Ο Αγιος Παντελεήμονας, οι μετανάστες, ο Αλαβάνος και οι πάσης φύσεως Γιακωβίνοι, Αναρχικοί, και αντιμετανάστες (φασίστες, ακροδεξιοί και κεντρώοι).

Ένα γιαούρτι πού ξύπνησε «ρατσιστικές» ιδέες στον Αλέκο Αλαβάνο

Δεν ξέρω αν τον Αλέκο Αλαβάνο τον γιαούρτωσαν οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα, ή μέλη ακροδεξιάς ομάδας που ήρθε για να τους «καθοδηγήσει».

Ξέρω, πώς πολλές ομάδες ήρθαν να «καθοδηγήσουν» τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα και τους εξαθλιωμένους  μετανάστες: Αναρχικοί, Αντιμετανάστες πάσης φύσεως (φασίστες, ακροδεξιοί και κεντρώοι), Συνασπισμικοι και άλλοι που δεν γνωρίζω..

 Όλοι οι παραπάνω, υποτίθεται ότι ξέραν καλύτερα από τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα και από τους μετανάστες της περιοχής, πιο είναι το συμφέρον τους:

Οι Αναρχικοί και οι Συνασπισμικοί, αρχικά αντιμετώπισαν ως a priori φασιστική και ρατσιστική την αντίδραση των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα. Δηλαδή, το αυτονόητο: Να κυκλοφορούν με ασφάλεια στους δρόμους και τα πάρκα της γειτονιάς, να μην φοβούνται  εισβολή στα σπίτια τους, να μην ζουν με διαρκή ένταση και φόβο. 

Χθές ο Αλαβάνος, μετα το γιαούρτωμα, είπε κάτι που άλλοτε, θα το χαρακτήριζε ο ίδιος ρατσιστικό : Το 90% των μεταναστων που εισρέουν στην ΕΕ βρίσκονται στην Ελλάδα. Δώστε στους Αφγανούς άδεια πολιτικού πρόσφυγα ώστε να έχουν δικαίωμα να μεταβούν σε οποιαδήποτε   χώρα της ΕΕ. Ο Αλαβάνος, λοιπόν, μετα το γιαούρτι, ανακάλυψε τον «Αριστερό» τρόπο για να διώξει τους μετανάστες!!

Αυτά κάνει η μονομέρια ενός ιδεολογίζοντος προοδευτισμού, που εναγκαλίζεται , δήθεν, τους μετανάστες (αλλά μακριά από την γειτονιά μας και το σπίτι μας στα Βόρεια προάστεια)και δαιμονοποιεί  το δίκαιο του κατοίκου.

Το «έθνος» του κράτους και το έθνος της κοινωνίας

Ο κ. Αλαβάνος, ξεχνά πως ο κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα, εδώ, στην Ελλάδα, ως Έλληνας πολίτης, έχει κάποια πολιτειακή ιδιότητα: Εχει ατομική Ελευθερία και  πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα(όχι Ελευθερία), πληρώνει φόρους και απαιτεί ορισμένες ελάχιστες παροχές υγείας, ασφάλειας, κλπ. Αν πάει στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν, είναι ένα τίποτα, ειδικά αν είναι γυναίκα..

Ξεχνά, πως ακόμα δεν έχει οικοδομηθεί μια Οικουμένη των λαών, δηλαδή, ένα  ευρύτερο κανονιστικό πλαίσιο, όπου ο πολίτης κάθε πολης και κάθε κράτους, θα είναι ταυτόχρονα και πολίτης της Οικουμένης, με κατοχυρωμένη ατομική, πολιτική και κοινωνική Ελευθερία, όπου και αν βρίσκεται. Πώς μέχρι τότε, πεδίο άσκησης Ελευθερίας θα είναι το Έθνος κράτος. Πως, η ατομική μας ελευθερία και τα κουτσουρεμένα πολιτικά και κοινωνικά μας δικαιώματα, έχουν πεδίο εφαρμογής μόνο το κράτος του οποίου είμαστε πολίτες, άντε κάποια από αυτά και στα κράτη της ΕΕ.  Πέραν τούτων, είμαστε ένα πολιτειακό τίποτα. 

  Ξεχνά πως όταν υποτιμάς και απομειώνεις την πολιτειακή ισχύ του πολίτη, εν ονόματι ενός ιδεολογίζοντος παλιοκαιρίτικου «διεθνισμού» και ενός εξατομικευμένου και άνευ πολιτειακής ιδιότητας κοσμοπολιτισμού, τον ρίχνεις βορά στην δύναμη των παγκοσμιοποιημένων οικονομικών οντοτήτων, που με μοχλό τις αλωμένες «εθνικες» κυβερνητικές ελίτ, απομειώνουν τα εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα της ανυπεράσπιστης κοινωνίας.

  Ξεχνά, πως τα Εθνη κράτη θα εξακολουθούν να επιλύουν μεταξύ τους τις αντιθέσεις τους με τον κανόνα της δύναμης του ισχυρότερου, κατά πώς δίδαξε, στην περίοδο των κρατών-πόλεων ο Θουκυδίδης.

Και πώς, αν διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδας, σε μια μάχη όλων εναντίον όλων, επωφελείται ο επίβουλος γείτονας, το Τουρκικό ρατσιστικό-φασιστικό κράτος, που ενισχύει με την σειρά του την περαιτέρω αποστολή μουσουλμάνων μεταναστών, και για να τους ξεφορτωθεί,  αλλά και για να ενσπείρει ένα ελεγχόμενο κοινωνικό σώμα στην Ελλάδα.

  Ο κ. Αλαβάνος και όλοι οι υπόλοιποι (από Αναρχικούς ως φασίστες),  την πολιτειακή ιδιότητα δεν την θεωρούν ως πεδίο πολιτικής Ελευθερίας του Πολίτη. Δεν αναγνωρίζουν στον πολίτη το δικαίωμα να συνέρχεται εις Δήμον, και να αποφασίζει ως συλλογικό σώμα της Πολιτείας (θεσμοποιημένα, ως κρατικός θεσμός, και όχι στις καρικατούρες της διαβούλευσης, των κομματικών συνελεύσεων και των λαομαζώξεων κρούσης, όπου κανείς δεν αποφασίζει με τρόπο που να δεσμεύει τις οροφές της κομματικής, Δημοτικής και κρατικής διοίκησης, και όπου ο πολίτης οφείλει να υποτάσσεται ως μάζα, εξ ού και «μαζικό» κίνημα, «μαζικές» οργανώσεις, κλπ).

Τι πάει να πεί αυτό;  Δέχονται την πολιτειότητα όπως την εννοεί και την εφαρμόζει το κράτος και οι μηχανισμοί του , αλλά όχι εκείνην που θα έπαιρνε το περιεχόμενό της από την πολιτικά ελέυθερη κοινωνία, που θα καθόριζε η ίδια, μεσα από τα θεσμοποιημένα όργανά της, το περιεχόμενο αυτης της πολιτειότητας.
Με λίγα λόγια, όλοι αποδέχονται την ιδιοκτησία της πολιτικής από το κράτος. Δέχονται να ορίζει το κόμμα και ο  κρατικος μηχανισμός την γενική και ακαθόριστη έννοια του «Εθνικού συμφέροντος», και αρνούνται αυτό το δικαίωμα στην κοινωνία. Όλοι αυτοί διακονούν το «Έθνος» του κράτους, και όχι το Εθνος της κοινωνίας….

Του Αλαβάνου, των ακροδεξιών, των Αναρχικών και όλων των πολιτικών ινστρουκτόρων που «ξέρουν» δήθεν, καλύτερα από τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα, θα τους ήταν αδιανόητο, να περιορίζονταν στην ιδιότητα ενός απλού εισηγητή στη συνέλευση του κοινού του Αγίου Παντελεήμονα.

Με αυτή, λοιπόν,  την μονομερή «φιλομεταναστευτική» γιακωβίνικη πολιτεία τους οι Αναρχικοί και οι «Αριστεροί», έσπρωξαν τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα στην αγκαλιά της μισάνθρωπης Αντιμεταναστευτικής ακροδεξιάς…

Το «Εθνος» της ακροδεξιάς

Η ακροδεξιά νοεί ως Έθνος, το «Εθνος» του κράτους. Το δόγμα «Μία φυλή, ένα έθνος, μια γλώσσα, μια θρησκεία». Διακατέχεται από την νεωτερική ιδεολογία της εποχής πρίν από την κατάρρευση του Σοβιετικού μπλόκ, όπου η κρατική κυριαρχία ήταν ακόμα ισχυρή και δεν είχε απομειωθεί κατω από την δύναμη της μονοκράτορος Αμερικανοσιωνιστικής ηγεμονίας, και της παγκοσμιοποίησης της "χρηματιστικής" κατα Αριστοτέλη, οικονομίας. Διακατέχεται επίσης, από τον Εθνικιστικό βερμπαλισμό της κομματαρχίας της «μικράς πλήν εντίμου Ελλάδας», που πλειοδοτούσε στα λόγια, για να μειοδοτήσει στην πράξη (1897, 1922, 1941, 1955-60, 1974).

Διακατέχεται από την κρατική εκδοχή της Ελληνικότητας και δεν χωνεύει με τίποτα τον Ελληνισμό σαν «γένος», σαν έθνος-κοσμοσύστημα, σαν πλουραλιστική οντότητα, με τα ελεύθερα κοινά του, με την πολιτισμική του πολυσημία, και με την αιματολογική του πολυσυλλεκτικότητα.

Νοεί τον Ελληνισμό, όπως τον κατάντησε ο Όθωνας το 1833, με το διάταγμα της κατάργησης των Κοινών του: Ανελεύθερο κρατικό προσάρτημα των κομματαρχικών ελίτ του Ελλαδικού κράτους.

Δυσπιστεί για τους μη «αυτόχθονες» Έλληνες. Ακόμα και μέχρι προχθές, έβγαλε  τα αντιπροσφυγικά της απωθημένα, διακηρύσσοντας στον Άρειο Πάγο πώς οι «6», ήταν αθώοι του Μικρασιατικού προσφυγικού αίματος.

Μη έχοντας σχέση με τα ουμανιστικά οράματα του Ελληνισμού, του Διαφωτισμού και του Χριστιανισμού, καταντά μισάνθρωπη. Βλέπει τον μετανάστη, όχι ως πρόσωπο, αλλά ως άτομο-μάζα, ως κοινωνική κατηγορία που πρέπει να εξοβελιστεί.

Δαιμονοποιεί  τον «άλλον», με αιματολογικά και με πολιτισμικά κριτήρια. 

Σκέψεις για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού

Οι μετανάστες είναι πρόσωπα. Δεν είναι αγέλες ζώων.  Οφείλουμε να τους αντιμετωπίσουμε ανθρώπινα. Να εξασφαλίσουμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και περίθαλψής τους.

 Να διασφαλιστούν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Όχι ανοχή στην μαύρη εργασία.

 Τα παιδιά των μεταναστών δικαιούνται σχολείου και ιδιαίτερης φροντίδας. Είναι ΠΑΙΔΙΑ..

Οι πολιτικοί πρόσφυγες να αναγνωριστούν ταχύτατα.

Να δοθεί άμεσα πλήρης πολιτειότητα στον Vahit Tursun, στους Έλληνες της τέως Σοβιετικής Ένωσης και στους Βορειοηπειρώτες. Σε κανέναν άλλον πλήρης ή μερική πολιτειότητα. Αυτό θα γίνει μόνο μετά από δημοψήφισμα. Οι όροι της απόκτησης πολιτειότητας να επανεξεταστούν μόνον όταν περάσουμε από την εκλεγμένη ολιγαρχία στην αντιπροσώπευση [i]

Διακρατικές συμφωνίας για επενδύσεις στις χώρες προέλευσης των μεταναστών, με κριτήριο τις ανθρώπινες εργασιακές συνθήκες και την αυξημένη απασχόληση.

Να ισχυροποιηθούν οι έλεγχοι στις πύλες εισόδου της Χώρας.

Να τσακιστεί το κύκλωμα διακίνησης στα σύνορα.

Επιτάχυνση των γραφειοκρατικών διαδικασιών και άμεση επαναπροώθηση των οικονομικών μεταναστών, είτε προς  την Τουρκία, είτε άμεσα προς τις χώρες καταγωγής είτε προώθηση προς τις χώρες της ΕΕ.

Εν πάσει περιπτώσει, αυτά που γράφω εδώ, μπορεί να έχουν κάποια αξία, μπορεί να είναι και αερολογίες. Τα ίδια ισχύουν για τον καθέναν σας (μας).
Ας αφήσουμε να κρίνει ο Δήμος τις προτάσεις μας, χωρίς να έχουμε κανενα προνομιακό δικαίωμα επιβολής τους μέσω κομμάτων, κράτους, ΜΚΟ, συνδικάτων κλπ.

Γιώργος Πολυχρονίδης. 

---

[i] Προτάσεις για θεσμοποιημένη είσοδο της κοινωνίας στην πολιτική

• Τό πολιτικό προσωπικό να είναι υπόλογο στην δικαιοσύνη για τίς πολιτικές του και τις βλάβες πού αυτές προκαλούν στην κοινωνία. Καί φυσικά κατάργηση καθε βουλευτικής ασυλίας.
• Σώμα 1000 πολιτών, κάθε εκλογικής περιφέρειας, πού θα προέρχεται απο κλήρωση, ανά εξάμηνο, να ελέγχει τους βουλευτές της περιφέρειας, με δικαίωμα παραπομπής στην δικαιοσύνη και ανάκλησης του βουλευτικού αξιώματος, εφ' όσον κριθεί ότι βλάπτουν την κοινωνία.
• Τεχνοδυκτιακό κοινωνικό σώμα ελέγχου των ΜΜΕ, με δικαίωμα ανάκλησης της άδειας του μέσου, εφ' όσον κριθεί ότι παραβιάζει κανόνες μη ανάμιξης στην πολιτική ζωή.
• Τεχνοδυκτικός "Δήμος", που θα βουλεύεται και θα απαιτείται συμφωνία του προκειμένου να ισχύσει κοινοβουλευτική ή κυβερνητική απόφαση.
• Τά ίδια να ισχύσουν σε κάθε επίπεδο οργάνωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης.