Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Είναι εύκολο να λέει κάποιος το ΡΚΚ τρομοκρατική οργάνωση


Είδατε τα στιγμιότυπα; Σε μια μεγάλη υπαίθρια αλάνα 50-60 παιδιά, που έκαναν ¨διαδήλωση¨ πέταξαν πέτρες στις Ειδικές Δυνάμεις της Αστυνομίας που με ¨βαρύ εξοπλισμό¨ προσήλθαν επί τόπου. Και αν δε πήγαινε η αστυνομία εκεί τι θα γινόταν; Τα παιδιά θα φώναζαν λίγο και θα διαλυόταν. Παιδιά 13 και 14 χρονών έκαναν ¨διαδήλωση¨ σε μια μεγάλη αλάνα.
Όχι, δε γίνεται, τα παιδιά των Κούρδων δεν γίνεται να κάνουν διαδήλωση και να φωνάζουν στις εξοχές. Οι αστυνομικοί επιτίθενται στα παιδιά με νερό υπό πίεση και κρατώντας όπλα στα χέρια. Ένας εκ των αστυνομικών πιάνει ένα αδύναμο 14χρονο και το ρίχνει κάτω… Και αρχίζει να το χτυπάει στο κεφάλι με τον υποκόπανο. Χτυπάει με δολοφονικό τρόπο. Διότι τον χτύπησε χωρίς λόγο. Μη μπορώντας να κυριαρχήσει την οργή μέσα του, χτυπάει άγρια με τον υποκόπανο. Μετά ένας άλλος αστυνομικός συγχαίρει αυτόν που έδειρε το παιδί. Αυτά δεν είναι αγριότητες ενός ή δύο αστυνομικών. Στα ΝΑ έτσι είναι το κράτος. Ένα κράτος που νοιώθει τέτοιο μίσος, τέτοια οργή ενάντια σε έναν λαό πως θα κυβερνήσει εκεί; Αλλά και γιατί να κυβερνήσει; Γιατί η Τουρκία να επιμένει να διοικεί έναν λαό που μισεί τόσο πολύ; Αν ακόμα και τα μικρά παιδιά τα σέρνετε κάτω και τα χτυπάτε με τον υποκόπανο και χτυπάτε το κρανίο τους σαν εχθρούς μέχρι να σπάσει, τότε δεν μπορείτε να παραμείνετε εκεί. Όλοι όσοι είδαν τη σκηνή θυμήθηκαν τους Ισραηλινούς στρατιώτες που έσπαζαν με πέτρα το χέρι ενός Παλαιστίνιου. Αυτό το κράτος δεν αντιμετωπίζει τους Κούρδους σαν δικούς του. Για αυτό και φέρεται εκεί σαν ¨Κατοχική Δύναμη¨. Σκοτώνει ανθρώπους και τους πετάει στα ρέματα, καίει χωριά και γεμίζει τις φυλακές με παιδιά. Και την στιγμή που φαίνεται να είμαστε κοντά στην ειρήνη, σέρνει στο έδαφος το κεφάλι και προσπαθεί να το λιώσει με τον υποκόπανο. Αυτό το τελευταίο περιστατικό μπορέσαμε να το δούμε επειδή ήταν εκεί οι κάμερες. Ακόμα και μπροστά στις κάμερες έτσι φέρονται. Για σκεφτείτε τι κάνουν στα ορεινά χωριά, στους οικισμούς και στα έρημα σοκάκια. Αν φερόταν έτσι σε εσάς, αν κάποιος βαρούσε με τον υποκόπανο τα παιδιά σας εσείς τι θα κάνατε ; Ποιος θα προφυλάξει αυτούς τους ανθρώπους; Καταλαβαίνετε τώρα γιατί κρατάει 25 χρόνια αυτός ο πόλεμος; Καταλαβαίνετε τώρα γιατί εκείνα τα παιδιά των Κούρδων βγαίνουν στο βουνό αν και ξέρουν ότι θα πεθάνουν; Βγαίνουν. Τι να κάνουν; Αν δεν τους αναγνωρίζετε το δικαίωμα να προστατεύουν τις ζωές τους, την τιμή τους και τα παιδιά τους, σε ποιόν να εμπιστευτούν, που να καταφύγουν; Φεύγουν και αυτά στο βουνό. Οι εφημερίδες γράφουν και οι πολιτικάντηδες μιλάνε για την ¨τρομοκρατική οργάνωση ΡΚΚ¨ Πολλοί όπως και εγώ λέμε ¨το ΡΚΚ να τελειώσει τον πόλεμο¨. Είναι εύκολο να ονομάζεις την ¨τρομοκρατική οργάνωση ΡΚΚ¨. Η JİTEM τότε που πυροβολεί τους ανθρώπους στο σβέρκο τι είναι; Οι Ειδικές Δυνάμεις που χτυπάνε το κρανίο των παιδιών με υποκόπανο τι είναι; Αυτά που κάνουν δεν είναι ¨τρομοκρατία¨; Αν εσύ εφαρμόζεις αδιάκριτα, και στα παιδιά ενός λαού τρομοκρατία, εκείνος ο λαός τι θα κάνει; Πώς θα διαφυλάξουν τους εαυτούς τους αυτοί; Αυτό πείτε μου…Πείτε μου πως θα προφυλάξουν αυτοί οι άνθρωποι τα παιδιά τους. Αν αντιμετωπίζεις γενικά ένα λαό ως εχθρό, αν καις τα χωριά του, προσβάλλεις τις γυναίκες του, φυλακίζεις τους άντρες και χτυπάς με τον υποκόπανο τα παιδιά του, τότε αυτός ο λαός βγαίνει στο βουνό. Βγήκε ήδη… Και μετά πολεμώντας προκαλείς τον θάνατο πολλών ανθρώπων. Όταν είδα εκείνες τις εικόνες, εκείνη τη φοβερή αγριότητα και την ευχαρίστηση που εκφράστηκε για την αγριότητα των αστυνομικών σκέφτηκα πως αυτό το κράτος δε θα μπορεί να κυβερνάει εκεί και πως επίσης δεν έχει και το δικαίωμα να κυβερνάει εκεί. Όταν εσύ πας και λες εκεί πως ¨Εγώ είμαι το κράτος σου¨, αυτό είναι το κράτος τους; Είναι δικό τους κράτος αυτό όπου οπλισμένοι στρατιώτες με έμφαση στον ¨τουρκισμό¨ πηγαίνουν σε πόλεις 90% Κουρδικές και περνάνε το μήνυμα ¨θα σας λιώσουμε με τα όπλα¨; Τι θέλει αυτό το κράτος; Ειρήνη; Πόλεμο; Όταν καταπιέζετε ολόκληρο λαό δεν μπορείτε να κερδίσετε τον πόλεμο, κανείς δεν τον κέρδισε κατά μήκος της ιστορίας. Ο πόλεμος μπορεί να κερδηθεί ενάντια σε στρατούς, όμως ενάντια σε λαούς δεν κερδίζεται. Θέλετε ειρήνη; Χτυπώντας με τον υποκόπανο τα κεφάλια των παιδιών, ειρήνη δεν γίνεται. Η τυραννίες δεν κερδίζουν ούτε τον πόλεμο, ούτε την ειρήνη…Εγώ είδα πως χτυπούσαν με τον υποκόπανο το κεφάλι εκείνου του παιδιού… Εκείνα τα εδάφη ακόμα και αν είναι δικά σου τι έγινε, και αν δεν είναι τι έγινε. Εκείνα τα χώματα μπορεί να είναι δικά σου, αλλά εκείνος ο λαός δεν είναι δικός σου. Όποιος εξασφαλίσει τα παιδιά εκεί, να μπορούνε να τρέξουν, να μπορούνε να γελάνε και να παίζουν χωρίς να χτυπιούνται, και να δέρνονται με τον υποκόπανο, εκείνου θα γίνει.

Ahmet Altan - 25.04.2009 εφ. «Ταράφ»
ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: