Επειδή έρχομαι από πολύ μακριά, νομίζω είναι δίκαιο να κάνω δύο ομιλίες. H MIA H ΠΡΩΤΗ ΠOΛY ΣYNTOMH.
H πρώτη:
Παιδιά, σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
EΛΛAΔA KYΠPOΣ ENAΣ ΛAOΣ, AΓΩNAΣ KOINOΣ -ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟΣ
Τώρα H ΔΕΥΤΕΡΗ .
Δεν έχω σκοπό να κάνω ανάλυση του κυπριακού προβλήματος ούτε έχω πρόθεση να σας ενημερώσω για τα τεκταινόμενα στην Κύπρο. Θα κάνω μονάχα λίγες παρατηρήσεις και θα εκθέσω σε σας τους προβληματισμούς μου για την πορεία που νομίζω είναι πια αναγκαία να ακολουθήσουμε.
Το 2008 και η άνοδος του Χριστόφια στην εξουσία απέδειξαν ουσιαστικά δύο πράγματα. ΠPΩTON ότι το AKEΛ είναι όχι μόνο διαχρονικά ο ΜΕΓΑΛYTEPOΣ EXΘPOΣ TOY EΛΛHNIΣMOY ΣTHN KYΠPO αλλά και το πρακτορείο της Βρετανίας στη μεγαλόνησο. Tο αριστερό AKEΛ αποδείχτηκε ότι όχι μόνο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ¶γγλων, όχι μόνο δημιουργήθηκε με τις ευλογίες των ¶γγλων, ως αντιστάθμισμα της ENΩTIKHΣ και αναγκαστικά ελληνοκεντρικής Eθναρχίας, αλλά ότι είναι ένα κόμμα στην υπηρεσία της αποελληνοποίησης της Kύπρου. Όσοι δεν καταλαβαίνουν αυτή την πτυχή του AKEΛ ούτε το κυπριακό μπορούν να κατανοήσουν, ούτε μπορούν να κατανοήσουν γιατί το AKEΛ σήμερα είναι πιο τουρκικό και από τους Τούρκους, πιο δεξιό και από τους δεξιούς και πιο αντιλαϊκό από τους αντιλαϊκούς. Το 2008 κανείς μας δεν κατανόησε το παιχνίδι που μας έστησαν οι ¶γγλοι. Ούτε ο Παπαδόπουλος, ούτε τα κόμματα, ούτε καν εμείς. Ο Χριστόφιας έλαβε την εξουσία από τους ¶γγλους, για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ, ακριβώς όπως μας υποσχέθηκε.
Θα επανέλθω.
ΔEYTEPON: Tο 2008, η άνοδος του Χριστόφια στην εξουσία και η μεγάλη ήττα του Τάσσου Παπαδοπούλου απέδειξαν ότι στην Kύπρο ΔEN υπάρχει εθνική αστική τάξη και πως τα όρια των αστών δεν ξεπερνούν τα όρια του μακαρίτη του Τάσσου Παπαδόπουλου, που πάλι λανθασμένα εκτιμήσαμε. Tο 2008 απέδειξε ότι μόνο ο λαός, μόνο οι ΚΑTAΠIEΣMENEΣ KAI OI EΘNIKA ΣKEΠTOMENEΣ MAZEΣ, AYTEΣ ΠOY EXOYN ΠATPIΔA, EKKΛHΣIA KAI OIKOΓENEIA, AYTEΣ OI MAZEΣ, οι πιο αδικημένες, οι πιο δυστυχισμένες και συνάμα οι πιο εργατικές και πονεμένες ( και αυτές οι μάζες ΔΕΝ ανηκουν στο ΑΚΕΛ) μπορούν να ανατρέψουν τα σχέδια των ξένων και ντόπιων δυναστών μας και να μας οδηγήσουν στην απελευθέρωση και την εθνική και την κοινωνική.
Τα δύο αυτά σημεία του 2008 δεν ήταν ξένα για μας τους πιο μεγάλους. Τα γνωρίζαμε από τον Νίκο Ψυρούκη, Θεός μακαρίσει τον, τα γνωρίζαμε από την κομμουνιστική μας παράδοση. Αυτή είναι η τραγική ειρωνεία της δικιάς μας πορείας. Tου μακαρίτη του Ψυρούκη έβγαλε η γλώσσα του μαλλιά να λέει για το αγγλόδουλο AKEΛ, έβγαλε η γλώσσα του μαλλιά να μας λέει για τα όρια των αστών κι εμείς παρ’ ότι πνευματικά παιδια του δεν εισακούσαμε όσο έπρεπε και τώρα πληρώνουμε τις δυναστείες Χριστόφια και Γιώργου Παπαντρέου.
Σε αυτό το σημείο θα πω δυο λόγια για την κατάσταση σήμερα στην KYΠPO. EIΛIKPINA ΔEN είμαι σίγουρος πια εάν η Τουρκία θέλει διά της δυναμικής αντιπαραθέσεως να βρει ακόμη και μια δικοινοτική συνομοσπονδιακή λύση του κυπριακού προβλήματος, τη στιγμή που με την ακελικοποίηση όλης της κοινωνίας, σιγά σιγά αλλά σίγουρα, η Κύπρος μπορεί να γίνει τουρκική και μουσουλμανική χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι. Σήμερα στην Kύπρο συντελείται ένα θαύμα όχι σεφερικό αλλά ακελικό. Διά μέσου του πατριωτικού AKEΛ η Κύπρος τουρκοποιείται και διά μέσου του αντικαπιταλιστικού AΚΕΛ η Kύπρος χωρίς τάξεις και αντιθέσεις μαλθακεύει και γίνεται ένας παγκοσμιοποιημένος πολτός.
Συναγωνιστές, παρ’ ότι πιστεύω ότι ο ελληνισμός και δει ο κυπριακός ελληνισμός δεν έχει πει ακόμη τον τελευταίο του λόγο και παρ’ ότι όταν εκφράζομαι δημοσίως στη νήσο εκφράζομαι με πίστη και αισιοδοξία, εντούτοις οφείλω μπροστά σε σας να πω την αλήθεια. Τα πράγματα στη νήσο είναι πέραν του τραγικού, είναι σχεδόν αυτοκτονικά. Σήμερα όσο ποτέ δεν έχουμε την πολυτέλεια της αργοπορίας. Σήμερα και όχι αύριο πρέπει να αρθρώσουμε έναν άλλο λόγο, ένα ριζοσπαστικό εθνικό λόγο που θα είναι η απαρχή μιας νέας πορείας για όλο το έθνος.
Πρέπει τώρα να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας και τις θέσεις μας. Πρέπει σήμερα να βρούμε τις νέες ορολογίες που θα προσδιορίσουν και την ανάλογη πορεία. Σήμερα π.χ. δεν μπορεί να είμαστε αριστεροί και κομμουνιστές, όταν σύσσωμη η αριστερά και οι κομμουνιστές είναι εναντίον του έθνους μας και της πατρίδας μας, του πολιτισμού μας. Πρέπει να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο με αυτούς τους όρους και να βρούμε άλλους όρους που να μην μας εκθέτουν. Tο ίδιο ισχύει και τον όρο ΔEΞIOI. Αυτό το λέω για τους πιο μικρούς συναγωνιστές. Δεν μπορούμε να λέμε ότι είμεθα δεξιοί εθνικόφρονες, όταν αυτοί οι όροι είναι τόσο φορτισμένοι με την καταστροφή της πατρίδας μας.
Δεν μπορεί να είμαστε OIKOΛOΓOI όταν οικολόγοι είναι και ο Tρεμόπουλος και όλος ο συρφετός των αριστερών και δεξιών νούμερων σε Kύπρο και Ελλάδα.
Δεν μπορεί να είμαστε εναντίον της παγκοσμιοποίησης όπως είναι ο Γιωργάκης κι ο Xριστόφιας και οι ακτιβιστές της Δυτικής Ευρώπης.
Δεν μπορεί να είμαστε ακτιβιστές για TIΠOTA.
EΦTAΣE H ΣTIΓMH NA TEΛEIΩNOYME ME TON ΠAΛIO KOΣMO KAI ΠPAΓMATIKA NA ΠPΩTOΠOPΗΣOYME ΞANA και να δώσουμε το νέο στίγμα μιας άλλης επανάστασης, μιας επανάστασης ελληνικής, στα μέτρα μας και στα δικά μας δεδομένα. Χρειαζόμαστε ένα νέο μανιφέστο που όμως δεν θα λέγεται μανιφέστο.
Λυπάμαι που δεν σας ενημέρωσα σε αυτά που συνήθως θέλουν να ακούσουν οι αδελφοί Κύπριοι και Ελλαδίτες δηλαδή στην τρέχουσα κατάσταση του κυπριακού και του κινήματος για την απελευθέρωση. Δεν το κάνω διότι δεν έχει νόημα. Οι Κύπριοι ανέκαθεν ήσαν ελεεινοί έμποροι, έτσι και σήμερα πουλούν την Κύπρο και τη μάνα τους για ένα φαντασιακό πια υψηλό βιοτικό επίπεδο. Όσο για το κίνημα δυστυχώς είναι ανύπαρκτο. Οι σκόρπιες δυνάμεις που αντιμάχονται την κυβέρνηση και το πολιτικό κατεστημένο είναι από φαιδρές μέχρι και επικίνδυνες. Λείπει από όλους ακόμη και από εμάς μία θεωρία, μια θεωρία της απελευθέρωσης, μια θεωρία του ελληνισμού. Δεν είναι τυχαίο που μόνο οι πιο χυδαίοι εχθροί μας είναι αυτοί που έχουν μια θεωρία, γι’ αυτό και καταφέρνουν, όσο αγράμματοι και αν είναι, να λειτουργούν περισσότερο σαν κινήματα παρά εμείς και το αντικατοχικό στρατόπεδο. Μιλώ φυσικά για την εθνοκτόνα αριστερά και την εθνικιστική άκρα δεξιά.
Εμείς πια πρέπει να απαντήσουμε σε αυτούς αλλά και σ’ όλο τον κόσμο σε Ελλάδα και Κύπρο σε πολλά ζητήματα. Ποιάν Ελλάδα θέλουμε; Την Ελλάδα που δεν δουλεύει κανείς και δουλεύουν μόνο οι αλλοδαποί ή την Ελλάδα όπως εμφανίστηκε πρόσφατα σε δημοσκόπηση όπου το 80% των νέων Κυπρίων έχουν ως όνειρο να ενταχθούν στον δημόσιο τομέα. Πώς θα αγαπήσει αυτός λαός τη γη του όταν δεν την δουλεύει πια, όταν δεν την γνωρίζει; Πώς θα την προστατεύσει σε επίπεδο στρατιωτικό ή και περιβαλλοντικό όταν τα τρία τέταρτα του πληθυσμού μας είναι πια σε 5 πόλεις;
Έχουμε εμείς κάποια πρόταση για την επιστροφή των ανθρώπων στα χωριά τους και τις πόλεις της επαρχίας; Έχουμε κάποια πρόταση για την υπογεννητικότητα ή μήπως περιμένουμε από ένα έθνος γέρων να προοδεύσει; Ποιοί θα κατέβουν στους δρόμους; Οι γέροι ή μήπως θα βάλουμε τους οικιακούς βοηθούς να κάνουν την επανάσταση για πάρτι μας; Δυστυχώς πρέπει να πάρουμε θέσεις για ζητήματα που πιθανόν να κακοφανίσουν και εμάς τους ίδιους. Ο ελληνισμός πρέπει σύντομα να φτάσει τα 20 εκατομμύρια για να είναι βιώσιμος. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με φεμινισμούς του 1970 ούτε με φανταστικούς Έλληνες του εξωτερικού. Εάν ο ελληνισμός δεν φτάσει τα 20 εκατομμύρια η άλλη μόνη λύση είναι να γίνει Ισραήλ και ο Θεός να μας φυλάξει από μια τέτοια εξέλιξη. ¶σε δηλαδή που δεν υπάρχει σήμερα έστω και ένας Έλληνας που θα έκανε έστω και μια μικρή θυσία για χάρη της πατρίδας του. Πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε και για τη μετανάστευση και να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ, πρέπει με θάρρος να μιλήσουμε και να πούμε ΝΑΙ, είμαστε λαός ορθόδοξων χριστιανών και έτσι θέλουμε να παραμείνουμε, πρέπει να πούμε ότι δεν θέλουμε καμιά πολυπολιτισμική παιδεία ούτε θέλουμε να κατεβάσουμε από τα σχολεία μας τα εθνικά και εκκλησιαστικά μας σύμβολα. Πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε για τον στρατό, όχι για επιτροπές για τα δικαιώματα των φαντάρων, αλλά για επιτροπές ορθής στράτευσης όλου του πληθυσμού. Πρέπει να μιλήσουμε εναντίον των ψυχιατρείων και υπέρ της πατροπαράδοτης αλληλεγγύης των ανθρώπων. Πρέπει να βρούμε τρόπους να φτιάξουμε καινούργια σχολεία, καινούργια πανεπιστήμια. Πρέπει να μιλήσουμε εναντίον του λάιφ-στάιλ και να βρούμε τρόπους να υποσκάψουμε την τηλεόραση της αποβλάκωσης και της αλλοτρίωσης. Δεν μπορεί ένας έθνος με τέτοια πρωινάδικα και τέτοια μεσημεριανά και τέτοιες τηλεοπτικές σειρές και ριάλιτι και τέτοιες ειδήσεις να αντισταθεί στην Αλβανία, πόσο μάλλον στην Τουρκία! Ποια η πρότασή μας για τον πολιτισμό; Δεν γίνεται να βρίσκομαι στο κέντρο του ελληνισμού και ακόμη να μην έχω ακούσει ένα ελληνικό τραγούδι. Ναι, αγαπητοί συναγωνιστές, με τα ξένα ακόμη και τα καλά όπως και με Βίσση και Βανδή δεν προοδεύει ο ελληνισμός ούτε μπορεί να αντισταθεί. Πώς γίνεται να παίρνει ένας ηθοποιός ή ένας μπασκετμπολίστας ή ένας ποδοσφαιριστής τόσα χρήματα σε μια εβδομάδα όσα παίρνει ένας μισθωτός σε τρία χρόνια; Είναι ύβρις κι εμείς πρέπει να βρούμε τρόπους αυτό το φαινόμενο να το ανακόψουμε. Όπως πρέπει να ανακόψουμε τη λογική που θέλει τους άντρες να είναι γκέι και τις γυναίκες πουτανίτσες για να προοδεύσουν. Ναι πρέπει να το πούμε ανοικτά. Είμαστε εναντίον των γκέι, διότι είμαστε υπέρ των ομοφυλόφιλων που θέλουν οι ίδιοι να καθορίζουν τη σεξουαλικότητά τους. Ναι, πρέπει να το πούμε ανοικτά και ξάστερα ότι είμαστε εναντίον όλων των ευρωπαϊκών παραδόσεων που πάνε κόντρα στη δική μας παράδοση. Πρέπει να βρούμε λύσεις για μια άλλου είδους οικονομία, δίνοντας έμφαση στο γενικότερο σχέδιο αποκέντρωσης και αύξησης του πληθυσμού.
Μπορώ να μιλώ για ώρες και με πολλά παραδείγματα για ένα νέο όραμα για τον ελληνισμό. Πρώτα όμως πρέπει ν’ αλλάξουμε εμείς και να κατανοήσουμε ότι εάν δεν σκοτώσουμε τώρα τον αριστερό που έχουμε μέσα μας, εάν δεν σκοτώσουμε τους -ισμούς που τόσο μας ταλαιπώρησαν τόσα χρόνια, δεν θα μπορέσουμε να έχουμε καμία προοπτική. Θα παραπαίουμε ως ένα κινηματάκι μειοψηφικό ανάμεσα σε διαδρόμους αδιέξοδους και θα κλαίμε τη μοίρα μας.
Αυτή η συνδιάσκεψη θα έχει νόημα, αν καταφέρουμε να πείσουμε τους πιο δυνατούς συντρόφους μας να κάτσουν κάτω και να δουλέψουν σκληρά για να γράψουν το νέο ελληνικό πρόταγμα, ώστε όλοι να ξέρουμε τι θέλουμε, πού πατάμε και πού πηγαίνουμε. Εμείς οι υπόλοιποι σε κάθε γωνιά του ελληνισμού να αρχίσουμε να στήνουμε άλλου είδους μικρές κοινότητες, προβάλλοντας τον νέο ελληνικό τρόπο διαβίωσης. Έχοντας τη θεωρία, τη νέα θεωρία του ελληνισμού, θα είναι πολύ πιο εύκολο να πείσουμε κι άλλους ότι έχει νόημα ακόμη η επανάσταση, ότι έχει νόημα η πατρίδα μας, ο μικρότοπός μας, η κάθε μικρή και ιδιαίτερη κοινότητά μας. Μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε το άπιαστο, μπορούμε ακόμη να ταράξουμε τα ασημένια νερά της ομοιομορφίας και της ισοπέδωσης. Είμαστε Έλληνες και πρέπει πια να το διαλαλήσουμε να το ακούσουν όλοι. Έχουμε άλλη θρησκεία, άλλα έθιμα, άλλες παραδόσεις, άλλο πολιτισμό. Αυτή είναι η μαγκιά μας. Δεν επιθυμούμε να βλάψουμε κανένα άλλο λαό, γειτονικό ή μη. Δεν θέλουμε να καταπιέσουμε κανένα άλλο λαό με οποιονδήποτε τρόπο ούτε κλείνουμε τα αυτιά και τα μάτια προς τους άλλους πολιτισμούς και ιδιαιτέρως την μεγάλη παράδοση του δυτικού πολιτισμού.
Θέλουμε να είμαστε αυτοί που είμαστε και ας είμαστε φτωχοί. Δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας, όπως έκανε η γενιά του ’30, που για να μην πει τίποτα για τη μεγάλη καταστροφή σοφίστηκε την ομορφιά του ΑΙΓΑΙΟΥ και το ελληνικό φολκλόρ. ¶λλη πρέπει να είναι η δική μας πρόταση. Εμείς αμφισβητώντας την παράδοση θα την υποστηρίξουμε πραγματικά.
Αγαπητοί συναγωνιστές, εμείς οι Κύπριοι υπάρχουμε ακόμη εν ζωή διότι δεν ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες. Ως Έλληνες ζητούμε την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα, ως οξυγόνο στην ασφυκτική μας τη ζωή. Είμαστε το πιο αλλοτριωμένο κομμάτι του ελληνισμού, όμως τυγχάνει κιόλας να είμαστε και το πιο ελληνικό πια. Δυστυχώς τα προβλήματά μας θα συνεχίσουν και θα γίνονται πιο δύσκολα όσο περνά ο καιρός. Μπορούμε να ανακόψουμε την πορεία. Πρώτα όμως πρέπει να κάνουμε το μεγάλο βήμα και να κόψουμε με το σπαθί μας τον ομφάλιο λώρο που μας δένει με το παρελθόν. Αν σήμερα το πρωί κάναμε αγιασμό και καπνιζόμαστε βάζοντας τον σταυρό μας πριν αρχίσει η συνεδρία μας τότε θα στέλλαμε τα σωστά μηνύματα. Φοβάμαι ότι τώρα ανοικτά η κρυφά γελάτε. Αν αύριο, κλείνοντας αυτήν τη συνδιάσκεψη, καταφέρναμε να ψάλλουμε όλοι μαζί τον εθνικό ύμνο και πράγματι να νιώθαμε συγκινημένοι, τότε, ναι, ήδη θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα προς τα μπρος. Φοβάμαι πως δεν είμαστε έτοιμοι. ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ, ΕΜΕΙΣ θα επιμένουμε.
Για να μην έχετε παραπάνω θα σας πω και δυο λόγια για τις θέσεις μας για το κυπριακό.
Είμαστε εναντίον οποιουδήποτε σχεδίου που δεν βελτιώνει το καθεστώς της Ζυρίχης, είμαστε εναντίον των συνομιλιών, είμαστε εναντίον της λύσης του κυπριακού μέσα στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών, είμαστε εναντίον μιας διεθνούς διάσκεψης για το κυπριακό, είμαστε εναντίον της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε εναντίον της Τουρκίας και των Τούρκων και των Τουρκοκυπρίων και των εποίκων, τελεία και παύλα. Όσο κατέχουν την πατρίδα μας και τα σπίτια μας είναι εχθροί μας. Είμαστε υπέρ του μαζικού αγώνα ενάντια στην κατοχή και των συνοδοιπόρων της σε Κύπρο και Ελλάδα. Ο αγώνας μας σήμερα δεν πρέπει να είναι στα οδοφράγματα αλλά έξω από το Προεδρικό και έξω από τα γραφεία των κομμάτων. Καλούμε εσάς τους ελλαδίτες μαζί να χαράξουμε μια νέα πορεία για ένα καινούργιο πανεθνικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Και τέλος όπως λέει ένας ποιητάρης άλλων καιρών:
«Ούλλους τζι αν μας θανατώσει των αγάδων η κατζιά
τζι ένας Έλληνας να ζήσει
πάλε εννά τους πολεμήσει
τζιαι Ένωσιν εννά ζητήσει
διότι η μάνα εν γλυτζιά.»
ΕΝΩΣΙΣ τζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν.
ΕΝΩΣΙΣ τζι ας γινεί το γαίμαν ΣΑΣ αυλάτζιιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου