Εθνος, καθαρές ράτσες,αίματα και Αλβανοφάγα βατράχια

Κάποια ανεγκέφαλα "βατράχια" έχυσαν στην παρέλαση ρατσιστικό μίσος και φάνηκε ότι στο αξιακό τους σύστημα Έλληνας είναι ο Ελληνοφωνογεννημένος ή απλώς ο Ελληνόφωνος πού του απονέμεται από το κράτος αυτοδίκαια η ιθαγένεια του Έλληνα, επειδή έτυχε να γεννηθεί στο Ελλαδικό κρατίδιο.
Ο Ελληνισμός δεν έχει σχέση ούτε με αίματα ούτε με την εύκολη, κρατικά απονεμόμενη Ελληνικότητα του ελλιπούς γομώσεως πρωθυπουργού. Ο ΓΑΠ και οι όμοιοί του, ταυτίζουν τον Ελληνισμό με το κράτος. Γι αυτούς, δεν υπάρχει η κοινωνία του Έθνους ως πολιτικά αυτόνομη οντότητα. Υπάρχουν μόνο ιδιώτες υπήκοοι του ιδιόκτητου κράτους τους.
Ο Ελληνισμός που ήκμασε στην οικουμένη του Αλέξανδρου και της Ανατολικής Ρώμης, ήταν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ικανός να αφομοιώνει διαφορετικούς, υποδεέστερους πολιτισμούς και να τους Ελληνοποιεί, αδιαφορώντας για τα αίματα...
Το χαρακτηριστικό του Ελληνισμού, για 2500 χρόνια, από τις Δημοκρατικές πόλεις κράτη μέχρι και το 1922, ήταν η ελευθερία των Πόλεων-κοινών του. Αυτή η Ελευθερία, -που ήταν μοναδική, γιατί γύρω-γύρω, και στην Δύση, υπήρχε μόνον ανελεύθερη Δεσποτεία- γέννησε έναν αξεπέραστο μέχρι σήμερα πολιτισμό.
Ο Ελληνικός πολιτισμός ήταν και είναι αξεπέραστος, γιατί ήταν ο μόνος πολιτισμός ΕΛΕΥΘΕΡΑ σκεπτόμενων ανθρώπων . Ο Ελληνισμός δεν έχει σχέση με καθαρά αίματα, δεν τα έχει ανάγκη για να αυτοκαθοριστεί. Αιμα έχουν όλοι. Ελληνικό πολιτισμό στα μυαλά τους και στην ζωή τους, πολύ λιγότεροι… Τα αίματα, είναι η επιχειρηματολογία των ανελεύθερων και απολίτιστων.

Ποιες ήταν οι ελευθερίες των Ελλήνων που δεν είχαν οι υπήκοοι των Δεσποτικών καθεστώτων;
Στην Ελλάδα είχαμε ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (των πολιτών, οι δούλοι και οι μέτοικοι είχαν απλώς δικαιώματα) από την Αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου π.Χ. αιώνα, όταν, την ατομική Ελευθερία, η Δύση την κατέκτησε τον 19ο με 20ο αιώνα.
Στις Ελληνικές πόλεις είχαμε ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, όταν, οι πολίτες έπαψαν για δύο αιώνες να εργάζονται εξαρτημένα, και πέρασαν στην κοινωνία της σχόλης, στην πολιτική εργασία της εκκλησίας τού Δήμου και των υπόλοιπων πολιτικών σωμάτων, παίρνοντας πολιτικό μισθό.
Και αργότερα, με την παρακμή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, όταν οι πολίτες αναγκάσθηκαν να ξαναεπιστρέψουν στην εργασία, συνέστησαν τις συντεχνίες, τα σινάφια, όπου η εργασία ήταν συνεταιρική, ή κεφαλαιοποιούνταν, οπότε δεν υπήρχε εργασιακή εκμετάλλευση.
Και αυτό, καθ΄όλη την διάρκεια του βίου της Ανατολικής Ρώμης, ακόμη, σε μεγάλο βαθμό και μέσα στα κοινά της Τουρκοκρατίας..
Αντίθετα, τό Δυτικό μοντέλο που ζούμε σήμερα, θεσπίζει την εργασιακή ανελευθερία, με ολίγη από (καταπατούμουνα) εργασιακά δικαιώματα.
Η Δύση δεν κατέκτησε ποτέ της μέχρι σήμερα την κοινωνική της Ελευθερία..
Νά μη μιλήσουμε, δε, για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των αρχαιοελληνικών Δημοκρατικών πόλεων-κρατών, που διατηρήθηκε, σε μεγάλο βαθμό και στα κοινά των Ελληνικών πόλεων, και μέσα στην Ρωμαϊκή Οικουμένη, ακόμα και μέσα στην Τουρκοκρατία, όχι γιατί το επιθυμούσε ο βάρβαρος Δεσπότης, αλλά γιατί του συνέφερε για την είσπραξη των φόρων..
Το σημερινό πολίτευμα, πού η Δύση, ομφαλοσκοπώντας αυτοθαυμαζόμενη ονομάζει "Δημοκρατία", όποιος διαβάζει Αριστοτέλη, κατανοεί, ότι όχι μόνον Δημοκρατία δεν είναι, αλλά ούτε καν αντιπροσώπευση. Είναι ένα στάδιο εκλογικά νομιμοποιούμενης ολιγαρχίας, αντίστοιχο με το προαντιπροσωπευτικό και προδημοκρατικό καθεστώς του Σόλωνα. Αυτό το καθεστώς πού ζει σήμερα η Δύση, το έζησαν οι Έλληνες τον 7ο π.χ. αιώνα.
Τό στάδιο της Δημοκρατίας και της Οικουμένης, ακόμα ο υπόλοιπος κόσμος, ούτε το έχει σκεφτεί, ούτε φυσικά και το έχει ζήσει.
Η ανωτερότητα και η πρωτοτυπία του Ελληνικού Πολιτισμού, έγκειται στο ότι έχει συναντήσει και απαντήσει σε προβλήματα, που η τότε δεσποτική περίμετρος του Ελληνισμού και η σημερινή προδημοκρατική Δύση, -πού μόλις πρόσφατα κατέκτησε την ατομική της Ελευθερία από τον Φεουδάρχη-, ούτε καν έθεσαν στον εαυτό τους ακόμα, πόσο μάλλον δεν απάντησαν.
Η ηρωική και απαράμιλλη επανάσταση του 21, δυστυχώς, όχι μόνο δεν μπόρεσε να ανασυστήσει την Οικουμένη που οραματίζονταν ο Ρήγας, αλλά, κατέληξε στο σημερινό Ελλαδικό προτεκτοράτο, πού, το 1922, -όταν στην ηγεσία του βρέθηκαν οι οπαδοί του "οίκαδε" και του "μικρά πλην έντιμος Ελλάς",- παρέσυρε στην κατάρρευση τον Ελληνισμό.
Αντί να ανασυστήσουμε, την σύγχρονη Ελληνική(στον πολιτισμό), πολυεθνική (στην καταγωγή), Ελεύθερη Οικουμένη με κέντρο την Κωνσταντινούπολη, οπισθοδρομήσαμε στο ολιγαρχικό καθεστώς του Σόλωνα, αλλά σε μεγάλη κλίμακα.
Οι σημερινοί, Παπανδρεοκαραμανλήδες, τα κόμματά τους και το κράτος τους, είναι μια ολιγαρχική ελίτ, που περιβάλλεται ιδιοκτησιακά την πολιτική εξουσία, επικάθεται επί του Εθνους, το οδηγεί στην κοινωνική και Εθνική καταστροφή, και μας κάνει πλύση εγκεφάλου ότι έχουμε Δημοκρατία..

Ο Ελληνισμός, από Οικουμενικός πολιτισμός, εκλαμβάνεται από τους θλιβερούς -ένστολους και μη- κήρυκες του σύγχρονου ρατσιστικού Εθνικισμού ως αίματα πού γεννιούνται και δεν γίνονται και ως αλβανοφαγία.
Από τα δε πορφυρογέννητα περιττώματα της Παπανδρεοκαραμανλοκρατίας- πού ελέω ολιγαρχικού καθεστώτος, φέρονται ως επιβήτορες της κοινωνίας-, ο Ελληνισμός ταυτίζεται με την πολιτειότητα του ιδιόκτητου κρατιδίου τους, πού μπορούν να την απονέμουν εύκολα και κατά το δοκούν, για να ανανεώνουν την εκλογική τους πελατεία.