νέα Υόρκη 26 Απριλίου 2010...

Κυρίες και Κύριοι,Είναι για μένα πραγματικά ευχάριστο να ξαναβρίσκομαι μαζί σας στο συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων.
...
...
...
1. Γιατί χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση.
Υπάρχουν διάφοροι ορισμοί της παγκόσμιας διακυβέρνησης στην οικονομική σφαίρα. Προτείνω ο όρος παγκόσμια διακυβέρνηση να ανταποκρίνεται όχι μόνο σε υπερεθνικά ιδρύματα - συμπεριλαμβανομένων των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων - αλλά και στις ανεπίσημες ομάδες που δημιουργήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτές οι ανεπίσημες ομάδες (G7, G10, G20 κ.λ.π.) είναι κομβικής σημασίας για την βελτίωση του παγκόσμιου συντονισμου σε περιοχές όπου η διαδικασίες λήψης αποφάσεων παραμένουν εθνικές - είτε βοηθωντας στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων είτε διευκολύνοντας όπου ταιριάζει τον συντονισμό των οικονομικών μακρο-πολιτικών.
...
...
...

2. Πως η παγκόσμια διακυβέρνηση αναπτύχθηκε κατα τη διάρκεια της παγκόσμιας κρίσης.
Επιτρέψτε μου να εστιάσουμε στο πως αναπτύχθηκαν τα όργανα παγκόσμιας διακυβέρνησης κατα τη διάρκεια της κρίσης.

Συνεργασία κεντρικών τραπεζών
Μια διάσταση της διεθνούς συνεργασίας που θεωρώ ότι δούλεψε ιδιαίτερα αποδοτικά κατα τη διάρκεια της κρίσης είναι το γεγονός ότι μεταξύ των κεντρικών τραπεζών - και των αμφίδρομων και των συνδεδεμένων δια μέσω των επιτροπών Besel. (σ.σ. δεν ξέρω τι σημαίνουν οι όροι)
Αυτή η ιδρυματοποιημένη συνεργασία εξασφαλίζει έναν απεριόριστο βαθμό συνεργασίας, για παράδειγμα στην διασυνοριακή παροχή ρευστότητας - το δίκτυο των προσωρινών ανταλλαγών συναλλάγματος ή ρέπος έστησε μια αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ των τραπεζών όπως η FED και η κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα.
Η ίδια η παγκόσμια τράπεζα (BIS) είναι μπροστά από τις εξελίξεις έχοντας την ικανότητα να βλέπει τις δυσβάσταχτες τάσεις στον οικονομικό τομέα και πιο γενικά μιλώντας στην παγκόσμια οικονομία - όπως η υποτίμηση του κινδύνου και η εκτεταμένη αύξηση της πίστωσης - που οδήγησαν τελικά στην κρίση. Θα μπορούσε .....



Ρυθμιστική κερδοσκοπία. (Regulatory arbitrage = κερδοσκοπία από τη ρύθμιση)
Αλλά καθώς πολλές πτυχές της παγκόσμιας διακυβέρνησης φαίνεται να έχουν περάσει τη σκληρή δοκιμή της παγκόσμιας κρίσης, πρέπει να θυμόμαστε και τα ελλατώματα που συνέβαλαν από την αρχή στη δημιουργία συνθηκών για να δημιουργηθεί η κρίση.
Ενα είναι η έλλειψη συντονισμού στην τραπεζική ρύθμιση (της ρευστότητας) που ήταν διάχυτη πριν την κρίση και ενθάρρυνε τα οικονομικά ιδρύματα να εμπλακούν σε μεγάλο βαθμό σε ρυθμιστική κερδοσκοπία.
Αυτό ήταν το αναπόφευκτο αποτέλσμα του γεγονότος ότι ενώ οι οικονομικές προσευχές παγκοσμιοποιούνταν και παρά τις αξιέπαινες προσπάθειες της επιτροπής Basel όσον αφορά στον τραπεζικό τομέα, η οικονομική ρύθμιση παρέμενε κυρίως εθνική, με μόνη μια ασθενή συνεργασία σε διεθνές επίπεδο.
Η δραματική μπλα μπλα


Παγκόσμιες ανισότητες
Αλλη μία ανεπάρκεια που πρέπει να διευθετηθεί στο μέλλον είναι η ανεπαρκης ενασχόληση των μακροοικονομικών πολιτικών με το θέμα της μεσοπρόθεσμης σταθερότητας και αντοχής. Αυτό οδήγησε σε ασταθείς ανισότητες μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών χωρών πριν την κρίση.
Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν προειδοποιήσεις από φορείς όπως το ΔΝΤ για το ρίσκο μιας αποδιοργάνωσης όπου δεν υπάρχει αποτελεσματικός μηχανισμός να επηρεάσουμε τις μακροοικονομικές και δομικές πολιτικές σε χώρες κλειδιά όπου αυτές οι πολιτικές φαίνονται ασταθείς από τη σκοπιά της παγκόσμιας οικονομικής σταθερότητας. Αυτό πρέπει να αλλάξει - και απαιτεί εργασία από διεθνή ιδρύματα σε συνεργασία με τις εθνικές αρχές.

...
...

3. Η επανάσταση της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Να δούμε τώρα πως εμπλέκεται η παγκόσμια διακυβέρνηση μετά την κρίση.
Ο στόχος της διεθνούς συνεργασίας έχει σημαντικά διευρυνθεί. Μετά τις πρώτες διστακτικές αντιδράσεις, οι κυβερνήσεις εφάρμοσαν ευρέως συντονισζόμενες πολιτικές, και εντός της Ε.Ε., και σε παγκόσμιο επίπεδο υπο την αιγίδα των G20. Και οι κεντρικές τράπεζες ήταν σε θέση να αναλάβουν γρήγορη, αποφασιστική και συντονισμένη δράση.
Αλλα η κρίση ανέδειξε επίσης τα κενά του συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης στο επίπεδο της αποτελεσματικότητας και της νομιμότητας - που πρέπει να καλυφθούν. Αυτό μπορεί να γίνει - στην πραγματικότητα γίνεται - με ενδυνάμωση των εξουσιών των υφιστάμενων διεθνών ιδρυμάτων και με ρύθμιση των υφιστάμενων - ή με δημιουργία νέων - ανεπίσημων φόρουμ.
Επιπλέον το σύστημα κινείται αποφασιστικά προς γενικευμένη παγκόσμια διακυβέρνηση σε επίπεδο πρωθυπουργών, κυβερνητών, και προέδρων. Δεύτερον η εδραίωση της παγκόσμιας συνάντησης των διευθυντών των κεντρικών τραπεζών υπο την αιγίδα της παγκόσμιας τράπεζας ως το ανώτατο όργανο παγκόσμιου συντονισμού των κεντρικών τραπεζών. Τρίτον, η επέκταση των εξουσιών του Συμβουλίου παγκόσμιας Σταθερότητας.
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά.

Η εξέλιξη των G20
Μια ειδοποιός διαφορά αυτής της κρίσης είναι το γεγονός ότι ξέσπασε στην καρδιά του συστήματος.
Παρ΄όλο που οι αναπτυσσόμενες χώρες επηρεάστηκαν σημαντικά, βλέπουμε ότι το συνολικό αποτέλεσμα είναι πηγή δύναμης της παγκόσμιας οικονομίας. Για το λόγο αυτό δε μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός του σημαντικού οικονομικού ρόλου που παίζουν και της σημασίας της πλήρους ενσωμάτωσης τους στα ιδρύματα παγκόσμιας διακυβέρνησης κυρίως στην G20.
...
...

Εδόθησαν οδηγίες στο ΔΝΤ επάνω στα επόμενα βήματα της διαδικασίας που θα οδηγήσει σε προτάσεις και συστάσεις πολιτικές για να επιτευχθεί ο κοινός στόχος της δυνατής, ανθεκτικής και ισορρπημένης ανάπτυξης. οδηγίες πολιτικές Καθοδήγηση
Αφού η διαδικασία αυτή ανήκει στα μέλη της G20, και δεδομένου ότι περιλαμβάνει όχι μόνο τους πρωθυπουργούς και τους κυβερνήτες αλλά και τους αξιωματούχους και αυτό επιβεβαιώνει τη δυνατή δέσμευση σε παγκόσμιο επίπεδο για μεγαλύτερη καθοδήγηση στην λήψη οικονομικών αποφάσεων.



Περαιτέρω ενδυνάμωση της συνεργασίας μεταξύ κεντρικών τραπεζών.
Στο πεδίο της συνεργασίας μεταξύ των κεντρικών τραπεζών το κύριο όργανο είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Συνέδριο. (GEM) που μαζεύει τους επικεφελείς της παγκόσμιας τράπεζας στο Basel. Τα προηγούμενα χρόνια το συνέδριο αυτό περιλάμβανε 31 κυβερνήτες σαν μόνιμα μέλη καθώς και κυβερνήτες που συμμετείχαν εκ περιτροπής. Το GEM στο οποίο συμμετέχουν οι διοικητές των κεντρικών τραπεζών των αναδυόμενων οικονομιών έχει γίνει το κύριο όργανο παγκόσμιας διακυβέρνησης σε επίπεδο κεντρικών τραπεζών.
Το GEM έχει γίνει ένα πολύ σημαντικό συνέδριο για την διοίκηση ....


Ενδυνάμωση Ιδρυμάτων.
.....

Το πρωτότυπο κείμενο εδώ: http://www.bis.org/review/r100428b.pdf
Μεταφράστηκε από το ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑ